Een beetje van dit, en een beetje van dat....

En zo wordt het toch nog wat. Januari is weer haast voorbij, nog drie dagen, vergeten is het vuurwerk, de knallen en de champagne die de komst van een maagdelijk nieuw jaar aankondigden en het oude uitluiden, we zitten al weer in ons dagelijkse ritme, althans, de meeste van ons.En dat is ook weer fijn.

De lente komt er aan, de winter lijkt deze keer overgeslagen te gaan worden, 

We horen weer het eerste lied s,morgens vroeg van de merels en de mezen bij het krieken van de dag,het allereerste vogelgeluid is een heerlijk geluid, zoiets als de eerste asperges, en aardbeien en tulpen en katjes natuurlijk.

Je moet er niet aan denken dat het eens niet meer zo zou zijn, het kan een andere "kleur" hebben, zeker, je kan het horen in een andere context, al naar gelang je gemoedsrust is,minder intens, of juist intenser, maar het komt gewoon, elk jaar weer.

Ik ben nog druk met de familiegeschiedenis, dat is me toch ook wat hoor, ik heb geloof ik al ruim 100 pagina,s materiaal, en het brengt me op plekken waar ik anders niet zo vaak kom, op de oude begraafplaats Maria Rust in Rockanje, ik had er overigens een bijzondere ontmoeting met dit egeltje die ook heerlijk rondscharrelde in het schaarse zonnetje.

De begraafplaats is onlangs helemaal gerestaureerd en van de ondergang gered door een groep vrijwilligers, de steentjes die eerst geruimd werden door de gemeente zijn weer helemaal opgeknapt, heel bijzonder,Ik heb wel iets met oude begraafplaatsen,het is een tijdsbeeld wat zich daar ontvouwt van meer dan een eeuw geleden.En er liggen veel familieleden van mij begraven.

Er zijn van die weken, die voorbij vliegen, en dat je aan het eind van de week zegt, jeetje....waar heb ik mijn tijd aan besteed? Zo,n week was het hier ook afgelopen week, en Boudewijn Betzema, een dichter die de dagelijkse zaken altijd prachtig weet te verwoorden, schreef er dit treffende gedicht over....het was weer pijnlijk herkenbaar.........

Goed, er was gelukkig tussendoor nog wel een moment om met een vriendin face to face in een tête a tête moment ergens een heerlijk kopje Orange thee te drinken in Ouddorp, wat ook steeds leuker wordt. In Hartje van Holland, mooie serene sfeer, mooie spullen, heerlijke zelfgemaakte taarten.

Tussen het wachten op de beloofde telefoontjes die natuurlijk meestal uitblijven behalve als je net even de post gaat halen buiten......brei ik Zennnn aan een sok voor een vriendin.

En zorg ik voor het overgebleven damhert, ik krijg er regelmatig vragen over, hoe het met haar gaat, ik weet eerlijk gezegd niet wat ik er van moet zeggen, gemengde gevoelens.....je weet niet wat een dier alleen doormaakt en voelt, tuurlijk zorgen we heel goed voor haar, maar soms denk ik, ze was misschien  beter af geweest in de eeuwige jachtvelden samen met haar maatje dan in haar eentje in onze tuin.

Ik had een paar weken terug een afgevallen tak van de oude perenboom tussen de amaryllissen gezet, en o wonder.......daar kwam me toch een mooi teer en perfect bloesembloemetje uit! Geweldig.Ik heb er ademloos naar staan kijken.

Met het jong verliefde stelletje achterin op de camping gaat het nog heel goed, prachtig hoe die zwanen vaak synchroon zwemmen, of lopen, of kijken

Ik ben ooit, ergens in oktober van het vorige jaar aan een lentequilt begonnen, in de herfst, hoe verzin ik het, past niet zo bij het seizoen en dat is toch een beetje raar werken, van de week kwam ik hem weer tegen.

Ik had hem al helemaal gesneden, moest hem alleen nog "even" in elkaar zetten, nou, in plaats van in elkaar gezet is hij in elkaar gezakt en in het welbekende laatje beland, hoog tijd om hem eruit te halen.

Want ik weet zeker, als hij klaar is, is het een hele mooie eenvoudige  tere lentequilt, met mijn favoriete stofje in de randen, het ruitje, wat ik overigens steeds vaker zie opduiken bij collega quiltsters.........

Op naar de volgende week, naar Februari, genoemd naar de Romeinse god Februus en wie dat precies is dat vertel ik volgende week, fijne week allemaal weer!

Hartelijke creatieve groet, Jeannet

Maassluis en de Wippersmolen

Vorige week schreef iemand, knap dat je elke week een blogje weet te schrijven, daar dacht ik over na, want nee, ik beleef geen grootste dingen, maar ik vind het wel leuk om de vaak grote boze wereld wat leuker, wat mooier te maken, te laten zien dat er ook in het kleine, simpele, veel moois te zien is,

Want tja, die grote boze wereld is zeker aanwezig, in veel dingen, maar het is "En, En" want die andere wereld is er gelukkig ook, soms groot, soms kleiner, maar het is er wel en het is goed om er oog voor te blijven houden, juist als er donkere wolken voorbij trekken en die andere kant dreigt te overheersen. En ik schrijf gewoon graag, dat is ook een hobby.

Wij zijn zaterdag even naar Maassluis geweest met zijn drieën, dat is niet ver hier vandaan, kilometer of 15, maar het voelt als een uitje, want dat begint al met de pont van Rozenburg naar Maassluis, altijd een mooi ritje, net lang genoeg om uit de auto te gaan en op het dek over de nieuwe waterweg te kijken naar de gigantische zeestomers waar de pont soms voor moet uitwijken of wachten.

Maassluis zelf is ook best leuk, als je weet waar je moet kijken, het kleine pittoreske centrum is de moeite waard,het is net als waar ik mijn blogje mee begon, het zijn kleine, mooie stukjes in een geheel wat een stuk minder mooi is, het is ook hier "En, En"

Wij dachten te gaan lunchen op ons favoriete adresje daar, Monsieur Paul, nou, dat is op een zaterdag natuurlijk een utopie, dat dachten nog héél erg veel mensen......om op een zaterdag ergens te gaan lunchen moet je tegenwoordig ver van tevoren reserveren is onze ervaring, enfin, er was gelukkig voor manlief een goed alternatief, Café Waker.( daar is zelfs een breicafé voor wie het nog niet wist en er in de buurt woont )

Wij gingen de Wippersmolen bezoeken, molens, het blijven gewoon hele mooie markante bouwwerken die prominent ons vlakke landschap bevolken, dit was een schattige kleine poldermolen op een erg leuk biotoopje, en ook daar, tuurlijk, de snelweg op een handbreedte afstand, zeker, jammer, maar dit was er ook.

Het zomerhuisje van de molenaar, waar hij vroeger verbleef en kon slapen, piepklein, net een Tinyhouse, maar daarom zo leuk, ik wilde er wel twee achter op de camping hebben staan, dan ging ik zelf in één wonen in de zomer.

De molen was ook beslist de moeite waard, al was hij niet meer maalvaardig en draait hij tegenwoordig "voor de Prins" zoals dat heet in molenaarsjargon.Zijn baard stond strak geschoren en geknipt mooi in de lak, leuk plekje aan de rand van dat Wipperspark, zeker straks in de zomer,als alles weer groen is.

Aan de andere zijde ligt de Maassluiser vaart, langs een mooi fietspaadje,waar ik deze foto nam van een Fuut, die daar ook zichtbaar genoot en dat bedoel ik nou.

Ik had natuurlijk mijn focus op die snelweg kunnen leggen, en die hoge flats, de desolate omgeving, maar daar temidden van dat alles, stond gewoon ook veel moois, die Wippersmolen was een kleine oase in dat stukje Maassluis.

En waar Maassluis beroemd mee is geworden, dat heb ik vast al veel vaker gezegd, zijn de kroketten ( en de tompoezen) van de bakkerij van Koos Holtkamp, garnalen, kalfs en kaaskroketten, en geloof me....als je ooit een "kroket van Koos "geproefd heb, met zo,n lekkere dunne krokante buitenkant,dan wil je nooooiti meer een Kwekkeboom, of zoiets....Ze liggen hier weer in de vriezer.

Enne......weten jullie het nog? elk jaar weer? rond januari.......jawel......Gijs van de buren.......samen met Jans, maar wat wil nu het geval.Jans is er niet meer! Volgens buurman is ze van de winter doodgebeten door een verdwaalde vos uit de duinen, wat een leed.....voor Gijs dan, want die snapt er niets van.

Tis januari, dus hij kwam van de week weer aanwaggelen, als vanouds, alleen....er is niets meer te verdedigen, een gans alleen, dat is zo zielig, dat zijn geen dieren voor alleen, wie wel trouwens.Natuurlijk vind ik het weer extra zielig, dus krijgt hij een boterham, elke dag één, van de warme bakker, en dat weet hij ook.Gijs is echt niet gek.

Maar het is tot groot ongenoegen van de jongeling in huis, want tja....Gijs is helaas niet opeens tot een vriendelijke competente gans getransformeerd zonder Jans aan zijn zijde.......Hij is nog even "woest en agressief" als voorheen....die vos wist wel wie hij het eerste opat.......

En zo had ik weer van alles te schrijven over de afgelopen week, op de terugweg met de pont nog een kleurrijke foto van de Boeien aan de Rozenburgse kade, die mooie intense kleur geel levert inspiratie op, had ik niet nog ergens zo,n prachtig geel stofje liggen met een spikkeltje rood en groen erin, ? Mmmm, zo eens even in de kast kijken.

Fijne week allemaal weer! Het wordt woensdag lenteachtig zeggen ze, bij ons vlak bij, in de Buurtschap Tinte, is het al lang lente...... Maar daar lopen ze altijd voor, op alles :)

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet

Janus en Januari

Januari, genoemd naar de Romeinse beschermgod Janus, en de god Janus wordt afgebeeld met twee twee gezichten,die ieder een andere kant opkijken, één naar de toekomst, en één naar het verleden. Janus werd gezien als de god van "alle begin en de overgang van oud naar nieuw"Is dat geen mooie symboliek voor de eerste maand van het jaar ?

Hier hebben de mannen in de kerstvakantie de takken van de leilinden en de wilgjes voor het raam gesnoeid, het oude werd weggedaan voor het nieuwe wat straks komt,

Zo doen we onbewust ook mee aan de symboliek van Janus, en dat levert gelijk prachtige zitplaatsen op voor diverse vogels, heel mooi, zo vlak voor mijn raam.

Nieuwsgierig kijkt hij of zij naar binnen,

Facebook heeft vele facetten, daar schreef ik al vaker over, er zijn veel, héél veel inspirerende groepen waar de meest creatieve mensen zitten en de mooiste projecten voor bij komen, ik werd weer geïnspireerd door een prachtig project,

Het recept is: Neem twaalf of meer kleuren felted tweed van Rowan, een rondbreinaald van 60 cm maat 3.5 en natuurlijk het patroon, en gaan met de banaan naalden! Ik had alles zomaar voor het pakken in de kast liggen, das toch weer boffen he? Geen betere raad dan voorraad.

Maar...na een aantal naalden breien, en dus die drie kleuren in één toer, was mijn enthousiasme enigszins bekoeld, de wol, geweldig, de kleuren, helemaal mooi, maar dat patroontje, mwah......beetje rommelig ook.Maar hee, ik laat me niet zomaar uit het veld slaan, ik was zo enthousiast begonnen, hadden we hier niet het nieuwste boek van Marie Wallin liggen, met ook een hele mooie shawl, sterker nog, dezelfde aantal steken, zelfde aantal toeren, en laten hier nou twee kleuren in een toer zitten!

Dat is een stuk ontspannender breien, benevens de schouder natuurlijk die er al láng meer dan zat van had, lijf en geest lopen hier helaas niet altijd even synchroon, het blijft tobben om beide op de goeie lijn te krijgen en vooral te houden....afwisseling he, dat is het toverwoord......

En die is er heus wel, niets leukers dan combi,s maken van bv stofjes, uit je kast en bedenken wat voor leuks er uit zou kunnen komen, dat op zich is al een feestje, de blauwe stof vind ik onweerstaanbaar.

Maarre....ik was nog aan wat anders bezig....het werd er deze week slechts ééntje.....

Voor die afwisseling fiets ik dan maar het eiland rond, soms met frisse tegenzin, maar ach,als je eenmaal weer op gang bent, dan zie je ook het mooie wel weer om je heen.En dan blijken die vele tinten grijs toch ook nuancering van andere mooie tere kleuren te bevatten.

Zelfs op een ogenschijnlijk grijze druilerige dag, de eerste kilometers denk ik altijd, kouhoud....ik ga maar terug, maar dat doe ik natuurlijk niet, gewoon doortrappen op die pedalen.

En dan de eerste winterakoniet, zomaar, opeens, op weg naar de postbus langs de heg van de inrit, de eerste lenteboden, in mijn ogen één van de meest dankbare plantjes in het vroege voorjaar.

Thuis gekomen van het fietsen, lekker warm bij de kachel, pudding gekookt, amandeltjesgriesmeel, of roompudding, al naar gelang wat er in huis is, tja, je hebt een molenaar in spé in huis of niet, dus toen we jaren geleden deze vorm tegenkwamen, toen wisten we het wel, hebben !En sindsdien is de molenpudding hier dik favoriet!

En zo is er al weer een week om, een hele week waarin van alles en niets voorbij kwam.Een week waarbij ik het oude stof van december te lijf ben gegaan, de laatste dennennaalden zijn opgezogen, de ramen gezeemd om weer met een frisse blik de buitenwereld te mogen aanschouwen, die lang niet slecht is in de eigen tuin.Januari, Janus, ze waren vroeger zo gek nog niet.......;)

En als extra toegift voor mijn "niet FB vrienden ", gisteren achter in de tuin, in de sloot, deze twee prachtige zwanen, het was een pláátje, zo mooi.
Fijne week allemaal weer!

Hartelijke creatieve plattelandsgroet, Jeannet

Van alles wat.

Het nieuwe jaar is al weer een week oud. De tijd raast voort, al weer een week voorbij. Een grijze week, het grijze weer van december zet zich ook in januari door.Waar zijn die ouderwetse winters, met strakblauwe luchten, waterige zonnetjes en ijs ? Of zal dat steeds meer een herinnering van Vroegûh worden?

Het lijkt er wel op, want oh, oh, oh wat is het nat overal. Ook op ons eigen terrein, laarzen aan voordat je de tuin in gaat.Geen wonder dat we steeds meer ganzen krijgen die hier overwinteren, het is een heerlijk oord voor ze.Dat dan weer wel. De eerste fietstochtjes van het jaar zijn gemaakt.

En soms zie je dan over het Haringvliet bij Hellevoetsluis een waterig zonnetje over trekken, ik kan niet zo goed tegen de grijsheid van de dagen moet ik eerlijk bekennen, dus zet ik me er toe om naar buiten te gaan als het even kan en probeer het zonnetje te vangen als ze zich toevallig even laat zien.

Vandaag is manlief weer naar zijn werk gegaan na twee weken vakantie, dat was echt heerlijk, twee hele weken je onderdompelen in het "niets en alles is mogelijk gevoel" Niet dat er veel is gebeurd, maar ook dat is goed.De jonge molenaar in spé is vrij, welja....die heeft vanaf woensdag toetsweek, dan is tie ook veel thuis.

Dat is ook wel weer heel gezellig, is voor mij de overgang niet zo groot van een vol naar een leeg huis.Het huis staat hier overigens nooit echt leeg hoor, ik kan niet tegen lege plekken, is jullie het bovenstaande ook opgevallen?

Met stip op één staat de pannenkoeken plant, ik vraag me dan altijd af, heb ik die pannenkoeken plant nou gekocht, omdat ik toch, onbewust, die plant overal op zag duiken? en dan ga je hem vanzelfleuk vinden, waar je hem misschien anders voorbij zou zijn gelopen. (bovenste foto)Dat is met quilts vaak ook zo.

Het is een al heel oud plantje begreep ik, het stoelt leuk uit en je kan er je vrienden mee verrassen, misschien is dat ook wel het leuke, je vrienden of andere mensen verrassen met een plantenstekje, Ik weet dat mijn moeder dat ook deed vroeger.

Even met een stekje van de één of andere plant naar de buurvrouw brengen , wiens huis ook helemaal vol stond met allerlei planten en stekjes, gelijk even een "bakkie"doen. Dat is er nu niet meer bij, de buren en vrienden werken allemaal, maar ik kan me zo voorstellen dat de nostalgische herinnering daaraan blijft.

Die gedachte brengt me ook op wat ander nostalgisch, ik ben in de kerstvakantie begonnen met het uitzoeken van de familie van mijn vaders kant. Wij wonen natuurlijk in het huis van mijn vader, het huis van mijn over grootvader, dat schept een band. Deze foto zijn de ouders van mijn oma, dat klinkt echt oud.

Wat je niet allemaal tegen komt aan verhalen, prachtige rouw, trouw en geboortekaarten, je ziet een geschiedenis aan je voorbij trekken, niet alleen je eigen geschiedenis, maar ook hoe de dingen maatschappelijk veranderen, dit is de trouwkaart van mijn opa, hij is met de dochter van bovenstaande mensen getrouwd, ruim honderd jaar geleden.

En dit is haar rouwkaart, zo totaal anders dan wat we nu heden ten dagen weer zien.Hele tragedie toen, slechts 31 jaar en vijf kleine kinderen achterlatend, waarvan mijn vader er één was.Het is heel erg leuk om daar in te duiken, ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken, wat heb je aan die ouwe rommel, die mensen heb je geeneens gekend, zeker dat is zo, maar toch, het zijn mijn roots, en ik beschrijf uiteraard ook mijn ooms en tantes en neven en nichten. Ik ben nog wel even zoet hier mee.

Waar ik ook nog zoet mee ben, is de quilt van Jen Kingwel, al gaat dat niet zo hard als ik zou willen, ik dacht, die rand, doe ik even, maar appliqueren is niet echt mijn ding, ( uithalen ook niet) het eerste blokje met de gele punten is dan ook verre van perfect, maar dat ben ik zelf ook niet, dus ik laat het lekker zitten......Er zijn veel verschillende manieren om dit blokje te maken,

Je kan het met de beroemde stalen appliquick stokjes doen en plakken met L11 geloof ik, of zoiets, ik doe het met een vouwbeentje, rijg dan de contouren om, plat strijken, en de blaadjes op de ondergrond rijgen. Het streven was één blokje per dag, maar dat lijkt op het moment te optimistisch gesteld.Ik heb al ruim een half jaar een "Frozen Shoulder", mooi woord voor een bijzonder pijnlijke aandoening....nou, ik kan wel zeggen dat je daar niet blij van wordt....:( zacht uitgedrukt......

Dan heb ik deze vakantie ook benut om mijn adressen eens onder de loep te nemen, er was een beduimeld boekje met veel doorgestreepte adressen, goed om daar eens even bij stil te staan, verhuisd, overleden, of gewoon uit je leven gewandeld, het is zo, dus ik heb een nieuwe boekje met adressen. Duuuuufffff....zegt zoonlief dan, want wie heeft er nou in deze digitale tijd nog een geschreven adressenboekje !? Nou, ik dus, en al die mensen die ook (weer) van planten en stekjes weggeven houden denk ik zomaar ;)

Tot slot kwam ik dit artikel tegen in de krant, we zijn met zijn allen op zoek naar nieuwe rituelen, zingeving, verbondenheid met elkaar en de wereld, en tja, daar passen die planten en bloemen en dat adresboekje alsmede de zoektocht naar het verleden perfect in.....ben ik toch weer niet zo bijzonder als ik altijd denk hoop dat ik ben..........

Bloemetje gekocht, heerlijk weer, na twee weken met zijn drieën in het huis rond rommelen heeft het stof en het spinrag zich overal opgehoopt, na de eerste storm vorige week is het zicht op de tuin ook fors vertroebeld, dus genoeg te doen deze week ! Ik begin er vandaag mee.

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet