Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

maandag 18 november 2013

Herinnering.......

Morgen is het al weer een jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Je denkt dat het leven stil staat, maar dat is niet zo, op dat moment wel misschien, maar het jaar is omgevlogen. Het is zoals WA bij de herdenking van zijn broer Friso zei; de scherpe kantjes zijn wat afgestompt.
Het is een jaar geweest waarin vele stapjes naar de begraafplaats zijn gezet.Ik ben een mens van de begraafplaats. We boffen dat we een hele mooie hebben midden in de duinen, één van de mooiste van het land.
Ik weet het, veel mensen vinden er niets, daar hebben ze gelijk in, dat wat je er wilt vinden zal er nooit meer zijn, toch geeft het mij troost te weten dat er daar een tastbaar plekje is waarvan ik weet dat er iets is van mijn ouders, waar ik even naar toe kan als ik daar behoefte aan heb.
Dat plekje is er thuis ook, in de tuin, daar hebben we een boom geplant om het leven te vieren van mijn beide ouders, als je een boom plant, stel je een daad, in de positieve zin, een daad dat je laat zien dat het leven doorgaat, en dat vonden we een mooie gedachte.
In deze tijd denk je er natuurlijk weer sterk aan, hoe het was en ging vorig jaar. Hoe het geweest is toen ze nog leefden, de andere invulling die gezocht moest worden vanwege de leegte die zij achterlieten.Dat is het moeilijkste, maar ook daar wordt een weg in gevonden.
Er is het afgelopen jaar veel over gelezen en gepraat met anderen die je voorgingen, troostende en helende woorden die de rauwe werkelijkheid een beetje verbloemden, en waarbij je je bewust werd dat je niet de enige bent en dat velen dit pad nog zullen volgen.De vele, vele kaarten die we mochten ontvangen zijn ook nog vaak ter hand genomen en overgelezen.
De spullen van mijn moeder zijn voor een groot gedeelte geïntegreerd in ons huishouden, spullen waarvan je altijd dacht dat je ze niet wilde hebben werden opeens erg belangrijk, zo eten we nog steeds elke dag van haar tafelkleedje, door haar geborduurd, en haar zoutvaatje wat ze dagelijks gebruikte is heel erg waardevol geworden.
De Jungerhans klok, die ze kregen bij hun trouwen, en waar we ons vroeger altijd zo aan ergerden omdat tie altijd sloeg als we het acht uur nieuws zaten te kijken......die klok staat nu bij ons op de kast, we ergeren ons er weer aan, ( moet je net met iemand aan de telefoon zitten....) sommige dingen herhalen zich....maar we zouden hem niet meer willen missen.
Wat ik er wel van geleerd heb is, dat dingen waar je achteloos aan voorbij liep, dan opeens van onschatbare waarde blijken te zijn. Hoe had ik ooit kunnen bevroeden dat ik deze klok in mijn huis zou zetten? en zo is het met zoveel dingen.Vaste lezers herinneren zich nog wel de foto van de nieuwe keuken met háár Sola lepelrekje.
Het eerste jaar is om, velen zullen nog volgen, het is goed zo, verdriet zal er altijd zijn op bepaalde momenten, maar er is ook de wetenschap dat het leven blijkbaar zo krachtig is, dat het gewoon door gaat. Fijne week allemaal weer! ( en wie weet....misschien wel gewoon tot vrijdag...:)

37 opmerkingen:

  1. Een mooie herinnering aan je ouders Jeannet. Je hebt de dag gisteren goed ingevuld. Zo'n dag waar je weer even doorheen moet om weer verder te gaan.
    En ondanks dat het pas een jaar is, sla je je er goed doorheen. Voor zover ik dat van hieruit kan beoordelen dan he.
    Fijne dag vandaag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. je verwoordt het prachtig.............

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een herkenbaar verhaal heb je geschreven Jeannet, alleen is het voor mij alweer 12 jaar geleden dat mijn ma overleed op veels te jonge leeftijd. De scherpe randjes gaan er inderdaad vanaf maar het gemis blijft. Gelukkig weten we dit ook een plekje te geven. Ze zouden tenslotte niet willen dat wij ophielden met te leven nietwaar? In elk geval veel sterkte morgen, denk aan je !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi verhaal heb je er van gemaakt, en zo herkenbaar. Mijn lieve vader is afgelopen juni overleden, en ik ga bijna mijn eerste verjaardag zonder hem vieren. En dat vind ik al heel moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor mij was het 16 november alweer 14 jaar geleden. Nog altijd een mooi bouquet bloemen en een kaarsje bij haat foto die dan een opvallende plaats heeft. Daarna weer over tot de orde van de dag maar elke dag even een moment met een herinnering, soms vrolijk soms minder maar altijd in mijn gedachten.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi geschreven Jeannet..
    Er blijft altijd een moment van "oh als ze dit nog hadden...)
    en dan.....is er bij mij een roodborstje!!..soms twee ( echt waar)!!!
    Koester de fijne momentjes.....
    lieve groetjes....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik voel met je mee.

    Groet Ria V.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dat heb je weer mooi verwoord.
    Groet Martine

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel mooi geschreven! Ik heb het gelezen met een brok in mijn keel, niet van verdriet maar van ontroering!

    Fijne dag!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo herkenbaar, heb ook de grote zoutpot, lepelrek en gebruik dagelijks haar lepeltjes. Ik mis haar al 30 jaar maar kom haar steeds weer tegen tussen de spulletjes en de dingen die ik doe. Veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ja helaas gaat het leven door, maar we denken toch vaak aan onze dierbare die er niet meer zijn. Mijn moto is dan ook, we veel mooie herinneringen heeft leeft twee maal.
    Mooi geschreven,
    Knuffel joke en een fijn week

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Prachtig verwoord. Het zijn mooie blijvende herinneringen om te koesteren. Jammer dat we niet meer kunnen telefoneren met onze dierbaren. We zouden wat afbellen op een dag. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel bijzonder jouw gedachten en herinneringen aan je ouders en ja ook hier stapelen de dingen zich op uit mijn ouderlijk huis en ik heb nog geen afscheid van haar hoeven nemen! Koester alles want inderdaad de tijd vliegt!
    Knuffel en sterkte
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mooi geschreven Jeannet! Fijn dat je op een liefdevol leven met je ouders terug kan kijken. Hartelijke groet, Nardy

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Mooi verwoord Jeannet, ik mag dankbaar zijn mijn moeder nog te hebben, maar voor haar is het leven steeds onleefbaarder aan het worden en ik gun haar nog zo'n mooie tijd, maar dat is niet aan mij, jammer genoeg.
    Gelukkig voor jou en straks ook voor mij, zijn het de herinneringen die blijven.

    Liefs Ines

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooie, liefdevolle en heel herkenbare blogpost... En het is zo, weet ik uit ervaring, dat het verdriet slijt, maar het gemis steeds groter wordt.
    Sterkte in deze moeilijke dagen en groetjes van Ageeth

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Het is bij mij reeds 27jaar geleden dat mijn vader overleden is.
    Ik was 25, pas getrouwd voor de wet. Kerkelijk huwelijk moest nog komen...
    Al wat mij rest is foto's, en in mijn tuin staat een notenboom. Van een noot die hij destijds zelf had geplant, en die ik mee genomen heb naar mijn huis.Hij staat hier evenveel jaar te groeien, en nootjes te geven elk jaar meer. Er mag niets die boom overkomen, want dan word ik gek. Laatst had ik een oorworm probleem, die maakten de boomstam helemaal kapot... maar ik ben ze de baas gebleven. Zolang ik daar woon koester ik de boom.
    Gelukkig leeft mijn mama nog maar ik woon 150 km bij haar vandaan. Lang leve de telefoon. Veel sterkte Vlek Carine

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Het is allemaal zó waar wat je schrijft en waarschijnlijk heel herkenbaar voor ieder die ervoor is komen te staan. Jij hebt het over het zoutvaatje... wij gebruiken hier nu het hele oude beschadigde peperbusje van mijn moeder. Het solarekje van jouw moeder... hier gebruik ik haar juslepel en heb ik mijn eigen stamper weggedaan en stamp ik nu de boerenkool met háár stamper.
    Heel veel sterkte morgen, ik zal aan je denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Een mooi stukje heb je geschreven over je moeder en over je ouders.
    Wat een mooie krullen hadden ze allebei!
    Uit ervaring weet ik dat het gemis altijd nog wel de kop blijft opsteken. Je zou ze nog vaak iets willen vragen of even vertellen.
    Hoe langer het geleden is, hoe meer ze van je belevenissen "gemist" hebben, dat is vreemd en jammer, maar zo gaat het, ze kunnen niet eeuwig blijven leven, zoals wij dat ook niet kunnen.
    De generaties schuiven op.
    Maar zo fijn dat je zoveel spulletjes hebt van je moeder, daar kan je dan nog van genieten.
    Gek is dat hè, als je jong bent dan vind je al die "oude troep" van je moeder maar stom, maar later koester je het.
    Zal er wel bij horen. Maar ik was nog jong toen mijn moeder overleed, dus veel heb ik toen weggegooid, paste toch niet in mijn oranje met groene jaren 70 huis!
    Sterkte vandaag.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Lieve Jeannet, wij wensen je veel sterkte voor het 2de jaar dat komen gaat zonder je moeder !
    Ze zit volgens mij op een wolkje te grinniken dat je zo blij bent met haar *oude* spullen ...

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Je hebt er mooi over geschreven. Op een gegeven ogenblik overheersen de fijne herinneringen het verdriet. En het is goed dat het in het leven zo gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ja, verdriet zal er altijd zijn, maar ook herinneringen. Sterkte !

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat heb je dit mooi verwoord! Het is zó herkenbaar. Ook hier zijn de spullen van mijn ouders geïntegreerd in ons huishouden. Dat geeft een goed gevoel. Ik geniet daar nog steeds van. En hoewel de scherpe kantjes eraf zijn, is het gemis gebleven.
    Veel sterkte morgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Heel veel sterkte deze dagen. Het gemis blijft. Maar het wordt op den duur wel anders. Inderdaad: de scherpe kantjes gaan eraf. Mooi om te zien dat al die spulletjes gewoon meedraaien in je huishouding. Anny van rafels en rozen.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. volgens mij hebben meer dit geschreven, maar het is zo herkenbaar wat je schrijft. Ik kan zo blij zijn met het vaasje waarin mijn moeder altijd freesiatjes had staan. Het staat bij de foto's van mijn ouders en ik probeer altijd een bloemetje erin te hebben...... en zeker met hun verjaardag/trouwdag/sterfdagen

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Mooi dat je het gemis en je verdriet zo'n mooie plek hebt gegeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Lieve Jeanet, heel veel sterkte voor morgen, maar ook alle dagen daarna.

    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  28. Heel veel sterkte voor jullie. Heel herkenbaar alle spullen die je laat zien. Hier zijn ook vele spullen door mijn eigen spullen geweven. Prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Mooi beschreven Jeannet. Iets waar we allemaal ooit mee te maken krijgen. Fijn om die gewone alledaagse spulletjes van je ouders in huis te hebben. Sterkte ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Beste Jeannet, wat heb je je gevoel en gedachten mooi verwoord. Mijn vader is al 27 jaar geleden overleden maar ik mis hem nog elke dag. Daarom ben ik ook zo dankbaar dat mijn moeder er nog is en wij samen wonen. Warme groet, jet

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Heel veel sterkte morgen. Je zal ze altijd missen.
    Fijn dat je nog zoveel spullen van haar gebruikt.Hier nog altijd haar spiegel en de koektrommel met deuken.De beste sluitende trommel.Geweldig !!

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Helemaal waar Jeanet. Ons pap was gisteren 8 jaar niet meer bij ons en ik heb hem nog nooit zo gemist als deafgelopen maanden. het wordt weer beter maar ja.....
    Sterkte en gelukkig heb je een plekje voor jullie samen.
    Groetjes Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Wat een mooi verhaal. Ook mijn moeder is er niet meer. En hoewel ik daar nu vrede mee kan hebben mis ik haar nog steeds. Het is heel belangrijk om je verdriet te kunnen delen, heb ik gemerkt. En jij hebt dat voor ons weer even mogelijk gemaakt. Dank daarvoor.

    BeantwoordenVerwijderen

Gezellig dat je langs komt en een reactie achterlaat! altijd zéér gewaardeerd! Ik vind reacties en interactie erg leuk, maar....anonieme reacties zonder naam worden verwijderd, alsmede berichten waarin reclame gemaakt wordt.

Er is helaas een gedoe met het plaatsen van reacties, mensen krijgen foutmeldingen, of kunnen helemaal niet plaatsen, en ik krijg wekelijks reacties van Piseth San die ik niet ken.....jammer.Ik kan er helaas niets aan doen, ik ontvang ook geen mails meer van jullie berichten, dus kan er ook niet meer op terug reageren :( computers........

Hartelijke Plattelandsgroet, Jeannet

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.