Over ongebaande paden

Wij mogen graag de fiets pakken en over s,herens wegen dwalen, heerlijk vinden we dat alle drie, man en zoon zijn ook graag van de partij, we hebben wel elk een ietsje ander beeld van dat fietsen, maar dat mag de pret niet drukken.

Ikzelf begeef me graag buiten de gebaande paden, in de ruime zin des woords, en ik weet overal van die paden te vinden....op de fiets rij ik graag daar waar ik niemand, of, laat ik zeggen, weinig mensen tegenkom, en dat zijn dus de ongebaande paden.Het moge duidelijk zijn dat die paden niet helemaal gladjes en makkelijk te berijden zijn........

En daar zit hem de kneep bij die twee mannen, die houden daar niet van, die zijn gesteld op een glad rijdek zonder hobbels en kuilen en hekken, gewoon strak geasfalteerde fietspaden,daar zijn er tenslotte genoeg van in Nederland dus zij zien het nut totaal niet in van die andere paden.........Ik dus wel,ik hou van het ongebaande, het hobbelige, het onverwachtse.

Die paden zijn hobbelig en bobbelig omdat er niemand fietst en loopt, en omdat er niemand fietst en loopt blijven ze ook hobbelig en bobbelig en bij regen modderig. Ik wil midden door dat landschap en die akkers rijden, af en toe het gevoel ervaren van alleen op de wereld te zijn in ons doorgaans overvolle landje.Dat vind ik genieten!

Alleen is betrekkelijk.......in Nederland ben je altijd wel ergens in gezelschap van wat of wie dan ook.Want nog iets als je je buiten de gebaande paden begeeft.......ik heb al heel wat "urinerende mannen" ( en wat dies meer zij..... )gepasseerd op dit soort tochtjes.

Zo kan het verkeren dat man en zoonlief al lang en breed ergens aan de koffie met appelgebak zitten
(want dat is hun interpretatie van fietsen) als ik er ook nog eens welgemoed achteraan kom hobbelen, want toegegeven, die paden zijn wel een stuk minder snel te berijden natuurlijk en je moet de hekken achter je sluiten voor de schapen of koeien die er lopen.

Het is zomer, dat kan niemand ontgaan, de margrieten bloeien in grote getale de bermen.De Vlier doet zijn uiterste best om zoveel mogelijk bloemen te produceren, elk jaar weer denk ik, o ja, vlierbloesemsiroop, lekker, en elk jaar als ik gewapend met schaar en bak op pad ga denk ik huh.....hier bloeiden toch vorige week nog die vlieren.....of was het al weer twee weken geleden.De tijd vliegt voorbij en de bloemen ook.

En dan de zomer.....wat moet je daar van zeggen, niets eigenlijk, volgens mij is het elk jaar wel zo, in mijn beleving is er ook wel veel zon geweest, maar ik moet wel zeggen dat de junimaand op onze camping echt slecht is geweest tov vorig jaar, geen zon is geen kampeerders.

Er is altijd wel een plekje te vinden waar we hier toch ergens kunnen zitten met een "bakje bruin", oftewel, geen dag zo kwaad of het zonnetje schijnt wel vroeg of (te) laat.En de komende week is dat misschien wel binnen, want de zomer komt er echt aan, in volle glorie, en daarmee ook weer de kampeerders!

De ene bloem is al weer bijna uitgebloeid als de andere een belofte inhoud voor over een paar weken.
Het blijft een verrassing met een tuin als de onze hoe het dit jaar weer zal zijn.Zomer is dus fietsen op ongebaande smalle paadjes en mooie bloemen zien en ruiken en voelen.

Zomer is rozen, veel rozen, héél veel rozen,

ik ben er gek op en ik heb er een hekel aan, nee, zo kan ik het niet zeggen, ik deel de liefde voor rozen met allerlei ongedierte, zoals luizen......en ander gespuis, zodat mijn rozen dus nooit zijn zoals ik ze zie in de boekjes.Maar als geheel, met toegeknepen ogen, en van een afstandje is het wel een plaatje.

En velden vol klaprozen, je hoeft er niet voor naar Frankrijk, hier hebben we ze ook steeds meer, zoooooo mooi....

Zomer is ook geschoren schapen, ik heb een schapenvacht gekocht van het Wallischer Schwarznase schaap, dat is een werkelijk prachtig schaap met een schitterende krulletjesvacht, echt een plaatje om te zien, wat een mooie wol.Heel de vacht gewassen, nu nog spinnen.Nou wordt er hier thuis door de bakpuber altijd behoorlijk denigrerend gedaan over mijn enigszins grijzende haar, als ik vergeet er de chocoladebruine mousse in te smeren.....dus ik dacht, mwah, altijd al heel graag krullen willen hebben, hij heeft ze, superblond, nu ik nog.......

En zeg nou zelf.....helemaal cool toch? Prachtige witte krullen........een Wallischer Schwarznasecoupe! was het wéér niet goed, het valt ook niet altijd mee om het goed te doen in het leven van een (bak) puber!

Les Soeur

Ik had het al eerder gezegd, het word de zomer van de affo,s !Les Soeur...........Hoe was het ook al weer begonnen? lang geleden, twee jaar ofzo, toen kocht ik dat geweldig mooie boek van Petra Prins

De een na de andere quilt was er prachtig in, je zou ze wel allemaal willen maken.

En toen dacht ik aan "Simon"die vond ik ook onweerstaanbaar, keuzes, en het werd uiteindelijk toch de Les Soeuer,

Het middenstuk was een ware uitdaging om te maken, en eigenlijk ook meteen het leukste deel van de quilt moet ik eerlijk bekennen.Daarna kwam het saaie, 270 vierkantjes van vier verschillende stofjes.Ik heb ze allemaal met de hand getekend, geknipt en aan elkaar gezet, zomaar, voor de voet weg, niet gekeken welke stoffen wel of niet bij elkaar zouden passen, ik pak een stapel stoffen, en ze matchen altijd, zelfs die je eigenlijk niet mooi vind.

Licht en donker, gewoon gematcht, niet te veel over nadenken, gewoon doen, s,avonds naast de houtkachel in een doosje,

Het doosje, juist ja, van die twee mannen in Rockanje........

Er kwamen vier mooie hoeken bij, dat was de laatste uitdaging, en ten werd het dus saai, blokjes naaien, nou weten trouwe lezers dat ik wel van dat soort saai hou, dus dat kwam mooi uit op de donkere winteravonden.

Er was op een gegeven moment een dilemma over sterretjes of niet, want tja, sterretjes was best een heel werk en eigenlijk was de lol van deze quilt er een beetje af aan het gaan om wat voor reden dan ook, zou ik dan driehoekjes met een rondje erop?

Nee natuurlijk.....

Je bent quiltster of je bent het niet, gewoon doorzettûh........ik heb er een extra randje tussen gedaan van de serie Josephine van Petra, een serie die ik altijd geweldig mooi vond.En zo is het dus gekomen.En nu is ze af, helemaal af en af en af......ademloos.......prachtig van kleur.

De prachtige antiekachtige randstof die ik gelukkig nog vond bij Trijntje van der Horst en die de quilt helemaal bij elkaar trekt inclusief de perfecte oud rode kleur van de binding.

Hoe je blij kan worden van twee simpele mooi gematchte en gepatchte  blokjes qua kleur.

Doorgequilt door nog steeds mijn huisquiltster op de longarm machine, perfect uitgepakt, het quiltwerk is ondergeschikt aan de quilt zelf.

Zo mooi om hem overal te fotograferen, op een mooi hek bij een boerenhoeve hier aan ons weggetje.

Ik vind het een prachtige gloedvolle herfstquilt geworden, Les Soeur......ben er helemaal tevreden over, helemaal *flieft* op, okay, als jullie er nog geen genoeg van hebben.......laatste foto.........

Voor al mijn quiltzusters en andere handwerkzusters......Fijn zonnig zomerweekend allemaal!

Spinspirerende dag

Zo af en toe worden we met onze nog steeds  groeiende spingroep uitgenodigd op een evenement om te komen spinnen. Dat zijn altijd hartstikke leuke dagen, zo zit je op een Alpacafarm, of kinderboerderij of aan de haven en afgelopen zaterdag zaten we bij de Duinhuisjes

Er was een creamarkt georganiseerd, met heel veel creatieve mensen die daar hun kunsten kwamen vertonen.

We hadden ons gezellig geposteerd voor één van de vier sfeervolle huisjes, het was even terug in de tijd, dat merk je ook meteen aan de serene sfeer die daar altijd hangt,

Net alsof het zien van deze klompen aan zo,n simpel houten hek ook je eigen mind vertraagt, hoe zou dat nou toch werken he? Zo Zennnnnn.

Er is altijd veel belangstelling van jong en oud voor onze spin activiteiten, zo leuk om dat te zien hoe geïnteresseerd mensen zijn. Nou is spinnen en breien en andere wollige zaken ook wel steeds meer "in" merk je bij veel mensen.

In het begin van de 19 e eeuw waren de duinen van Voorne nog ongerept en grotendeels onbegroeid. Ze lijken onvruchtbaar door al dat zand. Arme mensen bouwden toen de eerste duinhutten van gejut hout. Dit was de enige mogelijkheid voor arme gezinnen om hun hoofd boven water te houden.Vier van deze duinhuisjes staan dus nu in de duinen om het leven van weleer gestalte te geven. En ja hoor.....Marja en Meinie die zowel borduren en quilten en altijd mijn blog lezen, waren van de partij met hun stand van de Vrouwen van Nu, het zegt het al .....vrouwen van Nu houden van de ambachten van toen

De vier huisjes liggen prachtig aan de duinrand, zo,n fijne rustige sfeer daar, al de vogels die je hoort, "Harrie de Haan" vond het allemaal maar een beetje vreemd volgens mij zoveel vrouwvolk was tie niet helemaal gewend....Hij stond het maar zozo aan te kijken.....wat moet hij hier nou van denken?

Ons maakte het niets uit, we hadden een heerlijke dag en genoten van de mensen, de contacten met elkaar, en de meters die we sponnen op onze wieletjes tussen het wasgoed van weleer.

En ja, ik ben nog steeds aan de blauwe texelaar bezig waar ik al lang dacht mee klaar te zijn en zelfs een trui of vest van te hebben, ik heb het maar losgelaten, niet het doel maar de weg is belangrijk

Leuk, zulke dagen, vlak bij huis, die hele duinhuisjes zijn een aanwinst voor onze omgeving, zo netjes bijgehouden allemaal, doet me altijd aan het Open lucht museum in Arnhem denken,

Dit is natuurlijk vele kleinschaliger, maar daarom niet minder sfeervol. Echt een aanrader als je in de buurt bent.Enne.....ik heb 25 jaar geleden aan de bakermat van het eerste huisjes gestaan met mijn hang voor het "Behouden van het goeie van het oude" Zeg ik dat niet mooi!

Mooie plaatjes van het perfecte imperfecte, weet je dat ik deze woorden steeds meer om me heen hoor en lees? Ik denk dat de maatschappij de mensen meer en meer "Wabi Sabi" achtiger gaan kijken en die schoonheid steeds meer zien om zich heen.

Dit vind ik ook zo mooi.......kennen jullie het nog? Zal toch wel, welk kind had er vroeger geen schommel? Wat zou ik er stiekem graag nog één hebben hangen aan een boom in de tuin, dat geweldige gevoel als je zo hoog mogelijk in de lucht vloog, je voelde het tot onderin je buik.Ze zien me aankomen thuis als ik het zou vragen.

Pssttt....weten jullie het ook? De zomer is gisteren begonnen! Op Vaderdag werd het zomer,drie hele maanden lang.De eerste twee dagen hebben we al lekker de houtkachel aan......ongelofelijk verschil met zaterdag, toen zochten we de schaduw op, gelukkig weten we niet wat er nog in het vat zit.Fijne week allemaal weer.

De zak en de Flow.

Bonte kermis, dat was mijn gedachten toen ik de inhoud van deze plastic zak vond, ver weggestopt in een lade, DE lade......Ik zal bij het begin beginnen, anders wordt het een warrig verhaal.

Laatst zat ik s,nachts om drie uur beneden, dat heb je zo wel eens, dan kan je niet slapen, hoofdpijn, hoofd te vol met zaken die een plekje moeten krijgen, s,nachts, in de verte buiten hoor ik de melancholieke roep van de bosuil maar verder is het helemaal stil op het platteland.

Soms gebeuren er teveel dingen om je heen waar je geen invloed op hebt en zijn er van die dagen dat je denkt, was het maar vast morgen......of volgende week....Eigenlijk moet je dan gewoon rustig gaan zitten met een kopje thee en wachten tot het over gaat.Dat doe ik ook meestal wel en gelukkig komt het niet vaak voor, maar als ik dat heb ga ik ook een beetje "rommelen" in het stille lege huis waar de rest van het gezin heerlijk slaapt en de duisternis van buiten je omsluit in het veilige knusse huis.

En toen kwam ik dus in de la die zak weer tegen.........met een twintigtal blokken, ooit gemaakt in een periode dat ik ook niet veel aan het hoofd kon hebben, gewoon zeer eenvoudig vierkantjes en rechthoekjes snijden en aan elkaar naaien, voor de voet weg.Niet te veel over nadenken.

Ik was er niet meer weg van, te bont, te druk, te raar, te simpel, wat moet ik daar mee? Dus ze kregen "de zak" en belanden onderin de la.

Ik had ze er dus die bewuste nacht uitgehaald en een foto er van op het feestboek gezet, eigenlijk met het idee om ze gewoon maar eens te laten verdwijnen, al dan niet in de grijze kliko of als poetsdoek in de schuur van manlief.Maar hadden ze dat eigenlijk wel verdiend?

Nog eens goed kijken met een frisse blik, zag ik het toen dan zo verkeerd ? En ze weer eens uitgelegd op een grote tafel in het atelier, tuintafelkleedje in het ergste geval, alle reacties van de Feestboek leden eens gelezen, en toen........toen gebeurde het........er kwam toch nog een heuse Flow! en wat voor één.

Al naar gelang ik de blokken aan elkaar naaide werd het enthousiasme steeds groter, en zelfs zo groot dat ik besloot er nog vijf extra bij te maken!Ik had er 20, en dat werden er dus 25.Dit roze stofje met die rode besjes vind ik zo,n toppertje he, laatst nog een stukje van iemand kunnen kopen.

En het werd eigenlijk zo,n leuk dingetje dat ik er ook een rand omheen zette, het zal vast een vrolijk tafelkleed worden.

Dat lijkt me wel wat voor de zomer.Dunne tussenvulling gekocht, speciaal voor de soepelheid.

Het gaat gewoon een schattig kleed/quiltje worden! 160 cm in het vierkant, even doorzetten en dan heb je wat.Helemaal blij mee!

Weer wat af, de top dan.De bloemen in de tuin kleuren er wel bij.Wat is het mooi buiten, het is zomaar, opeens, Zomer geworden!Strakblauwe luchten waar het groen prachtig tegen af steekt.

En zo kan het verkeren, dat iets wat ik eigenlijk helemaal niet meer zag zitten, je toch weer in een flow kan brengen! Dat geeft moed voor de andere Affo,s, dit zal de zomer van de Affo,s worden, ik voel het, er komen er nog twee aan, en dan.....alleen maar dan......dan mag ik weer beginnen aan wat nieuws.

Streng ben ik weer voor mezelf he? Nee hoor, het dromen over nieuwe projecten is ook een héérlijke bezigheid, er is zooooooveel moois onder de heerlijke quiltzon.Fijne week allemaal weer!