Pasen

Wat boffen wij toch dat er nog kassen zijn rondom ons heen waar je de mooiste en de heerlijkste dingen kan kopen! De gemeente en de provincie denken er helaas anders over, die zien liever iets heel anders ipv de in hun ogen ontsierende kassen

Maar die  hebben denk ik nog nooit het plezier beleeft aan de schitterende Amaryllissen, de eerste boontjes vers van de kweker, de verse komkommers, de lambada aardbeien, en natuurlijk de eerste kersen uit de kas, en om het maar niet te hebben over elk jaar weer,deze prachtige ranonkels,

allemaal in die landschapsontsierende kassen gekweekt, nou, ik ben er "Keiblij" mee, met die kassen, en met de producten, hier, in het "Aerdenhout van het Westen" zien ze liever grote landhuizen met dito hekken eromheen, landgoederen is de nieuwe trend, die zijn er dan ook volop te koop hier in de omgeving.......enfin, laat ik er maar over ophouden, want ik ga politiek bedrijven.

En als er iets is wat je niet op een gezellige blog moet doen is het praten over politiek, geloof en vast nog wel een paar onderwerpen, want smaken verschillen, maar goed, het is dus wel duidelijk dat wij hier liever de kasproducten smaken ;) en de echte plattelandsbeleving houden, oeps, ga ik weer.......

Wat anders, weten jullie hoe lang 10 cm breien duurt aan een project wat bijna klaar is als de wol voor een nieuw project ligt te lonken? Nou, ik wel......erg lang, te lang......( tis dus nog niet klaar) ik kon het niet laten hoor, al vast de wol op bollen winden, en tja, als die bollen er dan liggen.....minstens een proeflapje breien om te zien hoe het zich houd, hoe het voelt en matcht met elkaar,

handgesponnen en gekocht, maar allebei van een prachtige, aardse, rustieke kwaliteit, zo puur, zo echt, ik wordt hier heel erg blij van, van het breien met zulke echte wol in deze vaak vervreemde wereld waar ik de helft niet van snap. Ik heb  het proeflapje precies zo gebreid hoe het er staat, letterlijk, donkere hokjes, donkere wol, lichte hokjes, lichte wol, zo zagen de grijze hersencellen dat nou eenmaal......

Maar o wee......in het boek stond het op de foto toch wel anders......héél goed dat ik dit keer een proeflapje heb gebreid, want ik wil wel de blauwe kleur als hoofdkleur. En oh, wat is dit leuk!! Echt helemaal schaap, onregelmatig, mooi van dikte, dit inbreien is toch wel mijn ding hoor, en dat blauw, ik hou er van.

Ik zeg het nu al een paar jaar, dit jaar sla ik de kas over......en toch, elk jaar weer trap ik erin, het is natuurlijk superleuk een kasje, zeker, maar als ik nou de enige ben die sla, radijsjes,komkommers en tomaten eet, want dat groeit het beste, het is wel erg leuk en overzichtelijk werken in een kasje, en zo lekker zennn ( je kan er zitten, breien, lunchen, koffie drinken en mijmeren over het leven......)

Dus ik ben weer gezwicht, kas en terras schoon gemaakt, zoonlief de ramen gezeemd, bak vol van allerlei soorten sla, 4 soorten 24 kroppen, 15 cent stuk, allemaal tegelijk goed natuurlijk......enfin, en wat andijvie, daar houden ze hier wel van, stamppot andijvie, en laat ik daar nou niet van houden.......maar die ramen, fantastisch, zo mooi blinkend, ik geloof dat ik een vakantiebaantje voor hem weet ;)

Bijna Pasen, nog een kleine week, leuk altijd een gezellige, leuke en drukke tijd van het jaar, we krijgen vriendin met man en zoon te eten, leuk! Bakken en braden zouden ze hier zeggen, het leukst is toch zelfgemaakte dingen, een ijstaart is zo gekocht, tuurlijk, maar een zelfgemaakte bitterkoekjespudding kan er niet aan tippen, en dat geld eigenlijk voor alles,

Wat je zelf maakt, heeft toch meer waarde, of het nou een breiwerk is, of een quilt, of een overheerlijk tomatensoepje, alles waar met bezieling aan gewerkt is, geeft een dubbele voldoening, tuurlijk ,het heeft zijn grenzen, na drie keer een megagrote, maar na twee dagen al gortdroge paasstol annex kerststol te hebben gebakken, kopen we die nu weer bij de bakker, je moet wel dat doen waar je goed in bent natuurlijk.

De dagen zijn een uur langer geworden, ( en de ochtenden een uur korter, das wat minder....) het is goed te merken, het acht uur journaal kijken we weer zonder de lampen aan te hebben, zoonlief en ik gaan de fietstochtjes na het eten weer oppakken, door de eindeloze polders, vergezichten, duintjes en langs het strand.

Wat ik nog wil zeggen, is dat het andere damhert, waar we voor zorgden, ook is overleden, afgelopen zondag, drie maanden na zijn maatje, jammer natuurlijk, maar beter voor het dier, oud, alleen gebrekkig, wat heb je dan nog van het leven te verwachten als damhert, en als mens ook denk ik vaak.

Dus geen leuke verhaaltjes meer over de "Dames Damhert" Ik wens iedereen fijne paasdagen toe, met hopelijk een fijn zonnetje waar we allemaal zo naar verlangen, want met dat griepgedoe zijn we nu wel klaar.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet