Breien en zo meer.

Overal op blogs en op het feestboek vliegen de shawls en de collen je om je oren! Iedereen is aan de brei lijkt het wel, het is beslist aanstekelijk, wat is er nou niet leuker om gedachteloos ( nou ja....) de pennetjes tegen elkaar te laten tikken en te mijmeren over het afgelopen jaar zo aan het eind daarvan.

Dat vind "Beest"die natuurlijk eigenlijk Arax heet.....waarschijnlijk ook, zo te zien....die zit nog na te mijmeren over zijn verloren hoektand. Tja, dat heb je er van als je vecht met een wilde kat. De afloop was geen feestje, kaakontstekingen en als dieptepunt de hoektand verwijderd onder algehele narcose. Hij was er goed chagrijnig van.....ik moest hem bij wassen met leverworst.

De prachtige col die hij hier om heeft is gebreid voor mij door H uit H, ongelofelijk, doet ze even in een avondje.....col was te wijd, met gezwinde spoed bracht de postmijnheer, de col steeds op en neer......Ik vind hem helemaal prachtig! Handgeverfde sokkenwol van Rowan, en het patroontje is een gratis patroon op de sie van Zeeman! Is dat een bijzondere combi.........

Ik ben zelf ook weer begonnen aan ja....een shawl.....ze zeggen tenslotte dat het een strenge horror winter wordt, volgens mij zeggen ze dat elk jaar, en soms hebben ze gelijk en soms niet..., zo gaat het meestal. Dus dan is een shawl of col meer of minder niet gek.

Het kan niemand ontgaan dat sinterklaas weer in het land is, ik vind het zelf één van de leukste jaarfeesten, maar aangezien hier ons sinterklaasclubje alleen maar uitdunt door overlijden van de medevierders en zich geen nieuwe aandienen, zitten we dit jaar met zijn drieën, soms zijn de dingen niet anders.....

Dat belet ons niet om er dan maar met zijn drieën iets leuks van te maken, het gaat tenslotte om de gezelligheid, en die zit in jezelf, dus zelfs met alleen jezelf kun je het leuk hebben.Ik heb het de afgelopen weken wel gezellig gehad met mezelf, want ik ben me aan wat leuks bezig.....En daar had ik dat gele stofje voor nodig, een kast vol, nee, overvol met stoffen, maar dat stofje wilde ik gebruiken,

Daar had ik niet genoeg meer van, maar dan zie je de voordelen van het WWW, want ja hoor, koortsachtig was heel ( nou ja, half dan misschien) quiltend Nederland op zoek naar HET stofje, en was er een quiltende lieverd die het wilde ruilen voor een ander stofje! Eh....durf ik het nog wel een keer te zeggen? Het leek wel winkelen in eigen kast met gesloten beurs.....*U*.....

December is een maand die bol staat van de tradities, ieder gezin kan er wel een boekje over opendoen. Voor mij staat december ook altijd synoniem voor de amaryllis. Vond ik hem vroeger vreselijk, nu ben ik geraakt door zijn adembenemende schoonheid, enne.......ik koop ze in de aller,allereerste OUDE Quiltnaald......stofjes hebben ze er niet meer, maar dus wel amaryllissen, is dat grappig of niet!

De wever.....

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat we sinds de zomer een heuse wever in huis hebben....en nadat het door "mams en paps" aanvankelijk wat sceptisch werd bekeken, want tja.......hoe lang duurt zo,n bevlieging hobby?

Dat moet je altijd maar afwachten bij puberts....het lijkt er op dat het toch wat beklijft! Er is een heuse lap geweven, er zijn nog wat schoonheidsfoutjes te verbeteren, zegt deze kritische mama, maar voor een eerste weefsel niet slecht.

Het is een linnenbinding met schijnpatroontjes, dat wil zeggen dat je met de kleuren speelt en zo steeds optisch (schijn) een ander weefseltje krijgt. En kleuren.....daar is zoonlief dol op!

Er moet natuurlijk nog wel wat van gemaakt worden, hij heeft allerhande ideeën, telefoonhoesjes, etuitjes, en toen las ik opeens op diverse blogs over een "Huswif" Zo gelezen zo gedaan........Het boek van van Kathleen Tracy werd opgezocht.

Supersimpel en hartstikke leuk!Nou ja dat eerste is te bezien voor deze handy mama.....het was namelijk wel de bedoeling dat het weefsel aan de buitenkant kwam, en niet in de binnenkant waar je er niets van ziet.....Aan de binnenkant naai je namelijk een drietal van deze zakjes om je naaispulletjes in te doen.En wat boft die zoon toch weer met een mama met zo,n enorme voorraad lapjes........

Tuuuuuurlijk had ik het weer andersom genaaid, ik schrijf het maar weg onder de noemer, haastige spoed, want het was wel weer "even" tussen de kip en de aardappels door dat het gemaakt moest worden.....

Het is uiteindelijk wel goed gekomen, maar een handgeweven lapje loshalen en dan ook nog weer netjes terug aan elkaar zetten is geen feestje, dus voortaan let deze mama beter op....

Helemaal schattig geworden! een Huswif! Als je het goed leest en het principe door hebt is het zo gemaakt, dus wie er nog een leuk cadeautje zoekt voor de kerstdagen, of zelfs de sinterklaas, eigenlijk zou je ze gewoon altijd in voorraad moeten hebben liggen.En zoonlief?

Die is helemaal in "de mood"om een nieuw ontwerp te tekenen voor een nieuw weefsel!

Felle kleurtjes die dan weer worden afgezwakt doordat de schering en de inslag zich mengen met elkaar.

Het moge wel duidelijk zijn dat deze mama er voorlopig niet toe komt om de zelf gesponnen en geverfde wol te verwerken in een weefsel......

Het wordt ongetwijfeld weer vervolgd......Gezellige week allemaal weer.

Herfst

Ligt het nou aan mij dat ik steeds in de veronderstelling ben dat de blaadjes dit keer langer aan de bomen hangen dan anders? Dat komt natuurlijk ook omdat Sinterklaas gelukkig weer met zijn ZWARTE Pieten in het land is aangekomen.Maar dat ik met deze gedachte wel degelijk gelijk heb, hoorde ik van de week bij vroege vogels, ook daar waren ze na gedegen onderzoek tot de conclusie gekomen dat de blaadjes veel langer aan de bomen bleven dan pakweg 60 jaar geleden. Klimaatsverandering?

Ik denk altijd dat herfst iets is met warme dagen en septemberlicht enzo. Kopje koffie in het late verwarmende zonnetje, maar dat heet natuurlijk nazomer...Enfin, zonlicht was er zeker op deze fietstocht, prachtig dat gouden licht wat door de bladeren van de bomen weerkaatst.

Liet ik laatst een foto zien van de rode appeltjes, de malus St. John, deze gele staat ook in de tuin, ergens op de camping, en die vind ik ook fenomenaal in de herfst, de Golden Hornet, goudgeel,zeker in combi met die strakblauwe lucht.

Twee schapen in een toch wat dorrig landschap, ze hebben voor de verandering groene oorbellen in, zien jullie het?Zonder schapen geen wol.....Want ik heb me hier toch wat handigs gescoord! Huh.....zullen jullie denken.....Nou ja, breien kan ik nog steeds maar een héél klein beetje, maar spullen kopen en opsnorren....ik ben er een kei in!

En zeker als ze van zo,n mooi stuk handgedraaid stuk essenhout zijn, geweldig! Je zet je bol er op, en dan draait die bol gewoon mee als je er aan trekt! Hoe handig kan het zijn in het leven van een brei STER.........wie weet wat er nog van de pennen rolt, goed gereedschap is het halve werk zeggen ze toch altijd........

Van de week zag ik de nieuwe Q&Z liggen bij de boekhandel, met, jawel hoor....mijn eigenste postzegels....leuk! Zijn er al meer zegels in omloop? Kunnen we ruilen, best leuk.

Deze boom fiets ik heel vaak langs, op dit weggetje onder de duinen langs, juist ja, het weggetje naar het strand, prachtig landelijk weggetje, hoewel ook hier de grote huizen met dito hekken en hoge heggen er voor steeds meer de overhand krijgen ten nadele van de pittoreske en voor het landschap zo kenmerkende duinboerderijtjes.De boom is overigens een witte Acacia.

En de Acacia is een boom waar je in alle seizoenen van alles aan beleeft, in de voorzomer, als tie bloeit, is het een zoetgeurende boom met witte bloemetjes, zo,n geweldige bedwelmende geur, daar fiets je met plezier een stukje voor om, en dan die bast, te mooi toch? Dat een gewone inheemse boom zoveel beleving in zich kan dragen.Nog één laatste foto....

Deze heerlijk zonnige windstille dagen zijn nu natuurlijk een beetje een uitzondering aan het worden, we gaan de kale tijd in, straks zijn toch echt alle bladeren van de bomen, het aloude liedje zegt het al...Hoor de wind waait door de bomen, zelfs in huis hier waait de wind......en de rest....Nou zo erg is het hier gelukkig niet.

Kaarsjes aan, gordijnen dicht,boze wereld buiten sluiten,kopje thee of chocolademelk,mooi inspirerend tijdschrift of een goed gesprek,soms heeft het leven niet meer nodig om gelukkig of minstens tevreden te zijn.

Fijne weekend allemaal weer!

Herinnering.......

Morgen is het al weer een jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Je denkt dat het leven stil staat, maar dat is niet zo, op dat moment wel misschien, maar het jaar is omgevlogen. Het is zoals WA bij de herdenking van zijn broer Friso zei; de scherpe kantjes zijn wat afgestompt.

Het is een jaar geweest waarin vele stapjes naar de begraafplaats zijn gezet.Ik ben een mens van de begraafplaats. We boffen dat we een hele mooie hebben midden in de duinen, één van de mooiste van het land.

Ik weet het, veel mensen vinden er niets, daar hebben ze gelijk in, dat wat je er wilt vinden zal er nooit meer zijn, toch geeft het mij troost te weten dat er daar een tastbaar plekje is waarvan ik weet dat er iets is van mijn ouders, waar ik even naar toe kan als ik daar behoefte aan heb.

Dat plekje is er thuis ook, in de tuin, daar hebben we een boom geplant om het leven te vieren van mijn beide ouders, als je een boom plant, stel je een daad, in de positieve zin, een daad dat je laat zien dat het leven doorgaat, en dat vonden we een mooie gedachte.

In deze tijd denk je er natuurlijk weer sterk aan, hoe het was en ging vorig jaar. Hoe het geweest is toen ze nog leefden, de andere invulling die gezocht moest worden vanwege de leegte die zij achterlieten.Dat is het moeilijkste, maar ook daar wordt een weg in gevonden.

Er is het afgelopen jaar veel over gelezen en gepraat met anderen die je voorgingen, troostende en helende woorden die de rauwe werkelijkheid een beetje verbloemden, en waarbij je je bewust werd dat je niet de enige bent en dat velen dit pad nog zullen volgen.De vele, vele kaarten die we mochten ontvangen zijn ook nog vaak ter hand genomen en overgelezen.

De spullen van mijn moeder zijn voor een groot gedeelte geïntegreerd in ons huishouden, spullen waarvan je altijd dacht dat je ze niet wilde hebben werden opeens erg belangrijk, zo eten we nog steeds elke dag van haar tafelkleedje, door haar geborduurd, en haar zoutvaatje wat ze dagelijks gebruikte is heel erg waardevol geworden.

De Jungerhans klok, die ze kregen bij hun trouwen, en waar we ons vroeger altijd zo aan ergerden omdat tie altijd sloeg als we het acht uur nieuws zaten te kijken......die klok staat nu bij ons op de kast, we ergeren ons er weer aan, ( moet je net met iemand aan de telefoon zitten....) sommige dingen herhalen zich....maar we zouden hem niet meer willen missen.

Wat ik er wel van geleerd heb is, dat dingen waar je achteloos aan voorbij liep, dan opeens van onschatbare waarde blijken te zijn. Hoe had ik ooit kunnen bevroeden dat ik deze klok in mijn huis zou zetten? en zo is het met zoveel dingen.Vaste lezers herinneren zich nog wel de foto van de nieuwe keuken met háár Sola lepelrekje.

Het eerste jaar is om, velen zullen nog volgen, het is goed zo, verdriet zal er altijd zijn op bepaalde momenten, maar er is ook de wetenschap dat het leven blijkbaar zo krachtig is, dat het gewoon door gaat. Fijne week allemaal weer! ( en wie weet....misschien wel gewoon tot vrijdag...:)

Prietpraat

Ik kan al mijn blogjes wel prietpraat noemen, het is alles en niets, een mens is overal mee bezig, zal vast errug herkenbaar zijn. Ik leef mijn hele leven al met de seizoenen mee, ook toen dat nog geen "trent"was en van de week kwam ik deze herfstbessen tegen in de bloemenwinkel.Callicarpa Bodiniri Giraldie, ik dreun het nog gewoon op uit mijn hoofd vanwege een hoveniersopleiding jaren geleden....

In de tuin vind ik het eigenlijk een foeilelijk boompje met zijn prominent aanwezige kleur, maar toch doet tie me wat en in dit vaasje vind ik hem beeldschoon, toch maar eens wel in de tuin zetten? In de herfst eten we altijd pompoensoep.

Ik heb de laatste weken pannen vol soep gekookt, pompoen, kip, groenten, tomaat, en die heb ik allemaal ingevroren in één persoonporties in de vries, dus nu heb ik bij elke lunch een lekker warm soepie! Het vult prima en het past uitstekend in mijn onder de 80 project.Een aanrader dus.

Natuurlijk prik ik nog elke dag in deze stofjes, ik heb dit keer echt mijn best gedaan ( doe ik trouwens altijd....) om geen twee stofjes in hetzelfde blok te krijgen, keurig heel de quilt uitgelegd, blok voor blok weer opgeborgen, en ja hoor.....tis me tóch weer gelukt....of beter gezegd, niet gelukt....het is geen ramp, maar ik sta er wel steeds versteld van dat het zo gaat, dit is namelijk niet de eerste keer.En nog wel in hetzelfde rijtje!

Het was een beetje sombere druilerige week, heerlijk als de post dan deze zonnige stofjes in de bus gooit, wat hou ik toch van die post.....Waarom hebben we het eigenlijk altijd over Petra Prins en hoor ik nooit iets over Nel Kooiman? Ik ken maar één Nel Kooiman, en die is van "Toen was geluk nog heel gewoon"Die zal ze toch zeker hier niet bedoelen ???

Zonder een mooi boeket op tafel is mijn huis niet compleet, nou had ik het heerlijke genoegen dat ik er vorige week één kreeg van iemand, zomaar, dat is toch aardig! Zomaar.....en nog wel zo,n mooie.

Mijn shawl is inmiddels ook af, mooi voor de winter, vriendin heeft er een prachtig schulpje aan gehaakt, doet ze eventjes......( draadjes zijn inmiddels afgehecht ) ......Het gratis patroon is te vinden op het weblog van Lindevrouw, even googelen,nu bedenken wat voor simpel en eenvoudig project ik verder zal gaan breien, want met die sok wil het jammer genoeg maar niet lukken....hamertenen.....terug breien.....Het is toch van de zotte dat ik op het feestboek de mooiste sokken voorbij zie komen en dat ik dat niet kan !? Ik kan het niet uitstaan.

Er bleef toch weer wat nieuws aan de schaar kleven zoals ik al eerder zei, leuk, leuk, leuk, eigen ontwerpje, klein poppenquiltje, helemaal schattig, wordt vervolgt en gedeeld!( Quilting is sharing.....)

Ik heb aan de achterkant van het huis ( de voorkant heb ik het maar niet meer over, je kan het leven en je leefomgeving tenslotte van verschillende kanten bekijken, laten we het daar maar op houden...) uitzicht op een prachtige sierappel, Malus St. John, nee, niet naar mijn man genoemd, wel net zo mooi *U*. Bomvol hangt tie, dat wordt weer een belofte met kerst.

En dan heb ik nog wat te delen met jullie: Lees en huiver: Dit blogje is voorlopig mijn laatste Vrijdagmorgen blogje goed lezen dus: Laatste vrijdagmorgenblogje.Niet mijn laatste blogje, maar wel op de vrijdag. Ik vind dat ik niet genoeg te melden heb, het leven is een aaneenschakeling van dezelfde dingen, ieder jaar weer. Ik ben begonnen met twee keer per week een kort blogje, en dat is langzaamaan uitgebreid tot twee keer een lange blog met mooie foto,s.

.Maar alles moet straks nog wel in één jaarblogboek passen als het even kan.En wat ik ook zie is dat dingen verschuiven van de blog naar het Feestboek, door sommigen verguisd, maar ik vind het er best gezellig. Nou, iedereen een heel fijn weekend, en TOT MAANDAG! ( want ik blijf van de structuur) en als het niet bevalt, wat zomaar zou kunnen, meld ik me weer.....