Hollands blogje

Hoe Hollands kan een blogje zijn, als ik open met DE molenquilt voor zoonlief ?

Elke dag een molentje maken werpt zijn vruchten af, helemaal Hollands, de Nederlandse driekleur in de hoekblokjes.Elk weertype is wel zo,n beetje vastgelegd.

Iemand kwam ergens op het idee om er deurtjes in te maken, alles is mogelijk, maakt het net wat leuker, dus ook gedaan. Er komt nog een feestelijke molen met vlaggetjes ertussen.

Je hebt houten molens, en molens van steen, die stofjes lagen ook nog ergens ver achterin de kast voor naar ik dacht (n) ooit, maar wie wat bewaart heeft wat.Dat blijkt maar weer.De maat van het quiltje is ong. 80 x 80 cm.

Het is helemaal geslaagd, tuurlijk moet het nog doorgequilt, dat wel....ik maak er oranje lussen aan met rood, wit blauwe knopen, komt allemaal goed als we tijd van leven hebben.De tussenbanen zijn van mijn zo geliefde rode westfalen ruitje gemaakt, ik ben zo dol op dat stofje, overal komt het wel ergens in terug, een quilt zonder dat ruitje is hier niet te vinden.

Nou kwam er ook nog een idee van iemand, om er een éénpersoonsquilt van te maken...Eh, tuuurlijk, zeker, alles is mogelijk......het leek de jongeling helemaal geen slecht idee, je zal maar onder een molenquilt liggen als aankomend molenaar, poeheeee, nou, dat weet deze mams nog niet hoor, dan moeten er nog 23 bijkomen, zou kunnen, maar dan laat ik de wieken wat minder hard draaien, oftewel, dan maak ik een molentje per maand ofzo.

Hollands was ook het weer van de week, zomaar op een doodgewone woensdag, na twee hele grijze dagen, de zon scheen opeens door de ramen, waardoor er een pijnlijk bewustzijn optrad van het feit dat die net zo grijs waren als het weer van de voorgaande dagen.

Dat gold ook voor het stof overal, het was te lekker om er niet op uit te gaan buiten, en het stof niet te laten opwaaien....in de pedalen, met zoonlief, die toevallig een dag vrij had, op naar het Heerlijk Hollands weer buiten.De seizoenen zitten gelukkig niet stijf vast aan de datums waar tussen wij mensen ze geplaatst hebben, maar zijn grensoverschrijdend.

En dan kan je dus zomaar in de herfst, tegen de winter aan, een heerlijke dag hebben van maar liefst 14 graden, zo,n dag waarop iedereen er even uit gaat en waar je zonder handschoenen kan fietsen onder een strakblauwe lucht, en om je heen de intense kleuren van het groene gras beleeft.

Van de week kreeg ik van een lieve vriendin deze bol van de amaryllis, heerlijk, zo vol van belofte, elke dag een stukje verder, niet voor te stellen dat een bol zoveel groeikracht heeft om zonder water een bloem te produceren. Al peinzend op de fiets, met de wind in mijn haren, vroeg ik dat ook af tav de mensen om mij heen.

Er zijn mensen die zo,n enorme veerkracht en levenslust hebben, die van niets altijd iets maken, die het positieve blijven zien, als anderen al lang hebben afgehaakt. Die toch blijven bloeien en groeien tegen de stroom in, knap vind ik dat.Ik heb er altijd veel bewondering voor, dat geld ook voor de geefster van mijn bol.

Na het molenquiltje is er weer ruimte voor wat anders, een ander project.Ik had ooit ergens deze foto gezien op het WWW, en bij navraag op FB kwamen de maaksters van de quilt in zicht.

Er waren heel wat mensen die de quilt erg mooi vonden, en die ook wel zin hadden om hem te maken, ik viel zelf voor de mooie blauwe kleur en de wedding ringen, daar hoef ik geen hele quilt van, want zoonlief wil niet trouwen, maar een paar, nou ja, toch wel leuk ter viering van mijn eigen huwelijk dan maar.

Francis is er ingedoken, heeft contact gehad met de maaksters, en is aan het tekenen gegaan, het zou zomaar eens kunnen dat dit het volgende project wordt. Zoveel quiltverleidingen die de revue passeren. Als ik alleen al weer de cover van de nieuwste quiltmania zie, geweldig mooie quilt!Blijft toch voor mij het mooiste en meest inspirerende quiltblad.

Ik krijg wel eens vragen hoe het met de huisbakker gaat, nou, daar kan ik op zeggen dat het prima gaat, er wordt nog steeds gebakken, túúrlijk met molenmeel, karamel walnoten, gesneden op een plank die gezaagd is door houtzaagmolen het jonge Schaap op de Zaanse Schans.

Dus dat zit nog wel goed, nou ja....goed, goed, dat is wat je er onder verstaat natuurlijk......want ik weeg me tegenwoordig zo.......:(

En dan wens ik iedereen weer een hele fijne week, iemand op FB zegt altijd, en pluk de bloemen waar je bij kunt......zo is het maar net, ik wens het een ieder van harte toe.

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

Jacobus op het platteland

Oplettende lezers hebben het al gezien, nieuwe header bovenaan mijn blog, en wie prijkt daar op? Juist ja, Jacobus! Het olijke aapje van het patroon van Anita Wildschut.

Het is me gelukt! Een aap breien uit één stuk, met slechts één vulopening, wow......ik was #besttrots# op mezelf dat ik dat zomaar kon.

Nou moet ik zeggen dat het patroon ook kinderlijk eenvoudig is uitgeschreven, elke steek,elke handeling, is zeer duidelijk op papier gezet, dat kan niet mis gaan, goed lezen. Jacobus in zijn blote gat, dat was me ook niet wat, dus gelijk maar gedaan, en Jacobus heeft een broekje aan......

Okay, dat is soms even een dingetje, als er staat AR is dat averecht/recht en dat moet je dan natuurlijk wel zo doen.En dan nu voor de kritische breisterren, aan de linkerkant van het broekje had ik AR te letterlijk genomen en boven elkaar gedaan, zien jullie het?

Duurde even voordat ik erachter kwam, en toen ben ik wel AR verder gegaan, nou ja, het is zo, only god is perfect....ik ben er tevreden mee. Wie het ook van plan is ooit te maken, ik zou zeggen, doen! Echt, het is een heel makkelijk verhaal, als je goed kunt lezen.

Het is weer November, november, dat is de maand van het blad, wij hebben op het toilet een boekje van Mevr. Stam- Dresselhuys staan, en daar staat het in.....

November, dan is er de maand van het blad, en je hoeft er niet eens voor in Gelderland te wonen. Hier aan de kust op het minilandgoed is ook genoeg blad te ruimen, van de notenboom, dat verteert niet dus dat moet wel opgeruimd anders kom je het volgende zomer overal tegen.

Maar goed, het komt altijd van pas, we maken er bladerhopen van ergens achter in een hoekje, ergens waar de egels zitten, en waar ze dan lekker onder kunnen kruipen.En dat het nog steeds goed gaat met de egels!

Ik had weer de wekelijkse egelweeg, en deze kleine ondeugd is me gegroeid! 60 gram in één week, is me dat wat, en dat elke week he. Toen hij voor het eerst kwam eten was het een klein mager minkukeltje vol vlooien, maar nu....die komt de winter wel door onder de bladerenhopen.

De dames damhert komen de winter ook wel door......is het niet van de geitenbiks die ze krijgen, dan toch wel van het vogelvoer....en dan kunnen ze zoooooo onschuldig kijken.....

Ik vraag me altijd af wat er in hun hoofd omgaat als ze zomaar, een half uur, doodstil staan te kijken in de tuin, naar wat, ja, naar wat eigenlijk? Het lijkt wel of ze staan te mediteren ( kan ik zelf nog wat van leren)

Dit was ook een toevalstreffer, vlak voor mijn raam, aan een boomstam, en nog stilzitten ook! Dat is bijzonder voor deze beweeglijke groene specht.Ik hoor hem altijd wel "lachen" om wat dan ook in de tuin.

Ook deze kleine bonte specht is een dagelijkse terugkerende gast op de voedertafel.Het is niet te geloven, maar afgelopen weekend zaten er wel vijf! Ze nemen hier gewoon hun hele familie mee naar toe en een heibel dat ze hadden onder elkaar.....(soms net mensen ) Jeetje.....

Ze doen precies twee dagen over een groot vetblok van 2.50, ehhh, ik kan er wel een krantenwijk bij nemen, dit gaat te gek worden, het restaurant laat enige sterren vallen.......we moeten zelf ook nog eten.

En Jacobus? die vraagt zich, peinzend af, of het buiten op het platteland tussen al die beesten eigenlijk niet veel gezelliger is dan in de warme keuken.....

Hartelijke groet, fijne week allemaal weer, Jeannet

Een vlaagje van een Molen(quiltje......)

Het zal een ieder die mijn blog leest niet ontgaan zijn, dat ik een zoon heb die idolaat van molens is....alle kleine kinderen zijn dat, een molen heeft toch iets magisch in het landschap

Iets ontzagwekkends, zeker voor kleine kinderen, zo,n groot kolossaal beest daar in het niets, want daar staan ze vaak, dan vangen ze lekker veel wind. Meestal gaat zoiets over als kinderen ouder zijn, dan krijgen ze andere interesses, meisjes, smartphones.

Bij onze zoon is dat molenvirus hardnekkig gebleken, het is nooit over gegaan, en die meisjes en die smartphones zijn er ook al niet gekomen,dan kan je als ouder twee dingen doen, of je blijft er niet van houden, of je gaat er ook maar oog voor krijgen, dat laatste is ontegenzeggelijk de makkelijkste weg kan ik uit ervaring zeggen.

En dat gaat best ver, want iedere ouder weet het, voor je kind doe je alles, daar heb je echt alles voor over, stoffige tochtige molens, eindeloos wachten op oude harde bankjes, kilometers omrijden voor die ene foto van die molen....Zelfs een hobby wordt anders bekeken.Dus toen er pas op de blog van Conny een patroon stond wat ze weg deed.

Ja, toen was het hek van de dam, of het zeil van de molen, of de molen door de vang!

Soms pieker je erover wat je nu eens zal gaan maken, keuzestress, maar er zijn van die dagen dat het vanzelf aangewaaid komt! Kreeg het patroon vrijdag binnen, en dat was gelijk beginnen!

Want het leek de jongeling helemaal niet onaardig, een molenquiltje! Dat is wat anders dan de "duffe stoflappen"die mams doorgaans maakt. Een helemaal echt Hollands molenquiltje, ehhh, dat kon ik toch wel "even" maken, enne... wanneer was het klaar dacht ik zo? Dit jaar nog ? Tja,

Hij heeft een genetisch "vlaagje" meegekregen van zijn moeder...en wie niet weet wat een vlaagje is, dat is een extra windvlaag waardoor de molen tijdelijk nog wat harder gaat draaien dan hij al deed.

Dus is een "vlaagje" eigenlijk zoiets als dat je net nog een stapje harder quilt loopt dan je al deed,in de gewone taal vertaald. Het kan zo verkeren.......

Er was even een piepklein minpuntje, het was een patroon van een wipwatermolen, tja....hij wil korenmolenaar worden, ( het studiemateriaal is binnen,dus hij kan beginnen) maar vooruit, een kniesoor die daar op let, enne....ze hebben allemaal vier wieken hoor.

Alle werkjes aan de kant, mams is bezig met met de molens in het land! En zo doe ik mijn blognaam van Quilting Jeannet toch weer eer aan!

Er was nog egelnieuws. Het leven in het ****sterren restaurant beviel de egels zo goed, dat ze het luid en duidelijk rondkraamden bij hun soortgenoten.Het kreeg een aanzuigende werking.We hadden er op een gegeven moment wel vier in de kost, het voer ging dus hard op, enfin, gauw bijbesteld bij Vivara, premium excellent dus extra (lekker)

Duurde het toch even voor het kwam.....dus de kok had gauw bij een andere leverancier wat ingekocht...., want je hebt toch een naam hoog te houden als sterrenrestaurant, voordat je het weet zijn je verwende klanten gevlogen. Tja....dat zinde de egels duidelijk niet, dat was ander voer....

Op een holletje naar de rest om te vertellen dat de bezuinigingen blijkbaar hadden toegeslagen in het restaurant, en daar waren ze hélemaal niet van gediend! Volgende avond kwamen er nog een keer twee kijken, jakkes....nu weer kattenbrokjes, twee hapjes, wegwezen hier! 

Zucht van verlichting.......daar kwam de postbode dan toch eindelijk.......het sterrenrestaurant kon zijn naam weer in alle eer aan doen.......dit keer met als specialiteit biologische egelpaté.....Ze knorden en rommelden ( en knoeiden....) weer als vanouds met plezier!

Hoe gek kan je het maken in het leven, ik hoor het jullie denken.Welja joh, wie zegt dat wij mensen de prioriteit hebben op deze aarde tav egels en ander leven wat er nog meer rondwaart? Zonder bijen en andere insecten is de mensheid tot uitsterven gedoemd.....iets om over na te denken de komende week.

Hartelijke creatieve plattelandsgroet, Jeannet

Vergrijzend landschap

Het is al weer November, Allerzielen is geweest, de gang naar de begraafplaats ook, maar daar hoeft het geen Allerzielen voor te zijn. November, een overgangsmaand van de herfst naar de winter, het landschap vergrijsd langzaamaan naar de winterkleuren, grijs....veel tinten grijs.

Er zijn van die doodstille dagen, geen zuchtje wind, blaadjes hebben moeite om met hun eigen zwaartekracht naar beneden te dwarrelen van de boom af.

Op zo,n dag vind ik het heerlijk om een stuk door de kaler wordende polders te fietsen.

Om mijn hoofd leeg te maken van alle indrukken, gesprekken, en dingen die je langs ziet komen. Dingen waar je niet altijd vrolijk van wordt, en die je doen beseffen dat iedereen zijn pakketje te dragen heeft, en dat leeftijd, of aardig zijn, of eerlijkheid, een rekbaar begrip is. Ik ga dan graag zelf even op in het vergrijsde, verstilde doodstille landschap om die dingen een plaatsje te kunnen geven voor zover dat kan.

Prachtig stukje rondom het natuurgebiedje wat ooit is aangelegd door de gemeente, en waar het elke dag, elke week, weer anders is.En nog fijner, ik kom er zelden iemand tegen, omdat het niet zo bekend is bij een ieder.

De niet perfecte en toch perfect in het landschap passende oude troep, past ook wel bij zo,n stemming.De molen van Rockanje stond in de volle zeilen, want wind was er niet.

Boeren zijn overal druk bezig om het landschap verder te vergrijzen.

Bieten worden van het land gehaald en liggen overal in grote hopen te wachten om verwerkt te worden als veevoer of voor de suikerindustrie.

Slootkanten worden gemaaid en sloten worden uitgehaald voor de winter.En als je een sloot hebt, die aan jou perceel grenst, is het jou verantwoording om de helft van die sloot uit te (laten) baggeren vóór een bepaalde tijd, ergens eind november,daar sta je als stedeling niet bij stil, maar het is dus wel zo.

De damherten in de tuin krijgen langzaam ook weer hun grijze, bruinachtige wintervacht, de lichte stipjes zijn straks allemaal verdwenen, ze worden effen bruin.

De fazantenhen laat zich zien onder de voedertafel, die zijn heel schuw, als ze maar denken dat er wat beweegt zijn ze weg.Wij voeren ze uiteraard en hopen dan maar weer dat ze niet met  kerst ergens op een tafel belanden......

Zelfs een deel van de kerk in Ouddorp hulde zich in perfect leigrijs tegen een lichtgrijze lucht.

Op zulke dagen moet je het uit je tenen halen denk ik wel eens, maar, het is ook maar net.....wat voor bril je op zet....En over tenen gesproken......de tenen en de benen van Jaaaaaaaaa-Cobus! Tis waar, die zijn in elk geval klaar.

Op zulke dagen is het ook fijn om binnen te cocoonen, inspirerende tijdschriften, kopje thee, chocolaatje......

En te bedenken dat het leven zo slecht nog niet is als de dingen gewoon, gewoon zijn.....op een doodgewone herfstige dag.Ook wel eens goed om bij stil te staan, op momenten dat ik me "erger"aan de gewone dagelijkse dingen.Als het niet meer gewoon is, snak je naar het gewone.

Fijne week allemaal weer, hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

PS Mijn blog doet wat raar met de reacties, mensen krijgen een foutmelding op mijn mail, en idd, ik krijg de mailtjes niet meer binnen dus kan niet meer terug reageren :( De reacties zijn wel te zien op mijn blog, begrijp dat meer mensen hier last van hebben.