Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

donderdag 4 juli 2019

Betuws bakje.......

Ik had een hele tijd geleden iets in een blogje gezegd over wat er uit mijn gevulde Betuwse Bakje zou komen, een hele tijd geleden, dat wel ja, want als je niet meer wekelijks blogt, dan gaat het leven zo snel, dat je zomaar "een hele tijd verder bent!
Nou is het projectje al lang en breed af, ik heb een project tasje gebreid van allemaal handgeverfde wolletjes die ik nog had liggen, veel te weinig voor een shawl ofzo, maar helemaal genoeg voor zo,n grappig tasje wat ik zo graag maak, gewoon in het rond breien op naalden vier, zo klaar!en leuk!
Ik had weer helemaal de smaak te pakken, dat fair isle breien blijft me trekken, dank zij die aardige Limburgse Mevr. ik kan het niet genoeg benadrukken! Het beviel me zo goed, dat ik ook maar gelijk door ben gegaan met de col die ik al heel lang op de pennen heb staan, daar moest de binnenkant nog van gedaan worden, effen, dus saai, maar prima om gedachteloos in het rond te prikken.
Na zomaar twee affe dingetjes, dacht ik dat ik best eens even weer een nieuw strengetje kon kopen,ik heb nog nooit, of zelden, met katoen gebreid, deze vond ik heel erg mooi, van Lang, toch wel favoriet merk.
 En daar moest natuurlijk een patroon bij gezocht worden, het was weer gevalletje twee strengen kopen en nog niet weten wat ik er van zou gaan breien.....maar het was vlak bij gekocht, dus ik mocht de volgende dag de ene streng ruilen, voor een effen linnen/katoenen garen er bij, en voilla.....Kippendoekje
Is het leuk of wordt het leuk? in elk geval een uitdaging, het garen het gaatjespatroon, Het wordt een lange shawl, tzt zal ik er wel weer eens een foto van plaatsen, het ligt buiten op de tuintafel onder de veranda, en zo af en toe brei ik er een paar naaldjes aan.
En dat geld ook voor dit shawltje, die ouwe wijn in dat nieuwe vaatje he......het komt maar niet af, het schiet maar niet op, maar ik begreep op de breigroep dat er daar meer waren die dezelfde ervaring hebben, gelukkig dan maar he, want het is wetenschappelijk bewezen....gedeelde smart maakt het leven luchtiger.......
En luchtig is het leven, soms, niet altijd, vaak zelfs niet, zoiets, maar we doen het er maar mee, die warmte vind ik horror, maar de avonden, die zijn heerlijk, en je kan nou eenmaal niet alles hebben, enne, natuurlijk zitten we hier aan de alcoholvrije wijn, anders weet ik wel zeker dat er geen STEEK van terecht komt.
Als je lang niet blogt, is er veel om over te bloggen, mijn sterretjes zijn af, mijn stoffige sterretjes, ik heb er 90 gemaakt, project waarvoor komt ook nog een wel een keer terug.Is wel ernstig mooi...
Want ook deze bloemetjes komen er in terug, mooie stoffige bloemetjes.
De papavers in en om het huis bloeien dat het een lieve lust is, het is genieten, zowel van de adembenemende mooie tere verfrommelde bloemen in alle kleurschakeringen,
als van de perfecte imperfectie als de bloei over is, ik kan niet zeggen waar ik het meest van hou, ik neig naar het laatste.......Wabi Sabi
En nog zo,n mooie foto van de donker paarse papaver.
En zo kabbelt het leven voort, of kabbelen kan ik het niet echt noemen, het lijkt soms wel voort te razen al laten de foto,s wat anders zien.
De bel wordt veelvuldig gebruikt met die warme dagen en een camping aan Zee, de zee, waar ik dus zelf echt nooit kom, blijft toch voor veel mensen een magische trekpleister, en waren wij er altijd stellig van overtuigd dat de Achterhoek de beste plek voor ons was, na al die warmte weten we het zo net nog niet.......al hou ik dan niet van die zee, dat windje vind ik wel errug lekker!
Ik kan het niet heel goed, maar soms moet je wel noodgedwongen, en eerlijk is eerlijk, dat is ook wel lekker, op een ligbed in de tuin, strakblauwe hemel, zingende sperwers boven in de lucht, zwaluwen, lepelaars die overvliegen, gewoon helemaal niets....ook best lekker af en toe en eventjes.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet

maandag 17 juni 2019

Oude wijn in een nieuw vaatje

Ongeveer een jaar geleden, weten jullie het nog? had ik deze TOP af, mooie lente zomer quilt, uit de quiltmania, ontwerp van Lucy, ik was er meteen weg van.
En natuurlijk niet in de laatste plaats door de prachtige dubbele driehoekjesrand van mijn favoriete ruitstofje van westfalen!
Maar ja, ook het oude liedje kwam weer op, het werd weer angstvallig stil, want natuurlijk dacht ik dat ik zeeën van tijd ( en zin) had om die quilt "even"met de hand door te quilten, tja.....de praktijk was weerbarstiger, wéér weerbarstiger.
Ik kwam hem laatst weer tegen, als Top in de kast, en ik dacht, wow....zonde toch, echt zo,n mooie zomerquilt, leuk voor in het tuinhuis, daar ligt nog bijna niets, ik ga hem gewoon laten doorquilten, op de machine.Vond ik ook nog een mooi soort grafisch patroontje, wat heel goed terug komt in het lichtblauwe stofje aan de voorkant, hoe kon het zo mooi passen.
En jullie weten het, ik ben erg van de makkelijke.....ik kwam een stukje stof tekort van het lichtblauw, of nee, nog erger....ik was het kwijt, nou ja, ik ben van de oplossingsgerichte, dus ik naai er gewoon een naadje in, daar zit ik dus helemaal niet mee. Mijn quilts zijn al antiekerig voordat ze gebruikt zijn. Wabi Sabi ;) Tuurlijk kwam ik het stuk stof later weer tegen, een hele FQ.......
En zo is de quilt nu echt een heuse AFFO geworden! We kennen het allemaal, als je handwerkt, of het nou quilten of breien of borduren is, er zijn minstens twee momenten van grote euforie! De ene is als je iets af hebt, gewoon af, een top, een vest, een borduurwerk, en het andere moment van euforie dient zich aan als iets echt helemaal AF gewerkt is, ingelijst, gequilt, of bij een breiwerk in elkaar gezet, toch?
En daarom zijn hobby,s zo heerlijk, de momenten van euforie dienen zich te pas en te onpas aan, bij het vinden van het juiste wolletje wat je nog niet had, of een zoektocht naar een stofje waarvan je echt denkt niet zonder meer te kunnen.
Dat was dus bij mij het geval met dit stofje, van al de honderden stofjes in de kast moest en zou ik toch echt ergens deze rondjes voor gebruiken, en na een zoektocht via FB heeft een lieve quiltster me er weer aan geholpen, Pfftt, een mens zou van minder niet slapen...
Ik ben nog druk doende met de sterretjes, die maak ik eerst ietsje groter, en dan snij ik ze bij, ik vond het wel eens een leuk weetje wat je nou eigenlijk af snijd, of hoe snel je stofvoorraad slinkt, nou, niet dus, echt, na 60 sterretjes is de kast nog net zo vol als voor die 60 sterretjes die ik nu gemaakt heb.
Maar al deze afsnijdsels, wegen toch net zoveel als drie ( ! ) Fat Quarters. 120 gram afsnijdsels, dus er gaat toch nog wel iets uit die kast weg.
Het leven op het platteland blijft boeiend, een "buurbeest" het lijkt wel alsof hij een gebreide nek heeft dacht ik toen ik de foto zag.
Alles groeit en bloeit, is het niet door de zon, dan toch wel door de overvloedige regen waar we hier aan de kust momenteel patent op lijken te hebben, er is één appel aan de jonge boom gekomen dit jaar, de Jonagold, en we kijken er allemaal verlekkerd naar......wie zal hem oogsten? wij, de vogels, de ree die er naar kijkt? Ik laat het jullie weten.
De meteorologische zomer is reeds begonnen, papavers staan vol in knop en laten het spannend tot het laatste moment, in welke kleur ze zich zullen aandienen, en vanmorgen, was er deze prachtige bloem open, nog wat verfomfaaid, maar de kleur, zoooooo mooi!
Inmiddels zijn we er achter dat de Reegeit in de tuin dus helemaal niet drachtig is, het is gewoon een oude dame, die de rust opzoekt in onze tuin, ook wijs geworden met de jaren, het lijkt erop dat onze tuin verkozen wordt als rusthuis voor oude dames......
Zijn het geen twee oude damherten ( weten jullie nog....oude foto van twee jaar terug) dan is het wel een ouwe reegeit, om het over mezelf maar niet te hebben.......
De minikomkommertjes in de kas doen het heel goed, ze hangen vol, ik ben ook met de jaren wijzer geworden, die mannen eten hier niets dat groen is, of het moet pistache ijs zijn........dus ik heb nu gewoon kleine minikomkommers, voor één persoon, wel zo handig.
Nou, nog een laatste blik op mijn AFFO, ik ben er blij mee, de maat van een éénpersoonsquilt, helemaal goed.
O ja, en dat Betuws bakje, dat komt ook nog een keer, jeetje, het leven vliegt weer voorbij, het weer zou weer beter worden hoorde ik, hoewel "beter"voor de één, is niet per definitie "beter"voor de ander, hoe zeg ik dat weer mooi? Enfin, fijne week allemaal weer.;)

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

woensdag 5 juni 2019

Gordijnen.....en zo meer

Het is al weer Juni, de tijd vliegt zoals altijd voort, de meteorologische zomer is begonnen volgens de weervoorspellers en de laatste tijd was het weer helemaal Hollands, van alles wat, zon, wind, regen, onweer, kou, intense hitte, bedenk het allemaal maar, in elk geval niet saai.
Mei en Juni zijn de maanden van de pioenen, in allerlei soorten, kleuren maten en geuren, dit is de lemon en nog wat, geurt heerlijk, zolang ze er zijn, koop ik ze elke week.
Ze zijn mooi in ieder stadia, wat ook in mei veelvuldig te koop is, zijn de alliums, ofwel de uienbollen, ook veel varianten, en zoooo mooi
Ik haal ze rechtstreeks uit de kas bij een kweker hier in de buurt.
Ook al in alle soorten en maten, en overal is wel een vaasje of potje voor, deze spinachtige die echt enorm groot worden, en ook nog eens heerlijk geuren zijn mijn favorieten, afgelopen week de laatste gekocht.Volgend jaar nieuwe kansen.
En deze allium staat mooi en alleen te zijn in de eigen tuin, elk jaar weer.
Verzamelen, ik ben er dol op, voor een appel en een ei, heb je er zo weer wat leuks bij....toch?
Als het eerste lentezonnetje zich aandient, heb ik altijd zin om mijn gordijnen te vervangen! Dat is een hele rare gewoonte, gordijnen vervangen, of je dat zo maar even doet, ik, gordijnen zijn relatief een dure investering in een interieur, ze slijten doorgaans niet, ze hangen goed, dus wat zou je ze dan veranderen?
Ik weet het niet, ik heb elk jaar weer dat gevoel, andere gordijnen, en dit jaar kreeg ik opeens het ultieme idee, om goedkoop toch een andere sfeer te creëren! Ik heb effen linnen gordijnen, die hangen aan linten geknoopt aan een smeedijzeren roede, en ik dacht, als ik daar nou eens gewoon een strook aan naai van linnen met een wit streepje!
Stof besteld in Engeland, bij "Rooms with a view "die hebben werkelijk prachtige stoffen, het was er zo van overzee, en het is helemaal leuk geworden! Met van die echte ouderwetse linnen knoopjes van vroeger heb ik ze aan elkaar geknoopt, en het is een heel ander gezicht, voor weinig geld en inspanning. Mmmm, misschien knoop ik er gewoon wel elk voorjaar een strook aan!
Ik was in de afmaakmodus, dus er is een klein poppenquiltje af gekomen, lag al een eeuwigheid te wachten, de top opgeregen, dacht het met de hand door  te quilten, daar kwam het natuurlijk niet van, dus hup, met de machine, en ook dat is leuk, in de naden, binding eromheen, klaar, op naar de volgende.
Verder tuinier ik in het klein, in potten, met bijzondere plantjes, ananas en sinasappelsalie, en hoe mooi kan een pot paarse basilicum zijn? Ik hou van planten waar een lekkere geur aan zit.
En we eten nog elke week asperges zolang ze er zijn, ook zo,n product wat je alleen maar in het voorjaar eet, nog een paar weken en het is weer gedaan met het witte goud, van die goedkope prijzen merk ik overigens niets, maar goed, dat mag de pret niet drukken.
We fietsen nog veel over het eiland, op één van die tochten had ik een geweldige ontmoeting met een heuse kerkuil in het wild, wow, dat ben ik nog nooit tegengekomen! en zo dichtbij, wat een prachtig dier, vlak voor mijn fiets.
Op het minilandgoed lijkt het wel het jaar van de hommelnesten dit jaar, we zijn inmiddels het derde nest  tegengekomen, in een holle boom in de tuin, en weer was het manlief die de primeur had! Hij dacht een boom te snoeien, en ja hoor..........daar waren de welbekende bruine brommers weer, je moet ook geen bomen snoeien dacht ik nog stiekem ,ik lijk wel een beetje op die hommels........
De volgende keer vertel ik, wat ik gemaakt heb van de wolletjes uit het bekende Betuws Bakje,
Want dat is me leuk geworden! Voor nu allemaal weer een fijne week, goeie Pinksterdagen, camping is vol bij ons, benieuwd wat het weer brengt, geen intense hitte naar wat ik begreep, prima voor mij!Ik kreeg al weer visioenen van die vreselijke warme zomer van vorig jaar, Brrrrrrr

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

vrijdag 24 mei 2019

De stad en het platteland

Of andersom....de plattelandsstad...ik schrijf altijd over het heerlijke platteland, daar wonen we tenslotte, dus dat is logisch natuurlijk, maar toch, steden kunnen toch ook wel ernstig mooi zijn, wij wonen vlak bij Rotterdam, het spijt me erg voor de Rotterdamliefhebbers, maar mij doet het niks, of laat ik zeggen,, ik heb er weinig mee.
Afgelopen week zijn we naar Leiden geweest, en dat was een aangename ontmoeting met een heerlijke kneuterige, gezellige en vooral ook groene rustige relaxte stad!
Wat een feestje om daar te lopen en te kijken, mijn hart ging er van open, ik hou van oud, antiek en geleefd, daar waar de tand des tijds zichtbaar aan voorbij is gegaan en dan kom je in Leiden wel aan je trekken. Hieronder een raam van de mooie Pieterskerk.
Om te beginnen staat er de natuurlijk de oudste universiteit van Nederland, waar de Oranjes ook hebben gestudeerd, op het legendarische Rapenburg.Daar hadden ze een eigen huis, en wie weet, nog wel.De meisjes moeten tenslotte ook studeren, en waar zou dat anders zijn dan in Leiden.
Kan je je voorstellen dat wij daar, als simpele plattelanders, aan dat legendarische Rapenburg zomaar aan de lunch zaten! Vlak naast twee superdeftige heren, in rokkostuum (!)  die kom je daar dus gewoon tegen, daar kon ik natuurlijk geen foto van nemen.
Het was bijzonder om daar zomaar op een doordeweekse dag door Leiden te banjeren, iets anders zien dan reeën in je tuin verruimt je blik naar buiten weer
Leiden is ook een stad van fietsen, wat een fietsen hebben we gezien, ongelofelijk, overal, langs de grachtenpanden natuurlijk, en bij de universiteit, wat een vrolijkheid om een stad te beleven waar zoveel jonge mensen lopen, zoveel jonge mensen bij elkaar die allemaal hun idealen en dromen daar trachten waar te maken.
Die sfeer vond ik heel bijzonder. Nou was het ook prachtig weer, we boften, de zon scheen, de terrasjes zaten vol, het was er niet megadruk gelukkig, voorjaar, alles klopte, en toen, daar in een steegje, kwam ik de winkel der winkels tegen.!
Ja, trouwe lezers weten het nog wel, mijn verhaal over onze Roode loper, op de trap, de 100 % wollen loper van Roger Oates, uit Engeland. Wow, en daar stonden de stalen uitgestald, zo,n leuke ontmoeting met de zoon van de eigenaar. De eerste winkel zit in Hummelo, en dus ook met een filiaal in Leiden en sinds kort in Utrecht.Absolute aanrader voor wie een loper op zijn trap wil, de keuze is reuze.Jammer dat ik maar één trap heb.
We gaan het beleven, feit is in elk geval dat zo,n kneuterige stad wel past bij een stoere plattelander, het is net een groot dorp, en ik verdenk zoonlief er stiekem wel eens van, dat hij niet alleen voor dat Frans naar Leiden wil, want laten er nou ook nog maar liefst negen ( ! ) molens staan! Als dat niet goed gaat komen........
Op het platteland gaat het leven zijn gangetje, zoals dat zo gaat met de seizoenen, ik kwam van de week de plek tegen waar een deel van de afgeknauwde tuinbank hing.......welja...
Dan kan je beter zulke bijen in je tuin hebben, die zijn in elk geval rustig, ik struikelde haast over een hoornaar, die naar binnen was komen vliegen, wat een joekels zijn me dat zeg, gevangen, hij tolde op de grond, suikerwater gegeven, nog wel op een schoteltje van mijn moeder, en verbeelde ik het nou dat tie me toch wat dankbaar aan keek toen hij zijn weg vervolgde ? 9 naar buiten hoor, dat wel natuurlijk)
Er is de nieuwe serie van Di Ford, weer prachtig, kan niet anders zeggen, het blijft een bepaalde stijl die ook weer per collectie allemaal bij elkaar past, en ik hou van winkels waar je ook 10 cm mag kopen, dat is net leuk voor dat accentje waar je niet veel van wil hebben.
Ik heb de andere series er eens bij gelegen, en zo zie je hoe mooi dat allemaal matcht, hoewel ik er zeker van ben dat als je koopt wat jou smaak is, wat je mooi vind, altijd zal matchen met wat je al hebt, want dat vond je ook mooi.
Het gaf me het idee om een DFD te maken, huh....DFD....ja, geen GFT of een EEG maar een DFD, ofwel, een Di Ford Doos, een doos om al haar lapjes in te bewaren, ik had nog een houten doos, Annie uit de kast gehaald, en voilla,,,duck egg van Annie, voor de DFD.
Toen kwamen die mooie scrappapiertjes ook weer goed van pas! Ik noem ze maar mijn papieren quiltstofjes.En zo ziet die DFD er uit als tie gevuld is, toch lang niet slecht he, zou ik zo denken? Doosje open, doosje dicht, steeds weer een ander gezicht, mmmmmm Je moet toch bezig blijven he?
En zien jullie het? De doos is royaal van formaat, er kan nog meer bij, dus dat er nog maar veel mooie inspirerende series van Di Ford mogen volgen! Fijn weekend allemaal weer en een

Hartelijke stadse plattelandsgroet, Jeannet