Boerenlandlogje

Wie graan zaait zal brood oogsten. Hoewel ik opgegroeid ben op het platteland en dus eigenlijk ook bekend met alle vormen van oogsten is het toch ieder jaar weer een imposant gezicht om die ongelofelijk grote machines over het land te zien grommen.

Ze worden steeds groter om steeds meer in één keer af te kunnen maaien, en dus ook breder, de bak vooraan is zo breed dat deze met een speciale hef dwars achter de machine moet hangen omdat het anders veel te breed zou zijn voor de smalle landweggetjes.Dat zie je hieronder wel toen hij een klein stukje over het weggetje moest.Dan kun je elkaar niet passeren.

Je moet niet in de windrichting gaan staan want als het goed is geeft het me een stof........een ander soort stof dan wij als quiltsters doorgaans liefst zien.

Je voelt de spanning altijd zinderen in de lucht, want als het graan rijp is luistert het heel nauw om het er af te krijgen, doe je het te vroeg laat het slecht los uit de korrel, en als je iets te laat bent ligt de helft al uit de korrel gevallen op het land, en iedereen wil altijd op hetzelfde moment de combine van het loonbedrijf inhuren, helemaal als er regen voorspeld is.Overal kom je dan de combines tegen op de wegen en op het land en alles wordt uit de kast gehaald, oud, groot, klein, als het maar maait!

En dit is dan het graan wat afgemaaid wordt.

Wat uiteindelijk tot ons dagelijks brood wordt gebakken, gelukkig zijn er dingen die toch nooit echt veranderen in deze veranderlijke wereld.

En hier zijn mijn eigen mannen weer aan het oogsten, "A apple a day keeps the docter away" wat dat betreft kunnen wij hier onze huisarts wel opzeggen, want we eten héél veel appels, manlief komt wel aan drie appels per dag. Dit zijn overigens stoofappeltjes, ik heb het vast al eens verteld, de winterse zondagskost........gestoofde appeltjes met rundvlees wat een paar uur heeft staan pruttelen, en dan is manlief niet degene die het vlees snijd maar het vlees braad, en dat kan hij me goed, Mmmm!!! daar heb ik helemaal niets mee, wel met het eten hoor, ik ben er dol op, en zoonlief nog meer!

Van april tot ergens in september eten we sperciebonen op zondag, met gevulde filetlapjes.....eerst die héérlijke kasboontjes, en dan die van onszelf, en dan in september eten we de rest van de winter dus deze appeltjes op de zondag, ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die gruwelen van zoveel vastigheid en traditie, maar wij gedijen er bijzonder goed bij, hahahaha, erg he ?