Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

maandag 30 oktober 2017

Een staartje Twente en Jacobus breiles

Een weekje beschrijven in één blogje, niet te doen, zoveel maak je mee wat de moeite van het vermelden waard is, wij dan he, als eenvoudige plattelanders die zelden in een stad komen, te weinig eigenlijk denk ik als ik er ben, we zijn nog even in Zwolle geweest met studievriendin die daar vlak bij woont.
Waanders in de Broeren.....begrip bij de boekenliefhebbers....dat was iets voor de jongeling en zijn moeder.....een enorme  kerk vol, en dan bedoel ik ook vól, met boeken, boeken, overal boeken, over de meest uiteenlopende onderwerpen, geweldig! Niet alleen het populaire genre van bv de Bruna, wat ook goed is hoor,
Elk boek is het waard gelezen te worden, nou ja, bijna elk boek, maar dit.....deze overweldigende boekenpracht, dat was toch wel heel erg genieten, en ja, dan koop je natuurlijk ook ieder een boek, het mijne aangeraden door vriendin, zoonlief iets voor zijn eindlijst
We lezen elkaars boeken weer wel, dat is ook zo leuk, en boeken, daar krijg je nooit genoeg van, manlief wel hoor, die begrijpt echt totaal niet waarom er thuis honderden, ehhhh..duizenden....boeken in een kast staan te verstoffen.....tja, daar moet je een boekenwurm voor zijn. Je hoeft niet alles uit te willen leggen.Sommige dingen zijn verankerd in je waarden.
Ootmarsum zelf is een pittoresk plaatsje met een prachtige oude dorpskern, waar dagelijks honderden toeristen komen, en op een zonnige dag wel duizenden, die strijken allemaal neer op de vele terrassen, en vergapen zich aan de vele galeries die het stadje rijk is. Je kan er je geld wel kwijt, een winterjas van 479.00 euro is er niets.....Ik heb me beperkt tot deze wollen shawl, calvinistische gedachte, past overal bij :)
Waar ik ook geweest ben is in het stadsmuseum waar een permanente tentoonstelling van het werk van Marius van Dokkum hangt, ik weet niet of je het echt onder kunst kan scharen, wat is kunst,? dat is voor iedereen anders.Maar dat hij op een mooie ludieke manier, met een kwinkslag, de dingen treffend kan neerzetten, zoveel is wel duidelijk.
Ik ben al jaren fan van zijn kaarten, dit is toch ook geweldig? Net zoals het hier gaat......manlief rommelt met de afstandsbediening, waar vrouwlief niets van snapt.....en vrouwlief breit aan een sok en overdenkt de narigheden van het nieuws, met een kopje thee, alleen het samen afwassen.....daar is inmiddels de vaatwasser voor.
Ik geloof dat ik in elk blogje wel de molens kan laten terugkomen, zolang zoonlief geen eigen rijbewijs heeft, zijn wij toch de klos om achter hem aan te klossen naar allerlei soorten molens.
We waren vorige week zaterdag op de Hoekse Waardse Molendag, en eerlijk is eerlijk, de poldermolen van Maasdam, om precies te zijn, de St. Anthoniemolen, die ging me tekeer! Wat een geweldig gezicht om dat mee te maken.Het hele geval stond te dreunen en te trillen op zijn grondvesten, er stond dan ook een straffe wind die dag.
Met donderend geraas spetterde het water tegen mijn camera omhoog, wat een geweld was dat, die speciale geur van brak water wat uit polders gemalen wordt, en het zoeven van die wieken, het was indrukwekkend, te bedenken dat vroeger door deze molens de polders droog werden gehouden. Deze molen maalt overigens nog echt voor de polder.
Afgelopen week kreeg ik Jacobusbreiles van Gerda, ( van  de overkant zeggen we dan hier, uit Goeree Overflakkee) wolletjes opgezocht, waar zo,n Betuws bakje al niet handig voor is he.....;) Wie kent Jacobus niet? Het eigenwijze aapje ontworpen door Anita Wildschut. Ziet er bedrieglijk eenvoudig uit, de beschrijving is absoluut toppie! Zo goed heb ik het nog nooit gezien.
Maar zelfs dan is het toch wel even fijn als er iemand meekijkt of het allemaal goed gaat, als er staat meerderen, zijn daar best vele manieren voor, met en zonder gaatjes, bv.Geduldige Gerda heeft het me allemaal steek voor steek uitgelegd, en nu maar hopen dat er een echte Jacobus van de pennen af komt rollen.( Poepen kan hij al, want de " kont"heb ik al gebreid ;) )
Mijn eigen Jacobus, overigens door iemand anders gebreid, zit al vol spanning te wachten of er een maatje bij komt, een maatje......het lijkt "not done"om tegenwoordig te zeggen een meisje of een jongen, genderneutraal breien heet dat.Maarre.....als het me lukt om een echte AAP te breien, zeg ik noooooooit meer dat ik niet breien kan! dan bombardeer ik mezelf tot een breiSTER, en zo is het.
Het uur is gisteren weer terug gezet, de donkerte valt eerder in, knusjes, maar ook jammer, de avondfietstochtjes door de polder zijn hiermee even over, in de schemering fietsen, en de typische geuren van het platteland opsnuiven is heerlijk, maar donkerte beleef ik liever binnen.
Bloemen in huis, kaarsjes aan, wat lekkers bij de koffie, vooral dat laatste natuurlijk.....De kachel snort weer elke dag, en geloof me, het is een heerlijke warmte om er bij te zitten!
En we dachten, kom, met deze storm, we gaan het weer proberen voor de eerste keer,
Jaja, zoete appeltjes met aardappelen en Oma,s draadjesvlees, van de kok in huis......het was weer héérlijk, als vanouds.
Fijne week allemaal weer.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet

maandag 23 oktober 2017

Twente

Het is heel veel mensen niet ontgaan, vorige week herfstvakantie, een weekje weg, dat doen we niet zo vaak, met een eigen camping is dat helaas wat moeilijk, daarom des te leuker nu, we waren naar Twente, en Oh, oh, oh.....wat waren de weergoden ons goed gezind!
Het kon niet beter, we zaten in Ootmarsum, in een schattig oud huisje aan de ganzenmarkt, net tegen het centrum aan, dat was dus elke ochtend drie minuten lopen, naar jawel....Bakkerij Schulten ( idd, de broer van......)
Heel bijzonder voor ons, de twee mannen gingen iedere morgen in alle vroegte op weg naar de bakker in dat pittoreske plaatsje Ootmarsum.Ik weet gewoon niet goed waar ik moet beginnen met het beschrijven van dit geweldige stukje Nederland. Er was natuurlijk het uitzonderlijk mooie weer, dat is al de helft van een geslaagde vakantie, en we hadden de fietsen bij ons.
En gefietst hebben we, ein-de-loos gefietst, hele dagen in het zadel, honderden kilometers, wat is het daar ongelofelijk mooi, het was voor ons de vierde keer dat we in Twente waren, en het blijft bekoren.De bossen rondom het Springendal zijn zo mooi, evenals de nabijgelegen watermolens van Bels en Frans die ook nog geopend waren.
Alles daar ademt de sfeer uit van een ver verleden, de Saksische boerderijen, het oude glooiende essen landschap en de rust doen denken aan tijden van weleer, en daar hou ik zo van....Negen jaar geleden voor het laatst, en nog niets veranderd....dat zegt eigenlijk al alles.
Ik ben niet zo van het moderne, gejaagde, en vooral onbegrijpelijk leven van heden ten dagen, hier kon je uren fietsen tussen het afwissende landschap en de fenomenale vergezichten en het glooiende landschap waar (Oost ) Twente zo om bekend staat.
Het ene was nog niet mooier dan het andere, prachtige oude vervallen schuurtjes overal, en dat bracht me weer gelijk op die eerdere gedachte van het verschil tussen verval, mooi oud verval, en verrommeling van een landschap, ofwel, ouwe plastic troep op een erf.
Dat was hier helemaal niet, ik heb geen troep gezien, het was alleen maar mooi oud verval wat de klok sloeg, de tand des tijds was erover heen gegaan, maar op een zo mooie natuurlijke manier, zoals je dat soms bij oude mensen ziet.
De vele agrarische bedrijven die daar nog zijn leken wel naadloos in het landschap geïntegreerd.Het was puur genieten, elke nieuwe dag weer.
Wat ik er ook zo bijzonder aan vind, is dat het geen stukjes zijn die mooi zijn, zoals bij ons, maar dat het een aaneenschakeling van cultuur en natuur is die in elkaar overgaan. Hier heb je ook mooie stukken, zeker, maar ook heel veel verrommeling, dat viel weer des te duidelijker op toen we thuis kwamen.
De vriendelijkheid en het vertrouwen van de mensen was echt opvallend.Staat er een stalletje langs de weg, bordje er bij.....vrijwillige bijdrage....nou ja....hier staat er, bij de mijnheer waar ik druiven haal in Oostvoorne, "niet betaalde druiven smaken niet zo lekker......" Dat bedoel ik nou.
En natuurlijk veel molens, hier in deze streek ook veel watermolens, of je er nou van houd of niet, ze staan op de meest mooie pittoreske plekken, vaak ook nog een restaurantje er bij, manlief kwam dik aan zijn trekken hier......Dit was bij de watermolen van Singraven.
Er was ook nog steeds het befaamde theehuis Dennenoord in Vasse, andere eigenaren, zelfde geweldige taartjes,blijft een trekpleister, en zo kwam je heel veel van dit soort landelijke uitspanningen tegen zomaar midden in het weidse platteland.
Twente heeft absoluut mijn hart gestolen, ik heb best veel van Nederland gezien, en er is heel veel mooi, zeker waar, maar hier, in Oost Twente, zo puur en mooi en eindeloos, vooral dat laatste, kom je zelden tegen, eindeloze weggetjes langs de Duitse grens waar je geen mens tegenkomt, en kom je wel iemand tegen, allemaal zo vriendelijk en gemoedelijk. Zijn wij dat verleerd in het overvolle Westen of was het er gewoon nooit?
Het ene monument na de andere bezienswaardigheid wisselt zich af, ook heel mooi is het Stift bij Weerseloo, met de prachtige 16e eeuwse stifstkerk. De ingetogen,  ware tekst in de folder luid: De stifskerk is oud. Zij bergt de tranen van verdriet en vreugde van velen in de vloer en heeft talloze gebeden opgenomen in de muren. En zo voelt het zeker, ruim 600 jaar oud.Je hoeft er niet gelovig voor te zijn om de woorden in je ziel te voelen neerdalen.
En deze jongeman, tja.....daar zag ik wel enige gelijkenis in met mijn eigen blonde jongeman, die krulletjes komen wel heel erg overeen.We gaan niet meer op onze oude dag in Twente wonen, maar als ik twintig jaar jonger was dan wist ik het wel.Het kan zomaar verkeren dat ik volgende week nog eens over dat Twente schrijf, want waar het hart vol van is....juist ja.....daar loopt de pen van over.....
Ik heb geen wolletje of draadje opgepakt, s,morgens rolde ik vroeg uit bed, aankleden, eten, en de jongeling stond al te trappelen om in de pedalen te gaan, op naar de molens.....die gelukkig voor ons op mooie plekken stonden.
Eenmaal terug gingen we ergens eten, en was ik blij dat ik vroeg naar bed kon, dus dit keer alleen praatjes en plaatjes, en geen draadjes! Is er ook nog nog ander nieuws? Ik had hier gisterenavond de "egeleweeg" en het egeltje weegt nu 407 gram, is dus al 100 gram in twee weken aangekomen, gaat heel goed dus!
Fijne week allemaal weer!

Hartelijke Hollandse groet van Jeannet

maandag 16 oktober 2017

Herfst, en vitamines voor de ziel......

Dat FB is toch best een heel erg leuk en inspirerend medium! Tuurlijk, er zullen vast hele nare zaken plaats vinden, ik geloof het zomaar, mensen schijnen veel meer te durven zeggen op social media dan in het echte leven, en daar is het vaak al bar en boos.
Maar daar heb ik gelukkig geen last van, ik pik er gewoon de leuke dingen en groepen en mensen uit en geloof me, die zijn er echt nog genoeg, ook op FB. Ik ben al jaren fan van de leuke kleine quiltjes van Kathleen Tracy, ze heeft een FB groep, met challenches, en ze plaatst dus soms een patroontje wat niet in haar boeken staat.
Altijd even smaakvol, altijd even duidelijk beschreven, en altijd even makkelijk te maken! wat wil een mens nog meer? tijd natuurlijk, nog meer tijd.....dat geeft ze er niet bij. Dit was een quiltje met vallende, cq verlepte bloemen,
Verlept vind ik ze er niet uit zien, maar wel herfstig, het is een tulpje, maar de natuur maakt wel meer gekke fouten, want als dit een tulpje in de herfst is
Dan is de colchium toch wel een krokus in de herfst voor wie niet beter zou weten.Ik blijf hem práchtig vinden, elk jaar weer prijkt de naakte bol op een schaaltje en verwonder ik me er over.
De plek waar ik laatst van die mooie vliegenzwammen tegen kwam, is helaas een beetje over, daar althans, ik kwam er nog wel een andere mooie tegen......
En als ik er al niet vanaf mijn kindertijd in geloofde dat kaboutertjes echt bestaan, dan weet ik het nu wel zeker.....kijk, hij zwaaide zelfs naar me!
Overal is het duidelijk dat de vogels en andere dieren zich tegoed doen om voldoende te eten en zo een buffertje op te bouwen op de winter door te komen, de zonnebloemen zijn niet alleen uitgebloeid, ook uitgegeten.
Vind ik zo,n mooi gezicht, het verval in de herfst, maar eigenlijk het verval van alle dingen in het leven, het sleetste, geleefde sfeertje. De ouderdom, het perfecte van het imperfecte.Er is verval, en er is verrommeling, dat zie je heel goed in het landschap, dat is nog eens een leuk onderwerp voor een blogje, wat het verschil is tussen het één en het ander.
Er is een nieuw breiproject opgezet, en nee, ik heb de sokken nog niet af, en oh shame..de zigzagshawl ook niet, en de knopenshawl ook al niet, .........Oh Oh.....UFO,s in de breiwereld.....Dit wordt een streepshawl, met een, naar ik hoop, mooie kantrand erlangs.Dat is nog een dingetje voor me, maar dat komt vast goed.
Ik vind hem prachtig in deze twee kleuren, prachtig, maar wat saai om te breien.....dus ik dacht al weer.....zou ik er gekleurde streepjes in breien......nee, ik ga het ( denk ik......) niet doen.....nou ja, een enkel streepje misschien, of niet.....Tsssss. Patroon heet Dream Stripes en is gratis op Ravelry te downloaden ( als je een account hebt natuurlijk)
En dan heb ik me toch iets LEUKS te vermelden....vitamines voor de ziel...., vrijdag ging de bel, charmante Mevr. voor de deur met een kistje vol fruit, huh.....ik moet wel wat hoesten, maarre....meer toch niet hoop ik, eh nee.....Daar was het niet voor, het was als dank voor het altijd mogen meelezen met mijn blog, de inspiratie en het plezier die het ze gaf.Ze zaten hier samen in een B&B in Rockanje en het kistje was afkomstig van hun eigen bedrijf
En toen stond er 1960 op de zijkant van het kistje, zouden ze nou ook nog geweten hebben dat dat mijn geboortejaar was? Dit zijn toch wel de liefste krenten uit mijn blogpap ooit! Wat ongelofelijk aardig! Dames, bedankt! Enne.... hiermee hebben jullie zéker bereikt dat ik me niet meer van de positieve (blog) wijs laat brengen door wat voor negatiefs ook ;) Ik volg jullie op FB, de vitaminestal uit Opheusden.
Als jullie onder het genot van een kopje koffie dit blogje zitten te lezen, zit ik ergens anders dan ophet Minilandgoed aan Zee. In een schattig huisje in een ring in Ootmarssum, dat is weer eens wat anders voor ons dan diep in de donkere bossen, een bakker op loopafstand is ook heel bijzonder.
Henk en Ria uit Groningen nemen de honneurs waar en zorgen voor huis, haard en beesten.Ik laat jullie volgende week weer meegenieten van de ongetwijfeld mooie herfstfoto,s! Fijne week allemaal weer,

Hartelijke Twentse (toch....?)  groeten, Jeannet

maandag 9 oktober 2017

Tis weer maandag.........

Maandag Sjaandag, toch maar zo houden gezien alle reacties? ( waarvoor dank ) Aan verhaaltjes geen gebrek eerlijk gezegd, het lieve leven heeft altijd genoeg in petto om over te schrijven, zelfs al reis je niet de hele wereld over. Er zijn schrijvers die een heel boek schrijven over een tijdsbestek van een week, dat vind ik heel knap.
Hier genieten we weer van de rust en de ruimte die er is, als de kampeerders weer vertrokken zijn, de stilte achter in de tuin, als je uitkijkt over de velden en de reeën weer ziet lopen.
De damherten overzagen het lege veld ook weer met genoegen.
En bedachten zich om er lekker in het zonnetje bij  te gaan liggen op de lege kampeerplekjes, ik ben dol op dit soort kampeerders.
De eikelboom op de camping laat eerst zijn eikels vallen, het blad zit er nog stevig aan en kleurt langzaam geel.
Vorige week liet ik toch die mooie streng wol zien die ik had gekocht op de landelijke spindag? Ik  kocht ook nog een naaidoosje , het werd verkocht, door een alleraardigste mama die er vroeger nog zelf mee had gespeeld, hoe je dat dan kunt weg doen was me aanvankelijk een raadsel, zoiets leuks!
Maar toen kwam de aap uit de mouw, ze had zelf twee dochters, nog klein, een tweeling, en die trokken allebei elk aan een kant van het schattige houten doosje, ja, daar kan het niet tegen natuurlijk, dan kan ik maar beter één heel doosje hebben als de dametjes elk een half :) toch?
Ik ben er heel blij mee.....heb de binnenkant Bekleed met van die mooie scrap papiertjes, en nu maar bedenken wat er allemaal in kan.
Ik kon het niet laten om thuis gekomen gelijk aan een sok te beginnen, met zulke mooie herfstige kleuren van de wol, héérlijk! Dat was lang geleden, een sok. Het voornemen van elke maand een paar is gestrand ergens in mei.....Het breisel ziet er toch weer heel anders uit dan op een streng, en zelfs op twee bollen gedraaid. Tis een handgeverfd wolletje.
Weten jullie nog dat we vorig jaar de walnotenboom stevig onder handen hebben laten nemen vanwege de steeds verder weg draaiende zon? Het zag er niet uit toen, en het was enigszins pijnlijk om te zien, die kale takken.
Ik was dit jaar bang dat tie er nog goed nijdig van was, en dat we voorlopig naar de noten konden fluiten....maar niets was minder waar! Die noten zaten allemaal stevig verstopt onder zijn nieuwe gebladerte, en de oogst viel helemaal niet tegen.Een hele kist vol heerlijke sappige noten.De afgelopen week met die harde wind zijn de laatste gevallen.
Dan heb ik hier het egeltje in een bunzlaubakje! En nee.....het was niet om op te eten, al is tie wel zo leuk dat je die neiging krijgt, hij rende zo over het aanrecht heen en weer....het was voor een goed doel, beestje moest gewogen worden, jaja, baby,s gaan naar een consultatiebureau, maar dat heb ik hier dus voor egels....ik weeg ze want egels die minder dan 600 gram wegen bij het invallen van de winter hebben een fors kleinere overlevingskans....
O Jee, beestje woog precies 315 gram! Dat is te weinig, veel te weinig, dus "dierendokter Sjaan" is de volgende dag op een holletje naar de Welkoop gegaan voor stevig egelvoer, zodat hij gauw net zo groot en dik kan worden als de moeder egel.
En daar zitten ze elke avond saampjes naast elkaar lekker te eten op de veranda. Het is absoluut een droppie, ik ben er stapeldol op, vooruit, nog een foto van het kleintje.Eng hoor, die grote vrouw met haar camera....maar ik ben best ook wel erg nieuwsgierig........Ik moet op mijn handen gaan zitten om niet de keukendeur wijd open te zetten en straks een keukenegelfamilie te hebben rondlopen.....Maar ja he.......die twee mannen...... die hebben hélemaal geen zin om de kans te lopen om op de zondagmorgen met blote voeten een egel in de keuken tegen te komen.
En toen zag ik dit boek voorbij komen......25 gram geluk......Bestseller in Italië, geweldig, wat een verhaal, ik heb het meteen gekocht, en ik kan het me zo voorstellen, dat je idolaat wordt van een babyegeltje en daar helemaal een band mee opbouwt wat uiteindelijk resulteert in een heuse egelopvang.Wow....volgend jaar egelopvang De wilgenhoek? Het hart zegt JA, het lijf zegt.....NEE :( en daar doen we het dan maar mee.....
En als ik dan toch aan het herhalen ben van de vorige week.....die lelies, waar ik het over had, die waren er nog steeds bij de bloemist, ik kon ze weer niet laten staan, práchtig in een kan van Hannie Mein, Hannie Mein....ik ga het nog een keer over haar hebben, keramiste, waar ik deze zomer van in de ban ben geraakt.
Er zijn ergere verslavingen denk ik dan maar weer, haar keramiek is zo mooi, zo puur, zo aards, primitief bijna en tegelijk ook weer zo eigentijds, gestoeld op de vroegere Cobragroep, enfin, ik ga het jullie nog eens een keer vertellen en laten zien.Fijne week allemaal weer! Hier begint vrijdag de herfstvakantie al weer, onnodig te zeggen dat het leven nog steeds voorbij vliegt......

Hartelijke plattelands groet, Jeannet