Quilting Jeannet


Dit blog gaat over het wel en wee van een plattelandsquiltster. Ik schrijf met enige zelfspot en humor over het "lieve leven"op een minilandgoed aan zee, en de rust en de ruimte die daar (nog) heerst, over het ambachtelijke leven, breien, spinnen, fietstochtjes,de natuur, en mijn héérlijke gezinnetje met twee mannen. Maar vooral over handwerken, creatief bezig zijn, en het perfecte van het imperfecte, het wabi sabigevoel. Met mijn blog en de foto,s wil ik de wereld een beetje mooier kleuren dan de dagelijkse werkelijkheid. Helemaal onderaan mijn blog staat een fotoselectie van een aantal van mijn gemaakte quilts.

donderdag 4 juli 2019

Betuws bakje.......

Ik had een hele tijd geleden iets in een blogje gezegd over wat er uit mijn gevulde Betuwse Bakje zou komen, een hele tijd geleden, dat wel ja, want als je niet meer wekelijks blogt, dan gaat het leven zo snel, dat je zomaar "een hele tijd verder bent!
Nou is het projectje al lang en breed af, ik heb een project tasje gebreid van allemaal handgeverfde wolletjes die ik nog had liggen, veel te weinig voor een shawl ofzo, maar helemaal genoeg voor zo,n grappig tasje wat ik zo graag maak, gewoon in het rond breien op naalden vier, zo klaar!en leuk!
Ik had weer helemaal de smaak te pakken, dat fair isle breien blijft me trekken, dank zij die aardige Limburgse Mevr. ik kan het niet genoeg benadrukken! Het beviel me zo goed, dat ik ook maar gelijk door ben gegaan met de col die ik al heel lang op de pennen heb staan, daar moest de binnenkant nog van gedaan worden, effen, dus saai, maar prima om gedachteloos in het rond te prikken.
Na zomaar twee affe dingetjes, dacht ik dat ik best eens even weer een nieuw strengetje kon kopen,ik heb nog nooit, of zelden, met katoen gebreid, deze vond ik heel erg mooi, van Lang, toch wel favoriet merk.
 En daar moest natuurlijk een patroon bij gezocht worden, het was weer gevalletje twee strengen kopen en nog niet weten wat ik er van zou gaan breien.....maar het was vlak bij gekocht, dus ik mocht de volgende dag de ene streng ruilen, voor een effen linnen/katoenen garen er bij, en voilla.....Kippendoekje
Is het leuk of wordt het leuk? in elk geval een uitdaging, het garen het gaatjespatroon, Het wordt een lange shawl, tzt zal ik er wel weer eens een foto van plaatsen, het ligt buiten op de tuintafel onder de veranda, en zo af en toe brei ik er een paar naaldjes aan.
En dat geld ook voor dit shawltje, die ouwe wijn in dat nieuwe vaatje he......het komt maar niet af, het schiet maar niet op, maar ik begreep op de breigroep dat er daar meer waren die dezelfde ervaring hebben, gelukkig dan maar he, want het is wetenschappelijk bewezen....gedeelde smart maakt het leven luchtiger.......
En luchtig is het leven, soms, niet altijd, vaak zelfs niet, zoiets, maar we doen het er maar mee, die warmte vind ik horror, maar de avonden, die zijn heerlijk, en je kan nou eenmaal niet alles hebben, enne, natuurlijk zitten we hier aan de alcoholvrije wijn, anders weet ik wel zeker dat er geen STEEK van terecht komt.
Als je lang niet blogt, is er veel om over te bloggen, mijn sterretjes zijn af, mijn stoffige sterretjes, ik heb er 90 gemaakt, project waarvoor komt ook nog een wel een keer terug.Is wel ernstig mooi...
Want ook deze bloemetjes komen er in terug, mooie stoffige bloemetjes.
De papavers in en om het huis bloeien dat het een lieve lust is, het is genieten, zowel van de adembenemende mooie tere verfrommelde bloemen in alle kleurschakeringen,
als van de perfecte imperfectie als de bloei over is, ik kan niet zeggen waar ik het meest van hou, ik neig naar het laatste.......Wabi Sabi
En nog zo,n mooie foto van de donker paarse papaver.
En zo kabbelt het leven voort, of kabbelen kan ik het niet echt noemen, het lijkt soms wel voort te razen al laten de foto,s wat anders zien.
De bel wordt veelvuldig gebruikt met die warme dagen en een camping aan Zee, de zee, waar ik dus zelf echt nooit kom, blijft toch voor veel mensen een magische trekpleister, en waren wij er altijd stellig van overtuigd dat de Achterhoek de beste plek voor ons was, na al die warmte weten we het zo net nog niet.......al hou ik dan niet van die zee, dat windje vind ik wel errug lekker!
Ik kan het niet heel goed, maar soms moet je wel noodgedwongen, en eerlijk is eerlijk, dat is ook wel lekker, op een ligbed in de tuin, strakblauwe hemel, zingende sperwers boven in de lucht, zwaluwen, lepelaars die overvliegen, gewoon helemaal niets....ook best lekker af en toe en eventjes.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet

maandag 17 juni 2019

Oude wijn in een nieuw vaatje

Ongeveer een jaar geleden, weten jullie het nog? had ik deze TOP af, mooie lente zomer quilt, uit de quiltmania, ontwerp van Lucy, ik was er meteen weg van.
En natuurlijk niet in de laatste plaats door de prachtige dubbele driehoekjesrand van mijn favoriete ruitstofje van westfalen!
Maar ja, ook het oude liedje kwam weer op, het werd weer angstvallig stil, want natuurlijk dacht ik dat ik zeeën van tijd ( en zin) had om die quilt "even"met de hand door te quilten, tja.....de praktijk was weerbarstiger, wéér weerbarstiger.
Ik kwam hem laatst weer tegen, als Top in de kast, en ik dacht, wow....zonde toch, echt zo,n mooie zomerquilt, leuk voor in het tuinhuis, daar ligt nog bijna niets, ik ga hem gewoon laten doorquilten, op de machine.Vond ik ook nog een mooi soort grafisch patroontje, wat heel goed terug komt in het lichtblauwe stofje aan de voorkant, hoe kon het zo mooi passen.
En jullie weten het, ik ben erg van de makkelijke.....ik kwam een stukje stof tekort van het lichtblauw, of nee, nog erger....ik was het kwijt, nou ja, ik ben van de oplossingsgerichte, dus ik naai er gewoon een naadje in, daar zit ik dus helemaal niet mee. Mijn quilts zijn al antiekerig voordat ze gebruikt zijn. Wabi Sabi ;) Tuurlijk kwam ik het stuk stof later weer tegen, een hele FQ.......
En zo is de quilt nu echt een heuse AFFO geworden! We kennen het allemaal, als je handwerkt, of het nou quilten of breien of borduren is, er zijn minstens twee momenten van grote euforie! De ene is als je iets af hebt, gewoon af, een top, een vest, een borduurwerk, en het andere moment van euforie dient zich aan als iets echt helemaal AF gewerkt is, ingelijst, gequilt, of bij een breiwerk in elkaar gezet, toch?
En daarom zijn hobby,s zo heerlijk, de momenten van euforie dienen zich te pas en te onpas aan, bij het vinden van het juiste wolletje wat je nog niet had, of een zoektocht naar een stofje waarvan je echt denkt niet zonder meer te kunnen.
Dat was dus bij mij het geval met dit stofje, van al de honderden stofjes in de kast moest en zou ik toch echt ergens deze rondjes voor gebruiken, en na een zoektocht via FB heeft een lieve quiltster me er weer aan geholpen, Pfftt, een mens zou van minder niet slapen...
Ik ben nog druk doende met de sterretjes, die maak ik eerst ietsje groter, en dan snij ik ze bij, ik vond het wel eens een leuk weetje wat je nou eigenlijk af snijd, of hoe snel je stofvoorraad slinkt, nou, niet dus, echt, na 60 sterretjes is de kast nog net zo vol als voor die 60 sterretjes die ik nu gemaakt heb.
Maar al deze afsnijdsels, wegen toch net zoveel als drie ( ! ) Fat Quarters. 120 gram afsnijdsels, dus er gaat toch nog wel iets uit die kast weg.
Het leven op het platteland blijft boeiend, een "buurbeest" het lijkt wel alsof hij een gebreide nek heeft dacht ik toen ik de foto zag.
Alles groeit en bloeit, is het niet door de zon, dan toch wel door de overvloedige regen waar we hier aan de kust momenteel patent op lijken te hebben, er is één appel aan de jonge boom gekomen dit jaar, de Jonagold, en we kijken er allemaal verlekkerd naar......wie zal hem oogsten? wij, de vogels, de ree die er naar kijkt? Ik laat het jullie weten.
De meteorologische zomer is reeds begonnen, papavers staan vol in knop en laten het spannend tot het laatste moment, in welke kleur ze zich zullen aandienen, en vanmorgen, was er deze prachtige bloem open, nog wat verfomfaaid, maar de kleur, zoooooo mooi!
Inmiddels zijn we er achter dat de Reegeit in de tuin dus helemaal niet drachtig is, het is gewoon een oude dame, die de rust opzoekt in onze tuin, ook wijs geworden met de jaren, het lijkt erop dat onze tuin verkozen wordt als rusthuis voor oude dames......
Zijn het geen twee oude damherten ( weten jullie nog....oude foto van twee jaar terug) dan is het wel een ouwe reegeit, om het over mezelf maar niet te hebben.......
De minikomkommertjes in de kas doen het heel goed, ze hangen vol, ik ben ook met de jaren wijzer geworden, die mannen eten hier niets dat groen is, of het moet pistache ijs zijn........dus ik heb nu gewoon kleine minikomkommers, voor één persoon, wel zo handig.
Nou, nog een laatste blik op mijn AFFO, ik ben er blij mee, de maat van een éénpersoonsquilt, helemaal goed.
O ja, en dat Betuws bakje, dat komt ook nog een keer, jeetje, het leven vliegt weer voorbij, het weer zou weer beter worden hoorde ik, hoewel "beter"voor de één, is niet per definitie "beter"voor de ander, hoe zeg ik dat weer mooi? Enfin, fijne week allemaal weer.;)

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet