Gijs en Jans Gans

Hier had ik nog een patroontje van liggen, en met al die hazen die hier voor het raam rondspringen kwam de inspiratie vanzelf,dus ik dacht afgelopen weekend, die ga ik eens maken......en zo is het gekomen........Maar tjonge jonge jonge....wat was me dat nou toch nog een klusje ! het lijkt of het zo gemaakt is, folk art stijl, grote steken, maar wát een werk! als ik de uren tel denk ik dat ik er toch wel zo,n 8 uur mee zoet geweest ben, dat geeft verder niet, je hebt een hobby of niet,maar het is meer om aan te geven dat een klein quiltje gewoon ook heel veel werk is. En ik weet nu ook weer helemaal waarom de Phebe bij mij gewoon in haar laatje blijft liggen.......wat een gepriegel, freeser paper, kleine ieniemieniestukjes, Dus lieve mensen, als ik het ooit, ooit.....nog eens in mijn grenzeloze enthousiasme over de Phebe ga hebben, zeggen jullie gewoon: Haasje........en dan weet ik het weer.........belooft?

De buurman heeft ganzen, en wij soms ook: Gijs en Jans Gans. Gijs is de "vent", en dat heet in ganzenjargon de "Gent"Als er iets is wat hier ook de lente aankondigt dan zijn het Gijs en Jans wel, ieder jaar, nu al ruim 10 jaar, komen ze ons in februari iedere dag met een bezoekje vereren, dan komen ze s,morgens al waggelend achter elkaar, Gijs vooraan, de inrit op.Alleen van Februari tot pakweg April, en dan is het over, dan gaan ze weer naar huis,tot het weer februari wordt, elk jaar weer.

Ze waren eerst met drie, maar één heeft van ouderdom de geest gegeven. En Gijs is een verhaal apart. Gijs heeft de onhebbelijke gewoonte om te denken dat de wereld van hem en Jans samen is, en dat is natuurlijk niet zo. Gijs waakt over Jans, prima, dat zouden meer mannen moeten doen,maar niet op mijn erf! Nou ben ik als één van de weinige hier thuis helemáál niet bang van Gijs zijn indrukwekkende gesnater en gesis.Dus hij klepperde regelmatig met zijn snavel tegen mijn autoportier, en hij achtervolgde me waar hij kon ,maar vorig jaar maakte hij het helemaal bont,ik stapte van mijn fiets en Gijs kwam aangerend met zijn dikke lijf, hapte met een fikse beet in mijn beige linnen broekspijp die daar helemaal niet tegen kon, groen en met meerdere gaatjes erin, ganzesnavels zijn hard!

Toen heb ik me Gijs toch een opzwieper verkocht en hij blies al gakkend met Jans in zijn kielzog de aftocht, en jullie geloven het of niet, maar vanaf dat moment behandeld Gijs mij met het respect wat een gast behoort te hebben voor zijn gastheer (vrouw) . Nooit heeft hij meer een uitval gedaan, maar we zijn geen vrienden geworden, dat beslist niet.Want iedere morgen als ze weer samen achter elkaar komen aan waggelen kijkt hij met een schuin oog naar het huis en de deur en het raam of hij me ziet, en dan sta ik op en zwaai uitbundig naar ze, wat Gijs altijd steevast beantwoord met een opgewonden gegak. Ik kan hem niet verstaan, en dat is misschien maar goed ook........

Het kan allemaal verkeren op het platteland,ik zou ze ook niet graag missen, man en zoonlief wel, want alles wat ze eten komt er met een zelfde vaart maar dan vermeerderd met factor drie weer uit van achteren , en zelfs met maar twee ganzen ziet de inrit er na verloop van tijd niet meer uit. Maar er zijn ergere dingen in het leven denk ik dan altijd maar.....Wabi Sabi....