*Kerst*

Vandaag maandag, eerste kerstdag, wel of geen blogje? Het is het laatste blogje van 2017, de maandag die na deze maandag komt is het de eerste dag van 2018.Maar vandaag....vandaag is het de eerste van de twee kerstdagen.......

Ik vind het altijd zo leuk om te lezen en te horen en te zien wat iedereen doet met de kerst, het wordt breed uitgemeten op het acht uur journaal, waar was het knetterdruk? Wat eten we met zijn allen? en waar?  vooral, met wie? Hoe vaak is er dit keer gepind? Kerstmis is niet meer als vroeger, toen je gewoon thuis aan de tafel stoofpeertjes at met het eigen gezin, en hooguit je ouders.

Kerstmis staat aan de ene kant bol van de oude tradities, die stoofpeertjes, en aan de andere kant zijn er ook nieuwe tradities bij gekomen, en is het voor velen een ingewikkeld spitsroeden lopen bv met allerlei samengestelde gezinnen, of mensen die elkaar niet mogen, maar die nu toch wel met elkaar aan één tafel moeten zitten.

En dan hebben we nog allerlei ingewikkelde diëten van mensen die niet alles willen en kunnen en mogen eten, dat hoorde ik nou vroeger nooit thuis aan de tafel.Nou ja, hier thuis ook niet hoor, hier eten ze, we, alles.Van diëten en allergieën hebben ze geen weet ( hieronder wordt trouwens Pom Tajer gemaakt voor tweede kerstdag)

Het is gezellig in de keuken,want wat is er nou leuker om gezamenlijk van alles klaar te maken en de jongeling moet het natuurlijk wel leren van de oudjes voor als wij ooit, ooit...in de verre toekomst,nog eens aan zijn kerstdis aanschuiven. Het motto is met kerst: ( en ook de rest van het jaar....) Vooral niet zeuren over (gourmet) geuren en niet "muizen" over vette fornuizen.....

Sommige dingen leer je af, de wijsheid van het ouder worden, je wilt toch ook niet dat er later, als je er niet meer bent, gezegd wordt; O ja, gourmetten, dat deden we alleen Zomers buiten, want "Mams" kon niet tegen die lucht en de vette lampen de volgende dag.....Nee, dan toch maar liever; Weet je nog met kerst? Van die heerlijke gourmet van de slager v.d. Toorn in Nieuwenhoorn ? ;)

Van de week las ik ergens iets verrassends over Omdenken. Als je je ergens, aan iemand, of aan iets, ergert, kan je het in gedachten ook anders zien, je kan denken, jeetje, wat een &^%%$herrie weer van die buren, doet tie vast omdat ik thuis ben, of je denkt, Hee, de buurjongen geniet zeker van zijn muziek, wat leuk voor hem, hij heeft vast niet in de gaten dat het zo hard staat..............Eye openertje.....ook voor mij.

Ik kwam dit gedicht tegen op het net, moest er wel om lachen, zo waar.....Kerst is met een lach en een traan.Verloren dierbaren worden ook niet vergeten op de begraafplaats, het blijft een dingetje, dat zal voor velen wel een heel herkenbaar verhaal zijn, Dat zijn de tradities die veranderen, maar waar je niet op zat te wachten, sommige dingen wil je wel altijd zo houden zoals het was, maar ja, het lieve leven beslist altijd anders.Het is zoals het is, we zijn dankbaar voor het nu, en koesteren het moment.

Ik ben tussen de kerstvoorbereidingen door met iets nieuws begonnen, tenminste één van mijn bloglezers zal het herkennen, het lijkt op een kerstboompje, worden er vier, en uiteindelijk wordt het een quilt.....Jen Kingwell

Deze foto wil ik jullie niet onthouden, foto van de wijsheid.....toch? Gisteren geschoten in Zuidland, aan de ring, daar zitten uilen in een boom! Echte uilen, ransuilen om precies te zijn, nou, de kans om een ransuil te zien laat ik me niet ontnemen! Geweldig, ik zie zelden een uil in het wild, ik hoor ze alleen maar s,nachts als ik niet kan slapen.

Lieve, mensen, ik wens jullie nogmaals een hele fijne, warme, liefdevolle kerst, denk aan de wijze raad van het Omdenken als "Oom Henk" te diep in het glaasje heeft gekeken, of schoonzus "Klaartje" haar ellenlange ziekte verhalen aan je vertelt......;) enne....kerst duurt slechts twee dagen ;)

Ik zou zeggen, een heel goed, vuurwerkvrij uiteinde, en tot volgend jaar dan maar weer he, bij leven en welzijn. Dank iedereen hartelijk voor het meelopen met ons eenvoudige plattelands "lief en leed" en voor de leuke support en de reacties op mijn blog, via de mail, kaartjes en wat al niet meer.Zéér gewaardeerd.

Ik ga straks dat mooie boek uitpakken, en daar eens lekker, met mijn voeten op een voetenbankje van genieten, advocaatje met slagroom erbij, Mmmmm, veel beter zal het niet worden, en daar ben ik tevreden mee.

Hartelijke creatieve Plattelandsgroet, Jeannet

De week voor kerst

Ja, de week voor kerst, gisteren al weer de derde adventzondag, en vandaag over precies een week is het de eerste kerstdag.In mijn beleving heb ik nog zoveel tijd om alles te doen wat ik nog wil doen en dat zijn geen grote of spannende dingen.

Maar het is nog maar een week,ik heb sinds een aantal jaren opgeschreven wat we doen, eten, met wie, wanneer, waar, en het valt me dan op dat we eigenlijk wel erg traditioneel zijn en gewoon nagenoeg elk jaar hetzelfde doen en eten.

Het zal voor de meeste mensen wel zijn denk ik dan, ik loop in de supermarkt, en wil vast een pakje groentesoep meenemen, laat dat vak nou leeg zijn! leeg.....komt nooit voor, de bladen staan bol van de meest ingewikkelde soepen, maar het groentesoepvakje is leeg. Ehhh...wat eet Nederland met kerst ?

Nou ja, ik heb nog een week te gaan, dan is het vast weer bijgevuld, en zo niet, doen we het er ook mee.Tuurlijk gaan we gourmetten, keurig op tijd besteld bij de slager, op een lijst tussen allemaal herten en reebiefstukken en ander wild, we doen hier zelf niet wild, het enige "wild" wat we doen loopt in de tuin.

De kerstkaarten zijn verstuurd, en ja....gistermiddag op de fiets een aantal weggebracht, het was droog, wel guur en koud, en het waaide, maar goed, tis nog ieder jaar goed gekomen, zo ook nu.Dit prachtige engeltje kreeg ik zomaar, van een Mevr. die ik niet ken, maar die mijn blog altijd leest, zo ontzettend leuk! Mooi plekje gegeven. Dat is (ook) kerst.

Traditiegetrouw geef ik mezelf altijd een mooi boek met de kerst, het ligt nog ingepakt, een belofte om naar uit te kijken, héérlijk, kerst en een mooi boek.

De kerststol is ook al binnen, die doe ik van tevoren in de vriezer, want ik geloof er echt niet in dat de bakker de nacht voor de kerst 1879 stollen gaat bakken, kersvers...en zelf bakken, het is een aantal jaren gedaan, maar toch, die van de bakker is lekkerder, ik geef het met enige moeite toe....

We hebben wel een lekkere tulband gebakken met allemaal heerlijke geurende kruiden zoals piment, gemalen kruidnagel, kaneel, gemberpoeder, geuren die zo bij december horen. Voor de school van zoonlief, want al wordt je dan geen bakker, het blijft wel een leuke hobby!

Ik heb nog een klein quiltje gemaakt, in rood/wit, patroontje uit een boek van Kathleen Tracy, het was een challenge op Facebook. Door de kleuren helemaal kersterig.Netjes met de hand doorgequilt, het is helemaal af, leuk op tafel, met een bloemetje, in mijn nieuwste, oude hyacintglas.

En zo wordt het straks vanzelf kerst, ik blijf er elk jaar weer een dubbel gevoel bij houden, kerst, vrede, eten, ziekte, eenzame ouderen, acties voor de voedselbank ( vreselijk dat zoiets bestaat in een land als Nederland)  al die zaken die ook op andere momenten van het jaar de revue passeren, die onlosmakelijk bij  het"lieve leven" horen komen nu op de één of andere manier harder, indringender binnen.Dat stemt me wel eens somber.

Als we het daar over hebben binnen het gezin wordt me wel eens verweten door zoonlief dat je natuurlijk niet het leed van de hele wereld op je nek kan nemen en dat je wel moet blijven genieten van het goede wat er om je heen is, en dat is natuurlijk zo, maar toch........En dan betrap ik me er nu op dat ik ook elk jaar hetzelfde schrijf........weinig ruimte voor een veranderende kijk op het leven ;)

Laat ik het niet somber afsluiten, laatste draaidag van de molen in Oostvoorne voor dit jaar, met maar liefst vier "volle" zeilen, ik leer ook het vakjargon van de molenaar beetje bij beetje.....zoonlief kwam helemaal verkleumd in het donker thuis zaterdag, maar dat mag de pret niet drukken, hij is van het type doorzettûhhhh.De kerstster straalt vanuit de bovenste wiek zijn licht over de molendijk.Je zal er maar wonen.

Wij gaan a.s. vrijdag naar een kerstspel in de kerk van Zwartewaal, dat word daar voor het eerst opgevoerd, het is voor mij de ultieme kerstgedachte, vroeger gingen we naar het Oberüfer kerstspel op de Vrije school,zelf nog in meegespeeld, dat is hier helaas nergens meer, Ik wens iedereen een relaxte week en al vast hele fijne kerstdagen  en bedenk je, wat ik vorige week al zei, we vieren allemaal gelijk nieuwjaar bij leven en welzijn!

*Nagekomen berichtje*
En nu sluit ik het blogje toch nog af met een trieste mededeling, gistermorgen toen we beneden kwamen lag één van de twee "Dames Damhert"dood voor de serre. Ik heb veel over ze geschreven,en ze waren ongelofelijk fotogeniek, we wisten het, ze waren oud, héél erg oud, en kwetsbaar, en ze waren niet van ons, we zorgden goed voor ze, en je kan ook houden van iets als het niet van jou is, en dat deden we wel.Ze waren zo leuk saampjes.Twee ondeugende oude Dames ;)

Hartelijke, creatieve groet, Jeannet

December

Ik hoef hier denk ik niet te zeggen dat de weken voorbij vliegen, hoe meer het jaar zijn einde nadert, hoe sneller de tijd lijkt te gaan, net als je dat hebt met de leeftijd, hoe ouder je wordt, hoe sneller het leven 'opkort"Gelukkig vieren we allemaal gelijk nieuwjaar plachtte mijn moeder vroeger te zeggen, hoe snel of langzaam de tijd ook gaat, dat is een vast gegeven.

Mijn vintage kerstpostertje staat weer op de schouw, de kerstboom staat op zijn vertrouwde plek.Met een nieuwe, glazen, handgeblazen en állermooiste bal op een prominente plek......er had voor de jongeling verder niets in hoeven te hangen.Die bal gaat ons overleven en geschiedenis schrijven, wat ik je brom.......

De kerstkaarten zijn geschreven en verstuurd dit weekend, je kan er maar vroeg genoeg bij zijn, is het maar gebeurd, ik neem me altijd voor om voor TNT te spelen en de decembermaand en een tiental kaarten zelf te gaan bezorgen, met de fiets, ja hoor, nee dus.....het is koud, of het regent, of het kost teveel tijd......met als gevolg dat de mensen die het dichtste bij wonen, het laatste een kaart krijgen en ik op het nippertje nog vlug een velletje decemberzegels bij koop.

Ik schrijf vaak  over de simpelheid van het leven, dit is er een mooi voorbeeldje van, hoe simpel het leven kan zijn van een plattelandsquiltster, restjes over in een bakje, vierkantjes van 2 x 2 inch gesneden, paar randjes eromheen gemaakt, en kijk, zomaar leuk geworden.

En wil je nou nog wat leuks, kleins en redelijk eenvoudigs voor kerst maken? Mug Rug, oftwel, onderzettertje voor je "cup of tea"of zoiets, 15 x 15 cm, en gratis te downloaden op de website van Kathleen Tracy.

Met Sinterklaas hebben we de jongeling in huis een passend cadeau gegeven, die houd namelijk al jaren stellig vol dat hij later......en naar ik mag hopen, héél veel later.....een "mannenhuishouding" gaat voeren. Ik stel het me voor als zoiets.....Marius van DokkumWe hebben er wel lol mee gehad en nu zitten we s,avonds te puzzelen, saampjes, manlief en ik, want de jongeling vind het "DUF".....ja hoor....

Wat misschien ook onderhand wel duf is, is als ik elk jaar weer met dezelfde foto,s kom van die amaryllisbloemen, maar echt, geloof me, elk jaar weer val ik in een adembenemende verwondering over de gigantische grote en mooie bloemen die uit die knoppen komen, dan ben ik het weer vergeten van het vorige jaar en is het weer de nieuwe verwondering die toe slaat.

Afgelopen week met zwemvriendin een daagje naar Zeeland geweest, het grote wijdse landelijke zeeland met gelukkig een zonnetje tussen de prachtige wolkenluchten door, prachtige warme stofjes van de quiltster uit Kerkwerve.

De winkels daar in Zeeland zitten vaak gewoon midden op het platteland, in het weidse niets verscholen, zo ook de breiboerderij van Mo & More, geweldig, wat heeft zij ook weer een prachtige wol liggen, en zo veel...ik zag iets en dacht, Wouw.....of was het Wauw.....ik viel meteen voor de kleur, en die was Wouw, om precies te zijn, plantaardig okergeel geverfd met Wouw.

Nog ergens in het verre Ouwerkerk, al weer middenin de polder, de volgende boerderij, van Textielwerk, zo weids dat het leek alsof je Engeland in de verte kon zien liggen als je op je tenen ging staan, hebben we niet gedaan overigens, maar het gevoel was er wel. Evenals mooie wolletjes, restjes van handgeverfde Riihivilla uit Finland, prachtig, voor polsmofjes, handschoentjes, maar eerst gewoon naar kijken.

De egels lijken nu toch wel in winterslaap gegaan, we hebben er een andere kleine gast voor in de plaats gekregen, ook leuk om te zien, want ook van dit soort kleine gasten houden we, al valt het niet mee om hem of haar te fotograferen, ze zijn watervlug.

Achterop de camping op het land van de buurman lopen de Buuralpaca,s, van nature zeker nieuwsgierig als ze je zien staan, mooie dieren, ik heb er ooit een vacht van gehad om te spinnen.

Het zijn net wollige beertjes als je ze zo ziet lopen en van kou hebben ze helemaal geen last omdat ze van de hoogvlakten van Peru komen waar het ijzig koud is.De damherten zijn wat minder blij met de sneeuw, ze lijken wel gedesoriënteerd in die onverwachtse witte wereld, want waar is het voer nu?

Overal in het land hoorde je afgelopen weekend over sneeuw.....nou, als je er niet van houd moet je aan de kust komen wonen, want hier hebben we het meestal alleen in een spuitbus van de Hema...., tot mijn grote verdriet, want Oh....wat hou ik van sneeuw.......hier is de winter meestal grijs en grauw en koud en regenachtig,en winderig.

Maar afgelopen weekend dus niet, het werd wit, prachtig wit, het was maar even, maar even is ook goed genoeg. Het was dus weer geen weer om die kerstkaarten rond te brengen, zoals ik al eerder zei :(  en de voorspellingen zijn voor vandaag ook niet jofel om een fietsrondje te houden.Fijne week allemaal weer!

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

Adventstijd

Tradities geven houvast in het roerige jaar, de adventstijd, in aanloop naar de kerst, staat bol van tradities, Advent, de tijd van verwachting.Ik zie steeds meer adventskalenders op wat voor manier uitgevoerd dan ook, verschijnen

Er zijn dus meer mensen die dat stukje houvast, traditie, verrassing, verwachting, cadeautje voor jezelf, noem het zoals je wilt, waarderen. Een leuk afspraakje met jezelf, zoiets.

Ik doe er ook aan mee, een wollige adventskalender, voor mezelf gemaakt, idee was van iemand van de landelijke spingroep. Elke dag een stukje Me Time. CD van Ennya op, gedachteloos de wol door mijn vingers laten gaan, of juist je gedachten ergens over laten gaan.

Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik in de winter niet over Me Time te klagen heb, dus voor mij is het misschien juist een stokje achter de deur, om elke dag een stukje te spinnen , om het wieletje draaiend te houden, want daar schort het soms een beetje aan.

24 plukjes wol, want zoveel dagen duurt het tot het kerstmis is, van verschillende kleuren, willekeurig met elkaar gemengd elke dag 10 gram, en op de adventzondagen 25 gram, dat ga ik 24 dagen lang spinnen, en dan heb ik met kerst mooi de tijd om het te twijnen. Helemaal leuk!

Het blijft een heerlijke hobby, spinnen, we hebben al een jaar of vijf een trouwe spingroep die maandelijks op zondag bij elkaar komt, en ook al heb je elkaar een tijd niet gezien, je pakt moeiteloos de "draad"weer op.

Er is weer een paar sokken af, tijdje terug de wol al laten zien, heel mooi herfstig prachtige wol, patroontje in de voorvoet gebreid, en tis onderhand wel bekend denk ik......Ik brei sokken puur als kunstobject, "Sok aan de stok" en dus niet om mijn voeten te verwarmen, en waarom? Geen idee, of nou ja,een beetje, ik vind het zonde ( ja, ik weet het.... errug...) en te dik in mijn schoenen, binnen loop ik op pantoffels, zijn ze ook te dik voor.

Nou denk ik wel, dat er een einde aan de "sokstok" is gekomen, en niet omdat tie vol is, maar de leerling molenaar hier in huis, had afgelopen zaterdag ernstig last van koude voeten......dunne hemasokken in een onverwarmde molen in de winter.....tja.....dat is geen goed idee. Dat deden ze vroeger tenslotte ook niet.Dusszzz, werk aan de winkel voor "mams". ;) Voorlopig is er keuze genoeg dacht ik zo..

Na de sokken ben ik verder gegaan aan mijn streepjesshawl in wording, mooie dunne tweedwol van Finlandia, rondbreinaald drie, meerderen aan de zijkant en in het midden, héérlijke ouderwetsche wollen tweedgeur met spinolie, genieten naast het kacheltje en kijkend naar Binnenstebuiten.Kennen jullie dat programma? Komt elke dag om kwart voor 7 s,avonds op TV, NPO 2,

Binnenstebuiten, zo  heet het programma, allerlei praatjes over prachtige huizn met een verhaal, er wordt gekookt, lekker gegeten, leuke bijzondere onderwerpen die je niet overal tegenkomt, soms heel verrassend, dingen die spelen in de natuur,duurt een half uurtje. TV is niet zo aan me besteed, maar dit is voor mij ook Me Time. Even na het eten, fijn om te zien dat er in de roerige wereld buiten ook nog steeds, soms tegen de verdrukking in, hele mooie plaatsen en initiatieven zijn.

Het is weer de tijd van kerstmarktjes, van kleine sfeervolle brocantemarktjes, al dan niet met kerstigere dingen, heerlijk! Het meeste wat ze verkopen, staat de kast hier al van vol, oude juskommen, mooi brocante servies, maar om nou met lege handen weg te gaan....das zo zonde.....en een oud hyacint glas kan zomaar weer een begin van een verzameling worden.

Het leven lijkt zich met het verstrijken der jaren, hoe zeg ik dat weer mooi, steeds "Hendrik Groeniger" te worden Groen was het leven hier al natuurlijk al , maar op Hendrik zit ik nog niet echt te wachten....behalve op TV natuurlijk, want ik volg het met onbestemd genoegen en enige verontrustende herkenning, als ouder wordende mensch.

Morgen sinterklaas, en jullie weten het......Ik heb mijn bescheiden klompjes ook maar in het zicht gezet, dit zijn hele oude klompjes, van de laatste klompenfabriek uit Zeeland, collectors item dus, jullie begrijpen wel waarom ze indertijd gekocht zijn.......:)

We gaan het beleven in huisje weltevree, waar ik volgens mij de enige ben die me met sinterklaas bezig houd, behalve het lekkers, daar houden de heren zich ook uitgebreid mee bezig.....

Ik wens iedereen een vredige, bedachtzame, vrolijke en hartelijke adventstijd toe, deze foto van het hart maakte ik ergens in Rotterdam, zijn allemaal lege blikken van jawel....Annie verf! Je moet er toch weer maar opkomen he?

Hartelijke plattelandsgroet vanuit het minilandgoed, Jeannet