Het noorden gaat vandaag weer naar school, daar is de koek al op, wij mogen er nog aan beginnen, het weekend was al een goed voorproefje met name zaterdag was het al weer heerlijk weer.Manlief heeft ook een weekje opgenomen, camping is gesloten, het terrein is weer even een heel half jaar voor onszelf.
Ik heb altijd het idee dat de herfst, de echte herfst met regen, kou en windvlagen, na de herfstvakantie begint.Dan gaat het uur een uur terug, dat scheelt meteen met het avondeten, kon je eerst nog zonder een lamp aan eten, dat is na de herfstvakantie toch echt wel over.
Overal zijn herfstactiviteiten, de bieten worden gerooid, gelukkig geen regen want dat geeft me een modderige wegen, niet fijn voor de fiets, en je auto wordt er ook errug vies van.
Het was zoals gezegd heerlijk fietsweer afgelopen zaterdag, beetje wind, maar zo,n holle wind, zo,n beetje warme holle wind die door je haren waait en langs je wangen strijkt,waar je geen last van hebt, een wind die van die mooie vergezichten oplevert, strakblauwe luchten, heerlijk!
Kerkje van Rockanje, één van de kerkjes moet ik zeggen, en het staat nog te koop ook, als ik er langs rij denk ik altijd wat je daar niet voor leuks mee zou kunnen doen, open atelier,creatieve inloop, biologisch eethuis, lezingen, muziek, theater, quilt en breiwinkel,als ik jong, dynamisch en gezond was en een kruiwagen duiten had dan wist ik het wel.......
Ollie genoot ook nog zichtbaar van de laatste warme zonnestralen op het nog net niet opgeruimde ligbed.En ik heb in een creatieve bui een herfstkrans gemaakt, de lampionnetjes aan de deur waren bruin geworden, tijd voor wat nieuws.Zo gedaan!
De vaste tuinbewoners zijn gelukkig ook weer zichtbaar terug, altijd spannend of het niet inmiddels veels te druk is geworden bij ons in de buurt en aan de weg en weet ik waar, maar in de tuin is het blijkbaar nog steeds zennnnn ( en lekker) genoeg voor ze.
In de zomer zijn ze er ook, maar dan zien we ze zelden of nooit, we worden wel enigszins pijnlijk op hun aanwezigheid geattendeerd gezien hun voorliefde voor snijbonen........de bovenbonen zijn voor ons, daar onder zijn ze voor hun....eerlijk zullen we alles delen.
Ik was ben bezig zoals jullie weten aan een shawl, maar het werd niet wat ik er van verwacht had, dat heb ik nou met een quilt nooit, maar met breien.....ik weet het weer, van lang geleden, eerst brei je het te groot, dan brei je het te klein....en als je dan nog de moed op kan brengen om het voor de derde keer over te doen dan mag je van geluk spreken als het past of minstens lekker zit, ook dat nog..... Zo was het bij mij altijd tenminste.
De kleuren van de vorige shawl vond ik niet mooi, je breit vol goede moed door tegen beter weten in dat je het straks opeens, opeens....*ploep* wel mooi vind, gebeurd nooit natuurlijk, er is maar één remedie,
uithuilenhalen en opnieuw beginnen, ik heb nog nooit een quilt uitgehaald, als daar iets niet helemaal goed zit dan kan je er mee foezelen, creatief denken, doet Suzan Smith ook heb ik begrepen, een vrouw naar mijn hart,maar bij breiwerk........elke fout of gedraaide steek wordt genadeloos afgestraft.Daarom heb ik er altijd gemengde gevoelens bij.Ik heb er dit gedichtje naast liggen......voor als ik mijn bloeddruk voel stijgen.
Gewoon stug doorgaan want wat zijn er een mooie wolletjes en projecten, deze deken is iemand aan het maken van mijn FB vrienden.Ik vind hem helemaal G*E*W*E*L*D*I*G, die oude bestorven kleuren, zo retro,de ultieme combi tussen breien en quilten met het pinwheelblokje. Het patroontje is binnen, dus ik zou kunnen beginnen.........
Afgelopen week was ik op bezoek bij een oude tante, zus van mijn vader, en laat zij nou een foto hebben van haar moeder, mijn oma dus, als klein meisje! Dat vond ik zo bijzonder, ik heb wel een foto van mijn eigen moeder als klein meisje, maar niet van mijn oma, geboren in 1895,wat een tijdsbeeld. Hier was ze ong. zes jaar, ze is helaas jong gestorven, 31 jaar en liet maar liefst vijf kinderen moederloos achter.Hard gelag ook, of juist, in die tijd.
Ze geven voor dinsdag storm op, en daar hou ik van, bruine bonensoep met dikke donkerbruine gegrilde boterhammen weer....het kan me niet hard genoeg waaien, dan gaan we naar het strand hebben we bedacht, soms is het goed te zien hoe nietig en onbelangrijk een mens eigenlijk is als je het afzet tegen wat er in de natuur gebeurd. Het brengt je weer met beide benen op de grond.Geniet allemaal nog van de herfstvakantie!