Doe mij maar de Hei......

Van de week gaf er iemand een reactie, dat ik vast veel stille lezers had, en dat ze het zo leuk vond om op maandagmorgen te lezen wat ik nu weer beleefd heb, dat zette me aan het denken, tja, wat beleef je eigenlijk in een week wat de moeite van het op schrijven waard is ?En laat staan de moeite van het lezen voor een ander,

Blijkbaar dan toch het doodgewone, deze week was wel erg "belevingsloos" als ik het zo mag zeggen, het was voor een ieder erg warm, hollen of stilstaan in dit land. De stranden op ons eiland lagen hutje mutje vol, 10 km verderop, Goeree en ietsje verder, Zeeland was er nog zoveel meer ruimte, wat mensen bezielt om dan op het eerste beste smalle kleine strand neer te ploffen blijft voor mij een raadsel.....

Was ik nog helemaal blij met de naderende herfst, nou, daar was dus even niets van te merken, zuchtend en puffend de dagen door, had ik nog geen klagen, ik hoefde niet te werken, en s,nachts was er de gelukzaligheid van de airco, jaren geleden aangeschaft in een warme zomer.....en nóóit spijt van gehad.

Op zo,n warme dag kregen we bezoek van een leuke gezellige dame in haar "kekke"autootje, wow, met zo,n warmte ben je toch wel een beetje jaloers op zo,n geweldig autootje, daar kan geen airco tegenop als je over s,Herens wegen zoeft!

Het was weer heel gezellig met Dirk en Mieke, ze brachten ook nog eens schattige lapjes mee bij Farmyard vandaan, het kleine, maar o zo fijne, winkeltje in Rozenburg.We zijn weer voor even bijgepraat over het lieve leven, of bijgepraat, zijn vrouwen eigenlijk wel eens bijgepraat?

O ja, en over die Hei....steevast in augustus krijg ik de "Heikneuterkriebels"....oh die hei, die prachtige paarse heidevelden, ik kan er van dromen....het strand hoeft van mij niet gezien de eerste foto, maar die Hei...De Loenermark, de Brunsumse Hei, het maakt me niet uit, als het maar paars en stil is! Vorig jaar waren we er wel.

Je zal er toch maar wonen, al bloeit het maar één maand, die maand maakt het hele jaar goed, mijn moeder zei het vroeger al, ik heb het vorig jaar ook al opgeschreven, ik ben absoluut geschikt voor een hutje op de hei....en geeneens alleen om de paarse kleur. nou ja, ik doe het met nu Hei in een potje.

Ik geloof niet dat het er dit jaar van komt om naar de Hei te gaan, het ligt helaas niet naast de deur, maar wie weet, ik heb nog tot half september, tot die tijd brei ik maar iets in de kleuren van de Hei. Heidehandschoentjes of polswarmers, de foto er van volgt nog......(hoop ik )

Om het nog eens over de naderende herfst te hebben.....

Want ik wil natuurlijk gewoon die herfst, zoveel is wel duidelijk, ons appelboompje op de camping hangt bomvol appeltjes, dat geeft een appeltaartgevoel.

Super apparaatje van de Ikea om de appeltjes in mooie gelijke partjes te snijden.Zondag was het spinnen bij mij, laatste zondag van de maand.En het was weer gezellig zoals altijd.steeds meer mensen zie je overgaan op een dubbeltraps wiel, dat spint toch prettiger dan steeds je been wisselen.

Dus een appeltaart gebakken, nou was ik eeeeeven vergeten dat een appeltaart bakken met 30 graden geen lolletje is, want de boter smelt onder je handen! het deeg zit overal behalve netjes uitgerold in je bakblik.....uit de koelkast is het in no time weer kleverig......"makkelijk leven" is hier de gevleugelde uitspraak van zoonlief.......de mijne is iets met perfectionisme.......het is er een beetje tussenin geworden :)

En dat was de week weer, wonderlijk hoeveel je kan schrijven over de doodgewone dingen, want nou heb ik het nog niet eens gehad over mijn mooie keramieke schaaltjes, over hoe mooi de tuin is momenteel, over de "loesen" oftewel de springbalsemienen die dierbare herinneringen heeft , en over die grappige pickwickvragen bij de theezakjes, nou ja, er komen nog meer maandagen.

Maar ik sluit wel af met een foto van onze prachtige dierbare springbalsemienen die het dit jaar weer voortreffelijk doen!

(Oma)  Loes is er helaas niet meer, maar gelukkig leeft ze voort in deze bloemenweelde.Fijne week allemaal weer, gelukkig wordt het een ietsje minder warm is er beloofd!

Hartelijke groet, Jeannet

Het vest.....en de rest

Volgens mij heb ik het al jaren over het vest, eerst over de wol die gesponnen moest worden, na het wassen en kaarden, en toen de wol eindelijk, eindelijk gesponnen was, kwam "het Vest"

Althans, de droom van het vest. Ik heb vroeger, in de prille studententijd, toen ik pakweg 23 jaar was, diverse hippe truien en vesten gebreid van handgesponnen wol, ook voor manlief.Zijn moeder deed zo,n vest dan na een week in de wasmachine op 60 graden.......raden hoe het eruit kwam....:(

Maar  dat terzijde, dit gaat over mijn vest, koudwatervrees dat ik het niet meer zou kunnen, vest breien, raglanmouwen, nooit gedaan, toch geprobeerd, voorpanden en achterpand zonder naden, dus je kan pas echt goed passen als het af is, dat zijn altijd spannende tijden want dan ben je al vele uurtjes verder.

En inderdaad....het paste niet geheel en al...., mouwen te smal, kraag te kort, wegleggen en diep nadenken....extra stuk aan in aan de kraag breien, nat maken, blokken, beetje rekken en trekken her en der, en voilla!Het vest past me als een jasje en is klaar. Stoer buitenvest.Ik ben er apetrots op, laat ik het maar eens gewoon zeggen.

Het is altijd een kick als je een nieuwe uitdaging aan gaat, iets gaat doen wat je eigenlijk niet zo goed kunt, of helemaal nog nooit gedaan hebt, dan moet ik altijd aan die spreuk denken; : Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan ? "Uit een comfortzone komen is vaak niet makkelijk.Maar als je het dan gedaan hebt, en het is gelukt.....heerlijk.Patroon is van Drops (klik)

Ik zal het vanaf nu niet meer over het grijze vest hebben.De deur naar nieuwe uitdagingen staat weer open, het nieuwste Rowanboek staat er vol mee.Heerlijk als je hobby,s kan afwisselen, al maakt het de keuze er natuurlijk niet altijd even makkelijk op,

Afgelopen zaterdag naar de markt Verweven in het zonnige Zierikzee geweest, deze foto geeft de sfeer perfect weer, zon, een windje en mooie wolkenpartijen, helemaal Zeeuws weer zoals ik dat altijd noem.het was voor de vierde keer een hele leuke markt met een vijftigtal kramen van creatieve mensen, hier (klik) schreef ik er ook al eens over. De foto is van Aren Admiraal,

Ik ben ook nog aan het quilten, al die stofjes die her en der gekocht worden moeten ook worden verwerkt, al mijn gonnetjes zitten strak geregen in de kartonnetjes.....

Dat wordt de derde rand om de Hertfordshirequilt waar ik momenteel mee bezig ben.Superleuke quilt ook weer.Dat blauwe stofje heeft een apart verhaal gekregen, daar kom ik nog een keer op terug als de quilt klaar is.Een mooi ontroerend verhaal.

De rand die na de gonnetjes komt, die heb ik al af......dus als de gonnetjes klaar zijn, in elkaar en aan elkaar en op het stofje genaaid, dan....ben je zomaar ineens een heel stuk verder.

Is dit nou geen prachtig stukje verweerdheid door de tand des tijds, foto boven is de bovenkant van het paaltje.Inlijsten naast elkaar en je hebt een realistisch stukje natuurkunst aan de muur hangen. Bij mij hangt er overal wat, ik heb eerlijk gezegd een chronisch tekort aan vrije muren.

Enne.....jajajajaja, ze zijn er weer....Dahlia,s en chrysanten.....er zullen vast mensen van griezelen, maar ik ben er dol op, dat geeft de naderende herfst weer aan.

Ik begrijp van Piet ( Piets Weer ) dat we nog even mogen gaan puffen van de week, nog even nazomeren, ook goed, prima,

Maar als ik de gele zonnehoeden weer uitbundig zie bloeien,

En de bramen zie kleuren. Of als ik de egels weer aan de afgevallen peren zie eten, dat weet ik overigens ook sinds kort, dat egels aan fruit eten, 

dan weet ik het weer....die heerlijke herfst zit er aan te komen! Het is al wat eerder donker s,avonds, en s,morgens wat koeler bij het opstaan.er is geen seizoen waar ik zo van hou, als de herfst!Dan komt het vest ook heel goed van pas. 

Ohw, ik vergeet nog iets herfsterigs, als de boeken weer gekaft zijn voor het nieuwe schooljaar en zoonlief minutieus heeft uitgerekend hoeveel dagen er nog resten voor de herfstvakantie......dan weet ik het echt helemaal zeker!Fijne week allemaal weer.

Hartelijke groet, Jeannet

Limburg

Afgelopen week waren we onverwachts er even van tussen, midweekje Limburg, Noord Limburg dan wel te verstaan. Breivriendin uit zuid Limburg, was even "Kemping"eigenaar voor als het toilet verstopt zou zitten, of de elektra uit zou vallen......

En wij hadden ons verschanst diep in de bossen van het Leudal, alleen bereikbaar via een zandweggetje, pal naast de Leumolen of Sint Ursulamolen.Een eeuwenoude watermolen oorspronkelijk uit 1461.De molen werkt nog en werd elke dag in gang gezet door de molenaar, nou, jullie begrijpen wel wat dat voor zoonlief was........

Wat een mooi bouwwerk, hoe hebben ze het vroeger zo kunnen uit puzzelen,en wat geweldig dat wij daar in een huis pal naast gehuurd zaten, nou ja huis, het was een grote boerderij, rijksmonument, via Staatsbosbeheer kunnen huren voor een midweek.Aan te bevelen als je van rust, ruimte en doodse stilte houd, want dat was er allemaal ruim voorradig, adembenemend plekje, zooo mooi, zo sereen,

De natuur in het Leudal, en rond de watermolen was prachtig,

En je kon er heerlijk wandelen meteen vanuit het huis.

Het huis was zoals gezegd een rijksmonument en eigendom van Staatsbosbeheer, zo mooi en smaakvol ingericht, werkelijk alles was er perfect aan, heel mooi en ruim, wij waren de derde huurders geloof ik, dus alles wat spiksplinternieuw.

Het was een beleving om daar te mogen bivakkeren.De hele inrichting was van dat leuke bedrijf in Hattum waar wij dertig  jaar geleden onze eerste handgemaakte houten keuken kochten! Hoe toevallig kan het zijn.

S,avonds zaten we knus met de haard aan, heerlijk dat het een beetje fris was buiten, doe mij maar fris.

Zoonlief was mee, of beter gezegd, wij waren mee met hem, want hij was degene die er zo graag een paar dagen uit wilde, ( de reden staat onderaan dit blog) hij liep voorop en wij sjokten er achteraan, want ja.....ook in Limburg zijn molens........

Héél veel molens......ik geloof van wel 93........en zoonlief maar klikken, maar liefst 530 foto's , je kan maar ergens van houden.

En zo zagen we elke dag weer nog véél meer molens.......enfin, op den duur ga je er ook nog zelf van houden he, tis echt waar! Knap dat ze zulke molens vroeger zo konden bouwen dat ze niet voorover kieperden.Dat heet een standerdmolen.

Op naar de volgende molen..., ik ben er de tel eerlijk gezegd een beetje van kwijt geraakt, maar het waren er veel.

Gelukkig was er ook nog "onze eigenste watermolen", daar heb ik zelf het meest van genoten.Tuurlijk moesten we er soms aan geloven om ook de steile krappe trapjes te klimmen voor het goeie doel.....

Het was de moeite waard op de maalzolder, er werd nog elke week graan gemalen één keer in de week lijnzaad geslagen.

Er was ook nog wel wat anders dan molens gelukkig, bijvoorbeeld het kasteel bij Horn.

We kwamen in Echt bij een alleraardigste Limburgse vrouw die de gastvrijheid alle eer aan deed, koffie en Limburgse vlaai en een huis vol brocante, 

En met vol, bedoel ik ook echt helemaal vol. tot aan de nok toe, overal, in elke kamer, ze woonde er gewoon tussenin.En wauw.......deze kast stond nokkievol met haar eigen verzameling Butterfly.

Er was het schattige witte stadje Thorn met zijn imposante kerk.

En natuurlijk was er het leuke kleine winkeltje van Wendy in Weert met Limburgse Lapjes, klein maar fijn, we zijn er op de terugweg even langs geweest, ik ben er uitstekend geslaagd.

S,avonds als we terugkwamen bij het huis hadden we de molen voor onszelf, en zaten we in de schemering op dit bankje te luisteren naar de muggen het ruisen van het immer stromende water met uitzicht op het rad van de molen.Kan het leven op zo,n moment mooier zijn ?

Er waren helaas ook overal waar je keek elektriciteitsmasten prominent aanwezig in het landschap, en veel industrie en bedrijventerreinen doorkruist door grote wegen.Het bleek later dat er vlak bij een grote centrale was in Buggenum, en daar zaten we een kilometer vandaan.

Manlief kwam er wat bekaaid af......restaurantjes om koffie te drinken waren ver te zoeken, een totaal ander verhaal dan op de heenweg toen we natuurlijk eerst bij de Bockenrijder in Diessen langs gingen, dat was heel andere koek ei

En natuurlijk kan het niet overal even mooi zijn hoor ik jullie nu denken, er moet nu eenmaal elektriciteit opgewekt worden, gewerkt worden etc, en verrommeling heb je overal, ook in onze omgeving, 

Maar het contrast was wel groot, dat viel ons gewoon op en het werd ook zelfs beaamd door de mensen die er woonden.

Geeft niet, het huis en de molen ( en de prachtige stofjes) maakten alles goed, we hebben ons prima vermaakt en zeker ook genoeg mooie plekjes gezien.  Een midweek is zo voorbij, het was heerlijk om er even zorgeloos tussenuit te zijn.Ik sluit af met een foto van de watermolen, daar kregen we geen genoeg van.

O ja, waarom zou zoonlief er eigenlijk gráág even van tussen gaan, want dit is zo helemaal totaal niet zijn hobby, je ziet de pubervreugde ervan af spatten, toch? Tja, alles groeit nou eenmaal gewoon door op het minilandgoed, ook als je op vakantie bent, en wat er op groeit, moet er ook weer af, net als bij de kapper he,zo is de cirkel van het leven.Fijne week allemaal weer.

Hartelijke groet, Jeannet