Hollandse Delta

Via het feestboek van een vriendin had ik van de week gelezen dat er op hemelsbreed 15 km gaans van huis een kolonie flamingo,s zou zetelen in een baaitje in de Grevelingen, wow, flamingo,s

Die wil ik natuurlijk wel met eigen ogen zien, geweldig,echte rozerode Flamingo,s! dus de volgende dag met de mannen in de auto, op naar de Grevelingen! en na een leuk ritje door de kale weidse polders van Goeree Overflakkee.

Waar je overal de boeren op de valreep van 2015 hun land zag omploegen in het winterse zonnetje.Klaar voor het nieuwe jaar.

En waar we leuke haventjes passeerden waar de touwen van de masten een kabaal van jewelste maakten, want er stond een straffe wind vandaag.

Arriveerden we ergens in de middle of knowwhere aan de Grevelingen, en ja....echt....ja hoor, vanuit de verte zagen we de roze wolk al drijven, Ohhhhhhhhh

Ongelofelijk! en geweldig, ik dacht altijd dat het tropische vogels waren die je ergens in de Afrikaanse savanne tegen zou kunnen komen, maar niet hier, op Flakkee, in de winter.Daar had ik ze niet verwacht.

Het blijkt dat deze vogels heel goed tegen de kou kunnen, en dat dit stukje water bij de Grevelingen net wat warmer is dan elders, en dat ze er dus graag vertoeven, ieder jaar schijnen ze hier te zitten.

Het was zoals gezegd een straffe wind waardoor het moeilijk was om de camera goed stil te houden, de vogels staan ook met hun kop in de wind en de ogen dicht.

Het was sowieso een prachtig stukje natuurgebied, je moest eerst over een stuk ruw en drassige voordelta  lopen waar ze schapen hadden grazen tussen ondergelopen stukjes natuur in.

In de verte zagen we een grote groep ganzen opvliegen, schitterend, ik heb deze vakantie de film gezien van de Hollandse Delta, en hier, aan de Grevelingen, stond ik middenin die Hollandse Delta.Wat een mooi gebiedje.

Een stuk waar ik hooguit 15 km vanaf woon, en waar ik dus altijd langs ben gereden en nooit van het gebaande pad afgeweken.Zo zie je dat er nog vlak om huis veel te ontdekken valt.Wat is Nederland toch weergaloos mooi.

Ik had er wel met een stoeltje de hele dag willen zitten, ledigheid en vergezichten en natuur, dat is toch wel helemaal mijn ding hoor. De mannen dachten er anders over, op een gegeven moment hebben ze het wel gezien en zijn ze toe aan wat anders.

En dat anders is er natuurlijk ook, het moet wel voor iedereen leuk blijven.Het was een prachtig ritje wat we afsloten bij de visafslag van Stellendam.De Cornelis Jannetje lag er in de haven.

We hebben er een verse portie kibbeling gegeten, supervers gebakken.

Ook zoiets, dat is denk ik 7 km van ons huis, tussen deze kibbeling en ons huis ligt de Haringvlietdam, en dat is toch op de één of andere manier een Barrière die maakt dat je niet vaak op dat andere eiland komt, met de fiets staat er altijd zoveel wind op die dam. Misschien toch eens verandering in brengen het volgend jaar, want het is meer dan de moeite waard.

Eindejaarslogje

En toen was het voorbij, en moeten we weer een heel jaar wachten op de kastanjepuree en de gevulde kalkoen. 

Je kijkt er naar uit, je leeft er naar toe,en ineens, voor je het goed en wel beseft is het weer voorbij, de twee kerstdagen.Hier is het nog een week kerstvakantie, allebei de mannen zijn traditiegetrouw vrij, zoonlief natuurlijk vanwege de schoolvakantie en manlief neemt altijd die twee weken vrij qualatytime, wij hebben met twee mannen in huis hamburgerweken.Geen hamsterweken maar hamburgerweken.

Ze houden niet van die heerlijke salades van mams.....de ene man kijkt en zegt (wijselijk na 25 jaar huwelijk) niets, de andere jonge man is het gewend om alles wat hij vind meteen prominent te ventileren en dan weet je het wel hé.

Het is vandaag maandag, en dat houd benevens blogdag ook stofdag in, soms met het goeie stof, maar meestal houd het in dat ik het nare stof te lijf ga. Nu is dat opeens een stuk makkelijker geworden! Ik heb het swiftertje ontdekt! Ik maakte altijd schoon met een nat doekje, dan verplaats je het stof niet, die wijsheid heb ik van mijn moeder geleerd.( toen waren er nog geen syntetische swiftertjes)

Dit foeilelijke gevalletje, dat dan weer wel, dat vangt het stof in de hypersyntetische omlijsting! Het is geweldig, ik huppel met de swifter overal langs, op, tussen en onder,alles hangt er in en aan, spinrag, stof, supermakkelijk, niets meer op pakken, de swifter draait overal moeiteloos omheen.Jeetje, hoe was het leven eigenlijk zonder de swifter? Dit gaat een een stofvrij jaar worden.

Tussendoor worden er nog steekjes gezet, met dit prachtige garen van Rowan, de felted tweed, inderdaad, prachtig mooi en het breit zo mooi op. Dit wordt een haarband, of een oorwarmer, hoe je het wilt noemen. Best een dingetje voor mij want het patroontje is een ajourtje en daar ben ik niet zo goed in.......maar het lukt! en dat geeft moed.

Verder ben ik de afgelopen weken al meerder malen bij de oude quiltnaald geweest, voor de oudere quiltsters onder ons een warm en bekend adresje, stofjes hebben ze er helaas niet meer, maar wel amaryllissen, zoooo mooi, dat je er wel van moet (gaan) houden.

Echt in alle soorten en maten en kleuren, je kan het zo gek mooi niet bedenken,Wat zijn het toch een prachtige imposante bloemen.Dit vind ik op en top genieten, zo vers van de kwekerij vandaan.Zelf ben ik helemaal weg van die zachte zalmroze.Het liefst korte in een mooie pot, die lange stelen ben ik niet zo van.Enne.....het grappige was dat ik in de kantine nog wel de quilts van de quiltnaald zag hangen! Het is geloof ik een zoon van Meina Sonneveld.

Gisteren was het derde kerstdag, en Quiltshop Leur had uitverkoop hoorde ik van iemand, ik kon nog wel wat stofjes gebruiken.Uitverkoop is geloof ik niet aan mij besteed, daar vind ik zelden wat ik mooi vind, dat is dan al lang verkocht natuurlijk,maar gelukkig was dit er ook.Tussen de bedrijven door was er namelijk ook nog tijd om al vast aan de Piece of Plenty te werken,

Dat wilde ik pas in januari gaan doen, eerst nog wat afmaken, maar ja......het vlees was weer zwak, en als je eenmaal begint...heerlijk werk.

Het is een prachtige gevarieerde quilt, en we hebben al ruim 100 ( ja echt! ) deelnemers op de FB groep, ruim honderd, wow, ik weet zeker dat we op de 200 afstevenen....heb ik me daar ongewild een heuse hype ontketend! zal toch niet?Ik zie hier en daar al wenkbrauwen fronsen, hahahaha

Wat het leuke is van deze groep is dat je van elkaar leert, niks geen dure ingewikkelde workshops etc, nee, gewoon even vragen, en het wordt je haarfijn uitgelegd en dan blijkt ook dat er verschillende wegen naar Rome zijn.Wat hebben we dan toch een potentieel aan kennis en kunde onder alle quiltsters zitten.Een leuke uitdaging voor 2016.En je kan er nog steeds bij!Even een paar blogjes terug lezen  voor wie het is ontgaan.Leuke beginnersquilt ook.De quilt heet op FB Moda Mandjesquilt  je moet wel een FB account hebben om daar op te kunnen komen.

Beest zit er ook elke dag gezellig pontificaal bij, het zal eens niet zo zijn. Hij vind het toch zooooo leuk om gefotografeerd te worden he......dat kan je helemaal aan hem zien (not) En dan nu met zijn allen.......op naar de oliebollen, twee voor elke man in huis en één voor mams, die is al dik en Rond genoeg van zichzelf!

Ik ben er niet zo weg van, heb eigenlijk liever een appelflap, vind het schaaltje mooier waar ze (even) in liggen, maar daar denken de mannen anders over, dit jaar geen "gedoe en gebak" in mams mooie keuken, maar lekker onder de veranda! ( deze oliebollen zijn overigens van de nr. 1 uit de AD test ) Lieve mensen, tot volgend jaar over zeven dagen dan maar he? Ik ga nog even met mijn swiftertje rond, want het zonnetje schijnt......:)

Kerst

Traditiegetrouw maak ik altijd een kerstblogje, kerst, beladen woord, elk jaar weer, voor velen van ons.Maar, tis ook een bijzonder woord, kerst, de terugkeer van het licht, de dagen gaan weer lengen, of je er nou wel of niet wat mee hebt, het doet wel wat met je, de decembermaand, je kan er niet omheen, hoe je er ook over denkt.

Ik zou nou wel eens zomaar op straat aan allerlei willekeurige mensen willen vragen wat zij doen met kerst, en dan kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat heel veel van ons, van die mensen, hetzelfde doen, in tegenstelling tot wat de bladen ons laten doen geloven gaan we toch weer gewoon gourmetten met zijn allen.( wij dus ook :) )

Ken ik eigenlijk van die mensen die hun huis tip top in orde hebben en in maatje 36 in een kek jurkje en hoge hakken moeiteloos een viergangendiner op tafel toveren voor ruim twintig gasten met kleine kinderen die álles lusten.En het dan ook nog presteren om met een sprankelende glimlacht en dito drankje hun glas heffen op het goede des levens?

Nee, ik geloof het niet, de mensen die ik ken, die vieren wel kerst met elkaar, en zullen vast een glaasje heffen, maar dat perfect gestylde huis, dat ingewikkelde vier gangen diner, dat kom ik niet zo tegen, ik zie ook veel armoe en eenzaamheid en verdriet rondom deze dagen.Kerst wordt zo opgeblazen, door de commercie,letterlijk en figuurlijk......

Dat bedoel ik eigenlijk met beladen, als je kijkt naar de buitenkant, dan is het net of het niet op kan, of je er niet helemaal bij hoort als je daar niet aan voldoet en vooral dat kan een onbestemd gevoel geven.Het lijkt soms of het alleen maar Hip, Hot en Happening mag zijn, het overspoelt me altijd  in de decembermaand.Het schijnt dat de supers dit jaar een recordomzet verwachten. Je zou er toch boerenkool met worst van gaan eten.

Hier krijgt de fazant iedere dag te eten in plaats van dat we hem op het bord verwachten met kerst, Hopen dat we in januari ook nog plezier aan hem hebben..........

Reebouten hebben we nooit meer gegeten sinds ons huwelijksdiner 25 jaar geleden en dat willen we ook maar graag zo houden......hier zien we elke dag de reebiefstukken door de tuin lopen, soms wel met vijf tegelijk.

Ik vind het ook een maand waarin je ervaart dat de dingen worden teruggebracht tot de kern, tot waar het werkelijk om draait, en dat zijn soms hele goeie dingen, het samenzijn met diegenen die je lief zijn, en het gemis van die anderen die er niet meer zijn, en toch ook juist nog een beetje wel,

door de herinneringen, aan dat oude, wat met sneeuw bespoten kleurige kerstklokje van vroeger thuis
of de verschoten kerstster die niet meer helemaal glanzend mooi is, maar juist daarom zo dierbaar en het servies waar je vroeger thuis met de hele familie van at en wat nu weliswaar stukjes mist, maar dat zie je zelf niet meer.

Tineke Beishuizen zou zeggen, hoe ouder je wordt, hoe meer spullen je om je heen verzamelt die niet echt je smaak zijn, maar zo dierbaar dat je ze niet weg kan doen, en zo slipt het huis wel steeds voller.Geeft niet, zolang het dingen zijn die je raken in je ziel, spullen waarmee je een band hebt, waar je je graag mee omringt en die warmte en houvast geven.

Sobere, eenvoudige pure versieringen staan her en der in het huis rondom kerst.Kerststukken maak ik altijd zelf, ik meen altijd dat ik het beter kan de winkels ;)

De winter is een tijd van verstilling, van luisteren naar de oorverdovende stilte als het gesneeuwd heeft, en het geluid nog meer is gedempt, mooie harmonieuze muziek. Ik kwam laatst deze foto tegen en toen voelde ik de stilte, de soberheid, de kern van het winterse leven terug in mijn eigen tuin, dit was was kerst 2010, vijf jaar geleden, ik geloof niet dat het er nu in zit.

Het is ook een tijd van aandacht voor elkaar, voor onverwachte bezoekjes, een persoonlijke boodschap op een kaart, die ik natuurlijk ook weer zelf heb gemaakt, al ruim 40 hele jaren lang.....toen het nog suf en duf was, nu is het hot en hip, ben ik dat ook eens!

En wat ga ik zelf doen? Me in elk geval helemaal wentelen in dit enorm dikke boek, 588 pagina,s, van mijn lievelingsschrijfster voor wat betreft eenvoudig en makkelijk te lezen genre.Zelf noemt ze het "edutainment", ze is een Duitse historica die onder pseudoniem schrijft, en het hele verhaal speelt zich af in het Nieuw Zeeland van rond negentienhonderd, en de Maori,s, ik kan niet wachten........

Dit is mijn kerstkaart voor dit jaar, met een knipoog en een vleugje humor, ik kon het niet laten,de foto heeft mijn man gemaakt van mij een paar weken terug......hahahaha.....laten we vooral in deze onzekere, onrustige tijden de humor niet uit het oog verliezen, een dag niet gelachen is een dag niet geleefd,

Lieve, lieve mensen, ik wens IEDEREEN die mijn blog MET PLEZIER leest  hele fijne, stresszzzloze kerstdagen met diegenen die je lief zijn, al is het er maar één.....jezelf! Geniet er van.
En geloof me, het wordt vanzelf januari, het is vandaag al weer de kortste dag, vanaf morgen gaan de dagen weer lengen.

Bijna kerst ( en nog wat speciaals....)

Nog elf dagen en dan is het kerst, de kerstboom staat vast overal, voor zover je een kerstboom neerzet natuurlijk. Ik hoor om me heen dat mensen het ook best wel een groot gevaarte in hun huis vinden en wat benauwd en opgepropt en dat ze altijd weer blij zijn als hij er uit is.

Dat is natuurlijk wel zo als je niet al te groot behuisd bent. December had vorige week nog een heerlijke zonnige dag in petto, dat kan je dan zomaar plotseling ineens hebben, fijn als het bij ons net op de woensdag valt, dan is man vrij, dus meteen de fietsen uit het vet gehaald.

Prachtige Voornse duinen, ook daar was het bijna kerst.....de maretakken hingen in groten getale in de populieren daar, prachtig gezicht.Ik hoop dat ik nog een bosje kan scoren ergens bij het tuincentrum, in Nederland is het een beschermde plant, in België schijn je ze zomaar te mogen plukken heb ik me laten vertellen.

In de winter zie je heel andere dingen dan in de zomer of de lente, door de naaktheid van het landschap, zonder bladeren aan de bomen

Het was prachtig langs de binnenduinenrand, echt heel mooi, met dat strijkende lage zonlicht over de goudgele wilgentoppen, een heerlijke fietstocht, dan heeft de winter toch ook echt wel zijn charme.Dat vonden overigens wel heel veel mensen op zo,n gewone doordeweekse woensdag.

Vorige keer zei ik dat die vogels ook nooit stil zaten te poseren voor mijn camera, dit keer dus wel, een vrouwtjes specht was blijkbaar tegen het raam gevlogen, jakkes darrie....ik zag de bui al hangen, gebroken poot etc, wat moet je daar dan mee? Gelukkig vloog ze met een vaart er weer vandoor na de fotosessie.

Bijna kerst is ook de amaryllis, ik ben er zo dol op, niet op die stelen van bijkans een meter met slechts twee of drie bloemen in een doos, nee, ik hou meer van die korte stelen met veel bloemen, hier in de buurt is een kwekerij waar je ze zo vers kan halen, boffen weer zulke adresjes in de buurt.

Er zijn de spreekwoordelijke donkere dagen voor kerst, zo aan het eind van de middag, grijze luchten pakken zich samen boven het knusse huisje, CD van Enya op,

de nieuwste is ook weer zooooo mooi, kop thee, breiwerkje, stukje chocoladeletter, kaarsje aan, wachten op de bakpuber die thuis komt met spannende schoolverhalen, het kon slechter.

En nu ik het dan toch over bijna kerst heb, daar vind ik dit schattige schaapje ook zo bij passen! Quessant rammetje onderweg gezien, mooi hoe hij me in de gaten houd.

En de Maria distel, staat bij ons in de berm, ooit eens gekocht als zaad bij de Bolster, waarom die Maria distel heet? Ik heb het eerst eens opgezocht.De legende schijnt te vertellen dat de witte vlekken op de plant van de melk van Maria zijn, maar waarom dat nou zo is......Misschien moet je niet overal het waarom van willen weten.Maakt het leven wel een stuk eenvoudiger.

O ja......de vader is de wens van de gedacht, knutselvriendin en ik hebben ook nog wat leuks gemaakt vorige week maandag.........Want natuurlijk hoop ik zoals altijd op een witte kerst, een sneeuwwitte kerst, met héél erg veel sneeuw, zo veel dat je zoals mijn vader vroeger zei, de ramen moest vrijscheppen, ik kan me er helaas niets bij voorstellen en ik weet dat er vele lezers zijn die zich er niets bij willen voorstellen.

Nou, dat zal ook niet hoeven hoor, witte kersten worden steeds zeldzamer in Nederland, dus dan maar een kerstman in een lijstje gemaakt, straks na de kerst haal ik het Merry Christmas eraf, en dan is te ook nog leuk actueel in januari! Beetje van mezelf, en veel van Pinterest, combineren en je hebt iets leuks!Lijstje is van de kringloop in Oostvoorne, geverfd met de welbekende Annie.

Nou zou ik haast het "en nog wat bijzonders"vergeten wat bovenaan mijn berichtje staat! En tis nog wel het allerbelangrijkste, want VANDAAG, maandag 14 december, 

zijn manlief en ik 25 jaar geleden in de echt verbonden met elkaar! ( en gisteren hebben we elkaar opgegeten.....)Ik kan het zelf nog niet helemaal bevatten, maar tis toch zo,25 hele jaren, waar zijn ze gebleven, die jaren van weleer,jong, blond en overmoedig......jurkje "selluf"gemaakt van dupion zijde, sommige dingen veranderen nooit.We gaan het gepast vieren.;)