De stad en het platteland

Of andersom....de plattelandsstad...ik schrijf altijd over het heerlijke platteland, daar wonen we tenslotte, dus dat is logisch natuurlijk, maar toch, steden kunnen toch ook wel ernstig mooi zijn, wij wonen vlak bij Rotterdam, het spijt me erg voor de Rotterdamliefhebbers, maar mij doet het niks, of laat ik zeggen,, ik heb er weinig mee.

Afgelopen week zijn we naar Leiden geweest, en dat was een aangename ontmoeting met een heerlijke kneuterige, gezellige en vooral ook groene rustige relaxte stad!

Wat een feestje om daar te lopen en te kijken, mijn hart ging er van open, ik hou van oud, antiek en geleefd, daar waar de tand des tijds zichtbaar aan voorbij is gegaan en dan kom je in Leiden wel aan je trekken. Hieronder een raam van de mooie Pieterskerk.

Om te beginnen staat er de natuurlijk de oudste universiteit van Nederland, waar de Oranjes ook hebben gestudeerd, op het legendarische Rapenburg.Daar hadden ze een eigen huis, en wie weet, nog wel.De meisjes moeten tenslotte ook studeren, en waar zou dat anders zijn dan in Leiden.

Kan je je voorstellen dat wij daar, als simpele plattelanders, aan dat legendarische Rapenburg zomaar aan de lunch zaten! Vlak naast twee superdeftige heren, in rokkostuum (!)  die kom je daar dus gewoon tegen, daar kon ik natuurlijk geen foto van nemen.

Het was bijzonder om daar zomaar op een doordeweekse dag door Leiden te banjeren, iets anders zien dan reeën in je tuin verruimt je blik naar buiten weer

Leiden is ook een stad van fietsen, wat een fietsen hebben we gezien, ongelofelijk, overal, langs de grachtenpanden natuurlijk, en bij de universiteit, wat een vrolijkheid om een stad te beleven waar zoveel jonge mensen lopen, zoveel jonge mensen bij elkaar die allemaal hun idealen en dromen daar trachten waar te maken.

Die sfeer vond ik heel bijzonder. Nou was het ook prachtig weer, we boften, de zon scheen, de terrasjes zaten vol, het was er niet megadruk gelukkig, voorjaar, alles klopte, en toen, daar in een steegje, kwam ik de winkel der winkels tegen.!

Ja, trouwe lezers weten het nog wel, mijn verhaal over onze Roode loper, op de trap, de 100 % wollen loper van Roger Oates, uit Engeland. Wow, en daar stonden de stalen uitgestald, zo,n leuke ontmoeting met de zoon van de eigenaar. De eerste winkel zit in Hummelo, en dus ook met een filiaal in Leiden en sinds kort in Utrecht.Absolute aanrader voor wie een loper op zijn trap wil, de keuze is reuze.Jammer dat ik maar één trap heb.

We gaan het beleven, feit is in elk geval dat zo,n kneuterige stad wel past bij een stoere plattelander, het is net een groot dorp, en ik verdenk zoonlief er stiekem wel eens van, dat hij niet alleen voor dat Frans naar Leiden wil, want laten er nou ook nog maar liefst negen ( ! ) molens staan! Als dat niet goed gaat komen........

Op het platteland gaat het leven zijn gangetje, zoals dat zo gaat met de seizoenen, ik kwam van de week de plek tegen waar een deel van de afgeknauwde tuinbank hing.......welja...

Dan kan je beter zulke bijen in je tuin hebben, die zijn in elk geval rustig, ik struikelde haast over een hoornaar, die naar binnen was komen vliegen, wat een joekels zijn me dat zeg, gevangen, hij tolde op de grond, suikerwater gegeven, nog wel op een schoteltje van mijn moeder, en verbeelde ik het nou dat tie me toch wat dankbaar aan keek toen hij zijn weg vervolgde ? 9 naar buiten hoor, dat wel natuurlijk)

Er is de nieuwe serie van Di Ford, weer prachtig, kan niet anders zeggen, het blijft een bepaalde stijl die ook weer per collectie allemaal bij elkaar past, en ik hou van winkels waar je ook 10 cm mag kopen, dat is net leuk voor dat accentje waar je niet veel van wil hebben.

Ik heb de andere series er eens bij gelegen, en zo zie je hoe mooi dat allemaal matcht, hoewel ik er zeker van ben dat als je koopt wat jou smaak is, wat je mooi vind, altijd zal matchen met wat je al hebt, want dat vond je ook mooi.

Het gaf me het idee om een DFD te maken, huh....DFD....ja, geen GFT of een EEG maar een DFD, ofwel, een Di Ford Doos, een doos om al haar lapjes in te bewaren, ik had nog een houten doos, Annie uit de kast gehaald, en voilla,,,duck egg van Annie, voor de DFD.

Toen kwamen die mooie scrappapiertjes ook weer goed van pas! Ik noem ze maar mijn papieren quiltstofjes.En zo ziet die DFD er uit als tie gevuld is, toch lang niet slecht he, zou ik zo denken? Doosje open, doosje dicht, steeds weer een ander gezicht, mmmmmm Je moet toch bezig blijven he?

En zien jullie het? De doos is royaal van formaat, er kan nog meer bij, dus dat er nog maar veel mooie inspirerende series van Di Ford mogen volgen! Fijn weekend allemaal weer en een

Hartelijke stadse plattelandsgroet, Jeannet

Af en toe een blogje

Af en toe een blogje schrijven vind ik eerlijk gezegd moeilijker dan elke week, omdat je dan in een verhaal zit, en dat pik je op waar je bent geëindigd, als je zomaar af en toe een blogje schrijft, is er eigenlijk zoveel om over te schrijven, dat het gauw rommelig wordt,

Niet dat ik veel beleef, dat is maar net hoe je het ziet natuurlijk, maar er gebeurd altijd wel iets waar je over kan schrijven. Enfin, ik ga het weer proberen.Vorige week heeft het best heel hard gewaaid hier aan de kust,

Nou worden wij hier steeds ouder, manlief dus al 60, en ik hobbel er nagenoeg achteraan volgend jaar, maar het gekke is dat de omgeving waarin je leeft, ook ouder wordt! Dat vergeten we wel eens voor het gemak.Of het nou de mensen zijn, of de planten, je huis en de bomen, feit ligt er.

En liggen deed het inderdaad, want er was een boom omgewaaid achter op de camping. Tja, en een andere boom was het zo beroerd mee gesteld, na jarenlang geteisterd te zijn door spechten, dat hij stond te tollen rond zijn schors, dus die moest ook omgezaagd, en dat werd weer onvervalst plattelandsleed....

Want oh, oh, oh, daar zat een nest in, met eitjes, het kan verkeren, heel erg jammer en vervelend, maar het was niet anders, de boom was zo gevaarlijk dat je niet zou willen dat iemand die op zijn hoofd zou krijgen. Het waren prachtige blauwe eitjes, van een spreeuw.

Toen dacht manlief nog een boom in te korten, omdat er takken overhingen, maar dat feestje ging niet door, want ja hoor.....hommelnest....en die houden daar niet van, niet van zagen, en al helemaal niet van verstoring.Oeps.......Nou had hij een paar weken terug al een andere ontmoeting gehad met hommels en dat was niet zo best bevallen.Er zit namelijk ook nog een hommelnest in een nestkastje wat boven een schuurtje hangt.

Net boven de deur, en die deur klemde, dus dacht hij, dat zal ik even verhelpen, met een hamer, nog niets wetend van een hommelnest....en dat vonden de "bruine brommers" heel niet leuk, ze kwamen geïrriteerd uit het kastje gevlogen, manlief heeft, in dit geval gelukkig, niet veel haar op het hoofd, dus daar konden ze niet in vliegen, maar gestoken werd hij wel.......okeeeeee, leven en laten leven op het platteland..........aan het eind van het seizoen dan maar nieuwe kansen he.

Verder is dametje weer in de tuin, ze was een week weg, ik dacht dat ze misschien jongen had, zou zomaar kunnen, nou gebied de eerlijkheid me te zeggen dat ik een onverwachte ontmoeting had met haar, in mijn kekke roze trui! We schrokken er allebei van, zij nog veel meer dan ik.

Dus ik dacht, die zien we niet meer, gelukkig toch niet zo, je moet natuurlijk ook geen felle roze truien dragen in de natuur, dat is veel te opvallend, de mannen in huis schrikken er nog wel van.Enfin, gisteren was ze er weer, de tuin was voor haar die dag, ze heeft nog geen jongen, maar je ziet wel heel goed dat ze een prachtige zomervacht krijgt.

Daar waren even wat zorgen over, ze zag er niet uit, was dat wel de normale verharing? tot bloedens toe, was er wat anders met haar aan de hand? Wildbeheer gecontact. Maar het komt goed, straks is ze weer prachtig egaal roodbruin.Hier snoeit ze de taxusheg, altijd makkelijk zulke gasten.

Dit kom je in de tuin tegen als je geen kort gras hebt, ieder nadeel heeft zijn voordeel, lief toch?
Er waren weer de inmiddels bekende open dagen bij Hoeve Kortstaert in Goedereede.

Magisch uitje voor mij op een evenzo magisch mooie plek met een bijzondere gastvrouw, adresjes om te blijven koesteren. Eén soepkom met schotel van mijn favoriete servies, meer waren er helaas ( nou ja, de kast is vol.....) niet dus daar moeten manlief het samen mee doen, twee lepels, één kom.

Er kwamen nog twee piepkleine aardewerk potjes bij voor wat onderhand ook al weer een nieuwe verzameling genoemd kan worden, de grote pot lijkt ook wel hoogzwanger.....enne....Psssttt......die witte bloemetjes, he, daar in dat mooie oude blauwe kannetje, die zijn NEP.......ja, ik beken het, met schaamrood op de kaken, nep, gewoon van plastiek, maar wel heel mooi plastiek, en niemand ziet het, en het mooiste, ze kunnen uitstekend tegen de zon.

Jookies had een leuke moederdagactie met gratis verzending van de stofjes, ik heb toch zo,n hekel aan verzendkosten, ja echt, ik snap niet dat TNT zegt dat het slecht gaat met ze, aan de verzending van pakjes kan het toch niet liggen volgens mij. Dit blokje wordt een rand voor de "Midnight at the oases" van Jen Kingwel.

Ik heb me voorgenomen meer door te gaan quilten, elke dag een uurtje dagelijkse taak, dan komt er ook nog eens wat af, begonnen met de Rosa, want Floor, die ook een blog heeft, zei dat de lijm na een paar weken los zou gaan, ik schrok er van......je moet er niet aan denken, ik quilt rijg in de ditch, (naad voor de niet quilters onder ons) en ik ben er tevreden mee en daar gaat het om.Van schoonzus kreeg manlief dit bord met de zeer toepasselijke tekst, daar heeft ze over nagedacht.

( die barbecue had er van mij uit gemogen, hahahaha maar het was ook een cadeautje voor mijn man. ) Dat we er maar weer vaak mogen zitten, want de afgelopen weken was het nou niet echt buitenzitweer, ja, ergens in een hoekje uit de wind in de zon, komt goed zeggen ze, en dat zal ook wel. Fijne week allemaal weer, en tot wederhoor.

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

Back on blogging en the Rosa

Okay, ik blijf vragen en mailtjes krijgen waarom ik niet meer blog, of ik nog ga bloggen, en dat het zo jammer is dat ik niet meer blog, tja....wat moet ik er van zeggen? Van de week op de camping nog weer een paar quiltkampeerders, zo leuk altijd om de belevenissen van het minilandgoed en daarbuiten te lezen.

Ik weet het niet zo goed.Is er veel nieuws onder de Hollandse zon om over te bloggen? De mooie plaatjes en praatjes worden blijkbaar nog steeds gemist, maar ik merk zelf dat ik de interactie met mensen op FB ook wel erg leuk vind, dat mis ik dan weer bij een blog.

Nou, dit is in elk geval een mooi plaatje om mee te beginnen, de Rosa! Ergens in December 2018 mee begonnen, stoffenpakket van Margareth Mew herself. Al die honderden rondjes en vierkantjes getekend, geknipt, gesneden en met het handje IN genaaid.

Veel mooie stofjes die ik zelf niet zou hebben gekozen, maar die toch wonderwel wel in mijn straatje passen, omdat je ze combineert om je eigen manier met de eigen stoffen natuurlijk.Het was wel een uitdaging om te werken met stoffen die je zelf niet direct zou kopen, en ze dan toch te gebruiken.

Uiteindelijk wordt het dan toch weer een eigen quilt, de originele quilt is veel groter, maar ik ben hier tevreden mee, met deze maat, er moesten nog een aantal randen omheen, vond ik persoonlijk geen toevoeging, en deze maat past heel mooi op de muur van de eetkamer.140 cm in het vierkant. Mooi randje van Di Fordstofje eromheen maakte het voor mijn gevoel helemaal af.

En ik heb iets gedaan wat ik nog nooit gedaan hebt, een mens leert nog steeds bij....van Marcha had ik gehoord dat zij de quilts dubbelde met een lijmspray, nou haalde ik daar altijd mijn neus voor op, lijmspray, tsssss, daar zag ik niet zoveel in,

Maar toen ze ook nog vertelde dat het zo mooi glad en soepel zat, en dat ze er meteen de binding aan had genaaid, zodat je met doorquilten geen rafels had en gelijk een mooi resultaat, werd mijn interesse gewekt.Ik zag bij haar een quilt die ze zo had behandeld,en opeens zag ik mogelijkheden!

En dat is me toch geweldig uitgepakt! Kan niet anders zeggen, met kloppend hart heb ik de achterkant gestreken, op de tafel gelegd, daar de tussenvulling op, half teruggeslagen, lijm erop, terug gelegd en rustig vast gewreven, andere kant ook zelfde procedé.

Mannetje stond aan de andere klant van de tafel om hetzelfde te doen en me bij te staan voor als ik in de stresszz zou schieten en er een appelflauwte van zou krijgen, want ik vond het doodeng....
Enfin, alles omgedraaid, voorkant erop, en voilla.............spuiten met die bus en zelfde proces en eerlijk, je had geen tijd om er stress van te krijgen, het was een fluitje van een cent.

Ik heb toen de quilt netjes bijgesneden, en nog wel een cm van de randen een rijgdraad gezet voordat ik de binding er omheen genaaid heb, nou echt.......je zou bijna vergeten dat er nu ook nog gequilt moet worden, dat wel natuurlijk.Ik ben helemaal dolblij met het resultaat van Rosa.

En ik was niet de enige in huis die er weer blij mee was.

Daar hangt ze, in de eetkamer, mooi te wezen, "Beertje Bep"zit eronder, op het oude bankje, Beertje Bep heb ik ooit, heel erg lang geleden, gekocht toen Bep nog haar winkeltje had in Doesburg, wég was ik er van, en nog steeds is het een heel mooi beertje. Waar blijft de tijd?

Dat dacht mijn mannetje overigens ook vandaag, die is namelijk 60 geworden, 1 mei, dag van de arbeid, al zou hij graag wat minder "arbeiden" want hij heeft er al ruim 40 jaar opzitten, jammer genoeg wonen we niet in België, maar in Nederland, want in België mag je na 40 het predicaat pensionado voeren.

Ik zal weer proberen om wat vaker een blogje te schrijven, over het leven op een minilandgoed aan Zee, de prachtige blauwe regen die overvloedig bloeit,

De appelbomen die bijna in bloesem staan en de sneeuwbal die prachtig is .Over dametje die een regelmatige gast is in onze tuin en momenteel hoog drachtig is en in de verharing zit van de winter naar de zomervacht, waardoor ze er maar raar uit ziet.

En over al die andere kleine, ogenschijnlijk onbeduidende dingen die zo voorbij komen in het leven, maar die toch eigenlijk, gewoon, best belangrijk zijn.Voor mijn FB vrienden is het oud nieuws, die zijn al op de hoogte, maar voor de niet FBookers is het vast weer leuk om te lezen.Lieve mensen, geniet weer mee en bij deze weer een

Hartelijke creatieve plattelandsgroet, Jeannet