Vriendschap

Hee, Psssttt.....vreemd volk op het erf.....

Tja, dat heb je als je bazinnetje er een leuke patchworkwinkel heeft, dat houd dan natuurlijk wel in dat er volk van allerlei pluimage de dijk af komt zakken.Kan je niet eens rustig in een appel pikken, want dan moet je weer op de foto, en je hebt ook geen tijd om je veren te strijken.....

Wij waren vorige week op doorreis naar vrienden in de Betuwe, en dan kijk je als quiltster natuurlijk altijd of er soms, misschien, eventueel, ergens een quiltwinkeltje een beetje in de buurt ligt, zeker als je in een uithoek woont waar de quiltwinkeltjes dun gezaaid zijn, toch?

Dat was er in Culemborg aan een schilderachtige dijk met een geweldig mooi uitzicht over de rivier,een erg leuk winkeltje! Ik viel als een blok voor de mooie antiekerige stoffen en de grijsblauwe kleur van het houtwerk overal en de oude balken, prachtig, tis dat ik op doorreis was, maar ik kreeg spontaan blauwe inspiratie voor de eigen balken op zolder!

Er hing een toepasselijke spreuk aan de muur, ik ben het er helemaal mee eens, vrienden, echte vrienden, die moet je koesteren en heel erg blij mee zijn, vrienden waar je dik en dun mee kan delen, waar je je verheugd in hun vreugde en meeleeft met het verdriet.

De vriendin die we bezochten is een studievriendin die ik al ruim 35 jaar ken, waar ik jaren mee gewoond heb in een studentenhuis,waar ik in een turbulente tijd van het leven heel veel mee heb gedeeld,een vriendin dus waar het verleden langer is dan het heden nog zal zijn, hoe zeg ik dat op mijn 56 ste? En toch is dat bijzonder, dat je een zo lang gedeeld verleden hebt,

Onze moeders zijn gestorven, niet lang na elkaar, en we kenden allebei onze wederzijdse ouders, je hebt een half woord nodig, huizen worden gekocht en verkocht, relaties veranderen, nieuwe partners komen met de wetenschap van hoe het was met de oude partners, kortom, je deelt lief en leed en vooral gedeeld verleden met elkaar.Het was heerlijk om elkaar weer te zien en te spreken, Wat is de Betuwe toch ook een mooie wereld om te wonen, zelfs in de winter, de rivier die overal aanwezig is, de slapende boomgaarden overal.We hebben het stadje Buren bezocht.

Buren mag zich Oranjestad noemen, vanwege de band met de koninklijke familie. Willem van Oranje trouwde in 1551 met Anna van Buren. Prinses Beatrix en onze koning Willem Alexander zijn gravin en graaf van Buren. 

De korenmolen op de wallen draagt dan ook de toepasselijke naam, de Prins van Oranje.In Buren stond vroeger één van de grootste kastelen van ons land, waarvan de laatste bewoner Prins Frederik van Oranje was.Dat kasteel is er helaas niet meer. 

En natuurlijk kennen we allemaal de bekende elfstedentochtschaatser W.A. van Buren.Het stadje kent veel schilderachtige geveltjes en straatjes, en al weer dat mooie grijsblauw!

En jawel, een heus ooievaarsnest op een schoorsteen, volgens vriendin stikte het hier van de ooievaars in het voorjaar en de zomer, kijk, daar heb je het al, die zien we hier aan de kust zelden. Heb ik weer.....had ik nou maar in de Betuwe gewoond, wie weet had ik dan ook wel ruim drie kinderen gehad in plaats van slechts eentje..... en eentje is beter dan geentje,tuuuuurlijk!

Het regende toen we in Buren waren, maar dat mocht de pret niet drukken, zelfs in de regen is het een heel mooi oud en sfeervol stadje met beschermd stadsgezicht.

Met werkelijk schattige winkeltjes! wow, deze kop en schotel stonden buiten, kan iets van een litertje in......mooi voor de koffie van Brabantse manlief......binnen was het een piepklein winkeltje bomvol met aan de ene kant Bunzlau en aan de andere kant Bridgewater, jeemineetje, wat wil een quiltster nog meer?( O ja, lapjes en leukigheidjes natuurlijk uit dat leuke winkeltje van Willeke ) Het was in alle opzichten een geslaagde dag, ik kan het niet genoeg benadrukken, misschien wel omdat ik ouder wordt, maar vrienden, echte vrienden waar je een gedeeld verleden mee hebt, die zijn kostbaar.

Dat zullen meer mensen met mij kunnen beamen.Ik zeg het zo vaak tegen zoonlief, familie, die zoek je niet uit, dat moet je maar afwachten, en hopelijk valt het mee, vaak wel natuurlijk, maar echte vrienden zijn de kers op de taart van het leven.

Ik ga in het voorjaar zeker nog een keer terug, want die appelenboompjes, daar bij dat schilderachtige dijkhuis in Culemborg, die wil ik wel eens zien bloeien! ( laat ik haar gelijk mijn affe tasje zien ;) )

B*O*M

Is de BOM al gevallen hier? Nee, gelukkig niet, en laat tie ook maar weg blijven, ik lees en hoor er al meer over dan me lief is, ik heb het maar graag over een andere BOM, een vriendelijker BOM.Een stofBOM van het goeie soort stof.

Want wat een reacties waren dat op mijn vorige blogje van de Bom van Moda van de Piece of Plenty! Het stond er nog maar twee minuten op en ik had al een mailtje en een bedankje voor het mooie (gratis!) patroon in mijn mailbox, ongelofelijk, dan zie je toch hoe trouw mensen mijn blogjes op de maandagmorgen lezen.Ik voelde me helemaal vereerd.......

Quilten is delen en elkaar inspireren, en dat doe ik graag.Of het nou met een mooi patroon in de Quiltmania is, of via mijn blog of Facebook, en nu dus, met dit schitterende veelzijdige patroon wat ik al járen in de kast heb liggen.Voor wie het gemist heeft,hier gaat het om en  HIER (klik) kun je het hele patroon gratis downloaden.

En ik denk zomaar, nu, velen met mij....dus bekroop mij de gedachte, voordat het straks bij jullie ook járen in die kast ligt, misschien is het een leuk idee om 2016 te beginnen met deze BOM, om die met elkaar te maken, voor wie er zin in heeft.We hebben allemaal scraps genoeg in de laden en kasten liggen.

Of deze mooie zachte kleurtjes, ook niet gek, en hebben we geen stoffen meer dan zijn er gelukkig altijd nog de quiltwinkels om ons heen, mooie reden om je scraps weer aan te vullen,dus ik zou zeggen, wat let je?

één blok incl. de vulbokken per maand, het zijn 15 blokken, dus duurt ruim een jaar, maar dan heb je ook wat, een quilt van 165 x 195 cm.Geen enkele quilt hetzelfde want we gebruiken allemaal andere stoffen.

Ik maak een Facebookpagina aan waar we elkaar kunnen inspireren en helpen als er iets niet duidelijk is, daar is dat Facebook reuze handig voor.Voor wie er geen FB heeft, die zou de foto van het blok naar mij kunnen mailen, zet ik het op mijn blog op een aparte pagina of in een Pinterest groep waar we ook heel veel inspiratie kunnen opdoen, dat is openbaar voor iedereen.

En voor wie ook een blog heeft, elke laatste woensdag van de maand Moda Mandjes Morgen? zoiets?Natuurlijk een paar keer gezellig bij elkaar komen om elkaars werk te bewonderen, dat zou van de zomer hier op het minilandgoed alhier kunnen, maaaaaaar dat hangt van de grootte van de groep af, het is niet voor niets een minilandgoed, dan verzinnen we iets ander leuks.

Wat zijn nou mijn belangeloze belangen? Nou, dat ik hiermee ook een stok achter de deur heb om deze prachtige quilt eindelijk eens te gaan maken!Want tis toch te gek dat tie al zo lang in het rechter laatje ligt.Kom uit de Kast zou ik zeggen....

Meisjes, ( en misschien Gert? ) ik hoor het wel van jullie ( of niet, en das ook prima!) voel je vrij om te reageren, via de blog of de mail of het Feestelijke Boek, en wie weet wat voor leuks er nog allemaal uit komt rollen!Het is goed om gezellige vooruitzichten te hebben.Ik heb er zomaar helemaal "Zin An" zou mijn Lekkerkerkse vriendin  zeggen. ( enne......er hebben zich al geïnteresseerden gemeld, dus alleen blijf ik niet ;) )

Mandjes

Lang verwacht, toch gekomen, de mandjesquilt!Het begon allemaal met een boek wat ik kocht, ik wilde al zooooo lang een quilt met mandjes, maar als het even kon liever niet een quilt die iedereen al heeft, maar net wat anders.

Nou weet ik ook wel, als je echt wat anders wilt, dan moet je zelf een ontwerp maken, tuuuurlijk, dat is zeker zo, en daar word ook aan gewerkt, maar toen ik deze quilt zag, was ik toch verkocht, dit is een leuk maat mandje, blok van 25 cm in het vierkant.

En zo is het gekomen, eerste mandje was een crime, steeds een mm naast een naadje stikken wordt uiteindelijk  een hele cm als je dat tien keer doet. Het verhaal van de smalle en de wat bredere inches......

Al doende leert men, daarna ging het steeds beter, en mooier, en perfecter.Je wilt steeds weer één, in een andere stofcombi, en dan die andere meteen ook nog maar even.Soms vallen er combi,s tegen, maar die heb ik toch maar zo gelaten, in het geheel vallen ze niet op.Vast even een rijtje aan elkaar zetten om te zien hoe het valt.En dan is het uur u daar en de quilttop klaar!

Ik vind de optische diagonale lijnen heel mooi uitkomen, door de kleur van de ondergrondjes, heel subtiel.

Altijd weer een heerlijk magisch moment, ik sandwich hem meteen keurig op elkaar, mooie achtergrondstof gekocht bij Trijntje van der Horst, ik blijf dit een hele mooie aardse stof vinden en qua kleur komt alles er in terug.

En dan het doorquilten, tja......dat wel natuurlijk, maar voorlopig hangt tie op de plek waar ik hem wil, in de keuken, prachtig!

Gespeld op een andere quilt, quilten is emotie zei iemand ooit eens, en de quilt die er eerder hing gaf niet zo,n fijne emotie....dat kan je zomaar eens hebben.....het feit dat deze er nu precies passend overheen hangt maakt de noodzaak van doorquilten wel een stuk minder groot, dusse......

Hier zie je hoe de kleuren van de quilt naadloos in de keuken passen.Dat zachte grijs/zeegroen.

En nu wil ik nog een mandjesquilt! Waar ik al heel erg vreselijk lang weg van ben, van jaren geleden, de Moda Mandjesquilt, Piece of Plenty,indertijd één van de eerste Bommen.

Elke maand maakte een Modaontwerpster een eigen ontwerp van een mandje, toen dus best een prijzig patroon, en we hebben niet allemaal een dikke beurs om zulke dure patronen te kunnen kopen, een hobby moet wel voor iedereen leuk blijven, soms lijkt het wel eens een beetje over de (quilt) top te gaan.

Als je maar lang genoeg wacht komen die patronen gewoon op het net te staan, of in een boek of de Quiltmania,zo ook deze, inmiddels gratis en voor nixie te downloaden, en leuk dat tie is! en veelzijdig, en je kan het hele patroon downloaden.( wel een heel pakket) Ik heb al bijna één mandje af, nog even vastzetten.

Over het weer van de afgelopen weken hadden we al wéér niet te klagen, we hebben zelfs 1 november nog buiten een pannenkoek zitten eten onder de veranda.

Het was nog heerlijk om buiten te zijn en te genieten van de herfst en de vallende bladeren of de eindeloze verten over vers geploegd land achter in de tuin.

Of om even een korte dialoog met een schaap te ervaren op één van de polderfietstochtjes.Okay, dat is nu wel over denk ik zomaar, de laatste bladeren zijn gevallen na een paar forse stormen, de eerste hagelstenen lagen in grote getale in de dakgoot zondagmorgen,zo hoort dat tenslotte bij November.

Dit hoort ook zo, ondanks de chaos in de wereld, zoonlief gaat morgenavond naar Londen, met zijn klasgenoten, gelukkig gaat het allemaal wel door en hopen we er het beste van.

En om met de legendarische woorden van de dichter Randwijk te spreken; Een volk wat voor tirannen zwicht, verliest meer dan lijf en leden, dan dooft het licht. neemt niet weg dat deze mama ook weer erg blij zal zijn als ik de boot vrijdagmorgen vroeg weer de haven van Hoek van Holland binnen zie varen.
Fijne week allemaal, geniet er weer van!

Sinterklaasoverpeinzing

Door alle narigheid in de wereld zou je haast voorbij gaan aan de dingen die het leven traditiegetrouw houvast geven. Ons eigen sinterklaasfeest bijvoorbeeld, ook al niet meer zo onschuldig als het was toen ik zelf kind was, en gelukkig toen mijn eigen kind klein was en de hele zwarte pietendiscussie nog niet aan de orde was.

En al zijn we de kleine kindertijd al ver voorbij, dat wil niet zeggen dat het niet goed is om tradities in ere te houden, en Sinterklaas is er daar één van, misschien in wat andere vorm. Dat hebben we altijd gedaan van huis uit, ook met mijn ouders, toen we nog geen kind hadden, je moet het leven toch echt zelf maken.

Het huis komt een beetje in de sinterklaassfeer, want je mag er dan niet meer in geloven, sommige dingen gaan niet voorbij, pepernoten in de pot van sinterklaas bijvoorbeeld, de rest van het jaar staat tie in de kelder, maar eind november weten we hem ineens weer te vinden

Afgelopen week ben ik weer aan de knutsel geweest met crea vriendin J uit ons dorp, helemaal leuk, een sinterklaaskrans, de ideeën borrelen spontaan op als je het intikt op Pinterst.

Met een lijmpistool en pepernoten en kruidnoten en chocolaatjes plakken op een strokrans, waar zouden we zijn zonder de Action.......

De woest gekleurde krans is, hoe kan het anders, van ondergetekende ( ik heb de sint en het pietje even goed er op geplakt ipv op zijn kop....) en 

deze prachtige ingetogen krans is van vriendin, een pláátje!

Het was weer helemaal gezellig, we zijn weer bijgepraat over alles wat zich afspeelt in onze levens,ook niet onbelangrijk. Het was niets en het was alles.

Misschien door de narigheid in de wereld en het gevoel van onveiligheid en onzekerheid die dat met zich mee brengt is het juist goed om de kleine dingen te blijven waarderen en stil bij te staan.

Meer kun je niet doen, je hebt geen directe invloed op wat er allemaal gebeurd in de wereld, waar je wel directe invloed op hebt is de manier waarop je zelf in het leven staat, hoe je om gaat met je medemens.Het is goed om stil te staan bij Parijs, maar het zou soms nog beter zijn om wat vaker stil te staan bij wat er in je eigen kleine wereld gebeurd.

Hoe vergevingsgezind zijn we eigenlijk naar een ander toe,of luisteren we alleen maar naar de roddels over iemand die we zelf niet eens persoonlijk kennen en baseren we daar ons oordeel op? Ben je wel bereid naar een ander te luisteren? Of is een éénzijdige kant van het verhaal je al genoeg? Misschien eens iets om stil bij te staan.

Om het in sinterklaasstijl te houden, dit toepasselijke gedichtje van Jabbertje, of ze het wist dat ik er vandaag wat over ging schrijven. Fijn weekend allemaal weer!Wij gaan eten bij vrienden in de Betuwe, Eck en Wiel, vlak bij Culemborg, stofjes, quiltwinkel aan een dijk op een zolder, juist ja............:) *Benieuwd*