Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

maandag 28 november 2016

Thuis

Het gebeurd me niet vaak dat ik niet zo goed weet wat ik moet schrijven, omdat ik denk dat ik weinig beleef, omdat het leven zich deze week rondom huis heeft afgespeeld, alsof daar niets over te schrijven valt. Het gezellige bezoek van Willeke en Stien bracht me dit superleuke en handige blikje met inhoud.
Je zal het krijgen voor sinterklaas zeg, waarom komen die mannen nou nooit op zo,n idee? Het lijkt me een geweldige verrassing, wie heeft er eigenlijk zo,n man met oog voor vrouwenbehoeften?
Ik ben van de week weer eens heerlijk met de fiets door de polders gestruind, te lang geleden, twee weken wel ofzo, dat is te lang, fietsen moet je gewoon elke dag doen. Het bracht me in Hellevoetsluis en het bracht me deze superfoto van de vuurtoren, het breiwerk is niet meer te zien, dat hebben ze er weer afgehaald denk ik, jammer wel.
Dit is de oude kademuur in Hellevoetsluis, zomaar een perfect plaatje van het oneindige imperfecte.Het regende van de week heel veel, en het waaide , maar er was ook zon, heerlijke koele en toch ook landschap verwarmende zon met de eerste vorst in het weekend.
Zon die zo anders aanziet en aanvoelt als de zomerzon, deze zon was meer versluierd, vergrijsd en weerkaatst door de sobere bruinachtige herfstkleuren die er ook nog steeds zijn, zeker in ons polderlandschap met zijn rietpluimen.
Ganzen bevolken de polders in grote getale, dit zijn brandganzen, ze zijn wat kleiner dan de gewone grauwe gans en vonden het maar zozo dat die vreemde vrouw daar stond met haar camera.Later, toen ik er nog eens langs fietste was er blijkbaar iets wat ze had opgeschrikt en cirkelden ze in grote getale in de lucht.Hoe je ook over ganzen denkt, dis was  een prachtig gezicht en geluid!
Eigenlijk ging ik op pad om nog een keer een mooie foto te maken van het prachtige witte koetje wat daar altijd samen met zijn maatje in het natuurgebied graast, maar laat ik nou net te laat zijn....s,morgens had ik haar nog zien staan.
Met de vorst gaan de koeien naar binnen, ze waren ze net aan het ophalen, stomverbaasd staat zij te kijken naar het veewagentje waar haar maatje in verdwenen is.....en waar zij ook straks in mee moet naar de warme stal, dat weet ze hier nog niet, ze hag totaal geen oog voor mij, en anders zijn ze nieuwsgierig genoeg.
Onderweg de witte reiger tegen gekomen, wat zijn die toch schuw in tegenstelling tot hun grijze broeders.Het valt niet mee om daar een mooie foto van te maken.
Zo,n week aan en in huis heb ik best veel gedaan, ik zou jullie bijpraten over een quilt, maar er kwam een andere quilt tussendoor.De dames Willeke en Stien waren weg van mijn Courthouse step quilt, daar ben ik al een poosje mee bezig, vanaf van de zomer, maar moest nog in elkaar gezet worden, de top dan voor een gedeelte, ik heb er even de "sokken" in gezet en de top is klaar, zal er nog wel een keer een blogje over schrijven als tie is doorgequilt.
En over sokken gesproken....ook daar is weer een "paar klaar."....gelukkig, het was een September patroon van een KAL op Facebook, leuk patroontje, maar breien in één kleur, mwah....doe mij de Arne en Carlos sokkenwol maar.Bij deze had ik ernstig last van het "tweede sok syndroom" bekend onder sokkenbreisters....
Thuis waren de mannen een boom aan het omzagen die steeds groter werd, een esdoorn, zaait ook nog eens enorm uit.Ik ben niet zo van de bomenzagerij....de mannen des te meer....
Waar reuring is, is de roodborst, ik zie op FB vaak zijn afbeelding voorbij komen, blijft een prachtig lieflijk, fotogeniek en ontroerend vogeltje wat dicht bij de mensen lijkt te staan en in vele harten een snaartje raakt.
Thuis is ook, de goede kant leren opkijken, letterlijk en figuurlijk,en genieten van het mooie landelijke huisje van mijn buurtje, wat er al ruim honderd jaar als rustgevend en stabiel baken ligt in de steeds verwarder en verharder wordende wereld.
En thuis is, na zo,n koud maar heerlijk verfrissend fietstochtje een kop koffie of thee met een boterbiesje ( of twee ) van echte roomboter natuurlijk, mmmmm, het kon slechter, veel slechter, ook dat hebben we van de week weer ervaren, niet bij ons zelf, maar het kwam wel dichtbij,
Dan ben je blij met de eenvoud van een kop thee met een boterbies, en de warmte van de houtkachel,dan ben je blij als de dingen gewoon, gewoon zijn, want zo gewoon is dat dus niet altijd.
Zo is de week verschreden, gisteren de eerste advent al weer, en dan heb ik het nog niet eens over de spinzondag gehad ;)Er gebeurd niets, en er gebeurd van alles.Fijne week allemaal weer !

Hartelijke groet, Jeannet

maandag 21 november 2016

Eenvoud

Ik kan het wel blijven zeggen dat de weken voorbij vliegen, ongelofelijk, wel fijn voor de mensen die werken en uitkijken naar het weekend, al gaat dat natuurlijk net zo hard voorbij.Ik kreeg toch van de week een mooie foto binnen van vriendin, die ze had gespot ergens op het strand bij Kijkduin. Eenvoud ten top.
Ik zet zelden foto,s van een ander op mijn blog, maar dit vond ik zo leuk, je moet er maar opkomen! Breiwerk als kunst om een oud paaltje in de duinen gemaakt, bootje erin gebreid,geweldig!Daar kan ik helemaal van in vervoering raken.Alles klopt, de kleuren, de achtergrond, het prikkeldraad.
En over breikunst gesproken, vorige week met de intocht van St. Nicolaas is de vuurtoren van Hellevoetsluis warm ingepakt in breisels, hoe grappig is me dat! Heel veel Hellevoetse dames hebben een steekje mee gebreid en daar ongetwijfeld veel plezier hier aan gehad.Breien verzusterd ;)
Van de week even garen halen voor mijn naaimachine, in dat leuke creawinkeltje in Hellevoetsluis, bij die vreselijk aardige mevr. met het eindeloze geduld, of je nou voor een papiertje komt, of voor één klein knoopje, een pennetje of een hele naaimachine, haar geduld is eindeloos, en haar vriendelijkheid nog een stukje meer, altijd een plezier om daar te komen.Tuurlijk ga ik niet alleen met het garen weg, want ze heeft een enorme collectie scrappapiertjes.
Papier....scrappapier,daar kan ik me ook in verliezen, heb ik het vast wel eens eerder over gehad, mooie papiertjes, je kan er niet genoeg van hebben en het kost nog nauwelijks iets ook, 3.50 euro voor 10 hele vellen! Ik had een lege pot met cacao, van karton,papiertje op maat knippen, insmeren met boekbinderslijm en eromheen rollen.
Het was zo gepiept, en dat is toch een superleuk resultaat? als cadeautje voor iemand, met snoepjes erin, of thee, koekjes, potloden, ik vind dat zo leuk, met minimale inspanning een maximaal resultaat.
Dat is dit trouwens ook....Het kwam op FB voorbij, het idee is niet van mezelf, ere wie ere toe komt ;) ik pronk niet graag met andermans veren, eh, peren...
Carin bracht me op het idee, en met mij volgde vele anderen het ook, dus bij deze voor diegenen die geen FB hebben.Heel makkelijk, je schilt een appel of een peer in een schaal en snijd het in blokjes, kaneel erover, even twee minuten in de magnetron, dan overscheppen in een schaaltje en vanillevla erover, meer is het niet, maar lekker......en eenvoudig........
Vrijdag wordt tot ergens in januari mijn vaste amaryllis dag, vers van de kweker, ik val in herhalingen als ik het elk jaar weer vertel, ik weet het...maar ik vind ze zooooo mooi...Deze pot ook, zoiets koop je één keer, en dat blijft jaren en jaren en jaren een mooie oude pot,
Daarom omring ik me zo graag met oude, echte, authentieke spullen,die vervelen nooit.Het perfecte van het niet perfecte, uit de tijd dat handwerk nog echt handwerk was, niet perfect, wel functioneel en mooi sober.
In de kas ziet het er dan zo uit, het is er steendruk, ze zijn twee dagen open, en wat mij dan altijd weer opvalt...hoe goedkoper dingen zijn, hoe groter de auto,s die op de parkeerplaats staan...ik val er wel een beetje uit de toon met mijn zeer simpele Hyundai Getzje......
Weten jullie het nog van mijn mooie klompjes vorige week? Ook van die oude klompjes die afgedragen zijn, ja, door wie eigenlijk? Het is wel wonderlijk.....ik zet ze echt neer, met een wortel en hooi, ook dat nog....als enigste in huis....bij de kachel,maar op de één of andere manier komt er wel wat in andere her en der neergezette lege schoenen, en struikelt sinterklaas bijkans over mijn klompjes zonder er iets in achter te laten............dusszzz gewoon bij Farmyard vandaan, slechts 12 km van hier.....doe ik mezelf maar een plezier!
Het is nog steeds herfst, dat levert onmiskenbaar mooie plaatjes op, zoals hier in Brielle afgelopen zaterdag. De wind deed gisteren zijn best om de laatste goudgele bladeren van de bomen te blazen,
En de Brielse molen , hier nog net te zien door de goudgele bladeren.Al zal dat nu, door de storm van gisteren wel wat beter te zien zijn denk ik zo.
Volgende week praat ik jullie weer eens bij over deze quilt, die een eigen leven gaat leiden, de Hertfordshire, van de zomer aan begonnen, toen kwamen die gonnen.....en nu weer stevig op stoom! Vragen kregen antwoorden, en nee, géén BP, oftewel broderie persé rand erin........wel iets anders leuks.......
En straks, op zo,n saaie maandagmorgen, krijg ik bezoek, van Willeke (van atelier FQ ) en Stien, Stien heb ik nog nooit gezien, maar ze is vast gezellig als ze bij Willeke hoort! Ze hebben hier in de buurt de kleibloemen buiten gezet,en komen nu de gebakken peren spullen ophalen.Cake staat klaar, lemon lavendelcake met lemoncurd, Je kan de week slechter beginnen.

Hartelijke creatieve groetjes, Jeannet

maandag 14 november 2016

Rood van de Kerst en de rest.....

Hoewel het nog geen kerst is, staat mijn blogje van vandaag in het teken van rood, rood van de herfst, en de naderende kerst en vooral de knusheid binnen en de huiselijkheid. Ik had van de week de vernieuwde Ariadne gekocht, doe ik niet zo vaak meer, beetje te zoetsappig blad voor mij.
Maar nu was tie toch wel stoer en warm.Ruiten, wollen ruiten plaids, ik ben er gek op! Dat Engelse warme cosy sfeertje.Er stonden van die mooie dikke wollen plaids in, net één van gekocht bij diezelfde mevr. Zooooo mooi en warm. Rechtstreeks van de Shetlanden eilanden.
Het weer is er inmiddels wel naar om met zo,n plaid op de bank te kruipen, al doe ik dat zeldem, stilzitten is niet zo mijn ding, lig ik goed en wel, twee minuten, hooguit, moet er weer iets....ergens....
Maar ruitstoffen, ik vind ze geweldig, tartans, van wol, van linnen, van katoen, mooi! eerder schreef ik al eens over het pure linnen kleed van libeco home.
Mijn amarylissen zijn uitgekomen, wow, wat een geweldig mooie explosie van bloemen! Twee bossen voor vijf euro, twee weken lol, en dan weer nieuwe, vrienden zeiden het weekend, dat om de zeven jaar je smaak veranderd, nu, dat kan kloppen, jaren geleden haalde ik er mijn neus voor op, en nu.....
Ik kan ze wel zoenen, adembenemend mooi, dit is helemaal weer een prachtige soort die je dan weer niet in de winkel vind. ik heb ook nog een bol gekocht en die in een krans van mos gelegd, benieuwd of dat nou wat gaat worden, zo nog nooit gedaan.
Gewoon in de tuin kwam ik een vuurrood trosje appels tegen, ik ken wel trosjes bessen en kersen, maar dit was zo,n vreemd gezicht. zo zie je dat je van de meest simpele dingen toch een mooi plaatje kan maken.
Ook nog een hele streng pure witte schapenwol gesponnen, zo mooi dun, op naalden 3.5, proeflapje gebreid, ik zie er zo een simpele basic trui van van een model van Isabel kraemer, wow....Puur en simpel, en daarom juist zo mooi.
De nieuwe quiltmania was binnen, met dit keer heel veel Nederlands erin, leuk! Mijn Moda Mandjesquilt staat er ook in! Speciaal op verzoek van Mathilde van de Qmania met de koeien op de achtergrond. Blijft toch altijd weer leuk om je eigen gemaakte quilt in een blad te zien staan. #trots#
Afgelopen vrijdag naar de Noorse Kerstmarkt geweest in de Noorse Zeemanskerk in Rotterdam.En ook daar was traditioneel veel rood te zien.
Klein maar heel fijn en sfeervol, Dit zijn de kerstmarktjes die mijn hart raken, daar kan voor mij geen intratuin in Halsteren of what ever tegenop.....
Allemaal hele mooie handgemaakte dingetjes, prachtig breiwerk, zelfgebakken taarten, te veel om op te noemen, en wat een mooie, warme en sfeervolle locatie daar aan de rand van het Euromastpark. Het zonnetje scheen, goudgele herfstsfeer in het park, en het gaf een prachtig licht door de gebrandschilderde ramen van het kerkje.
Alles zo mooi met liefde onderhouden, zo met oog voor detail gemaakt, de prachtige sobere en warme beschildering in het gebouwtje zelf, prachtig!
Ik heb een hele tijd gewerkt in Noorwegen op een boerderij in Stange bij Hamar gewerkt na mijn studie, en vanaf dat moment heb ik het land en de bewoners in mijn hart gesloten, het pure, het echte karakter en de schoonheid van de ongerepte natuur.
En dit gezinnetje mocht mee naar huis, straks ergens een plekje, met de kerst, en voor de mannen....die doe ik hier een groot plezier mee.......die Gudbrunsdalost,maar nog even wachten, tot het echt kerst is.Sinterklaas is per slot van rekening net aangekomen,
Met zijn zwarte Piet, of mag ik dat niet meer zeggen, en alleen nog maar denken? Volgens mij zijn de kindjes ( en de ouders) angstiger voor de ME, de overvloedig aanwezige politie, de imponerende busjes en de automatische geweren bij de intocht van de goedheiligman dan van Piet zelf, ik ben blij dat ik geen kleine kinderen meer heb, de lol gaat er zo wel vanaf.
De decembermaand nadert met rasse schreden,Met al zijn vragen hoe we die dit keer weer gaan invullen, en met wie, dat zal voor de één makkelijker zijn dan voor de ander, dankbaar zijn voor het moment van nu wordt dan extra belangrijk.

Hartelijke groet, Jeannet

donderdag 10 november 2016

Over bossen, bijen en uilen......

Even een tussendoortje voor de natuurliefhebbers onder ons, en wie houd er nu niet van de natuur ? Zeker nu, in de herfst.Het is na de regen volop paddenstoelentijd in het bos.
Dit is de paddenstoel onder de paddenstoelen, zonder deze gezien te hebben is het geen herfst, voor mij dan.Hier aan de kust jammer genoeg niet die echte diep rode met sneeuwwitte stippen, dat blijft zeldzaam, dan moet je toch meer in de echte bossen wonen, met veel berken, wij hebben ook wel een klein stukje "oud" bos in de buurt.
Met beuken en eikenbomen, en daar groeien ook paddenstoelen, ik was er van de week even met zoonlief, die gelukkig ook van de natuur houd.
Prachtige, imponerende boomspiegels, waar je met een beetje fantasie zo de kaboutertjes tussen uit ziet piepen.Dat vind ik zulke mooie plaatjes.
Het is het Mildenburg bos in Oostvoorne, een ander bos dan bv op de Veluwe, veel kleiner, en je ziet er ook geen bronstige herten, maar het hoeft niet persé minder mooi te zijn, ik was er al een tijdje niet meer geweest, en we keken onze ogen uit zo mooi en sereen stil was het er.
Nou moet ik eerlijk zeggen, we gingen er heen met een doel, ik had namelijk in de wandelgangen gehoord dat er ergens, in dat bos, aan een eikenboom, een bijennest zat! Maar ja, "ergens" dat kan overal zijn.Toen zoonlief via via de juiste locatie hoorde, was er geen houden meer aan!
Met de horror knieën, die er helaas nog steeds aan hangen, togen wij naar het bos, tuurlijk eerst een pad verkeerd gelopen, dat geeft niet als je goed ter been bent, maar als je dat niet bent is het even slikken, enfin, zoonlief speelde voor mijn benen en liep vooruit.Tot hij het ontdekte.Ongelofelijk.....
Nou, daar had ik toch wel twee zere knieën voor over! Wat een geweldig gezicht, boven in , of aan, een eik, daar hingen ze, wilde bijen, met raten vol honing, wat een geweldig gezicht.Gisteren las ik in het plaatselijke krantje van de boswachter dat het zeer zeldzaam was, en dat deze bijen de winter hoogstwaarschijnlijk wel gaan overleven.
Er zitten namelijk ook raten in de boom zelf,die hol is, de bijen die nu buiten het nest hangen, hebben een ingenieus systeem dat ze rouleren met de bijen die warm binnen zitten, ze rouleren laag voor laag, zodat iedereen uiteindelijk warm blijft,wat is de natuur dan toch een prachtig iets, zo mooi in evenwicht.
En nee, deze laplanduil zijn we niet in het bos tegengekomen, dat zou helemaal een spektakel geweest zijn.
Ik heb een paar weken terug geschreven over die bloembollen die we gekocht hebben ergens bij een kweker in de buurt, nou, bijzondere was dat hij niet alleen bloembollen kweekte,
Maar hij had ook een hele uilenverzameling......tja.......die wilde zoonlief, die er ook bij was, wel eens met eigen ogen aanschouwen......( en mams stiekem ook) Hierboven is een Oeral uil, onder een sneeuwuil.De sneeuwuilen in Blijdorp komen hier uit Oostvoorne vandaan.
Ik viel van de ene in de andere verbazing, práchtige uilen, Russische uilen, kerkuilen, Ransuilen,ik weet het allemaal al niet meer, Ik geloof wel een vijftien verschillende soorten .Het meest imponerend vond ik toch wel de Oehoe. wat een beest!
Dit was het madammeke, wat een ongelofelijke joekel was dat zeg. Indrukwekkend. De Oehoe heeft een spanwijdte van maar liefst 160 -188 cm en is ong. 70 cm groot.Zeldzaam in ons land in het wild,vanaf 1997 broeden er weer enkele paren in Nederland, met name in Limburg.
Het mannetje was ook een prachtig exemplaar, ze zaten in hele grote buitenverblijven, en vonden het eigenlijk maar niks dat er van die vreemde pottenkijkers kwamen....we werden dan ook gewaarschuwd niet te dicht bij het gaas te komen met de camera.....
Want dit zijn namelijk de poten van mijnheer.......en als tie het zat is, dat gekoekeloer naar zijn vrouwtje.....dan vliegt hij tegen het gaas aan met alle denkbare gevolgen van dien, Brrrrrr. Het was een geweldige ervaring, ga je even bloembollen halen in de duinen.......gelukkig had ik mijn camera toevallig bij me.
Je mist meer dan je meemaakt, zijn de gevleugelde woorden van Martin Bril, die ik ook hier vaak citeer en waar ik altijd aan moet denken in deze hectische wereld, maar dit vind ik toch wel een beleving zo vlak bij huis.Vandaar even een extra tussendoor blogje! Over die uilen, die fokte die man, om ze te verkopen aan bv dierentuinen, of rijke mensen in Saoedi Arabië die zo,n uil als statussymbool willen hebben, je moet er allemaal maar opkomen. We hebben een hoop bij geleerd!fijn weekend allemaal.

Hartelijke groet, Jeannet