In de totaal verkeerde lappenmand

 Wat vinnen heeft zwemt en
  wie benen heeft springt,
 Wat vleugels heeft vliegt en
 wie zingen kan zingt......

Ik denk dat veel mensen dat gedaan hebben afgelopen weekend, want oh, wat werd het opeens lente, en wat waren we er aan toe, aan zon en warmte na al die nattigheid.

Ik heb helaas niet gezongen, gezwommen, gesprongen en gevlogen, het gaat even ( mag ik hopen) niet zo goed, heftige rugpijn, ondraaglijke pijnen uitstralend tot in mijn voet, al zes dagen nu, en een een urineweginfectie gratis erbij, het leven is even niet "vurrukkuluk", ik kreeg mailtjes over het wegblijven van mijn maandagmorgenblogje, dus vandaar.Ik weet dat mensen graag opgewekte stukjes lezen, maar ze zijn er nu in elk geval niet.

Groetjes, en hopelijk volgende week een positiever blogje.

EN EN.............

Het was een beetje rare week op het minilandgoed, we missen het Damhert, onbewust ( en ook bewust) waren we toch veel met haar bezig, s,morgens was het eerste werk als we uit bed kwamen het Damhert eten geven, en ze eten meerdere keren per dag kleine porties, dus hield je het steeds in de gaten of ze er stond, en s,avonds, tussen half 10 en 10 uur stond ze voor het raam, voor het laatste eten.

Aan alles komt een eind, dat maakte de week toch ook een beetje verdrietig, en al filosoferend over de zaken die het leven raken, bedacht ik me, hoe het leven in elkaar steekt, het leven is vaak EN EN, het is nooit een aaneenschakeling van goeie dingen, die zijn er natuurlijk gelukkig wel,maar er is ook altijd een andere kant.

De scheidslijn tussen vreugde en verdriet is flinterdun. Zelfs bij een diep verdriet, kan er ook ergens, al is het maar even, toch ook een gevoel van iets moois boven komen drijven, wat je het gevoel geeft dat er straks, na het verdriet, toch ook weer het licht komt, de goeie en de mindere dingen bestaan altijd naast elkaar, EN, EN

Op een blog laat je een leven zien wat je wilt laten zien aan mensen, en dat leven is er ook, , maar er is ook nog een ander leven, wat mindere kanten heeft. EN het is heerlijk en gezellig om vrienden te eten te krijgen, EN het levert ook stress op om dat allemaal weer voor elkaar te krijgen naast bv de drukte die het begin van een campingseizoen nou eenmaal altijd met zich mee brengt, om een voorbeeld te geven dan.

EN het is hartstikke leuk om een breiwerk onder handen te hebben, zeker, tuurlijk, ontspanning, EN het is aan de andere kant ook niet altijd een feestje als je achteruit breit, of het past niet, of een kantrandje...... Zo zal het hele leven zijn, EN EN, het bestaat naast elkaar. Je laat dat zien wat je wilt laten zien aan de buitenwereld.

Ik heb er nog één, EN het is heerlijk om op een minilandgoed te wonen, de dieren, het buitenleven, maar er is ook een andere kant aan dat leven, wat ook minder is, als ik bv s,avonds toch wel erge rug en knie pijn heb van al die paden schoonhouden.......ook dat is dus EN EN. Misschien is dat wat we meer zouden moeten realiseren, dat het één altijd naast het ander bestaat.

Het is een wat beschouwend stukje geworden, op deze tweede paasdag,ik zal het wat vrolijker afsluiten, EN EN.....Natuurlijk ben ik weer bij die heerlijke ranonkelkwekerij geweest in Rockanje, mooie bossen dikke ranonkels zolang ze er zijn, en er zijn er nog genoeg, kijk maar eens even.

Het is heerlijk om weer in het voorjaar te kunnen genieten van de locale producten.Wij hebben sinds een paar jaar weer een echte groentewinkel in het dorp, het is een absolute aanwinst!Heerlijke verse groenten en veel van de lokale tuinders vandaan, komkommers uit Brielle, de eerste kasbonen en lambada aardbeien uit Vierpolders, verse hagelwitte superzachte kasbloemkool. Daar gaat mijn groentehart van open.

En ik ben ook nog helemaal druk met mijn familiegeschiedenis, daar kwam ik van de week via mijn nicht uit Oostvoorne aan een foto van een Arentje Vijfwinkel, die zou heden ten dagen 137 jaar zijn, zij is geboren in 1881.Deze foto is van haar, en die vind ik me mooi! Een prachtig tijdsbeeld.( en dat breien he.......;0 )

Ik was zo druk met het uitzoeken van de familie, want dat is me een klusszzje.....iedereen heet Arentje, Abraham, Teun, Johannes en om het over de Dirken maar niet te hebben.., en van generaties terug.Het duizelt me soms, maar het is wel erg leuk om de verbanden te zien waar ik eerder het bestaan niet van wist.We hadden s,avonds geen eten...... En En...:)

Nou hebben begraafplaatsen me altijd al geïntrigeerd, als je met zo,n geschiedenis bezig bent ontkom je er niet aan om daar vaak te vertoeven om van alles op te zoeken, zo kwam ik ook op de stichting Funerair erfgoed, een stichting die zich opwerpt om begraafplaatsen te beschermen tegen al te overijverige gemeenten die graag graven ruimen.Dit steentje is van mijn Opa.

Ik ben donateur geworden van de stichting Funerair erfgoed, ze geven het blad Terebinth uit, er stond ook een heel stuk in over onze eigen prachtige begraafplaats midden in de duinen, mooie plek, dat vinden de reeën, de eekhoorns en de vele, vele vogels ook, jammer dat je dat niet meer kan horen als je onder een steen ligt.

Nou, tis een beetje gek blogje geworden, ik wens een ieder nog een fijne luchtige en zonnige tweede paasdag, niet naar de meubelboulevard, maar lekker de natuur in!

Volgende keer weer een creatief blogje.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet