Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

maandag 18 juni 2018

Geslaagd en een zomerstop

De afgelopen week stond in het teken van een geslaagde zoon! Wéér een geslaagde zoon, net als twee jaar geleden, nu voor de HAVO, ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij is gevlogen, voor ons was hij natuurlijk al lang geslaagd, maar nu is hij ook maatschappelijk geslaagd,en dat is toch weer wat anders.
Wij als ouders relativeren de geslaagden gekte enigszins, want wanneer ben je nou geslaagd in het leven? Met een zo hoog mogelijk diploma ? waardoor er veel kansen voor je open liggen, of ben je geslaagd als je tevreden en gelukkig bent met hetgeen je ten deel valt en je daar het beste van weet te maken?
Want dat geld voor heel veel mensen, waar je nooit iets over hoort.Arbeidsgehandicapten, die zijn voor ons kabinet minder geslaagd, die moeten voortaan "naar waarde" worden uitbetaald door werkgevers en voor het restant aankloppen bij gemeenten, tja.......nu is het zo dat ze betaald worden door de werkgever, en die krijgt er subsidie voor, dat geeft toch een ander gevoel.
Dat zijn wel zaken die door mijn hoofd gaan als ik al de succesvolle geslaagde jongeren zie bv op de school van mijn zoon, ik ben me er wel van bewust dat dat niet voor iedereen geld, dat het niet vanzelfsprekend is, of een verdienste, enfin, genoeg erover,want natuurlijk zijn we als ouders heel blij en dankbaar met dit geweldige resultaat en zijn daverende cijferlijst, ook dat nog.
Hij gaat straks Frans studeren, in de grote stad, Rotterdam, we gaan het beleven. Zijn examencijfer Frans was een 9.6, dus daar kan het niet aan liggen, maar voor het vak docent zijn natuurlijk ook andere vaardigheden nodig dan alleen een hoog cijfer. Eerst een feestje op de molen afgelopen zaterdag, die speciaal ter ere van hem "in de vreugd "was gezet door de molenaar, de wiek staat dan links voorbij de ingang.
Wij beleven ook veel vreugde aan hem, en aan dat "molengedoe", we liggen regelmatig in een deuk, als hij weer serieus vertelt dat de molen met blote benen heeft gedraaid en met geknipte nagels......ja hoor....ehhh.....pedicure langs geweest? woehaaaa...nee hoor, vakjargon...
Of deze dan....een molen die vast zit in zijn nest,huh......we lagen weer bijkans onder tafel...., dat een molenaar niet op tijd "uit zijn nest" komt, daar kunnen we ons wat bij voorstellen.....maar een molen vast in zijn nest, dan kom je toch echt niet meer bij? En dan zegt hij het nog serieus ook he, de molen in Brielle stond laatst vast in zijn nest......
Voorlopig heeft hij genoeg vrije tijd om zijn ouwe moeder te helpen met de wolletjes opwinden bijvoorbeeld, je moet toch de kost een beetje verdienen....het is gewoon een hartstikke leuk, gek, vrolijk en soms serieus joch, we zijn blij dat hij nog niet op kamers gaat, enne.....
Zolang er hier met enige regelmaat zulke vlezige pannetjes staan te pruttelen op het fornuis, geloof ik niet dat dat er snel van zal komen........of hij zou opeens een "Vlezige Vriendin " moeten tegenkomen, maar de eisen die daaraan gesteld worden zijn zo hoog dat het ook niet in de lijn der verwachting ligt :)
Ik heb het paar sokken af voor vriendin, die zal van de winter geen koude voeten hebben, dus er mag weer een nieuw paar opgezet worden.
Nou denkt iedereen dat ik zo goed sokken kan breien, nouou, dat is ook nog wel een dingetje, het venijn zit in het boord en de teen, daartussen valt het wel mee........voordat ik de steken eens goed op de vier pennetjes heb staan en het rondje gesloten heb, zitten mijn schouders wel ter hoogte van mijn oren.....en dan die teen......ook zo,n feestje (NOT)
Het is zo, wie mooie sokken wil breien moet pijn lijden, zoiets? en dat er weer een prachtig sokkenpatroontje op het net voorbij kwam, ik ben al drie keer opnieuw begonnen......
Afgelopen weekend hebben vriendin en ik ons letterlijk en figuurlijk laten onderdompelen in het weidse Brabantse land, in een Natuurspa (klik)En ik moet zeggen, het was een hele bijzondere aparte ervaring!
Wat een rust en een ruimte en een privacy, als je de energie uit je tenen moet halen, is dit een absolute aanrader, en ook zonder dat.We hebben ons laten bakken (samen met een broodje) in een broodoven, in een hooistoomoven gezeten, ingesmeerd met allerlei soorten klei,
In een Rozenbad gelegen met uitzicht over het Brabantse land, een Kruidenoven en ook nog ingesmeerd met geitenboter in een waterbad, het was een gewéldige ervaring die je jezelf gewoon af en toe moet gunnen.En dat in alle rust en privacy in een fenomenale landschapstuin waar je overal op ligstoelen kon relaxen in een badjas.Pure, echte, sobere luxe...Veel mooier zal het niet meer worden.....
Ik wens iedereen een bruisende en gezellige zonnige zomer, geniet van hetgeen je ten deel valt en pluk de bloemen waar je bij kunt.
Ik ga er even van tussen, zomerstop van vorig jaar is eigenlijk best bevallen.
Wie weet, kom ik nog leuke mensen tegen die in Zeeland hun vakantie gaan vieren.......in dat leuke winkeltje in Kerkwerve bijvoorbeeld ;)  ik heb nog stof nodig voor een rand aan de Antique sampler.Voor nu wil ik zeggen: Tot in de pruimentijd!( of wie weet....tot net daarvoor :) )

Hartelijke creatieve, zonnig groet, Jeannet

maandag 11 juni 2018

Van een vliegende kraai...........

Kennen jullie de uitdrukking, een vliegende kraai heeft altijd wat? Afgelopen week was dat op mij van toepassing, ik had een oude zwarte kaarsen kandelaar van Hoffz, en daar zag ik opeens een speldenkussen op, met schaartjes eraan.Gezocht in de eigen doos met speldenkussens,ik wist dat er één moest zijn, tuurlijk net weer weggedaan in een opruimbui,
En toen, de volgende dag, wat een toeval! Ergens bij iemand stond deze kraai. En diegene dacht ook, een mens kan niet alles zelf houden, in het kader van opruimen, en hij mocht bij ons komen wonen! Is het leuk of is het leuk? Ik vind hem zelf helemaal subliem.
Het was een heerlijk weekje, het weer was heerlijk, althans in mijn optiek, niet te warm, je kon van alles doen, we hebben dan ook weer wat fietstochtjes ondernomen.Het voordeel van eigen baasje zijn is toch dat je ieder moment kan pakken dat het opeens mooi weer is, en dat je je werkzaamheden over zeven dagen kan verdelen,tuurlijk moet ik wel even kijken of er geen caravans gereserveerd hebben, maar zelfs dan doet een briefje op de deur wonderen.....En in Juni is het nooit zo druk op de camping.
Dus zo kwam het dat zoonlief en ik afgelopen woensdag door de duinen struinden, langs het Oostvoornse meer, aan de andere kant, van Oostvoorne. Met als tussenstop het favoriete Aan Zee, we zaten er zomaar samen om 11 uur s,ochtends op het terras! Ongekend, en de rabarbertaart daar........te lekker.....
Het was er zo heerlijk rustig, dat is in het weekend wel anders, en dan is het zo fijn als je je eigen tijd kan indelen. Laat mij maar thuis in het weekend als de fietspaden overbevolkt zijn met de meest uiteenlopende vervoersmiddelen.......dan doe ik de administratie wel.
De geur van bloeiende liguster, waar kom je het nog tegen? ligusterheggen komen doorgaans niet in bloei, maar wel in de duinen, heerlijke zoete geur die met je meegevoerd wordt door de lome, wat warme zomerwind.
Het was een tocht van grote tegenstellingen, aan de ene kant de nachtegaal die uit volle borst zijn lied zong in het duinstruweel tussen de "bosschages" en de rijkbloeiende duinroosjes, werkelijk práchtig, práchtig met zijn rollende zang.Maar de nachtegaal moest zijn best doen om het industrielawaai te overstemmen.....
Want aan de andere kant van dat zelfde struweel, waar de nachtegaal zingt.....slechts gescheiden door een hoge begroeide wal van hoge dichte struiken, aan het uitzicht onttrokken....daar is dit........Is er een grotere tegenstelling mogelijk? Ik heb het vaak over EN EN, nou, dit is daar wel een levend voorbeeld van. De fietstocht heet dan ook niet voor niets, de twee werelden route.
Ik weet het, dit moet er ook zijn, maar als je over, of soms tussen die groene wal doorkijkt, is het best even slikken.Gelukkig trekt de nachtegaal zich er niets van aan.Vorige weekend kwamen we op een fietstocht nog ergens onderweg langs het Haringvliet bij Hellevoetsluis een jong schaap tegen die ook wel hield van een kleine verkoeling!
Ook trouwens een prachtige kant om heen te fietsen, langs het Haringvliet boven over de dijk bij Hellevoetsluis, waar je aan de andere kant Goeree Overflakkee ziet liggen, en heel veel schapen tegenkomt op het fietspad.Daar moet je alleen niet op zondag fietsen.Dan rijden er teveel makke kuddeschapen op het pad achter elkaar.
Op de terugweg even langs het tuincentrum in Oostvoorne, of is het Rockanje? De oude Proeftuin, op de grens dan maar. De violen zijn uit hun voegen gegroeid dus tijd voor een paar zomerse leukigheden in pot.
Af en toe knip en plak ik halve rondjes om een kartonnetjes heen voor de rand van de quilt waar ik nog aan bezig ben.Ik heb ze nu alle 80 omgewerkt.
Af en toe prik ik steekjes aan deze grote blokken op de revers applique methode, oefening baart kunst, nog acht te gaan, het gaat steeds beter, hier komen natuurlijk nog appliquaties in.
En ik ben sokken aan het af breien, die liggen er al heel lang, veel te lang, ik zie te veel mooie andere patronen voorbij komen, maar nu eerst deze af.Cadeautje voor vriendin die mijn blog niet leest.
Sokken, het blijft me intrigeren, al draag ik ze niet, ze hangen hartstikke leuk aan een tak in de kamer, ik kwam me toch een geweldig mooi wolletje tegen, voor de prijs van een bos bloemen, heb ik een lange tijd lol van een bakje wol, de gedachte dat daar straks, botersuperzachte sokken van gebreid gaan worden.....Mmmmm, en die geur van deze strengen......
Het blijft gewoon zomer, Juni is ook de hooimaand, en ondanks de oprukkende "Efteling en Notarishuizen" helaas ook wéér bij ons in het landelijke weggetje, vier maar liefst ( ! ) is er ook nog dit....EN EN....
Het uitzicht uit het badkamerraam achter het huis, als je onder de douche staat,de geur van vers gemaaid hooi, rozen en de zomer  dat het er nog maar lang mag blijven, als het aan mijn buurmannetje ligt, geloof ik dat wel, hij is iets jonger dan ons, dus gaan we er vanuit dat hij ons overleeft!Een geruststellende gedachte dat daar geen notaris oid komt te wonen.......

Fijne week allemaal weer! Hartelijke creatieve groet, Jeannet

maandag 4 juni 2018

Juni zomermaand

En toen was het opeens al weer juni, de zomermaand, alhoewel we met Mei ook niet te klagen hadden, de zonaanbidders tenminste, warmte en droogterecords werden gebroken, het stormde geloof ik net nog niet, of het moet in je hoofd zijn geweest, dat kan natuurlijk zomaar.
Juni is de maand van de rozen, en de vrouwenmantel, dik favoriet in mijn tuin, zo,n dankbare plant, veel bloemen staan er niet meer in de tuin, hoewel bloeiend zevenblad ook niet gek is....maar ook het kleine is het waard om in zo,n beeldschoon oud Engels vaasje geschikt te worden, of tussen de pioenen.
Ik las het ook weer in het boek over Jane Austin, het zinnetje wat me raakte, toen Jane met haar zus Cassandra en haar moeder op het Engelse platteland ging wonen in een cottage van haar rijke broer schreef ze de legendarische woorden "Overal staan kleine boeketjes uit de tuin in het huis" en dat gaf me zo,n warm, knus gevoel.
Sommige bloemen zijn te mooi om te plukken, die staan als eenling in het gras, dat vind ik ook een feestje van herkenning, eenlingen, die tegen de verdrukking in gewoon overeind blijven.Zomaar, daar midden in het gras, ze staan zo fier overeind dat zelfs de twee mannen hier er met respect omheen maaien, en dat wil wat zeggen.....:(
Van de week las ik in de nieuwe Seasons deze mooie tekst, van Claudy Jongstra, dat is een vrouw die ik heel erg bewonder, haar visie, haar levensstijl, haar kijk op de wereld, haar immens populaire gigantische viltwerken, dat zoiets simpels, want dat is het, zoiets puur en aards nou zo,n enorme hype wordt in diezelfde voortrazende wereld.
Dat zegt toch wel iets over de tijd waarin we leven.Haar viltobjecten hangen wereldwijd overal.In de duurste galeries en huizen. Het gewone wordt weer als heel erg bijzonder ervaren.en dan toch zo jezelf blijven in alle eenvoud daar in dat stille Hoge Noorden, dat vind ik kunst, levenskunst.
Nou, bij deze quilt heb ik geen afslagen gemist zou ik zo denken, want daar ben ik zoals eerder gezegd al járen mee bezig! Maar om het dan toch steeds weer even mooi te vinden, daar ben ik dan blij om, de kleuren, de quilt, het blijft me gelukkig boeien.
Dus appliceer ik op de manier van revers applique al die rondjes in de ondergrondjes, of hoe je dat zegt, het is een heerlijk zenwerkje.
En die rondjes die eruit geknipt worden, ook weer hergebruikt straks in de rand, ik geniet van de oude stofjes die weer door mijn handen gaan en verwonder me waar die stofjes gebleven zijn en vandaan kwamen, kennelijk gaat er dus toch ook gelukkig nog wel eens wat op, en dan echt op.
Iedere dag een draadje geeft een hemdsmouw per jaar, of zoiets, die spreuk, en dat geld zeker voor mijn driehoeksshawl, wat een steken staan er op de kabel, honderden, en wat heerlijk dat er dan van die lange rondbreinaalden zijn, heerlijk werkje door de herhalingen van het patroon.Door de handgesponnen wol ook een beetje Claudy Jongstra gevoel/effect ;)
Nog altijd blij dat ik ooit, in een ver verleden, van zo,n aardige Mevr. uit het zuiden des lands het fair isle breien heb geleerd, sommige mensen blijven je altijd bij, om wat voor reden dan ook, ook al zie je ze nooit meer, is het niet in het goede, dan wel in het minder goede, maar er zijn van die mensen die in je leven voorbijkomen die je niet snel vergeet.......( of die jou niet vergeten, dat kan natuurlijk ook ;)Misschien leest ze zelfs mijn blog nog wel, dan weet ze bij deze hoe blij ik met haar was.......
Junimaand is hier op het minilandgoed ook heggen knippen, en we hebben hier veel heggen, héél veel heggen....kilometers heggen, in alle soorten en maten, haagbeuk, beukenhaag, taxus, liguster, esdoorn, meidoorn,bedenk ze allemaal maar....wie groot woont kijkt niet op een heggetje of meer.
En als je jong en onbezonnen bent dan doe je dat helemaal niet, ondanks de ouderlijke waarschuwingen......want wat je zelf dan nog niet weet..... heggen worden groot, en breed, en steeds hoger en nog breder....zelf wordt je ouder, ook dat nog, daar had je helemaal niet bij nagedacht toen je twintig was, al lijkt het er soms op dat dat wel voor mij maar in mindere mate voor mannetje geld.Het is zoals het is, het begin is er weer.
Nou, iedereen weer een fijne week, geniet van de kleine dingen die op je pad komen, je hoort soms teveel nare dingen om je heen van ziektes en toestanden dat je soms wel eens denkt, zijn er nog mensen die echt flierefluitend zonder zorgen door het leven gaan of verkeer ik in andere kringen, of is het iets wat je wilt horen of niet? Nog eens over nadenken.

Fijne zonnige creatieve week allemaal weer, hartelijke groet, Jeannet