Huis, tuin en creatieve praatjes

Wat hebben we een héérlijk Hemelvaart weekeinde achter de rug, met zulk prachtig weer is het geen straf om buiten te wonen en verweeft het werk en de vrije tijd zich met elkaar dooreen, waardoor je niet meer beseft waar het één begint, en het andere ophoud.

In de meimaand is er altijd extra veel werk aan de winkel op het minilandgoed, veel werk, maar ook veel te zien en te beleven, de natuur schrijd als een razende voort, en voor je het weet heb je de bloei van het e.a.a. gemist.

Deze roos, elk jaar weer laat ik hem zien, de Constance Spry, een Jane Austen Roos, ook dat nog, diephelderroze, en de geur, die geweldige geur, de roos als plant is twee keer niets, een warbos van aangedane takken van roest, maar dat zie je niet als je die rozen ziet bloeien.

En dat is de kunst van het leven, om nou net dat te zien wat je wil zien en het andere achter je te laten.tussen de tegels van het terras groeit het geluk als je het niet weg hebt geschoffelt om het zo maar eens te zeggen.

En op één van die mooie fietstochten s,avonds schrijd het geluk in een notendop voorbij in de vorm van koeien in het fluitenkruid, met op de achtergrond het Haringvliet, kan het mooier?

Als je dan ook onderweg nog weer het reetje spot wat in zijn territorium rondwaart is het helemaal geweldig.

Maar ook in de eigen tuin is er genoeg leven te beleven, s,avonds een egel op bezoek bij de appels die we daar voor wie er trek in heeft neergooien, ook dat blijft een bijzondere ervaring.

Ze zeggen dat het een best wespenjaar wordt, ik kan me er wel iets bij voorstellen, de wespen hier laten zich de palen van de veranda goed smaken ik heb er geen probleem mee, leven en laten leven, dat houd de boel in evenwicht, en dat ze maar veel muggen mogen vangen.Alles in de natuur heeft zijn nut.

Het breien staat een beetje op een laag pitje, de breiarm die ik heb gaat nog niet helemaal over, en het helpt helaas ook al niet als ik net doe of het er niet is, daar ben ik overigens wel sterk in.....maar dan protesteert het lijf s,nachts te veel, en als ik ergens een hekel aan heb, is het s,nachts niet kunnen breien slapen.

De kas is ingeplant met komkommers,( eten de mannen niet) tomaten ( houden ze niet van)  een paprika ( vinden ze niet lekker) nou ja zeg, een vleesboom heb ik nog niet kunnen vinden hoor....

O  ja.....er staan ook nog twee meloentjes, die lusten ze wel, het liefst met ijs en slagroom, ja hoor........tuuuuuurlijk......

Ik weet niet of er nog quiltsters zijn die mijn blog lezen, maar die hebben dan vast (stiekem) gezien dat ik een tijdje terug de Hertfordshire af had, mooie foto,s van gemaakt in de natuur, Hier (klik) kan je het zien.

Die quilt is op reis gegaan naar het hoge noorden alwaar Ria hem voor mij met de hand door quilt, wat een wilde bof toch weer! Dat kan zij zo mooi, ik ben er erg blij mee, en zij is blij om zo,n mooie quilt te kunnen doorquilten.

Ze komt hem hoogstpersoonlijk brengen met haar mannetje, heel gezellig, en blijft een weekend in ons prachtige opgeknapte huisje logeren.Want Oh, Oh, Oh, dat huisje wordt me M*O*O*I.....het moet niet mooier worden, want dan verhuren we ons eigen huis, en gaan weer daar wonen.

Laat dat maar aan mannetje hier over.Hij is er elke dag druk mee, het leukste komt straks, de inrichting, helemaal hip en eigentijds, bedden opgemaakt met de talloze quilts die nu ook maar op zolder liggen, als het helemaal klaar is maak ik een "advertorial" zou Teunie zeggen, van de bekende blog van eenvoudig leven, een advertorial van ons eigen vakantiehuis.

Morgen ga ik met vriendin weer een ochtendje keramieken bij die aardige, bevlogen en betrokken Nicoline, en dat vind ik niet als enige, want ze heeft de erepenning van de Nissewaard mogen ontvangen, om de eigenschappen die ik hier beschrijf, om alles wat ze doet om de oudere mensen in de instelling waar ze werkt zoveel mogelijk levensvreugde te geven.

Dat vind ik een meer dan geweldige kwaliteit in deze tijd van verschraling van de (ouderen) zorg.Je hebt werk en werk, maar Nicoline doet daar nog één twee schepjes bovenop.Als ik oud ben hoop ik dat er ook nog zulke mensen zijn.Voorlopig zorgen we weer voor de twee stokoude dames in de tuin, en dat wordt zeer gewaardeerd, appeltje, geitenbiks, vers water, boterhammetje op zijn tijd, we ontbijten tegenwoordig samen met ze.Wij onder de veranda, zij net erbuiten!

Ik wil mijn blogje afsluiten met deze o zo ware tekst, want hoewel mijn blogjes altijd, meestal, positief met een kwinkslag zijn, gaat het leven hier ook niet altijd op een "rolletje of een holletje", okay, dat eerste wel, dat rolletje, ( er zijn diverse rolletjes) maar dat holletje he........ Ik kan het nog cryptischer omschrijven: Zonder rolletje geen holletje.......maar dat liedje.....dat vind ik gelukkig steeds weer terug, en anders herinnert de merel me er wel aan ;)Fijne week allemaal weer, op naar de Pinksteren! ( wederom volle bak op de camping)

Hartelijke quilt en andere groeten, Jeannet

Brei en Haakfestival

Dit is een blogje over kleur, heel veel kleur, in alle schakeringen, wat zou de wereld zonder kleur zijn? Niet aan denken, om je heen kijken, in je opnemen, de wereld zindert van kleur, kleur doet iets met je, wat, dat mag een ieder voor zichzelf invullen,

Hier bijvoorbeeld, want afgelopen weekend was het brei en haakfestval er weer in Nieuwpoort, georganiseerd door de Schapenkop, helaas is hun sfeervolle winkel niet meer in het centrum van Nieuwpoort, ze hebben nu een verkooppunt ergens buitenaf, erg jammer, want het was een hele mooie winkel met de combi van wol en quilten.Hoe goed kan je het als quiltster en breister hebben?

Het hele lieve kleine stadje was als vanouds gehuld in wol, en nog eens wol.

Overal waar je keek hadden de bewoners dingen opgehangen die met wol te maken hadden, wol en kleur, goed, ik heb er ook wel meer dan vijftig tinten grijs gezien, maar dat was wat anders.

Het stadje was even een "Wollig Wolhalla" voor dames die graag creatief met textiel bezig zijn, en wat zijn dat er veel.......héél erg veel, en wat een variaties.......veel bekenden gezien, die aardige Ingeborg waar ik al heel lang FB vriendinnetjes mee ben en die altijd mijn blog trouw leest.

De lucht zinderde van creativiteit, wij schoven aan bij een workshop knopen breien van Loret Karman, bekend onder vele breisters, dit gaan ze worden.

En dit is mijn eerste knoop.Voor de kenners: Dit is de linnensteek.

Het was superleuk met al die kleurtjes, en om weer een nieuwe techniek te leren, je moet er wel goed je hoofd bij houden, anders gaat het fout, maar dan heb je ook wat! van restjes sokkenwolletjes, ik zie allerlei mogelijkheden opdoemen van leuke etuitjes.

Lorett had een weergaloos mooie shawl bij zich, patroon van Anna Maltz via ravelry, een jonge Engelse ontwerpster, wow.....veertig kleuren zitten erin, als mijn enigszins pijnlijke breiarm over is, ga ik deze ook breien.

Ik heb al een doosje 100 % wollen eitjes gekocht, de rest van de 34 kleuren heb ik vast nog wel ergens in mijn eigen wolwinkeltje liggen.

Overal waar je keek en kwam werd je begroet door de meest kleurrijke breisels,

en de meest bijzondere en kleurrijke mensen natuurlijk....

Prachtig prachtig, en dat alles tegen het decor van dat lieve kleine enigszins slaperige vestingstadje aan de rivier. Volgens mij keek de burgemeester zijn ogen uit ;)

Heel mooi om te zien wat mensen met elkaar dan allemaal neerzetten, want dat het een hele organisatie was , was wel duidelijk, er werd bescheiden over gedaan door een ieder, maar je zag wel dat er met liefde en plezier door vele vrijwilligers aan gewerkt was. Chapeau!

Bij sommige lieden gaat de liefde voor de wol wel heel ver, Ik had toch ooit dit leuke tasje gebreid? Ik was niet de enige die het appetijtelijk vond, de liefde voor de wol gaat door de maag.......Van de week tilde ik het op om het nog eens goed te bekijken...Tssss.....geniepig verstopt onder het tasje zaten ze....MOTTEN! dus werk aan de winkel.Gelukkig alleen in de bodem.

Het is weer pioenentijd, en jullie weten het, voor mij is een huis zonder bloemen zoiets als een toilet zonder toiletpapier, jakkes dus....en witte bloemen, dat vind ik een dingetje, behalve als ze geuren, en geuren doen deze pioenen, Marie Lemoin, de naam zegt het al, mmmmm

Dit was de toverbal pioen, Coral Sunset, van hardroze, naar zalm tot aan bijna wit, adembenemende schoonheid die je wel altijd vast zou willen houden op je netvlies, zoonlief vind bloemen zondegeld, daar kan ik het absoluut niet mee eens zijn, bloemen raken je in je ziel, net als kleuren.

Mooie spreuk op het festival gespot, nou vind ik zelf dat niet elke dag een feestje is, feestjes zijn heerlijk, fijn, gezellig, maar feestjes laten je pas boven jezelf uitstijgen, als er ook dagen zijn zonder feestelijkheden, dan ervaar je het verschil weer, en kan je je weer verheugen op het volgende feestje.

Feestelijk was het hier thuis ook even, zoonlief heelhuids terug uit Parijs, geen aanslagen, niet van de Eiffeltoren gevallen, of tussen de deuren van de metro gekomen, niets van dat alles, ondanks dat hij niemand kende, kwam hij toch een dikke vriend tegen en hebben ze een daverende week gehad met de hele groep, dat vind ik héél knap, en dat werd gevierd met, jawel....een molenwijntje!

enne......Tssss.....je houd van molens of niet natuurlijk......daar heb je dan special oog voor.....

Mooie week allemaal weer, wij maken ons op voor een drukke hemelvaart, dan is heel Nederland op drift lijkt het wel, te korte periode voor het buitenland, net mooi genoeg voor een paar dagen Nederland,we gaan het beleven, de camping is helemaal volgeboekt, de weersvoorspellingen zijn subliem, ik zou zeggen, steek de barbecue "an" en geniet er allemaal van !

Hartelijke creatieve groetjes, Jeannet

Meimaand

Er zijn soms van die dagen, dat je al om 7 uur uit bed bent, omdat de zon roept, het weiland naast ons nog wit is van de nachtvorst, maar toch, je voelt dat de dag een belofte in zich herbergt...zo lekker in het opkomende zonnetje buiten, zo,n windstille serene ochtend

Dat zijn van die dagen dat je om half 8 al een stukje terras schoon hebt gemaakt, paar ramen gezeemd, en daarna even lekker kan zitten, je verwarmend in de ochtendzon, met de krant en een kop thee voordat de dag echt begint.

Die dagen zijn er dit jaar nog te weinig geweest, het is een koud voorjaar in mijn beleving, met af en toe een aardige zonnige dag, maar dan waait het hier weer zo hard aan zee. Woensdag was het zo,n dag, en ik dacht om een uur of negen......Pluk de Dag!

Richting Oostvoorne, via de binnenduinrand, kijken hoe ver de meidoorns al in bloei staan, via een schilderachtig fietspad wat nooit verveelt.

De bermen waren dikvol met fluitenkruid zonder een zweempje geel

En inderdaad, tegen de buitenranden van de duinen stonden er al een aantal in bloei,

Meidoorn, bloeit toch ook vaak eind april al maar het is zo koud geweest steeds dat dat ook wat later is.Het heeft zo,n typische, weeïge zoete geur, als de zon de geuren vrij laat komen, Mmmmm, zo MEI.

Nou dacht ik dat de Blue Bells waar ik het vorige keer over had, alleen maar in de Engelse Cotswolds voorkwamen in grote getale, dat heb je als je bladert in een boekje en je vergaapt aan mooie foto,s terwijl het moois in real life om je heen staat! Want ook in de duinen groeit het welig.

Als je vroeg op pad gaat, heb je vaak bijzondere ontmoetingen, want nee, dit is geen damhert uit eigen tuin, maar een reegeit gewoon in het wild gespot aan de rand van de duinen, nou, dan is mijn dag wel heel goed als ik dit zo tegenkom.

Prachtig in haar lichte rode zomervacht, en zo te zien drachtig.Onderweg passeer ik het openlucht museum de duinhuisjes, dit is hun laatst gebouwde huisje, helemaal in stijl

Dit is ook een huisje wat daar bij hoort, verscholen in het groen, gefilterd door het zonlicht wat door de tere beukenblaadjes heen speelt.

Ik passeer ook andere huizen, kolossale huizen, want ik zei het al eens eerder we wonen in het Wassenaar van het Westen, en dat is inherent aan (héle) grote huizen, waar je elkaar moet zoeken als je al thuis bent, daar zet ik maar geen foto van op hier. 

Ik richt me op het kleine, het bezielende, het pittoreske, van die huisjes waar je vanaf de buitenkant al vanaf ziet dat mensen er van houden, zonder het als statussymbool te willen etaleren.Wat te denken van dit schattige jaren dertig huisje, het kraaijennestje.....waarom zou dat er nou toch op staan he?

De doronicum bloeit geel in de duinen op sommige stukjes, en ik meende dat de gele brem alleen in Brabant zo mooi bloeide, maar ik kwam toch ook enige exemplaren tegen in ons eigen duingebied.

Het was weer geweldig fietsen zo in die oorverdovende stilte, met de roep van de koekoek op de achtergrond,

Vlak bij huis spotte ik van de week nog een paar lepelaars die daar s,avonds komen eten

Ze zeven  met hun grote, brede platte snavels het eten uit het water.

En toen kwam ik thuis, kopje thee gezet, nagenieten van mijn fietstocht, en wat stond er op het theelabeltje? tja......Pffttt.....wat een dilemma.....ehhh, waar zou ik eigenlijk niet 10 minuten gratis willen winkelen? dan ben ik sneller klaar, euhhhh.... de Action, hahahaha, jakkes Darrie....maar voor de rest.

Deze foto valt wel heel erg uit de toon bij dit oer Hollanse blogje.........maar ik heb vanmorgen in alle vroegte zoonlief op de bus gezet, hij gaat met school een hele  week (!) naar Parijs! 24 meisjes en 4 jongens, waarvan hij er niet één kent en slechts één docent bekend is bij hem......we gaan het horen hoe dat zal bevallen.......ik vind het wel heel knap om dan toch mee te gaan, want ik zou het hem niet nagedaan hebben.

Fijne week allemaal weer, enne, Pluk de dag! hartelijke groetjes, Jeannet