Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

vrijdag 31 januari 2014

Spreuk

Een schip is het veiligst wanneer het in de haven ligt, maar daar zijn schepen niet voor gebouwd.

woensdag 29 januari 2014

Opgelicht.......????

Ik moet even iets kwijt wat ik beslist in mijn volgende blogboek opgetekend wil zien....Kijken jullie wel eens naar het programma Tros opgelicht? Nou, wij dus wel, en dan zeggen we altijd; Tsssss, dat mensen er in trappen, dat zou ons nou nooooit overkomen......enfin, lees mee.
Het is een ieder die mijn blog regelmatig leest wel duidelijk dat ik nog steeds in niet geringe mate last heb van mijn knie, dat wordt ook nog eens steeds erger, er zal over enkele maanden ( ! ) een tweede operatie volgen, er is veel pijn en beperking, allemaal niet zo leuk. Ik ben het zo zat.....als iemand mij belooft dat het eten van paardenvijgen ingesmeerd met chocoladepasta de pijn minder maakt, nou....dan weet ik het wel....
Het zijn dan geen paardenvijgen geworden, maar wat anders. APS Therapie, het leek me zomaar de oplossing voor mijn probleem als ik het zo las, dus togen wij gisteren met de Queen Jaqueline naar een nabijgelegen eiland om het te gaan beleven.
We kwamen in een ijskoud kamertje met een niet werkende elektrische kachel, en de therapeut had het al meteen bekeken, met slechts één blik,APS was te fors voor mijn overprikkelde zenuwen en mijn hooggevoelige sensitieve geest ( ? ) .....Maar, niet getreurd....hij had wel wat anders in petto, een neuro Actieve therapie.De natuurgeneeskundige therapeut is gespecialiseerd in het behandelen van pijn/gezondheidsklachten met behulp van innovatieve methodes/therapieën. Deze zijn gebaseerd op natuurkundige en biologische wetenschappen ( ? ) Door energiesignalen aan het lichaam te geven worden energieblokkades verminderd en raakt het zelfherstellend vermogen geactiveerd. Dat klinkt toch ook niet gek he ?
Hij klapte zijn laptop open, ik moest een heel aantal vragen beantwoorden ( daar ligt vaak het antwoord en de diagnose al in besloten, erg handig....)  en ik moest mijn vingers op een kastje houden, een soort groot uitgevallen mobiele telefoon, en ja hoor.......hij zag de energievelden wapperen op zijn scherm en in minder dan een minuut rolde de diagnose er uit. Die ging hij even in een naburig aangelegen kamertje uitwerken.
We hoorden allerlei privé gesprekjes door de telefoon, en toen kwam hij er weer uit. Met een grote pot multivitaminen.Terwijl hij had gezegd dat er zelden tot nooit medicatie werd voorgeschreven, maar goed, je hoort het al, zelden....en zelden is dus soms wel, en nu was het soms...zo zei hij het ook.( de pot was nog net twee maanden voor de houdbaarheidsdatum, maar je doet er ook precies twee maanden mee)
Hij kwam weer aan met de groot uitgevallen telefoon waar mijn energie in opgeslagen zat , klikte hem aan, ik ging voor hem zitten op een gammele bureaustoel, en hij haalde het kastje van links naar rechts en vice versa langs me heen op afstand, en dat deed hij nog een paar keer.en voilla! Dat was het, bijkans genezen!
Nou ja, niet helemaal natuurlijk, want je moet wel terug komen voor de verdere hocus pocus en garantie dat het helpt krijg ik niet, maar meestal wel.......Kassa! Man en ik, die toch normaliter gezien niet op mijn mondje ben gevallen stonden verbluft.70 euro voor het consult en voor de geweldig sterk werkenden wondermultivitaminen.
En een nota, krijg ik die ook nog? Nee, dat kon niet, daar was de behandeling te goedkoop voor, een administratieve handeling zou de therapie duurder maken, en die bon kregen we pas als we een aantal keren geweest waren.Man en ik hebben er samen gelukkig wel ongelofelijk om kunnen lachen in de auto, maar tis natuurlijk om te huilen.
 We zijn eerst eens even lekker aards wezen lunchen bij de Heren van Beyerland.........Opgelicht, zo voel ik me.....en ik ben harder opgeknapt van het schattige bloemetje met kaartje van vriendin vanmorgen, dat deed me de pijn van de knie ook even vergeten, en het kostte vast een stuk minder dan 70 euro.
Enfin, ik ben weer "down to earth",een ervaring rijker ( en 70 euro armer....) zullen we maar denken en ik wacht de knieoperatie maar "rustig" af.........

maandag 27 januari 2014

Voorjaarsgevoel

Al is het dan in de tuin nog niet helemaal voorjaar, als je door de kassen van Intratuin loopt lijkt het tegenovergestelde.Wat een heerlijkheid om daar een paar uur te vertoeven tussen alle voorjaarsplanten!
Prachtig al die mooi naast elkaar gezette primulaatjes, het valt me dan altijd weer op dat in de natuur echt elke kleur terug komt en dat eigenlijk alles matcht met elkaar, dat gaf inspiratie voor iets anders, vertel ik zo meer over....
Het was één van de lievelingsbloemetjes van mijn vader, de boertjes noemden ze ze, maar die waren wel kleiner en beter bestand tegen de tand des tijds dan deze grootbloemige primula,s.Natuurlijk waren er ook heel veel bolletjes in alle soorten en maten.
Ik was er toevallig op de nationale tulpendag, nou ja......hoeveel bijzondere dagen zijn er eigenlijk in Nederland? Geeft niet, ik had ze toch wel gekocht, nu met een hele grote glazen vaas.
Ik heb de tulp moeten leren waarderen, eigenlijk hou ik van iedere bloem, maar de tulp vond ik altijd wat moeilijk vanwege het hangen uit de vaas, dat is hier bij dus opgelost.En dan hou ik het meest van de papagaaitulp, die is wat voller van bloem.
Mijn blogboek van 2013 heb ik ook weer binnen, zij het met een kleine kater.....want wat gebeurd er, ik bestel al zes jaar een blogboek, en dat gaat al zes jaar goed, tot nu dan, nu moest ik douane en inklaringskosten van 20 euro betalen! En dat was balen.Maar goed, het boek is weer erg mooi zullen we dan maar denken.
Ik had het er net over dat er geen kleur is in de natuur die zich wat aantrekt van hoe zijn buurman er uit ziet en of dat wel matcht met de huidige mode, dat bracht me op het idee van een voorjaarsbakje met stof.
Een heel bakje met allemaal vrolijke stofjes en die zet ik willekeurig aan elkaar, ik maak er een zeer simpel blok van, elke dag één blok.Soms is het leven al ingewikkeld genoeg en heb je behoefte aan iets simpels.
Zomaar voor de vuist weg, niet nadenken, ook stoffen gebruiken die ik anders nooit gebruik, als het maar een vrolijke boel wordt, dat heb ik even nodig nu en ik vertaal het maar in stof.( deze foto is wat overbelicht)
Simpeler dan simpel, iedereen kan het met de ogen dicht, geeft niets, ik zie wel waar het eindigt, er komen nog sashings tussen met driehoekjes, ook in kleuren, het blok meet 25 cm in het vierkant en ik ga er nog een poosje mee door.Er zal een dag komen dat tie klaar is en dat ik dan denk, o ja......toen........
Bont, bonter, bontst,strijken, snijden knippen en naaien, in een half uurtje gebeurd.En deze foto hieronder is speciaal voor de quiltende dames M&M uit O.........trouwe lezers van mijn blog, waren vorige week hier, en toen kon ik ze toch geen kopje koffie aanbieden vanwege het gammele koffiezetapparaat van manlief.......( er was wel thee natuurlijk, maar toch......)
Dus meisjes, bij deze! In de herkansing, er staat nu een een spiksplinternieuwe Senseo quatro die zo makkelijk werkt dat zelfs deze digitechneut die zelden koffie drinkt er mee overweg kan!O ja, nog een geweldige tip......als je wilt afvallen....zelf geen boodschappen meer doen........werkt als een trein! Het onder de 80 project is al ruimschoots gelukt en nu een onder de 70 streef project geworden.... Dus, komt tie weer: Ieder nadeel heeft zijn voordeel.......Fijne week allemaal weer!

vrijdag 24 januari 2014

Spreuk


Durven is tijdelijk de grond onder je voeten verliezen, maar niet durven is jezelf verliezen.

maandag 20 januari 2014

Shawls en de winter

Ik wil iets op de pennen hebben staan, en ik kan niet zo goed breien, alleen recht en averecht,dus tja....dan dan is de keuze niet zo heel groot en wordt het vaak een shawl, en als tie af is nog eentje, en daarna weer eentje...
Toegegeven, het staat wel leuk zo,n hangertje met shawls aan de kast, maar draag ik ze nou? nou nee, eigenlijk niet, de lol zit in het breien met van die mooie wol van Noro of Rowan of zelfgesponnen, wat draag ik dan wel? errug.........een heel goedkoop zacht fleeceje van de markt.....ik durf het haast niet op te schrijven gezien het aantal mooie shawls wat ik inmiddels heb hangen....
Dit is de laatste die van de pennen is gerold, de vlechtshawl waar ik een tijdje terug over schreef van handgesponnen wol, zo enorm leuk om te doen! 
Handige vriendin heeft er schattige schulpjes aan gehaakt, en nu maar bedenken wanneer en waar ik hem zal gaan dragen.Eigenlijk was het natuurlijk veel handiger als ik nou eindelijk eens sokken leerde breien, want dan combineer je het nuttige met het aangename, die draag je tenminste. Ik moet daar serieus werk van maken, het is toch te belachelijk dat ik geen sokken kan breien!
Zolang ik die techniek niet beheers brei ik dus shawls.......hier brei ik ook al heel de winter aan, ben niet tevreden over de zelfkanten, maar volgens handige vriendin kan dat worden opgelost met de kreeftensteek......wat dat dan ook moge zijn......
Wat was het vorige weekend een heerlijk weertje, echt puur genieten! Als je dan s,morgens de gordijnen opendoet, en het dak is wit van de vrieskou en je bent alle drie vrij kan de dag niet meer stuk.De twee J,s zoals vriendin H uit H mijn twee mannen altijd noemt, hebben een vreugdevuur aangericht in de tuin.
Ik heb er op een stoeltje naast van genoten, wat een leuke bezigheid ( we hadden wel een stookvergunning aangevraagd en gekregen hoor.....)
Daarna nog een klein stukje fietsen door de polder naar het natuurgebiedje vlak bij ons huis, het was er schitterend, het staalblauwe water rimpelde zo mooi in de wind.
En dan die ganzen overal, heel de weide vol met die ganzen, blijft een prachtig gezicht.
Dat het een zachte winter is tot nu toe zie je trouwens aan de vele molshopen, ook de mollen blijven dichter bij het aardoppervlak.
Mooie vergezichten met het lage zonnetje over het pas geploegde lang, een land vol belofte voor het voorjaar. Duurt nog even, maar dat het komt is zeker en dat is een heerlijke gedachte.De reeën liepen achter in de tuin, jammer dat ze nou nooit eens even wachten tot ik ze goed in het vizier heb, ze weten toch onderhand wel wie ik ben zou ik zeggen.S,avonds staan ze vlak voor de serre appeltjes te eten die we daar speciaal voor ze neergooien.
Tis vandaag blue monday op allerlei blogs, daar doe ik niet aan mee aan al die hypes, gisteren was het nationale tulpendag ( das wel leuk om aan mee te doen....) en morgen? Kastanjetakken dag? Fijne week allemaal weer!

vrijdag 17 januari 2014

Spreuk


Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan ?

maandag 13 januari 2014

De gezusters of Les Soeurs

Met de gezusters gaat het gestadig voort, het middenstuk was natuurlijk veruit het leukste om te maken, en daarna de hoekblokken, maar als geheel is de quilt een plaatje.
Het okergeel eromheen maakt het helemaal af. En dan komen natuurlijk al de honderden zandlopers. Mensen vragen me vaak hoe ik dat doe, daar zijn verschillende manieren voor, ik doe het met de hand bij deze quilt, hoewel het zich uitstekend leent om met de machine te doen volgens de tutorial op mijn blog links ergens.
Ik snij allemaal stroken van mooie bijpassende stoffen, licht en donker,en met een malletje van Paternoplaat, dat is een soort dik plastic, teken ik alle driehoekjes op de stof die ik vervolgens uit knip.
En daar naai ik een zandlopertje van. Het lijkt makkelijker dan het is, het is natuurlijk niet echt moeilijk, maar toch, ook al teken je het nog zo goed af, het is best een heel gedoe met al die naadjes en kruispunten.
Ik maak stapels van lichte en donkere stroken op de maat van het paternoplaat malletje.Waarschijnlijk heb ik al weer veel te veel stroken gesneden, want tja, alle stoffen zijn vreselijk leuk om te combineren, en wat heb ik er veelheel....
Het is een ideale quilt om je scraps in te verwerken, eigenlijk past alles bij elkaar.
Als je een aantal stroken aan elkaar hebt genaaid zet je ze aan het middenstuk, zo ver ben ik nu dus.Het middengedeelte is klaar, en nul ligt het weer even stil, even weer moed verzamelen om nieuwe driehoekjes te tekenen en te knippen.
O ja, en ik sta met een ingezonden quilt in de Quiltmania, toch wel erg leuk om in zo,n gerenommeerd quiltblad te staan, ook al is het een klein stukje.Die quilt heb ik toen gemaakt ten tijden van de knieoperatie. Als je niet meer kunt wat je wilt, moet je leren willen wat je kunt, Nah......valt hélemaal niet mee hoor, dat kan ik iedereen wel vertellen.....
We hebben het eerste verlies van het nieuwe jaar inmiddels ook al achter de rug, van een dierbare oudere vriendin die we heel erg gaan missen,ik hoop niet dat de trend zich doorzet, vorig jaar al teveel op begrafenissen en crematies geweest. Daaraan merk je ook dat je ouder wordt. 
Het is niet alleen een groot gemis als mensen uit je omgeving weg vallen, maar het is ook weer een stukje van je leven wat geschiedenis is geworden, je kan niet meer praten over datgene wat je bond samen, je leven als kind, of puber,of volwassene. 
Het plaatje van je leven wordt steeds minder compleet met het wegvallen van de mensen waarmee je iets deelde.En hoewel het de loop van het leven is, vind ik het wel erg verdrietig. Goeie week allemaal, met net zulk weer als gisteren moet dat gaan lukken!