Plattelandsgeluk.

Plattelandspraatjes, dat heb je zo als je er middenin woont, weinig te schrijven over musea,s, films en festivals, opera,s en theaters, hoewel het hier op het platteland ook soms wel één groot openluchttheater lijkt, zoveel is er te beleven en te zien als je goed om je heen kijkt.

Op ons rondje door de polders s,avonds is er meer dan genoeg te zien, Quackgors richting Hellevoetsluis blijft een geliefd stukje, altijd weer anders, steeds weer prachtig door de wisselingen van de seizoenen, zie je er geen reeën, dan wel schapen en koeien.

Haagse school in het Westen, we hoeven er geen museum voor in, reality painting.In de verte zagen we een oude zeilboot voorbij glijden, het Haringvliet ligt hier vlak achter.

We fietsen ook vaak de andere kant op, richting het nieuwe aangelegde natuurgebiedje, overloopgebied voor de vele regenval die jaarlijks erger lijkt te worden.Daar profiteren weer allerlei vogels van.

Jong halfwassen waterhoentje, paar weken geleden nog een klein roodachtig watervlug dingetje, nu al zo groot gegroeid.

De Kievit, waar het volgens de biologen niet zo goed mee gaat is hier rijkelijk vertegenwoordigd.En ook veel dichterbij, in de eigenste tuin is van alles te beleven als je stilletjes op de veranda  zit en je kijkt uit over de tuin.

De veranda is trouwens ook bijzonder, vorig jaar gebouwd, en nu zijn er op een onmogelijk smal stukje grond, zomaar, zonder te zaaien, allemaal papavers opgekomen! Dat zijn van die cadeautjes van de natuur die je zelf niet zou kunnen evenaren.

Elk jaar weer ergens een groene spechten nest, ik vind deze spechten wel de mooiste van alle spechten met hun prachtige rode kop en dat intense groen, ze kakelen ook zo grappig als ze opvliegen.

We hebben een egeltje in de tuin, op zich eigenlijk niets bijzonders als je buiten woont, maar eerlijk gezegd zie ik zelden een egel in de tuin, ze zijn er vast wel, maar ze echt zien, nee, dit jaar wel,ik zie hem of haar elke dag scharrelen in de tuin. Ik vind ze zoooo leuk .Helemaal blij mee.

Dus eigenlijk is dit gewoon plattelandsgeluk, zo omschrijf ik het maar, het gewone lieve dagelijkse leven wat voorbij trekt zonder al te veel ongemakken, de zorgeloosheid van het s,morgens opstaan en weten dat er een dag voor je ligt waarin nog van alles kan en niets moet en de enige vraag is of je buiten of binnen eet, zoiets.Nou ja, er zijn natuurlijk ook wel eens dagen dat ik denk, hoe krijg ik mijn boodschappen binnen........eerlijk is eerlijk.

Genieten van alle vogels die hier broeden in de tuin in grote getale, de winterkoning heeft een nestje vlak bij huis, die helpen we de dag door, als hij vreselijk begint te tsjilpen dan weten we dat er wat mis is en komen we met gezwinde spoed redden.Net of hij ons roept.

Dan is er bv dit aan de hand.......

Een mooie spreuk die me altijd weer zeer aanspreekt, en nu kwam ik hem tegen op een panel van Kathy Schmith, met de bijbehorende stofjes.

Er kan een leuk quiltje van gemaakt worden, ga ik doen van de herfst, mooie sobere tinten.

En zo gaan de weken voorbij, de langste dag is al weer geweest, weinig te wensen over, of het moet dan toch wel wat minder regen zijn, want afgelopen week hadden de kippen een eigen zwembad, maar of ze dat nou zo leuk vonden......

Daar zullen we aan moeten wennen, steeds meer water, steeds extremere weersomstandigheden, manlief, die alles altijd positief ziet zou zeggen, tijd om een vijver aan te leggen! tja....zou zomaar kunnen.

Fijne week allemaal weer!

1340 gram schoon aan de haak

Ehhhh.....ben ik plotseling oma geworden van dit mooie jongetje? Zou zomaar kunnen gezien mijn leeftijd ( ouwe taart)

Maar nee, dit prachtige mooie jongetje is onze eigenste zoon, toen hij twee jaar was, en gelukkig wat meer woog dan bij zijn geboorte.

1340 gram, na een zwangerschap van 26 weken die ontaarde in het HELP syndroom, wat een ellende......na zes weken ziekenhuis kwam hij thuis en woog toen 2350 gram, ruim twee pakken suiker, Brrrrr wat zou daar uiteindelijk van terecht komen? Dat werd afwachten.

En nu, 17 jaar later, is er weer één van de vele mijlpalen bereikt in het leven van deze jongeling.Onze heerlijke blonde krullenbol, op mijn blog bekend als de Bakpuber en de jonge Molenaar, is GESLAAGD!

Het jongetje , wat wellicht nooit zou gaan praten, en vast niet zou leren lopen, wat niet kon rekenen, wat eigenlijk maar naar speciaal onderwijs had gemoeten volgens "De Deskundigen"............

Dat jongetje, waar we als ouders jarenlang met veel verve voor op de bres zijn gesprongen en het pad hebben geëffend, tegen diezelfde deskundige meningen in, is nu dus Cum Laude ( dat mag dit jaar voor het eerst op het voortgezet onderwijs) geslaagd voor het VMBO TL, als beste van het vierde jaar met een dáverende cijferlijst.

Met dank aan de inzet van de school, in combinatie met zijn eigen geweldige inzet!!Dat verdient een grote taart

Hij heeft hiermee geschiedenis geschreven op school.........Prachtige lijst, trotse ouders.

Voor ons als zoon was hij natuurlijk al lang geslaagd, ook zonder deze cijfers,want het aller, aller belangrijkste van het leven is niet te meten in cijfers,maar hoe je daar als mens in staat, dat je goed in je vel zit, dat je positief tegen de uitdagingen van het leven aan kijkt en dat je de mogelijkheden benut die bij jou horen.En dan wil ik nog niet eens er bij zeggen, dat je gelukkig wordt, want dat is een relatief begrip, want wat is geluk ?

Straks een zinvolle bijdrage leveren aan de samenleving, oog hebben voor de noden van andere mensen,leven naar je eigen waarden en daar geen concessies in doen, blijven staan voor wat je vind,wat een ander er ook van denkt, respectvol blijven naar je medemens,hoe ze jou ook bejegenen.Kortom:authenticiteit, dat willen we hem als ouders mee geven.

Het is een heerlijke gezellige, humoristische en open jongen waar we het gewoon hartstikke leuk mee hebben.Gelukkig blijft hij nog een tijdje thuis, pubers van tegenwoordig hebben het veels te goed in Hotel #papsenmams#

Hij gaat straks naar de Havo, en over twee jaar? Leraar worden misschien ? hij heeft het eens kritisch ( van wie heeft hij dat nou toch.......:) aangezien op school, en weet precies wat er wel en niet goed is aan het onderwijs.We gaan het beleven.Dank nog voor de ontzettende overweldigende hoeveelheid felicitaties op het feestboek! Leuk dat iedereen zo meeleeft.

Is er ook nog ander nieuws ? nou ja, eigenlijk voor ons niet echt natuurlijk, van de week op het rondje door de polder s,avonds zaten er een heel stel lepelaars bij het natuurgebiedje, was prachtig! Schitterende beesten.

En genieten is lapjes aan elkaar naaien, al zijn het maar zeer simpele vierkantjes ook dat is heel mooi. Het hoeft niet altijd ingewikkeld te zijn.

Ik heb weer een stukje van het butterflyservies gescoord, onder het mom van spaargeld op de bank levert ook niets op kan je maar beter investeren in een mooi oud servies wat zijn waarde behoud en vast nog in waarde stijgt.In de tussentijd geniet je er van, wat ik van geld op de bank niet kan zeggen.

Er worden ook nog gonnetjes gemaakt voor de Hertfordshire, met tips en tricks van de oppergonnenmaaksteropafstand en dat werpt zijn vruchten af.

En zo is er weer een week voorbij, de langste dag is morgen al, na morgen korten we weer op naar de herfst, de zomer moet nog komen, maar de zomer komt terug deze week zegt weerman Piet.Alleen vandaag zou het zomaar de langste regenbui sinds de afgelopen twintig jaar kunnen worden...........

Geniet er allemaal van, neem het hoe het komt, en leef vanuit een zuiver hart naar je waarden zonder ze geweld aan te doen, dat is wat ik eigenlijk iedereen ter overdenking zou willen mee geven deze week.
Hartelijke Groet, Jeannet

Hertfortshire

Hertfordshire is een Graafschap in het oosten van Engeland. De naam is afgeleid van het Angelsaksische Heortfort wat "hertenoversteekplaats"betekent. Zou ik daarom meteen zo weg zijn geweest van deze quilt?

Een tijdje geleden kwam dit verrukkelijke patroon voorbij waaien ergens op het grote wereldwijde web, van Megan Carol, wow, ik was er meteen *flieft* op.

Helemaal mijn ding, een quilt met randen, rand voor rand opgebouwd, heerlijk werk, prima om al je scraps in te verwerken, en dat doe ik graag, want die heb ik veel! Ik dacht om ergens in de herfst te beginnen, maar ja.....de herfst......duurt dat nog lang zeg!Dan kan een mens al wel dood en begraven zijn

Dus minstens even kijken welke stofjes er geschikt voor zouden zijn, vooral dat middenstuk, wat zou daar nou mooi in passen? Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, ik dacht aan geel, maar uiteindelijk is het toch een mooi oudje van Moda geworden.

Dat vind ik al jaren zo,n mooi stofje, ik denk dat het een jaar of vijftien in de la ligt, tijd dus om uit de kast te komen.Ronde vormen, best moeilijk, of moeilijk, je moet netjes en nauwkeurig werken, dan komt het gewoon goed.En nauwkeurig werken is voor mij ook de mal van Marti Mitchel

Met al die punten kun je zo mooi de puntjes afsnijden en dan past het als een puzzeltje in elkaar. Ik ben niet erg van de tooltjes, maar deze mal is zijn geld dubbel en dwars waard, kan trouwen met elk malletje van Marti Mitchel, omdat ze allemaal dezelfde hoeken hebben waarlangs je kan snijden, het gaat om de hoek.

Ik wilde persé deze blauwe stof erin hebben, ben nog in de Petrol Mood, maar helaas had ik te weinig om te fussycutten , dat wil zeggen om elk blauw stukje een mooi rondje in het midden te krijgen, dat had prachtig geweest, dan zijn er meerdere opties, of je neemt een andere stof, of je laat er een drietal anders lopen, of je doet het maar zoals ik het gedaan heb, gewoon voor de voet weg, en dan was wel genoeg stof, beetje jammer vind ik het wel.

Toen kwam het leukste, kleur erin brengen, ik was best wel twijfelachtig over mijn kleurkeuze van het middenstuk, word het wel de oudachtige antiekerige sfeer die ik hier echt in wil hebben? Is het wel zo mooi als ik denk dat het kan gaan worden?

Welke stof past er nou het beste bij? En heb ik weer wel genoeg stof voor om de cirkel om de lijnen te laten doorlopen? Dat zijn best grote stukken. Met wat wiskundige hulp van manlief kwam dat allemaal goed.

Welk smal randje heb ik nog in de kast liggen wat er bij past? Ik heb best aardig wat stof, maar "weinig van veel ", en dat breekt je dan op met zulke grote projecten, enfin, ik ben niet van de moeilijke, ik zet gewoon stukje aan elkaar, een kniespoor die dat straks nog ziet.

Daagje "niet uit"vanwege de niet voorspelde regen afgelopen zaterdag werd dus onverwachts daagje knippen en naaien.

En dan.....dan is het er.....de eerste randen zijn klaar, en ik ben er dik tevreden over, helemaal zoals ik het had bedacht met dat oude blauw wat ik nog ga laten terug komen, mooi oud en antiekerig,

Niet perfect, Wabi Sabi, de schoonheid van het imperfecte, het losse naaien, je niet te druk maken of de hoeken wel exact in verstek zitten,en als je te weinig stof hebt, soit.....dan geen verstek hoekjes.zoals bij het smalle randje, ook goed, zouden ze vroeger ook gedaan hebben.

Wow....ik ben helemaal dol op dat laatste randje, zo dol, dat ik in één rand wel drie naadjes heb, maar zoals ik al eerder zei, een kniesoor die het ziet, dan moet je echt goed kijken, goed, jullie weten het nu, maar het voordeel van een virtuele trunkshow is dat je kan fotoshoppen, hahaha, grapje!

Nu ben ik even uitgenaaid aan deze quilt, het stuk wat af is meet 85 cm in het vierkant, en nu moet er een gonnetjesrand omheen komen, 48 gonnetjes, en tja....ik vind ze prachtig, ik kan ze ook maken, beetje oefenen nog, maar vind ik het een leuk werkje? mwah........Ik dacht nog even, zal ik meedoen aan het hexagonnenproject van Jaqueline, dan ben ik zo klaar......Gelukkig ligt er nog genoeg werk en is er ook al weer een affo, Fijne week allemaal weer.