Trunkshows......

Ik weet zeker dat er nu heel erg naarstig geklikt wordt naar mijn blog.....hahahaha, maar het is niet wat jullie denken, integendeel. Ik heb één keer "Getrunkt"bij de Quiltster, en dat was heel gezellig, kan niet anders zeggen, en bij de Pottenbakkers in mijn eigen Rockanje, zoiets past bij mij, maar daar moet het maar bij blijven.

Ik krijg wekelijks verzoeken van Bee,s en winkels en andere groepen om een "Trunkshow"te komen geven, ik voel me zeer vereerd dat jullie aan mij denken, leuk dat blijkbaar mijn quilts zo inspirerend zijn en gewaardeerd worden dat mensen bereid zijn om daar naar te komen kijken, maar.....

Ik ben helemaal geen mens van de Trunkshows, daar hebben we er inmiddels wel genoeg van die  dat vast veel beter kunnen dan mij dacht ik zo, laat mij maar op de achtergrond,op het minilandgoed, tussen de vogels en de planten en vooral de rust en de ruimte, prutten met lapjes en stofjes en draadjes. Dan ben ik op mijn best.

Ik vind het leuk als ik zo af en toe in een blad sta met een quilt of een column, inspiratie doorgeven heet dat, dat deel ik graag met een ieder, maar trunkshows, nee. en dan is het ook nog zo, als ik het al wel zou willen, dan kan ik dat fysiek helemaal niet aan.

Het is een ieder wel bekend dat ik erg tob met mij knieën, zelfs zo erg momenteel dat ik op de wachtlijst sta voor een TWEEDE nieuwe knie! De andere knie is ook totaal versleten, de orthopeed schrok er van, het is zo erg dat ik zelfs geen halve kan krijgen, het gaat meteen om een hele, wel voor dezelfde prijs, dat dan weer wel.... Ik kan jullie zeggen dat je niet zomaar een nieuwe knie krijgt op je 55ste.( en ik heb er al één op mijn 50 ste gekregen) Daar gaat veel, héél veel pijn en ellende en niet uit de voeten kunnen aan vooraf.

Vooral lopen is een moeizaam verhaal wat met veel pijn gepaard gaat, dat geld helemaal voor staan , praatjes maken met mensen in de super is horror.....daar kom ik dus ook nauwelijks meer, fietsen gaat inmiddels gelukkig weer een klein beetje, dat is eigenlijk nog het beste, en trappen lopen is helemaal uit den boze met zo,n versleten knie, zelfs op mijn mooie lopertje......dat is het meest slecht volgens de orthopeed.Iedereen die een versleten knie heeft zal dit bekend in de oren klinken.

Dus een Trunkshow geven met een versleten knie, mwah,....dat is geen feestje zacht uitgedrukt.Er is zoveel meer in het leven dan handwerken alleen, het is wel fijn als je de keuze hebt, het is nu misscjien weer wel wat duidelijker waarom ik volgens velen altijd zo "snel" ben met mijn quilts, veel zitten he.....en dan denk ik maar weer aan de spreuk van Johan Cruyf........

Trunkshows zijn dan gelukkig niet mijn ding, niet om te geven en ook niet om er heen te gaan,dus daar mis ik niets aan,maar soms zijn er wel andere dingen waar ik wel van hou die ook niet meer kunnen.

Ik ben recentelijk door het gilde gevraagd voor de tentoonstelling in Breda, in augustus, met al mijn quilts, in de kerk, maar daar is een hoge trap, ik moet er heen, lopen, sjouwen met al die quilts, staan, praatjes maken, je zit niet de hele dag op een stoel, voor een gezond mens allemaal geen punt, maar voor mijn knieën een pure slijtageslag, en eerlijk is eerlijk, dat vond ik best wel jammer!

Ik ga het niet almaar over die knie ellende hebben op mijn blog, dat wil ik niet, het bepaald natuurlijk wel een deel van mijn leven, het leven waar ik over schrijf op mijn blog,en hoewel het niet altijd makkelijk is om zo beperkt te zijn, blijft er gelukkig nog wel genoeg levensvreugde over.Ik woon op een prachtige plek, sjees samen met "Beest" met de "tuintaxi"over het minilandgoed en kunnen er ook nog de humor van inzien als die mannen vinden dat er een grasmaaier achter moet komen........

Geniet van het buitenleven, de creativiteit, van mijn man en heerlijke zoon,en probeer hoe dan ook de zonzijde te blijven zien, maar nav de steeds weer terugkomende vragen over de Trunkshows, workshops en tentoonstellingen in den landen vond ik dat ik daar toch even op moest reageren.Dan is het voor iedereen maar duidelijk.

Je kan een fototoestel alle kanten op richten, alles wat op mijn blog staat is de werkelijkheid, maar er is meer dan één werkelijkheid, en je hoeft niet altijd de rauwe werkelijkheid te vertellen.Deze bloemen staan in mijn tuin, werkelijk schitterend, het zou de indruk kunnen wekken dat ik zeeën van dit soort bloemen heb, maar de werkelijkheid is dat er van elk maar één staat, maar die ene staat er wel.

En zo is het ook met het leven.Die ene mooie ervaring tussen al die andere, die is er wel.Enfin, over tot de orde van de dag,dus geen Trunkshows van mij, ook niet in de toekomst.

Nou ja, okay...het is niet helemaal waar wat ik zeg.....héél soms, geef ik wel eens een privé Trunkshow, op een geheime locatie met een vreselijk leuk geïnteresseerd publiek.....het moet wel exclusief blijven natuurlijk, hahahahaha. Wie weet wat er allemaal nog wel op het hobbelige pad komt. Fijne week allemaal weer!

Petrol blauw....ik hou van jou......

Deze tekst hangt op het raam van onze slaapkamer, met uitzicht op de lentetuin.Een mens kan zomaar geïnspireerd worden door iets wat je om je heen ziet, iets waar je door getroffen word,dat suddert dan een beetje in je achterhoofd, tot je het weer tegenkomt, en denkt: Yessss

Dat had ik dus vorige week, ik zag een schitterende foto van het interieur van Marijke die ik ken van die leuke gastvrije brocantedagen, en daar was de kleur Petrol aanwezig op een wand, wauw......

Dat zag ik opeens ook in ons oude, lieve dertiger jaren huisje op de slaapkamermuur zitten.De inspiratie borrelde overal op, Petrol.....waar had ik dat nog meer gezien? Een oude koffiepot werd opgepoetst en gevuld.( of had ik die nou gewoon niet moeten oppoetsen? )

Stofjes werden uit de kast gehaald en bij elkaar gezocht, dat linkerstofje, met die donkerrode bloemen, daar ben ik jaren geleden al enorm door getroffen, zoooo mooi, en ik heb er nog niets mee gedaan, niets is goed genoeg voor dat stofje, trouwens best nog een moeilijke kleur, Petrol.

Met gezwinde spoed zo snel als ik kon .....toog ik naar de slaapkamer, en dat gaat vast helemaal goed komen, Ik zag het meteen voor me.Petrol, wat een heerlijke landelijke warme kleur! Laten nou mijn gordijnen al járen die tint in zich herbergen.

Ja, inderdaad voor de kenners de bekende stof van het Paapje, handzeefdruk. Ik wil de vogels niet alleen horen als ik in bed lig, maar ik wil ze ook nog kunnen zien als ik wakker word, overigens hoor ik ze nauwelijks meer, er is een krasse kraai die ernstig overheerst, maar dat is een ander verhaal.

En had ik niet zelf al zo,n mooi oud tafeltje in de slaapkamer staan ? Dit was nog de oude kleur van de muur, lichtblauw gewolkt. ( en nou gaan jullie natuurlijk niet zeggen dat dat toch ook wel best een mooie kleur was voor de slaapkamer....)Dit vond ik ook een mooie sfeerfoto waarin precies gevangen lag wat ik voor ogen had.

Nou valt het niet helemaal mee om vanachter de PC, hier in het achterland waar de winkels dun gezaaid zijn, de kleur te vinden die ik daar voor in gedachten had, je hebt Petrol naar het blauw, en Petrol naar het grijs maar ik zocht Petrol naar het groen.

Proefpotje aangevraagd, en toen kwam het grote moment......manlief lief aangekeken, want tja, ik kan het weer wel zeggen, maar vroegûh......toen de benen nog niet in zo,n deplorabele staat waren, verfde ik de sterren van de hemel.....die tijd ligt helaas achter me.

En dit is ook wel een beetje erg hoog zo in het nokje. Gelukkig heb ik een álleraardigste man, volgens mij hebben meer quiltsters mensen met een hobby dat.....Hoe kan je anders met zoveel verve je hobby en je huishouden goed uitoefenen zonder die onontbeerlijke ondersteuning.....Heerlijk toch?

En laat tie nou vrijdag vrij zijn! Hoe kon het zo mooi uitkomen!

Het wel zo dat toen ik zelf nog verfde ik gerust drie keer een muur overnieuw deed omdat het niet de juiste tint was, nou, laat het duidelijk zijn; dat kan nu niet meer, het moet wel in één keer goed zijn, het moet leuk blijven voor manlief die er toch al de noodzaak niet zo van inzag eerlijk gezegd, want slaap je nou lekkerder onder Petrol of achter lichtblauw? mannenlogica he.....

Wow......ik weet zeker dat ik hier zomaar heel goed bij slaap. Wat grappig is het dat zo,n ogenschijnlijk kleine verandering zo,n lekker nieuw gevoel teweeg kan brengen. Het leuke randje is niet meer terug gekomen, wel een beetje spijtig, ik hou zo van gesjabloneerde randjes, maar goed, manlief had héél snel de trap weer beneden........

Bijpassende quilt aan de muur.....

Enfin,gelijk de deur ook maar meegenomen,en mijn eigen nachtkastje, die twee heb ik overigens wel zelf gedaan,als je het doet, moet het wel goed, natuurlijk en meteen, anders drogen je kwasten in, dat moeten we niet hebben.Op het nachtkastje ligt mijn dagboek, wie houd er eigenlijk ook zoiets bij? ben ik best benieuwd naar.

En blauw over blauw, verft gauw, dat wil zeggen dat de verf na één keer dekte! Kijk, daar hou ik van!En zo kon het verkeren dat we het weekend in een Petrolblauwe slaapkamer sliepen, jammer wel dat je met je ogen dicht slaapt.

Tja, mijn moeder zaliger zei het al vroeger al lichtelijk afkeurend.....wat jij in je hoofd hebt, zit niet in je....achterste.....dat niet natuurlijk, maarre...de vorige verf zat er al bijna twintig jaar op hoor, dus zo wispelturig ben ik nou ook weer niet!

Prietpraat

Wat vliegt de tijd toch altijd voorbij zeg, al weer een week geleden, en wat gebeurd er eigenlijk veel in een eenvoudig simpel leven.Ik heb in deze weken een leuk klein quiltje gemaakt, dat overvalt me zo af en toe, dan wil ik iets kleins, iets helemaal afs.Incl. de binding, doorgequilt, helemaal klaar.

Waar ik ook aan zag dat de tijd vliegt, is onze houtvoorraad, vijf jaar geleden hebben we al een enorme voorraad hout besteld, ik schrok me naar toen ik de vrachtwagen met oplegger zag aankomen, en nu, vijf jaar later is het opgestookt en tijd voor weer zo,n vracht.

Zoonlief is deze zomer drie maanden vrij, dus moesten we een leuk vakantiebaantje voor hem bedenken, toch?

Paar uurtjes zagen en kloven en stapelen, en er is al weer één hok gevuld. Het is Nederlands hout en komt uit Rhenen van Landgoed Prattenburg. Allemaal puur eiken hout.Wij zitten er dus weer warmpjes bij de komende vijf jaar.En vandaag dus ook he....Brrrrrr, blij met de houtkachel hoor!

De lente barst nog steeds uit zijn voegen, ook daar zie je dat de tijd met rasse schreden verstrijkt, vorige week zag ik dat de waterhoentjes uitgekomen zijn, zo leuk die aandoenlijke gekke felrode koppies.

Ik had laatst gezegd dat ik bloemkool zou eten met moederdag, en kreeg een complimentje van iemand voor mijn prachtige kool in wording, nou.....hier gaat het ook niet allemaal over rozen hoor......was me dat een tegenvaller! De kool stond denk ik te warm in de kas en dit was het resultaat. Gelukkig smaakten de asperges toen ook prima!

Ondanks dat ik dol ben op spullen, is er hier in de meivakantie toch wel het één en ander opgeruimd, en de spullen moeten wel een emotionele, of minstens decoratieve waarde hebben.Zoonlief is héél erg goed in opruimen.........

Op naar de rommelmarkt, en nou vind ik zelf wel, dat als je vier hele dozen opruimt, dat er dan wel wat leuks voor terug mag komen.Het moet wel leuk blijven tenslotte.En leuk is deze vogelsauskom!

Soms zou je willen dat je een kat was, hier dan op het minilandgoed, wat hebben ze toch een donkerbruin leven en wat is Ollie enorm fotogeniek vind ik zelf, zo zennnn.

En dat bedoel ik met de titel van dit blogje, prietpraat, er gebeurd van alles, niets spannends, maar gewoon, gewoon ben ik ook altijd al erg blij mee eerlijk gezegd. Ik knip,

en naai nog steeds aan mijn eigen challenge.......

En brei s,avonds onder het nieuws voor de TV aan dit schattige shawltje,

Heb een stukje stof geweven op het gezamenlijke getouwtje om een etuitje te maken, straks even kijken welk stofje er leuk bij past qua kleur en wat voor etuitje ik wil maken.

Laatst nog een mooi boek gekocht voor de eventuele inspiratie, mooie boeken vind ik het steeds weer van haar, dit is geloof ik de derde al weer.Ik ben dol op haar scrappie stijl, de voorkant alleen al zou je toch zo aan beginnen.

en geniet tussen de bedrijven door ook nog van de práchtige appelboom in volle bloei.

En van het prachtige minilandgoed in zijn geheel wat nu op zijn allermooist is.Uitzicht vanuit de serre.

Van de reiger die ik onverwachts tegenkwam in de tuin, ik zie jou, je kijkt me aan, zal ik blijven, of zal ik gaan? zoiets.

De wolkenluchten met de weerkaatsende zon op een warme avond blijven prachtig om te zien.

Kortom; Impressie van het lieve leven op het Platteland.Als je van de natuur houd ben je nooit alleen las ik laatst, en zo is het maar net.Fijne pinksterdag allemaal weer! Er is geen dag zo kwaad, of het zonnetje schijnt wel, vroeg of (te) laat ;)

Zonnig weekendje Brabant

En zonnig werd het! Daar waren we met zijn allen toch wel even ernstig aan toe, in de tweede week Meivakantie! Heul erg zonnig zelfs.Zo zonnig dat wij besloten om het strand te verlaten en het weekend af te reizen naar de aspergeprovincie, juist ja.......

Het prachtige Brabant, de Kempenstreek, waar de familie van mijn wederhelft vandaan komt en grotendeels nog woont, en waar een schoonzus maar liefst 60 werd, en dat ging vieren, want in Brabant wordt alles gevierd, of je nou 59, of 60, of 61 bent, het leven wordt er gevierd!

Dat is bij ons hier in het westen toch wat minder, niet dat we niets vieren, maar Brabant.....dat is de provincie van de feesten in mijn beleving. En een feest was het, ook een feest van de ontluikende lente, de prachtige met bomen omzoomde wegen in het tere lentegroen, adembenemend!

Overal de gele brem in de bermen in de bossen, prachtig, prachtig, wat een andere wereld dan bij ons toch weer. In de herfst zijn die bomen getooid met schitterende herfstkleuren, maar nu, in de lente, ook meer dan geweldig.

Brabant staat hier synoniem voor Herberg den Bockenreyder, dat weten trouwe lezers inmiddels wel, de meest bekende uitspanning in de bossen van Landgoed de Utrecht, het was er steendruk en toch gemoedelijk, de kracht van Brabant. Gelukkig zijn ze daar zeven dagen per week open, dus we missen het nooit!

Nou hadden mijn twee mannen, de één een hele Brabander en de andere een halve, al wat voorwerk thuis gedaan, want mijn jonge halve Brabander meent dat hij daar later ( en eigenlijk is zijn beleving van later al morgen) wil gaan wonen, en als het dan toch gaat gebeuren, dan gráág dicht bij "D,n Bock" uhhhhh.....

Ze hadden een prachtig huis gevonden, diep verscholen in de donkere bossen, tegen de Belgische grens aan, in Landgoed de Utrecht, ver van de bewoonde wereld, en niet onbelangrijk...helemaal geen buren!En het uitzicht uit het keukenraam achter....tja, eerlijk is eerlijk, dat ziet er hier anders uit.....Dat leek ze wel wat voor "mams" dehutjeopdeheikneuter.

Zeker, zeker, fenomenaal!Maar ik weet het niet hoor, ik weet het niet, tuuuuurlijk, diep in de donkere bossen is niet onaantrekkelijk, maar een ouwe taart als ik, die van alles mankeert, ver van de civilisatie, ik weet het niet.....voorlopig maar eens een nachtje over slapen, en dat hebben we hier gedaan.

In Knegsel, één van de acht zaligheden, bij een vogelaar! Past het me beter? Het was meer dan geweldig! en voor mij de negende zaligheid, werkelijk. Wat een smaakvol en met oog voor detail ingerichte B&B.zo mooi daar, dat kon zo in een Belgisch woonblad.

We werden s,morgens gewekt door de vogels die in de enorme kersenboom woonden, een bonte vliegenvanger vertelde de eigenaar. Er was een heerlijk ontbijt, zo fijn als dat zomaar voor je wordt klaargemaakt,

Genieten was het sowieso, prachtig weer, ontluikende lente, thuiskomen voor manlief, kijken wat er veranderd is,vaak zijn veranderingen niet ten goede, soms wel, dan wordt er opeens een natuurgebied aangelegd ipv beplant, maar meestal is het anders.

Dit was shocking voor ons! Zien we hier dagelijks om ons heen zo ver als de horizon reikt hónderden windmolens die de skyline van Voorne Putten ontsieren, dat hadden we daar toch niet verwacht! Ja hoor, ook hier is het windmolenvirus  doorgedrongen, en niet één, nee, VIJF! bij Reusel, prominent aanwezig in het akkerbouwland.

De Eneco heeft het Brabantse land gevonden, tja......nou heb ik niets tegen Eneco, zeker niet toen ik bij thuiskomst de eindafrekening van de jaarnota kreeg en we een aangenaam bedrag terug kregen, bij deze dank! Maar die windmolens........

Gelukkig heeft ook Brabant nog andere molens, 130 welteverstaan, dat zijn allemaal weetjes als je met een jonge molenaar in spé op pad gaat, my goodness.......De gediplomeerde molenaar rook zijn kans........jeuhhh, eindelijk een echt geïnteresseerde die úren over zijn hobby kan praten.

En daar zat mams, voor de molen van Borkel,op een stoeltje in de warme zon, zonder breiwerk, quiltwerk en drinken...met nog een andere molenaar die als een ratel allerlei  molenweetjes en nieuwtjes opdiste, wel ruim een uur, of die mannen nooit boven uit die molen zouden komen. En we waren op weg naar de Achelse Kluis

Maar daar ga ik niet meer heen, nu twee keer geweest, en wat ik al zei, in Brabant vieren ze het leven, prima, maar om nou met honderden mensen het Roomse Leven in de zon daar in een kloosterbinnenplaats te vieren, dat gaat me te ver, wat een commerciële drukte was me dat!En geen kloosterling te bekennen.......wel ijsjes en biertjes en souveniertjes.

Tenslotte waren er de asperges, de echte, kwaliteit AAA1 of zoiets.Het was moederdag gisteren, dus moeder wilde het maar makkelijk hebben als ze thuis kwam, geschild en al, en voor een prijsje waar je bij ons nog geen drie asperges op je bord hebt liggen.ze al een paar keer gegeten, héérlijk!

Dat was ook weer genieten, onder de eigen veranda, met uitzicht op het eigen minilandgoed en het geluid van de eigen vogels, oost west thuis is het gelukkig ook nog wel best! En dat huis daar diep verscholen in die bossen? Ik weet het nog niet........daar zijn meer nachtjes slapen voor nodig, in het eigenste bed.Fijne week allemaal weer, de meivakantie is weer voorbij, voor zoonlief op naar het examen!