Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

maandag 22 september 2014

De brief

Ik wil het vandaag eens hebben over brieven, en dan bedoel ik niet de belastingbrieven, of die van de zorgverzekering en van de postcodeloterij...., nee, de handgeschreven brief of kaartje.
Tegenwoordig lijkt de echte brief wel zeldzaam, de TNT brengt geen post meer rond op maandag, en dat is nou net de dag van de leuke post!Kaarten worden er nog wel geschreven, ook steeds meer via internet overigens, maar brieven, échte handgeschreven velletjes vol nieuws?
Ik weet niet hoe het jullie is, maar ik ben nog van die generatie van de brieven, het overlapt een beetje, ik ben nu ook van het internet, maar vroeger dus van de brieven. En brieven......die gooi je niet zomaar weg,ik heb er nog stapels van. heel veel stapels handgeschreven (liefdes) brieven en kaarten.Wat heb ik er zelf ook altijd veel geschreven.
Er is een trouwe vriendin die ik al meer dan 35 jaar ken, vanuit mijn studententijd, ik leerde haar kennen toen ze als verpleegster werkte in het Antroposofisch verpleegtehuis de Maretak in Driebergen waar ik stage liep voor de opleiding Maatsch. werk. Hónderden brieven hebben we elkaar in de afgelopen jaren geschreven.We zijn elkaar nooit uit het oog verloren, en altijd blijven schrijven en zien, daar ligt een hele geschiedenis in al die brieven.Als dat geen ware vriendschap is.
Zij is een heel dierbaar mens in mijn leven, als je ook ziet hoe ze van elke brief die ze nog immer stuurt steeds weer een waar kunstwerkje weet te maken.Toen ik al die brieven van de afgelopen jaren weer zag bedacht ik me dat ik er nog veel meer heb natuurlijk, allemaal bewaard, hierin.
In dit koffertje zit meer dan dertig jaar opgeslagen, helemaal vol met brieven en kaarten, en niet alleen van haar, er zijn meer mensen waar ik mee schreef( en er zijn nog een paar van die koffertjes....)
Ik zat opeens helemaal in het verleden.......kwam van alles tegen van jaren geleden,en het mooiste en ontroerendst wat ik tegenkwam is dit stapeltje brieven......Brieven van mijn moeder aan mij, uit 1983, ruim dertig jaar geleden, zij was toen 56 jaar en ik was 23.
Ik woonde en werkte in die tijd in Noorwegen en mijn moeder nam de moeite om mij in haar prachtige "ouderwetsche" handschrift elke week een hele uitgebreide brief te sturen over het wel en wee van haar leven toen. Het ging nergens over en het betekende alles voor me. Zo leuk om dat nu weer te lezen hoe haar leven er toen uitzag,van dag tot dag beschreven. Hoe ze zocht naar bijpassende schoenen bij haar net gekochte jas......en ze niet kon vinden waar ze van "baalde".Wat ben ik hier ongelofelijk blij mee.
En deze van een andere studievriendin, heeft ook altijd in haar prachtige regelmatige handschrift vele brieven geschreven, zij werkte bij de wereldwinkel, en daar heb je die mooie kaarten van Floris. Jaren en jaren hebben we elkaar geschreven, talloze brieven en kaarten heeft de postbode inmiddels gebracht,en juist ja, vaak op maandag......
Een brief of een mooie kaart bewaar je, en een email klik je weg, je slaat het misschien nog even op, en meer niet, maar een brief....een echte handgeschreven brief of kaart, iemand die de moeite heeft genomen om speciaal voor jou te gaan zitten en zo,n mooie brief te sturen,dat is pas echt ZEN, die bewaar je en die koester je, om het later nog eens over te lezen.
Hier heb ik ook nog een briefkaart van mijn grootvader uit 1924, nu 90 jaar geleden.Toen was er nog geen telefoon en al het nieuws ging per brief en het leven ging ook door als je alles niet meteen, direct wist en deelde met elkaar. Waarde broeder en zuster,met deze kan ik u melde dat ons gezin vermeerdert is van een dogter. En dat naar omstandighede alles goed gaat met Vrouw en kind. Verders de groette van ons alle. Was getekend, Jan Hazelbag Johanszoon. naar aanleiding van de geboorte van mijn tante Barijntje 24 september 1924. ( ze is overigens dit jaar in maart overleden)
.
Johan wolfgang Goethe zei het vroeger al, brieven zijn de meest waardevolle herinneringen die een mens kan na  laten.Benieuwd hoe jullie dat zien.Worden er nog echte brieven geschreven? Of beheerst de mail, whatsap, SMS,Twitter,ipad,en wat al dies meer zei het leven van nu?

25 opmerkingen:

  1. Mooi verhaal Jeannet. Ik heb in mijn leven niet zoveel brieven gekregen als jij. Een correspondentie met een vriendin die langzaam verwaterd is omdat we uit elkaar groeiden, enkele liefdesbrieven die ik weg gedaan heb maar nu nog wel eens zou willen lezen ;-). Ik ben eigenlijk steeds minder gaan bewaren naarmate ik ouder wordt. Oude agenda's, kaarten van vroeger, langzaamaan heb ik ze niet meer nodig. Ik leef erg in het nu. Ik heb wel een prikbord op mijn hobbykamer waar ik mooie kaarten opprik die ik zo nu en dan krijg van de kinderen of mijn nicht. Als er een nieuwe bijkomt gaat er een oude weg. Maar zo lacht er een vrolijk bord met vakantiegroetjes mij elke keer toe als ik die kamer binnenkom. Groetjes, Sonja

    BeantwoordenVerwijderen
  2. inderdaad leuk om brieven te krijgen, maar ook bij mij is dit verleden tijd, behalve elk jaar als mijn petekind op kamp gaat met de jeugdbeweging. Dan schrijft iedereen van mijn gezin een stukje van zijn of haar eigen belevenissen. En de ontvanger is er keiblij mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb hetzelfde als Sonja hoor. Vind het heel knap dat je dit allemaal bewaard hebt. Het ene blijft bij mij langer bewaard dan het andere, er hangt veel op het prikbord maar na verloop van tijd maak ik het leeg. toch heeft het wel wat die herinneringen. Herman reisde vroeger ook al heel veel, vooral in onze verkeringstijd naar Zwitserland. Toen kreeg ik veel brieven want verder was er niks. Ik genoot er van, maar zou nu niet weten waar ze zijn.
    Mijn poesiealbum dat heb ik wel bewaard en daar ben ik heel blij mee. Maar verder? Inderdaad in het nu leven en de snelheid van alles houden we nog steeds goed bij gelukkig!!!
    groetjes
    Wietske

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben niet zo van het schrijven. Was wel heel trouw met het versturen van verjaarskaarten, maar doe dat nu alleen nog aan de Facebook-loze vrienden.
    De enige post die ik heb bewaard zijn de kaarten die de kinderen kregen bij hun geboorte.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dit herken ik ..... heb ook mappen vol brieven, ontvangen én gestuurde (met een karbonnetje gekopieerd). Veel correspondentie met mijn nicht in Amerika. Ze is vorige maand overleden en ik ga de brieven doorlezen om haar te gedenken.
    De "geboorteaankondiging" bracht mij tranen in de ogen.
    Ik sleep al mijn hele leven dingen met me mee en hoe blij ben ik daar soms mee.
    Groet, Rya, Rotterdam

    BeantwoordenVerwijderen
  6. wat een lief bericht, ja ik heb ook nog brieven, maar niet meer allemaal, een brief bij een pakje met glazen die mijn moeder in 1983 naar ons in duitsland stuurde, het porto was veel hoger dan de glazen waard waren,ik had ze natuurlijk ook kunnen kopen, maar ze zijn me zo dierbaar geworden. ik zal het nooit vergeten ze stierf in 1996.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. De brieven zijn mails geworden maar verjaardagskaarten schrijf ik nog steeds.
    Ook ik heb brieven bewaard van familie en vrienden, heel waardevol, velen zijn al overleden.

    Groetjes, Jacqueline.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh Jeannet dit is me uit het hart gegrepen. Wat een leuk idee om er een blogje aan te wijden. Ik ben ook altijd dol op brieven en kaarten geweest maar helaas heb ik niet alles bewaard. Wel wat hoor...gelukkig...en natuurlijk ook alle brieven van mijn man en mij uit onze studententijd....Ik doe sinds april mee aan postcrossing, een uitwisseling van kaartjes met mensen uit de hele wereld, dat is misschien ook iets voor jou. Heel verrassende inkijkjes in het leven van mensen elders op onze planeet.... Jouw koffertjes, leveren jou vast ook veel leesplezier vol herinneringen op, geniet ervan! groetjes, Conny

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Geweldig Jeannet, ik schrijf al bijna 60 jaar met een Engelse. Begonnen als penvriendin. Helaas niets bewaard! Bewaar wel agenda's en hou dagboeken bij van de vakanties. Die zitten ook in koffertjes. Je mag met recht trots zijn op je verzameling!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. hoi Jeannet , ik ben ook van het schrijven , en dan met name brieven om iets een plek te kunnen geven , voor 3 jaar terug is mijn zoon van 28 overleden en door dat ik niets meer kon zeggen heb ik hem een brief geschreven , het heeft mij geholpen te verwerken

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een mooi blogje Jeannet. En ebn het helemaal met je eens, de geschreven brief en kaarten, hoe bijzonder in deze tijd.
    Je hebt een waardevolle verzameling en je bent er gelukkig zuinig op. Geniet ervan.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een prachtige schat! Een stukje geschiedenis. Ik ben (was) ook van het brieven- en kaartenschrijven. Helaas door de moderne tijd ingehaald, wel jammer! Ik bewaar ook de kaarten en brieven alleen niet zo geordend als jij. Maar overal, in een doosje of in een boek of in een laatje vind ik af en toe weer eens een brief/kaart! Geniet ervan!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Zou best willen schrijven maar heb er geen talent voor. Zelfs mailtjes en blogjes kosten me moeite.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ja, ik was vroeger ook van de brieven. Heb altijd wel een correspondentievriendin gehad.
    Je zag elkaar amper, maar wel altijd hele lange brieven soms wel 8 of meer kantjes vol.
    Soms met een foto, soms met een tekening er bij.
    Vele kaarten ook, heb er nog wel wat bewaard maar natuurlijk niet alles.
    Wel van vriendinnen, maar op een bepaald moment ging dat over en werden er mails gestuurd.
    Alleen bijzondere print ik uit, maar het meeste wordt verwijderd.
    Heb nog vele brieven van mijn overleden zus. Ze was eens heel luxe 3 maanden op vakantie in Italië, en we schreven elkaar, elke dag een stukje.
    Leuk om dat weer te lezen, net alsof ze weer even op vakantie is...
    Heb ook nog oude brieven en kaarten die mijn ouders elkaar stuurde, en zelfs nog een dagboek van mijn moeder.
    Maar jij hebt wel erg veel, al die koffers vol.
    Zou je er ooit toe komen om ze allemaal nog eens te lezen? Want weggooien doe je alleen als je zeker weet dat er niets bijzonders in staat, dus toch eerst lezen.
    Misschien als je eens helemaal niets te doen hebt.... oeps, wanneer zal dat zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ja, dat brievenschrijven, dat heb ik echt veel gedaan. Maar een mens moet met zijn tijd mee, en nu gaat alles via de mail, wat als nadeel heeft, dat je het maar beperkt bewaart.
    Maar verjaardagskaarten doe ik nog steeds ouderwetsch, niets digitaals, lekker handgeschreven in mijn mooiste lettertjes en ik weet, dat dit zeer wordt gewaardeerd. Dus dat blijf ik lekker doen. Leuke blogpost!
    Groetjes van Ageeth

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Brieven schrijven doe ik niet, maar kaarten maken en versturen heel veel. ALLE zelfgemaakte kaarten die ik ontvang bewaar ik. Inderdaad als een kostbare schat.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. PS. de liefdes brieven van mijn man heb ik natuurlijk wel bewaard. We zijn inmiddels 42 jaar getrouwd en nog steeds gelukkig met elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Brieven schrijven doe ik tegenwoordig ook niet meer, maar kaarten versturen wel nog altijd en dat blijf ik ook doen, want vind dat zelf erg leuk !

    BeantwoordenVerwijderen
  19. piep, woeps schreef ik een heel verhaal...zegt die google inloggen....
    oke terug,..
    ik heb na een hectische werkdag erg genoten vanje blogje...
    brieven..zalig, dat je nog brieven schrijft met je vriendin,
    ik ben vorige week ook door het handschrift getroffen....:)
    onze dochter volgt avondonderwijs vr pattissier, en bakte pruimentaart, mijn lievelingstaart, nu zou je denken ze geeft me de taart...nee dat kan niet elke week, want DH mag dat jiet zoveel eten, maar wat doet ze wel, ze geeft me een pot pruimenmoes, met het recept mooi handgeschreven, met een grote strik rond de pot, het papier hangt aan dr koelkast en ik geniet alleen al van er naar te kijken, en probeer dit WE de taart te maken....en het recept dat zla ik koesteren...knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  20. ik ben dolop brieven en kaartjes. zo dierbaar en ja ik stuur ze nog wel maar veel minder.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Heerlijk al die brieven en kaartjes, gelukkig heb ik er ook nog veel. Fijn is dat om af en toe even door te lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Super al die brieven en kaartjes.Brieven schrijven doe ik niet maar stuur wel graag kaartjes op.Altijd leuk om een envelop te openen.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Wat leuk! Ik heb ook nog alle brieven die mijn moeder me elke week schreef in de tijd dat ik in Spanje woonde. En die van mijn vriendinnen sinds38 jaar! Heel dierbaar! Het is inderdaad jammer dat er tegenwoordig bijna geen handgeschreven brieven meer worden verstuurd maar het gemak van even snel een mailtje is ook wel lekker. En ik houmdie mooie verjaarskaart of de kaart voor een zieke, geslaagde of gewoon als oppeppertje er gewoon kn want een wat meer persoonlijk berichtje doet toch meer als een mailtje! Dat is dan toch de generatie denk ik he?

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Mijn moeder en ik zagen elkaar een paar keer per week, dus brieven schrijven was er niet bij, maar boven liggen nog wel de brieven van haar moeder aan haar en daar zie ik zoveel in, niet alleen de tijdsgeest maar ook verdriet en eenzaamheid en liefde, voor mij dus heel bijzonder, ik schrijf zelf niet, heb een lastige arm die al na een paar minuten van mooie letters hanenpoten maakt, maar kaarten kan ik niet wegdoen, daar heb ik dus dozen vol van.
    Groetjes
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen
  25. o, ik heb ook zo'n koffer vol met brieven :) van vriendinnen en (ex)vriendjes hahaha heerlijk om terug te lezen.
    Maar het meest dierbaar is de doos met brieven van mijn ouders. Mijn vader (Rotterdam) en moeder (Haarlem) schreven elkaar regelmatig in hun verkeringstijd. Een paar jaar geleden, toen mijn vader nog leefde, hebben we samen die brieven doorgelezen. Zelf konden ze het niet meer lezen en mocht ik ze voorlezen. Hun geheimen en en gevoelens uit die tijd delen (zo dierbaar) Nu is mijn vader er niet meer en mijn moeder weet niets meer. Maar die ochtend, die vergeet ik ooit meer!!
    Overigens mail ik nu met vriendinnen al jaren en ja, ook die mails heb ik bewaard ;)
    groetjes Marleen
    ps wat een leuk blog heb je!!

    BeantwoordenVerwijderen

Gezellig dat je langs komt en een reactie achterlaat! altijd zéér gewaardeerd! Ik vind reacties en interactie erg leuk, maar....anonieme reacties zonder naam worden verwijderd, alsmede berichten waarin reclame gemaakt wordt.

Er is helaas een gedoe met het plaatsen van reacties, mensen krijgen foutmeldingen, of kunnen helemaal niet plaatsen, en ik krijg wekelijks reacties van Piseth San die ik niet ken.....jammer.Ik kan er helaas niets aan doen, ik ontvang ook geen mails meer van jullie berichten, dus kan er ook niet meer op terug reageren :( computers........

Hartelijke Plattelandsgroet, Jeannet

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.