Pasen

Wat boffen wij toch dat er nog kassen zijn rondom ons heen waar je de mooiste en de heerlijkste dingen kan kopen! De gemeente en de provincie denken er helaas anders over, die zien liever iets heel anders ipv de in hun ogen ontsierende kassen

Maar die  hebben denk ik nog nooit het plezier beleeft aan de schitterende Amaryllissen, de eerste boontjes vers van de kweker, de verse komkommers, de lambada aardbeien, en natuurlijk de eerste kersen uit de kas, en om het maar niet te hebben over elk jaar weer,deze prachtige ranonkels,

allemaal in die landschapsontsierende kassen gekweekt, nou, ik ben er "Keiblij" mee, met die kassen, en met de producten, hier, in het "Aerdenhout van het Westen" zien ze liever grote landhuizen met dito hekken eromheen, landgoederen is de nieuwe trend, die zijn er dan ook volop te koop hier in de omgeving.......enfin, laat ik er maar over ophouden, want ik ga politiek bedrijven.

En als er iets is wat je niet op een gezellige blog moet doen is het praten over politiek, geloof en vast nog wel een paar onderwerpen, want smaken verschillen, maar goed, het is dus wel duidelijk dat wij hier liever de kasproducten smaken ;) en de echte plattelandsbeleving houden, oeps, ga ik weer.......

Wat anders, weten jullie hoe lang 10 cm breien duurt aan een project wat bijna klaar is als de wol voor een nieuw project ligt te lonken? Nou, ik wel......erg lang, te lang......( tis dus nog niet klaar) ik kon het niet laten hoor, al vast de wol op bollen winden, en tja, als die bollen er dan liggen.....minstens een proeflapje breien om te zien hoe het zich houd, hoe het voelt en matcht met elkaar,

handgesponnen en gekocht, maar allebei van een prachtige, aardse, rustieke kwaliteit, zo puur, zo echt, ik wordt hier heel erg blij van, van het breien met zulke echte wol in deze vaak vervreemde wereld waar ik de helft niet van snap. Ik heb  het proeflapje precies zo gebreid hoe het er staat, letterlijk, donkere hokjes, donkere wol, lichte hokjes, lichte wol, zo zagen de grijze hersencellen dat nou eenmaal......

Maar o wee......in het boek stond het op de foto toch wel anders......héél goed dat ik dit keer een proeflapje heb gebreid, want ik wil wel de blauwe kleur als hoofdkleur. En oh, wat is dit leuk!! Echt helemaal schaap, onregelmatig, mooi van dikte, dit inbreien is toch wel mijn ding hoor, en dat blauw, ik hou er van.

Ik zeg het nu al een paar jaar, dit jaar sla ik de kas over......en toch, elk jaar weer trap ik erin, het is natuurlijk superleuk een kasje, zeker, maar als ik nou de enige ben die sla, radijsjes,komkommers en tomaten eet, want dat groeit het beste, het is wel erg leuk en overzichtelijk werken in een kasje, en zo lekker zennn ( je kan er zitten, breien, lunchen, koffie drinken en mijmeren over het leven......)

Dus ik ben weer gezwicht, kas en terras schoon gemaakt, zoonlief de ramen gezeemd, bak vol van allerlei soorten sla, 4 soorten 24 kroppen, 15 cent stuk, allemaal tegelijk goed natuurlijk......enfin, en wat andijvie, daar houden ze hier wel van, stamppot andijvie, en laat ik daar nou niet van houden.......maar die ramen, fantastisch, zo mooi blinkend, ik geloof dat ik een vakantiebaantje voor hem weet ;)

Bijna Pasen, nog een kleine week, leuk altijd een gezellige, leuke en drukke tijd van het jaar, we krijgen vriendin met man en zoon te eten, leuk! Bakken en braden zouden ze hier zeggen, het leukst is toch zelfgemaakte dingen, een ijstaart is zo gekocht, tuurlijk, maar een zelfgemaakte bitterkoekjespudding kan er niet aan tippen, en dat geld eigenlijk voor alles,

Wat je zelf maakt, heeft toch meer waarde, of het nou een breiwerk is, of een quilt, of een overheerlijk tomatensoepje, alles waar met bezieling aan gewerkt is, geeft een dubbele voldoening, tuurlijk ,het heeft zijn grenzen, na drie keer een megagrote, maar na twee dagen al gortdroge paasstol annex kerststol te hebben gebakken, kopen we die nu weer bij de bakker, je moet wel dat doen waar je goed in bent natuurlijk.

De dagen zijn een uur langer geworden, ( en de ochtenden een uur korter, das wat minder....) het is goed te merken, het acht uur journaal kijken we weer zonder de lampen aan te hebben, zoonlief en ik gaan de fietstochtjes na het eten weer oppakken, door de eindeloze polders, vergezichten, duintjes en langs het strand.

Wat ik nog wil zeggen, is dat het andere damhert, waar we voor zorgden, ook is overleden, afgelopen zondag, drie maanden na zijn maatje, jammer natuurlijk, maar beter voor het dier, oud, alleen gebrekkig, wat heb je dan nog van het leven te verwachten als damhert, en als mens ook denk ik vaak.

Dus geen leuke verhaaltjes meer over de "Dames Damhert" Ik wens iedereen fijne paasdagen toe, met hopelijk een fijn zonnetje waar we allemaal zo naar verlangen, want met dat griepgedoe zijn we nu wel klaar.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet

Ufo,s worden Affo,s

Het wordt vandaag een breiblog, er is veel te zeggen over het breien, Ufo,s worden Affo,s nou gewoon doorzetten. Hier was ik best al een tijdje mee bezig. Ik wilde een zeer simpel patroon, alleen maar recht en averecht breien en een beetje meerderen, dat kan ik wel tijdens het kijken naar binnenstebuiten en de dagelijkse narigheid van Trump en Poetin.

Maar toen kwam het venijn, zoals een ieder weet zit dat in de staart, ( en bij een sok aan de teen) het was in dit geval  de kantrand, die in het patroon helemaal niet goed uitkwam. Nou vind ik breien al een heel ding, maar als patronen niet kloppen, nou, dan raak ik lichtelijk van de kook.......

Dus ik dacht, na drie keer uithalen en een nacht waarin ik in gedachten almaar lag te breien..... ik zoek een ander patroon op, een kantrand die ik al eens eerder heb gebreid, dat moet toch lukken.

Nou ja, lukken deed het, maar de grijze hersencellen waren toch echt vergeten hoe nou die kantrand ooit in een verleden al weer gebreid werd, Yo,s en gedraaid achterstevoren samenbreien, averechtse Yo,s,slipsteken, Pffttt....het was doorbijten......kantrandjes, dat ligt me niet zo, maar toegegeven, het resultaat is prachtig geworden.

Het leven van een breister gaat niet over rozen, ik heb het al vaker gezegd, breien is veel uithuilen en uithalen, of andersom, maar dan heb je ook wat daarna. Dit koop je niet in de winkel. En het leven is tenslotte één uitdaging, breien zal nooit saai worden, daarvoor is het resultaat te onvoorspelbaar. ik heb weer een nieuwe uitdaging in het hoofd. Ik hou stug vol.

Heb ik nog nooit gedaan, een grote driehoekshawl, in blauw wit, gewoon herhalen, steeds herhalen, en meerderen, dat zou toch moeten lukken? Met een knipbies, en een aangebreide rand.Ik heb voor de witte wol mijn eigen handgesponnen wol, dat maakt het nog specialer,proeflapje gebreid, mooi!

Ik ben erg benieuwt hoe dit gaat worden, groot project, kan ik lang over doen, en als Trump het niet al te spannend maakt kan ik gewoon doorbreien onder het nieuws zonder van schrik een steek te laten vallen, we gaan het beleven, ik hou jullie op de hoogt, maar eerst.......

Deze shawl af breien, eerst het één en dan het ander heeft mijn moeder me ooit geleerd vroeger, ( maar of ze dat zelf nou ook deed betwijfel ik......) nog een klein stukje, dit fair isle breien is wel helemaal mijn ding heb ik gemerkt. Dit wordt een mooie dikke rustieke landelijke shawl.

Je zou het niet zeggen als je de barre kou van afgelopen weekend aanvoelde, maar afgelopen week was het zo lekker, dat ik een stuk door de duinen heb gefietst, ik had een mooie boom vol met paddenstoelen gezien laatst met de twee mannen op de fiets.

Die mannen zien helemaal niets als ze fietsen,die ruiken alleen maar koffie met appeltaart of erwtensoep en uitsmijters en die kijken dus vooruit, hun neus achterna, ik snap werkelijk niet dat ze dit zo voorbij kunnen rijden, maar goed, stoppen is er dan niet bij voor mij.......

Dus ik dacht wijselijk, dat ga ik van de week wel even rustige overdoen in mijn eentje, het was prachtig buiten, de vogels zongen hun hoogste lied, de geur van de lente hing al in de lucht, en les één voor een natuurminnende fietser.....altijd een snoeischaar in je tas hebben!Een prachtige bos kastanjetakken was het resultaat!

En een heel mooi korstmos op een boom op de camping, als je goed om je heen blijft kijken en je oren wijd openzet is de verwondering altijd nabij, groot of klein.Onderweg kwam ik in de duinen nog een soort losgeslagen punkkip tegen.......Of tie mij zag betwijfel ik dus.

Op de camping zijn de twee zwanen druk met het keutelen rondom hun nest, leuk, gezellig, ik heb het idee dat zwarte zwanen vriendelijker zijn dan witte, ze maken zo,n grappig geluid als ze je zien en komen direct aan, niet in de laatste plaats natuurlijk omdat ik altijd een boterham bij me heb.....

Aan het einde van de week was er gezellig bezoek uit België, quiltvriendin Mieke met haar mannetje, heel gezellig mee geluncht, dat staat altijd zo luxe he, ik ga uit lunchen met vrienden, ik voel me dan altijd zo,n dame uit zon landlevenblaadje pohpohpoh.....maar zo vaak doe ik dat niet hoor.

En toen werd het weekend, een bar, boos en bitterkoud weekend, we werden wakker in een witte wereld,wie had dat nou nog gedacht! De wind gierde om het huis, de kachels loeiden om het hele huis op temperatuur te houden. Hier op de vlakte staat de barre koude noordooster op de zijgevel van het huis, het scheelde twee jassen met de voor en de achterdeur.

Beest was er ook niet meer blij mee, die is ook met haar oude botten meer gebaat bij een zonnetje ipv deze sneeuw.Ze staat er wat verloren bij, we hebben haar maar extra verwend, enfin, deze week komt de lente weer terug, ik hoorde zaterdagmorgen één vogel een zielig gezang uitbrengen.....die wist het vast ook even niet meer in de witte wereld.

Deze laatste foto is een spreuk van Ruud, onze pottenbakker op het dorp, ik vond hem zo meesterlijk in zijn eenvoud. En zo helemaal waar. Fijne week allemaal weer, ik ga vandaag eens voorzichtig kijken of mijn violen het overleefd hebben.............

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

Lenteachtige week

Lenteachtig, dat lijkt het wel, de vogels zingen hun hoogste lied, die hebben hun eigen ineerlijke stem en laten zich niet door vorst of kou of lente weerhouden, alles op zijn tijd........

Ik heb mijn BBtje.....Betuwse Bakje weer gevuld met allerlei leuks uit de kasten bij elkaar gezocht en waarom? Nou, ik heb lichtelijk last van uitstelgedrag tav een project, want er ligt al sedert december dit prachtige palet klaar.....

Maar laat ik er nou een een weerzin tegen hebben om al die orange peels tot één flower te maken! Ik vind het heel mooi van kleur, de quilt zal geweldig worden, ik weet het zeker, maar die bloemen....dus dan creëer ik uitstelgedrag.....en dan komt er van alles voorbij op het Fb of op een blog wat ik ook opeens ernstig leuk vind....

Zoals dit, mandjes, ze blijven leuk! mandjes, huisjes, er zijn van die patronen die nooit vervelen, Mandje op zijn kantje, heb ik nog nooit gedaan, tijd om er verandering in aan te brengen en het Betuwse bakje te vullen.

Zal het een klein quiltje worden, of toch een grote beddensprei? de tijd zal het leren, leuk is het wel, zo,n grote beddenquilt op de punten.

Ik ben van de week op breitoer geweest, wat zie je dan ook een mooie dingen voorbij komen, alles is inspiratie, is het niet in de natuur, dan wel bij zo,n meeting.Fijn, dat er zulke inspirerende mensen zijn.

Je merkt aan alles dat het lente gaat worden, een verschil van min 10 naar plus 12, welja, 22 graden, heerlijk dat we hier in Nederland seizoenen hebben, saai zal het in elk geval nooit worden

Maart, de laatste appeltjes in de taart....dat dachten er meer, ik kijk al niet meer echt op als het damhert voor het raam staat omdat hij trek heeft in iets, maar dit was toch weer wel bijzonder......in de serre, zit ik een tijdschrift te lezen ( lees even uitpuffen van de gedane huishoudelijke klussen)

en ik kijk naar buiten, staat er zomaar een jonge reegeit voor het raam!Ze ziet mij heus ook wel hoor, ze vind het een beetje "tricky" zo dicht bij het huis.

 Maar ze bleef gewoon staan, ik had mijn camera toevallig naast me liggen, echt práchtig, ze kwam dus de laatste appeltjes die wij daar hadden neergegooid opeten, zooooo mooi! We zien ze elke dag wel een stuk of zeven achter in de tuin, maar zo dicht bij het raam is zelfs voor mij heel bijzonder.

Zolang er narcissen zijn, heb ik ze op de vaas staan. Daffodils zeggen ze in Engeland, grappige omschrijving, zolang ze er zijn, heb ik ze overal staan.Zoooo lente!

Nog een laatste foto van de weglopende reegeit, ze komt nu overigens elke dag terug, en ze neemt de rest van de familie ook mee, in de schemering, en ook gewoon overdag......wij zorgen wel voor die appeltjes hoor.....het is hier geen Oostvaardersplassen, integendeel, hier is de herberg altijd open voor wie en wat er aan komt lopen.

Maart staat ook traditiegetrouw voor violen, gelukkig tegenwoordig in alle soorten en maten te koop, als je maar lang genoeg wacht wordt alles een hype....oeps.......deze violen hebben zo,n mooi bijzonder kartelrandje aan de buitenkant, prachtig!

Eentje op een vaasje is al een plaatje.

Boekenweek deze week, ik zou zeggen, koop allemaal een boek, en niet bij het blauwe mannetje......al is dat wel makkelijk, het kan bij de gewone boekwinkels ook vaak net zo snel, en zeg nou zelf, je mag er toch niet aan dénken dat er geen boekwinkels meer zijn !? Die geur van boeken.....de sfeer in een echte boekwinkel, niet te evenaren, en zeker niet door dat dikke blauwe mannetje.

O ja, en de sneeuwklokjes van vorige week waar ik me ernstig zorgen over maakte of die zich weer zouden oprichten, nou, daar is het meer dan goed mee gekomen! Ze staan weer fier rechtop in de regen en de zon met hun kopjes omhoog, kunnen wij mensen soms ook een voorbeeld aan nemen ;)

En toen was ik ook nog met vriendin naar Trollenwol geweest, in Driebergen, we hebben terug over 130 km ruim vier uur gedaan.....het was weer zooooo fijn op de Nederlandse wegen......we hadden voor hetzelfde geld tijd al ergens in Denemarken kunnen zitten......... dat hutje op de Hei he.....mijn moeder zaliger had er absoluut gelijk in, ik pas soms niet helemaal in deze "Woeste, drukke en complexe wereld" Volgende keer ga ik dus met de fiets, dat schiet harder op, als ik geen lekke band krijg tenminste....... :)

Fijne week allemaal weer, hartelijke creatieve groet van het platteland, Jeannet

Barre tijden in Batenburg........

Voorjaarsvakantie......hadden wij weer...midweekje geboekt in Gelderland, Batenburg, vlak bij Nijmegen, in zo,n heerlijk huisje van Buitenleven, geven ze de ergste kou op sinds de telling in 1901, ja hoor.........Nou, aan het huisje lag het niet ( met gemak overal 23 graden en vloerverwarming.....)

Buitenleven staat wel garant voor prachtige plekken met maximale privacy en geweldige uitzichten, en die waren hier ruimschoots aanwezig. Aan de voorkant keek je uit op de voorbij varende boten van de Maas.En de achterkant was nog spectaculairder, daar keek je uit op de Ruïne van kasteel Batenburg, vroeger één van de grootste en imposantste kastelen in Gelderland, en imposant was het nu nog.

Het welkomstcomité stond al klaar, twee buurtbewoners die luid en duidelijk te kennen gaven dat het wel de bedoeling was dat ze elke dag, en het liefst twee keer, een boterham kregen....okay, de boodschap was gauw begrepen.

Ondanks de Siberische kou hebben we toch veel gezien en was het een schitterende omgeving met heel veel kastelen in de buurt, hier het kasteel in Hernen, slechts 4 km van Batenburg, was een prachtig bouwwerk.

En natuurlijk Nijmegen, de oudste stad van Nederland, oud, dat ben ik zelf inmiddels ook aan het worden, en ik hou van oud, dus Nijmegen was een herkenbaar feestje.

Lopend door de lange Hezelstraat, de oudste winkelstraat van Nederland,  kom je voorbij de mooiste panden, de één verft zijn pand , de ander gelooft het wel, verschil moet er zijn, nu en vroeger.

De prachtige Stevenskerk natuurlijk, jammer genoeg alleen in het weekend open, maar zo mooi gebouwd, dan staan wij wel met open mond te kijken dat ze vroeger zulke imposante bouwwerken konden maken met de technieken die ze toen voor handen hadden, dat waren levenswerken.

Verscholen achter de Stevenskerk zitten de kanunnikenhuisjes, dat waren een dertigtal kleine huisjes waar vroeger de kanunniken van de Stevenskerk in woonden, de kanunniken waren mensen die verantwoordelijk waren voor het bestuur van de kerk.

Nu zat er in één van die  huisjes een heerlijk koffiehuisje met brocante en bijzondere lunchflapjeshapjes, en niet onbelangrijk; Het was er lekker warm!

En ja, we zaten aan de Molendijk, en we waren op pad met de jonge (leerling) molenaar, dus dan weet je het wel....molens, we hebben ze weer gezien ( en beklommen) en gefotografeerd, molens, héél veel molens.....wat zijn er toch nog veel van in Nederland.Je moet ze maar net weten te staan he.....

Deze natuurlijk, bijna te zien vanuit het huisje, de standerdmolen van Batenburg, die helaas door de kou niet draaide op de gebruikelijke woensdag.Minpuntje voor de leerling Molenaar.

En deze molen, van Hernen, op een prachtig plekje middenin het Gelders landschap.

Het was een hele mooie omgeving, overal van die pittoreske boerderijen en monumenten, niet in de laatste plaats in Batenburg zelf, het kleine stadje ademde één en al nostalgie.Winkels waren er niet, de dichtstbijzijnde winkel was in Wijchen, tien km verderop, dus rust gegarandeerd.

Deze boerderij was voor een paar dagen onze naaste buur die we overigens niet gezien hebben.

En s,avonds zaten we heerlijk in de serre uit te kijken op de ruïne, de beesten die je daar zag, de vogels die daar druk waren in al die holen en gaten. Ik kom dan echt niet meer aan breien, lezen of quilten toe.Zoveel te zien, zelfs in het donker.We hadden ook nog bezoek van een wel heel bijzonder beest, die zie ik niet elke dag, ......

Een bruine rat kwam vlak voor het raam een stukje brood halen wat de "dames gans" hadden laten liggen, en wat is dan een doodordinaire rat, waar je normaliter van griezelt, opeens een prachtig mooi en vooral slim diertje!Daar kan je toch niet meer van griezelen als je die schattige roze pootjes ziet?

In Nijmegen was er een productiemolen vol in bedrijf, de Looimolen, die maalt voor consumptiemeel, dat was helemaal wat voor de jongeling,wat een ongelofelijke herrie......en een stof.....helemaal "bemeeld" kwamen de twee mannen weer hoestend en proestend naar buiten, best vak als molenaar.

Dit is echt een plek om een keer terug te komen, als de bloesems aan de bomen zitten.Dan zal het helemaal een plaatje zijn.Overal boomgaarden, sappige kersen, appels, peren. En mooie oude pittoreske plaatsjes, Ravenstein aan de overkant, met natuurlijk ook een molen, Wijchen, met een mooi kasteel.En laat ik nou echt niet hebben geweten dat er in Hernen, vier km verder, een quiltwinkel zit en al zeven jaar, nou ja.........het leven blijft verrassen.

Het is bijzonder dat ook als je maar een paar dagen weg bent, even een totaal andere omgeving, een heel ander plaatsje, ander huis, je doet en eet andere dingen, dan geeft het al een gevoel of je weken met vakantie bent geweest, dat schijnt ook wetenschappelijk onder zocht te zijn. Laatste blik op de ruïne vanuit de serre van het huis, het was ook weer heerlijk om thuis te zijn met die snijdende oostenwind, Oost West, thuis is het ook best!

Bloemetje er bij, in het ergens opgeduikelde oude Franse potje, taartje van het molenmeel, kon zat slechter.De meteorologische lente is 1 maart begonnen, nu de echte lente nog, komt ook goed naar wat ik begreep, gisteren scheelde het al een jas met zaterdag,hoewel ik me ernstig af vraag of de sneeuwklokjes zich nog zullen oprichten dit jaar.....Fijne week allemaal weer,

Hartelijke groet vanaf het minilandgoed! Jeannet