Lenteplaatjes

De laatste dag van mei al weer.Hoewel de lente eigenlijk al haast over is voordat tie is begonnen, trekt de natuur zich daar niet heel veel van aan. Er zijn hele mooie plaatjes te schieten als je zo rond kijkt.

Een stukje verderop bij ons staat een koolzaadveld in bloei, zoooooo mooi! Dan zie je pas echt dat iedere kleur, hoe fel ook, ergens in de natuur terug komt.Tricia Guild weet dat ook altijd zo mooi te vangen in een sfeerbeeld.

Zon, wind en blauwe luchten, het is een combi voor de lente. Ik probeer altijd de schoonheid van het imperfecte te laten zien, Wabi Sabi........

Deze boerderij staat overigens te koop, iemand zin? En de hekkenpaal krijg je er gratis bij.

De laatste dag van mei, Drentse dames in een Hollandse wei, met hun jas nog aan, dat kan ook nog makkelijk, ze zullen het heus niet overdreven warm hebben.

Het is prachtig buiten met het bloeiende fluitenkruid, ik vond het wel een rare lente, als je niet fietst door de kou of wat dan ook dan gaat het leven in de natuur toch een beetje aan je voorbij lijkt het wel.

Zij waren er ook weer bij,voor het eerst in de wei, niet meer zo,n algemeen gezicht bij ons nu het de tendens is om koeien binnen te houden.

Slootkanten met het koolzaad.

Een bos seringen uit de eigen tuin, vroeger door opa geplant,iedereen had er zo één bij huis, tis maar even, maar dat is dan ook de charme er van.

Overal vliegen er jonge vogels uit momenteel, ik had er gisteren met één een aanvaring, die zat vast in mijn haar! Beduusd viel hij op een plant, we schrokken er allebei van.....Ik moest meteen denken aan het Chinese spreekwoord;Je kan niet verhinderen dat de vogels van verdriet komen overvliegen, maar laat ze geen nesten maken in je haar.Over vogels gesproken; wat een geweldig "vroege vogel concert "is het iedere morgen weer, ( of geen weer) Daar trekken de vogels zich gelukkig niets van aan!

Onmiskenbaar Hollands plaatje, geknotte wilgen,evenals deze molen, het waait hier veel en vaak hard, voor de molens, die verplicht zijn om 60.000 omwentelingen per jaar te draaien voor het behoud van hun subsidie is dat natuurlijk prima! ( hoe zouden ze dat overigens meten ??? )

Daar heeft deze molen geen last van.........geïnspireerd door het Hollandse polderlandschap en de liefde voor molens van zoonlief heb ik van de week deze stitcherie gemaakt met als rand een doorgesneden ninepatch van zo,n klein charmpakketje.

Het was een rare lente van 2013 die de boeken in gaat, dit plaatje vind ik dan wel heel toepasselijk in mijn eigen blogboek als ik later in het bejaardenhuis ( O nee, die zijn dan al lang afgebroken he.....) mijn boeken nog eens nablader.

Goed weekend allemaal, en ZE zeggen dat HET komt..........

Wolletjes

Het was weer heel gezellig met de quiltmeisjes rond de (Franse!) keukentafel afgelopen vrijdag,je hoort altijd leuke dingen, soms ook minder leuke dingen, en zelfs wel zaken waarvan je wel wist dat het zo was maar wat je liever eigenlijk niet had geweten.......en voor je het weet ben je weer een illusie armer....dat hoort blijkbaar allemaal bij het (quilters) leven.....

Gelukkig blijft er ook nog veel leuks over in ons dagelijks bestaan en het beste is om je daar op te richten!Wolletjes spinnen,het is en blijft nog steeds een heerlijke bezigheid.Prachtige gloedvolle herfstkleuren, een streng van merinowol met zijde geverfd  al een plaatje op zich. Dit past zo in de sfeer van het eerdere Rowan breiboek.

Zo ziet het er uit op de klos, juist dat aquablauwe kleurtje maakt het een beetje, geeft het een tikkie spirit.Ik twijn het met een effen bruine merinodraad.

En dan komt het er uiteindelijk zo uit te zien op de klos.Heel anders weer van kleur.

De kick als je het van het wiel afhaalt en op de haspel rolt kan ik hier echt niet beschrijven, dat moet je zelf meemaken, zal wel zoiets zijn als je een quilt doorgequilt hebt ofzo......

En ja hoor! Daar is tie dan HET wolletje in volle glorie.

Helemaal mijn smaak, in de Rowankleuren, aarde, Ierland, schaap, puur natuur, dat zie je hier hangend aan de appelboom nog beter.Mijn eigenste Rowanwolletje.Voor een herfstvest waar ik nog een accentkleurtje bij zoek.

Er zullen vast mensen zijn die zeggen, tikkie saai, maar zoals de trouwe lezers wel weten, ik ben DOL op saai, het kan me niet saaier en voorspelbaar genoeg, ik hoef niet mee in de moderne vaart der volkeren, doe mij maar SAAI!"

En wat is er saai in de natuur? Niets toch eigenlijk, in dit boeket dansen de lenteachtige tulpen boven de herfstige chrysanten samen in een pot, net zoals het deze lente van 2013 al heel vaak het geval geweest is, toch?

Van een opwindende saaiheid is ook de bloesem van de kweepeer, ieder jaar gelukkig weer, prachtig gezicht, zullen er weer veel peren aan komen?Over een paar maanden zullen we het weer weten, dat staat als een (saaie) paal boven water.Iedereen weer een gezellige inspirerende week, en vandaag extra genieten van de beloofde zon, want het wordt een "prachtig mooie dag!"

Opgeruimd staat netjes

En zo is het maar net, wat had ik al een tijdje genoeg van al die ruis om me heen, al die spulletjes in mijn werkkamer, heel die overvolle tafel vol met van alles.Dus daar moest echt iets aan gedaan worden.

Ik was met van alles bezig, en op een gegeven moment zie je door de bomen de stoffies het bos de inspiratie niet meer, bah, wat een vervelend gevoel.Jaren heb ik deze gele gruttersbak al, hartstikke leuk, maar vol.......overvol.....

Enfin, om een lang verhaal kort te maken, er moest dus weer geruimd worden. Je maakt van alles, poppen, beren,tasjes, jasjes, vestjes, beestjes, maar het moet ook wel een plek hebben als het klaar is, hoe doen jullie dat met al dat soort maaksels !?

J&J togen op een goede dag saampjes naar het Zweedse warenhuis, bij iedereen welbekend, en daar hebben ze een ladekast voor deze hobbymoeder gehaald, ik had natuurlijk al een ladekast  maar die was niet echt  praktisch genoeg, en deze had maar liefst een hele la extra!

Met gezwinde spoed werd de kast in elkaar gezet, dat moet lukken met een man als timmerman en een zoon die denkt dat tie het is........Ze brachten ook nog van deze reuze handige bakjes mee, kennen jullie vast ook, plat pakje, effe ritsen, handig bakje.

En toen was het zo ver, vier hele laden, op soepele geleiders, héérlijk, de kast was me wel te wittig, blank hout, dus eerst even een beitsje en een lakje er overheen, antiekerige look alsof tie er al jaren staat.

En toen kon het feest dan toch echt beginnen, nou ja, feest......

Als je van dit soort "rommel"iets moois wil maken is het niet helemaal een feest, feestelijk is het als je mooie uit de winkel nieuwe gevouwen FQ kan terugzetten in maagdelijke nieuwe bakjes......

Maar het was heerlijk, heerlijk, heerlijk,allerlei stofjes die ik al lang en breed vergeten was kwamen weer tussen andere even vergeten stofjes tevoorschijn. Winkelen in eigen kast! Wat een verrassingen geeft dat zeg.Aan het eind van een paar dagen, want zoveel werk was het wel, was dit de kast. * Zucht* Onnodig te vertellen dat ik, al word ik 100, nooit door al die stofvoorraad heen kom. Snappen jullie dan dat ik niet mee doe met een BOM?

En er was zelfs nog ruimte over ook, hoe is het mogelijk.......De gruttersbak is vervangen door een console, ook eens door manlief de timmerman gemaakt en overbodig in de keuken.Op de kast ligt een strijkmatje, de strijkplank is ook uit het zicht.Lekker "strak" voor mijn doen dan,opgeruimd allemaal.

Nog een kleine close up van mijn schaartjes verzameling.

Het viel me allemaal niet mee, veel is er weggedaan, weg gegooid, er is een bak met stofjes over die ik nooit meer ga gebruiken, vandaar die ruimte over. Het allermooiste is de leegheid van mijn tafel. De tafel dient weer gewoon tot tafel, en niet tot extra opberger, boekenkast en afzetplek.

Het geeft me echt rust en lucht in het hoofd als ik het kamertje binnenstap. Rust en inspiratie voor wat nieuws. Ik ben al een beetje bezig, tenslotte is Mrs. Grey af, dus ik "mag"weer van mezelf. De FB onder ons hebben het prangende dilemma al gezien, de kerstquilt uit het boek der boeken, van Petra Prins en An Moonen....wordt vervolgt!Eerst vandaag gezellig quiltersbezoek van een paar dames.

Over Sokken en shawls

Eigenlijk zou je er niet aan moeten denken om het in de lente ( ! ) over sokken en shawls breien te hebben, maar de temperatuur is van dien aard dat het helemaal niet gek meer is.Ik heb zelf mijn wollen bedsokken weer uit de sokkenlade gehaald, bevalt prima! en Sieneke heeft haar vestje van Rowan wol ook weer aangetrokken.

Want daar gaat mijn blogje over, over wol van het prachtige sfeervolle merk Rowan, waarvan het een feestje is om mee te breien.

Ik heb een nieuw boek van Rowan gekocht, zoooooo mooi, zoooo sfeervol, het is een plezier om er steeds weer door te bladeren.

Zelfs als je niet kan breien, en helemaal niet van sokken houd, dan zou je toch spontaan smelten bij het zien van dit soort sokken aan een kledinghaak.Dit wil ik ook hebben hangen boven mijn houtkachel.

Of anders deze wel, de plaatsjes stralen een heerlijke huiselijke gezelligheid uit die me bijzonder aanspreekt.

Van deze mooie aardkleuren wordt ik helemaal blij, Rowan wol is een beleving, je legt het boek op tafel, bladert er af en toe in en mijmert weg.......

Weg over Ierse en Schotse velden en IJslandse oorden, Noorwegen,landen van schapen, van golvende velden,van wol, van brandende houtkachels en pruttelden stoofpotten,van puur natuur,

Daar waar het leven echt geleefd wordt.De kleuren inspireerden me in elk geval al wel om wat lapjes in die tinten bij elkaar te zoeken.

Dit is toch helemaal de sfeer? Ineens wist ik het, paars en donkerrood, daar moet je nou een rowan boek voor in bladeren.En misschien dit poppenquiltje? In die Ierse kleuren.

Met mijn eigen sokkenproject is het overigens nog niet zo bar goed gesteld, wel jammer, want ik wil natuurlijk die mooie Rowan sokken kunnen breien.

Ik zet dapper door, en bezin me op een rondbreinnaald  misschien is dat een betere optie, maar waarom verkopen ze dan nog deze veelgeprezen satéstokjes? Er is ook nog iets verdrietigs;Gisteren stond op de blog van Ansje te lezen dat het einde voor haar nabij is na haar vreselijke ziekte, dat deed me heel wat, zij heeft mij tijdens de ziekte en na het overlijden van mijn moeder heel erg gesteund, dat schept toch een band.En ook al weet je dat het er aan komt, je verwacht het nooit, ik ben er in gedachten veel mee bezig.

Mrs. Grey Affo

En daar is tie dan eindelijk! Of nou ja, eindelijk.......ik ben er ergens in januari aan begonnen, en nu is ZE helemaal af, affo, weten jullie het nog? Dit was een stuk van de top.

Met die mooie gegolfde rand er op geappliqueerd, toen dachten velen al dat dit het eindresultaat was, maar niets was minder waar.De laatste rand moest er nog aan, die rand met al die driehoekjes tot vierkantjes genaaid.

Dat was een heel werkje, en best wel saai, wanneer heb ik dat gedaan? Ik weet het nog precies.....toen de keukenmijnheer een paar dagen in huis was, heb ik me zoveel mogelijk opgesloten in het enige plekje waar geen keukenmateriaal stond, in mijn eigenste naaikamertje.En als je dan maar gewoon stug doorgaat en je het ene na het andere blokje naait, en zelfs pfaffie meewerkt zonder kuren, dan komt toch echt het eind in zicht!

En wat voor eind! Ik ben helemaal dik tevreden over het eindresultaat. Ik heb hem weer laten doorquilten door mijn huisquiltster, en het is weer prachtig geworden!

Met een roodachtig garen is er een rozenpatroon in gequilt.Beetje rommelige foto boven vanwege de schaduwen in de zon, deze foto heb ik dus niet gisteren genomen......

Het is werkelijk prachtig in de tuin, ieder jaar weer verbaas ik me er over dat zulke oude bomen, want dat zijn het, toch zo,n overweldigende vracht aan bloesem kunnen produceren.

En iedere soort boom heeft zijn eigen bloesem,mijn quiltje hangt er helemaal mooi te wezen tussen de bloemetjes.

Het is een overweldigende pracht waar je stil van wordt.

Prachtig die zoetgeurende perenbloesem elk jaar weer.En die is eigenlijk al weer haast uitgebloeid, de roze appeltjes beginnen nu net.

En hier nog een foto van de achterkant, daar kun je heel goed het rozenpatroon in zien.Heerlijk weer iets af, dan kan ik weer zonder enig schuldgevoel aan wat nieuws beginnen, niet dat ik daar last van heb overigens.

Ik heb hem weer in de wasmachine gedaan, en het is een heerlijke zachte soepele quilt geworden, de maat is 140 x 150, dus net een leuk handzaam maatje.

En als de kampeerders dit soort berichten in de krant lezen....Brrrrrr Manlief heeft het zwembad al opgezet, hopen dat het daar dan maar precies in valt......Deze berichten in de krant zijn voor campingeigenaars en strandtenthouders etc desastreus, want mensen laten zich er toch door lijden leiden en vaak valt het alles mee.Iedereen een goed pinksterweekeinde, wij wachten het maar af, de berichten zijn zo wisselend.