Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

zaterdag 27 september 2014

Kijken bij Marijke

Er is dit weekend weer open dag bij Marijke van Hoeve Kortstaert in Goedereede, en dat is zo,n heerlijk uitje, het ritje er heen is al erg Zennnnnn, zo mooi daar onder die duinenrand van Goedereede met uitzicht op de stompe toren, of de tijd heeft stil gestaan.Onderweg passeer je een geweldig mooie oude monumentale boerderij.
Blijkbaar hebben ze hier vroeger zicht op zee gehad, en wie weet, nog wel vanuit dat bovenste raampje, wat een prachtige stee is me dit.Je zal toch wonen in zoiets?
En als je de weg vervolgt kom je vanzelf bij Marijke, die dus ook helemaal niet verkeerd woont, daar onder aan die duinen in haar sfeervolle typisch Engelse optrekje.Prachtige stillevens sieren de tuin.Het was zo,n zonovergoten gouden herfstdag toen we er waren.
De Agacooker stond de keuken te verwarmen, en er was koffie en walnotentaart, natuurlijk zelfgebakken, want Marijke kookt ook nog eens heel goed, ze heeft de Kookschool Bally Maloe gedaan in Ierland, dat alleen al, dat was vroeger al zo,n verre sluimerende stille wens van mijzelf.
Zo,n prachtige warme sfeer weet zij in en om haar huis te scheppen, zo,n sfeer die als een warme jas om je heen sluit, waar je terug wilt komen, steeds maar weer.( als je niet van wit en grijs en strak houd natuurlijk)
Overal hangt het gevoel van het perfecte imperfecte, zo heerlijk om in te mijmeren.En te bedenken hoe je e.e.a. in je eigen huis zou kunnen toepassen, of om erachter te komen dat niet alles perfect hoeft te zijn om toch de juiste warme sfeer te hebben, nou wist ik dat al wel, maar het is altijd prettig als je er in bevestigd wordt.
Tenslotte willen we allemaal ergens bij horen....toch? mens eigen.Hoewel......als je tegen wil en dank en ondanks allerlei nare dingen bij iemand wil horen, om wat voor reden dan ook, dan weet ik niet of dat zo goed voelt, het is ook waardevol voor je zelfrespect om grenzen en principes te hebben en daar voor te blijven staan.
Mooie oude plavuizen op de vloer, die warme oranje terra uitstraling spreekt me altijd weer aan.
Er ging een schattig oud paté potje mee naar huis, niet voor paté, maar dit is ook leuk, hazelnotenpotje, hoeveel potjes en vazen en schalen kan een mens hebben? gelukkig veel, dat heb ik bij Marijke wel gezien.
We waren weer helemaal opgeladen na dit heerlijke bezoek, en we kijken al uit naar de volgende keer, zal vast wel ergens met kerst zijn.Het is een plek waar het altijd mooi is.
En mocht je nu na het lezen van dit stukje ook zomaar spontaan zin hebben om er heen te gaan, zou ik zeggen, doen! Want iedereen is er welkom, prachtige plek, mooie bijzondere brocante, fijne sfeer, lekkere taart,en een goudgeel herfstzonnetje.wat wil een mens nog meer? Goed nazomerweekend allemaal!

vrijdag 26 september 2014

Spreuk

Eerlijkheid is een heel duur cadeau, verwacht dat niet van goedkope mensen.........

maandag 22 september 2014

De brief

Ik wil het vandaag eens hebben over brieven, en dan bedoel ik niet de belastingbrieven, of die van de zorgverzekering en van de postcodeloterij...., nee, de handgeschreven brief of kaartje.
Tegenwoordig lijkt de echte brief wel zeldzaam, de TNT brengt geen post meer rond op maandag, en dat is nou net de dag van de leuke post!Kaarten worden er nog wel geschreven, ook steeds meer via internet overigens, maar brieven, échte handgeschreven velletjes vol nieuws?
Ik weet niet hoe het jullie is, maar ik ben nog van die generatie van de brieven, het overlapt een beetje, ik ben nu ook van het internet, maar vroeger dus van de brieven. En brieven......die gooi je niet zomaar weg,ik heb er nog stapels van. heel veel stapels handgeschreven (liefdes) brieven en kaarten.Wat heb ik er zelf ook altijd veel geschreven.
Er is een trouwe vriendin die ik al meer dan 35 jaar ken, vanuit mijn studententijd, ik leerde haar kennen toen ze als verpleegster werkte in het Antroposofisch verpleegtehuis de Maretak in Driebergen waar ik stage liep voor de opleiding Maatsch. werk. Hónderden brieven hebben we elkaar in de afgelopen jaren geschreven.We zijn elkaar nooit uit het oog verloren, en altijd blijven schrijven en zien, daar ligt een hele geschiedenis in al die brieven.Als dat geen ware vriendschap is.
Zij is een heel dierbaar mens in mijn leven, als je ook ziet hoe ze van elke brief die ze nog immer stuurt steeds weer een waar kunstwerkje weet te maken.Toen ik al die brieven van de afgelopen jaren weer zag bedacht ik me dat ik er nog veel meer heb natuurlijk, allemaal bewaard, hierin.
In dit koffertje zit meer dan dertig jaar opgeslagen, helemaal vol met brieven en kaarten, en niet alleen van haar, er zijn meer mensen waar ik mee schreef( en er zijn nog een paar van die koffertjes....)
Ik zat opeens helemaal in het verleden.......kwam van alles tegen van jaren geleden,en het mooiste en ontroerendst wat ik tegenkwam is dit stapeltje brieven......Brieven van mijn moeder aan mij, uit 1983, ruim dertig jaar geleden, zij was toen 56 jaar en ik was 23.
Ik woonde en werkte in die tijd in Noorwegen en mijn moeder nam de moeite om mij in haar prachtige "ouderwetsche" handschrift elke week een hele uitgebreide brief te sturen over het wel en wee van haar leven toen. Het ging nergens over en het betekende alles voor me. Zo leuk om dat nu weer te lezen hoe haar leven er toen uitzag,van dag tot dag beschreven. Hoe ze zocht naar bijpassende schoenen bij haar net gekochte jas......en ze niet kon vinden waar ze van "baalde".Wat ben ik hier ongelofelijk blij mee.
En deze van een andere studievriendin, heeft ook altijd in haar prachtige regelmatige handschrift vele brieven geschreven, zij werkte bij de wereldwinkel, en daar heb je die mooie kaarten van Floris. Jaren en jaren hebben we elkaar geschreven, talloze brieven en kaarten heeft de postbode inmiddels gebracht,en juist ja, vaak op maandag......
Een brief of een mooie kaart bewaar je, en een email klik je weg, je slaat het misschien nog even op, en meer niet, maar een brief....een echte handgeschreven brief of kaart, iemand die de moeite heeft genomen om speciaal voor jou te gaan zitten en zo,n mooie brief te sturen,dat is pas echt ZEN, die bewaar je en die koester je, om het later nog eens over te lezen.
Hier heb ik ook nog een briefkaart van mijn grootvader uit 1924, nu 90 jaar geleden.Toen was er nog geen telefoon en al het nieuws ging per brief en het leven ging ook door als je alles niet meteen, direct wist en deelde met elkaar. Waarde broeder en zuster,met deze kan ik u melde dat ons gezin vermeerdert is van een dogter. En dat naar omstandighede alles goed gaat met Vrouw en kind. Verders de groette van ons alle. Was getekend, Jan Hazelbag Johanszoon. naar aanleiding van de geboorte van mijn tante Barijntje 24 september 1924. ( ze is overigens dit jaar in maart overleden)
.
Johan wolfgang Goethe zei het vroeger al, brieven zijn de meest waardevolle herinneringen die een mens kan na  laten.Benieuwd hoe jullie dat zien.Worden er nog echte brieven geschreven? Of beheerst de mail, whatsap, SMS,Twitter,ipad,en wat al dies meer zei het leven van nu?

donderdag 18 september 2014

Spreuk


Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.

vrijdag 12 september 2014

Spreuk

Een vriend is iemand die je verleden begrijpt, in je toekomst gelooft en je nu accepteert zoals je bent.

woensdag 10 september 2014

Coverlet en zo meer

Van de week kreeg ik dit mooie boek binnen, er is al her en der wat over geschreven op blogs, een antieke quilt uit 1718 die bestaat uit 182 blokjes van 5 x 5 inch, gemaakt van zijde. Daar is drie jaar overgedaan.In de quilt is gebruik gemaakt van verschillende technieken, englisch paper piecing, freeser paper, needle turning, elk blokje bestaat uit een combi van patchwork en appliqueren.
Ieder blokje is apart beschreven, je hoeft niet de heel quilt te maken, dacht ik bij mezelf, zou ik te druk vinden, maar het is wel erg leuk om af en toe te kijken of en wat je met zo,n blokje kan.Het is vast de voorloper van de stonefield, en de civil war quilt of de farmers wife en niet te vergeten de DJ en wat al niet meer.
En wat ik er nou ook zo grappig aan vind is dat de traditionele methode vanuit 1718 beschreven is, maar ook de moderne methode! Soms denk ik wel eens dat er mensen zijn die denken dat ik niet WIL (!) werken met allerlei nieuwigheden gezien mijn voorliefde voor oude en antieke quilts,nou die kennen mij niet zo goed.....
Ik bedien mij ook van allerlei moderns hoor....nou ja, moderns....inderdaad, ik ben niet zo van het plak en trek en duw en scheurvlies en lijmsoorten, door schade en schande wijs geworden, maar er zijn beslist dingetjes die ik niet meer zou willen missen, hoe zeggen ze dat ook al weer? Aanvaard het nieuwe maar behoud het goede, zoiets toch? o nee, het is: "Onderzoekt alles maar behoud het goede" 
Vroegûh werkten ze met lange stalen naalden onder je arm, nu wordt er gewerkt met lichte soepele gladde bamboenaaldjes, heerlijk! Dit inbreien is overigens wel topsport voor mij, ik ben echt geen breiwonder, je zou het niet zeggen maar dit kost mij héél véél moeite, en uithalen, en terugsteken, en gevallen steken ophaken.... ( en hoofdpijn) waarom ga ik dan toch door? dat vraag ik mezelf ook steeds af eerlijk gezegd........
Misschien wel hierom, want wie had er nou in April gedacht dat ik in september zo,n geweldig mooi oud hangertje vol zou hebben hangen met zelfgebreide sokken! Ik zeker niet.........maar ik ben me er trots op.....Eén paar sokken per maand was mijn streefdoel, en laat ik dat nou nog halen ook......
Dit was mijn inspiratiehangertje, uit het boek van Rowan, toen wist ik het zeker: ik wilde sokken kunnen breien, en ik ga ondanks de moeite die het me kost stug door, tenslotte ben ik nog geen 80, dan kan ik sokken breien met mijn ogen dicht is de voorspelling.....
Dit vind ik zo,n prachtig mooi wolletje, een toverbol waarvan het steeds weer een verrassing is hoe het nu weer zal worden.Leuk toch dat je met het boord niet weet hoe de teen en hele sok er uiteindelijk komt uit te zien. Dit worden de oktobersokken.
Nog een herfstplaatje, ze zijn er weer! Volgens mij zijn mijn blogboeken allemaal hetzelfde elk jaar weer, soms veranderen de quilts, en o ja, die sokken natuurlijk, maar er zijn dingen die niet veranderen, vijgen, je kan me er voor uit bed halen..........
Net als walnoten, zou het dan toch echt zo zijn dat we dit jaar een grote oogst hebben? Ik hoop het van harte, ben er zo gek op, het is nu in elk geval al een belofte zoveel als er aan hangen, vanmorgen zag ik deze, het zal dus niet lang meer duren voor we kunnen gaan rapen.
Straks komen de meisjes van de spingroep spinnen, ik heb nog een behoorlijke hoeveelheid te gaan voordat er genoeg is voor het vest of de trui. Het is nog een heerlijke nazomerweek, ik hou zo van dit verstilde weertype, die goudgele warme milde gloed over de appels en de velden, de mist s,morgens waar de zon doorheen speelt, de spechten die in de noten pikken in de verder doodstille tuin.......heerlijk!
Overal herfsthoekjes op de tuintafel, ik vind het echt optimaal genieten nu, doe mij maar de herfst, lekker eten s,avonds, met dank aan de rijkdom en de oogst van de natuur, hoe zeiden we dat vroeger aan tafel in ons studentenhuis?
Aarde heeft het voortgebracht, 
het rijpte in de zonnekracht, 
zon en aarde, die ons dit schenken, 
dankbaar zullen we u gedenken
En ook de mensen niet vergeten,
Die het bereiden en het eten......
En zo was er toch weer een hoop te schrijven over het "doodgewone leven op het platteland"Geniet vooral allemaal nog van de "indian summer" die er aan komt, zoooo heerlijk..........

maandag 8 september 2014

Herfstblogje

Mijn of line weekje is prima bevallen......Het zou best eens interessant zijn om bij te houden hoe vaak een mens "on line"is, iedereen die je dat vraagt zegt, ohhhh, nee hoor, ik kijk zélden op de PC.....of in mijn telefoon,  jaja, diegene die dat het hardst roepen zitten er het meest op.
Enfin, kwam een week geen lange tenen meer tegen behalve die van mijn eigen sokken, die natuurlijk klaar zijn, dat begrijpen jullie wel met zoveel tijd over.....Dit is mijn eerste sokkenpaar met een patroontje in de voorvoet, zéér simpel, 3 steken recht, 1 steek averecht.Er zit dus nog steeds progressie in.En er ligt weer een nieuw dolletje van een herfstig wolletje klaar voor het volgende paar!
Nou gebied de eerlijkheid me wel te zeggen dat ik wel achter de PC heb gezeten voor  o.a. mijn administratie, helemaal PC loos gaat toch niet meer lukken in deze maatschappij.Wat nog wel steeds met de hand gaat is dit.
Het kaften van de boeken van de pubert........dat doen manlief en ik altijd samen, eerst bakten we er niets van, te krap, boek dichtdoen was meteen kaftpapier overmidden gescheurd....fluks naar de Hema gereden voor de elastische kaften, maar .....dat werkt helaas niet met slappe kaften, nou ja, over een paar jaar hebben we er heimwee naar denken we dan maar.
De herfst is een heerlijke tijd om over te schrijven, en om allerlei leuke hoekjes in huis te maken, overal gebeurd van alles in de natuur, het was een lekker nazomerweekje waarin ik alle tijd had om onder de appelboom liggend de appels te tellen, met de peren was ik gauw klaar, heel slecht perenjaar, maar de zondagsappeltjes hoeven we gelukkig niet te missen.
Hazelnoten lagen er ook al in overvloed, leuk, die raap ik eigenlijk nooit, zo klein om te kraken, maar dit jaar waren het er zoveel, lekker in een taartje, en leuk om naar te kijken in een mooi bijpassend schaaltje.En over oogsten gesproken.......als dit geen geweldige oogst uit Amsterdam is.....
Nee, ik was er jammer genoeg niet, want ik denk dat ik de stijl en het kleurgebruik van Willempje erg mooi vind en zelf ook vaak toepas,maar "zus hamster" was er gelukkig wel en die verblijde me met deze stofjes. Ik heb dan meteen wel dat de "raderen gaan draaien"en dat ik er gelijk in wil knippen, ik weet dat sommige mensen dat helemaal niet hebben, ik dus wel....Ik heb er wel een leuk plannetje  mee
Mijn eigen BOM.....ik ben niet van de bommen zoals de meeste die hier meelezen wel weten, zoek graag zelf de stoffen bij elkaar,en dat kan met mijn eigen "Bommetje" iedere maand geef ik mezelf een patroon wat ik zelf teken en ik denk zomaar dat ik dan over niet al te lange tijd een hele mooie quilt tevoorschijn heb getoverd, aan de stofjes ligt het niet.Er nadert ook een affe top.
En over de affe top gesproken, ik was naarstig op zoek naar het rechtse stofje, ik wil zwarte sashings, maar de linker is me te zwart/zwart, en die rechtse is net warmer van uitstraling, dat lichte printje trekt de blokken mooi bij elkaar, ik alles afgezocht online, en ja hoor....het FB! Corrie van der Aa uit Best had het zomaar op de rol staan, en mijn man zei het al.......weer "unne Brabandse he"................en dat is dus óók dankzij het FB...........
Hier heb ik ook een leuke deal mee gemaakt........R uit F wilde een weekendje naar zee, en laat zij nou héél goed met de hand kunnen quilten.........dus met gesloten beurzen is dit weekendje bezegeld, R quilt mijn Gossip door en logeert hier gezellig met haar mams een weekendje aan Zee!en neemt gelijk mijn Gossip mee.
Quilt ik zelf dan niet met de hand? ja hoor, maar het is niet echt mijn hobby, Kleinere quiltjes wil nog wel lukken, maar die grote lappen laat ik liever doorquilten.
En om het nog maar eens over de naderende herfst te hebben, hier vlak bij ons huis aan een pittoresk dijkje groeit me toch een kolosale zwam aan/in een wilgeboom! Je weet echt niet wat je ziet, geweldig.Het is een zwavelzwam en niet goed voor de boom.
Ik heb hem al eens eerder laten zien, paar jaar geleden, maar nu is hij echt kolossaal.Zo ziet de onderkant er een beetje uit.Je schijnt hem te kunnen bakken als een schnitzel......mwah, hoewel ik wel enigzins culinair ben doe ik dat de mannen hier maar niet aan.
Het gras is in de wei van de buurman voor de laatste keer gemaaid en gehooid en in balen verpakt in deze heerlijke septemberweek.Gelukkig is dit ook nog een stukje landelijk uitzicht wat ik hogelijk koester, want als ik ietsje naar rechts kijk.......Brrrrrrrrrrr,
En verder heb ik eens heerlijk tijdschriften kunnen lezen voor de inspiratie. Over FB ga ik nadenken wat ik daar mee wil. Ik heb een inmiddels een Quiltpagina van Quiltingjeannet aan gemaakt naast de al bestaande pagina, dat zie ik wel meer bij quilters en handwerkers.Even kijken wat ik er mee wil, in elk geval niet nog meer tijd instoppen, zoveel is me wel duidelijk.Het schijnt weer zo,n lekker weekje te worden, de ochtend is al veelbelovend.geniet er allemaal van!