Sinterklaascadeau

Ik had hier nog helemaal niet mijn eigenuitgezochte en door sinterJohn gekochte sinterklaascadeau laten zien! En tis nog wel zo,n superhandig ding waar ik "keiblij" mee ben.

Een hele degelijke metalen trolley met dito stevige wielen die ik zomaar overal heen kan rollen waar ik bezig ben.Gekocht bij het welbekende Zweedse warenhuis.

En ik heb mijzelf plechtig beloofd dat mijn tafel voortaan ledig blijft, nou ja, zo goed als ledig, lediger,geen tijdschriften meer, geen boeken, ook geen lapjesbakjes, nada niets, ledig! Alleen een speldenkussen, dito doosje en een weggooibakje, verder verdwijnt alles in de heerlijk ruime bakken van de trolley.

De bovenste bak is gereserveerd voor alle lapjes die ik gebruik in een project waar ik mee bezig ben, er is maar één zo,n bakje daar voor bestemd, dusse.....juist ja...één project.Verder heb ik nog iets superhandigs gehad, multifunctioneel, een breipot, jullie kennen het verhaal, breien kan ik amper, maar verzamelen des te meer en ik ben gek op handigheidjes in welke vorm dan ook.

Nou boffen we hier in ons kleine "durp"  dat er dan wel niet zoveel winkels zijn, maar we hebben wel een gewéldige pottenbakker! Aan de Zeeweg, hoe idyllisch, ze heten dan ook de Zewwegpottenbakkers.We kennen elkaar al járen, en ik kan wel zeggen dat mijn huis redelijk vol staat met hun pottenbakkerswerk.

Dus het was gauw gevraagd aan Ruud of tie een breipot wilde bakken. Is tie leuk of is tie leuk? Mocht je interesse hebben, hij bakt ze ook voor anderen, met één pot, met twee, je hebt het maar voor het zeggen.Dat is het voordeel van een klein ambachtelijk winkeltje, kom daar maar eens om bij Bol.com..........

Ze hebben natuurlijk nog veel meer leuke dingen dan alleen breipotten, deze uilen vind ik ook zo super.

 Uilen vind ik sowieso altijd erg leuk. Wij horen hier iedere avond in de schemer buiten, en ook s,nachts als het slaapkamerraam open staat ( of moet ik dat nou niet neerzetten hier.....) het melancholieke oehoeoeoeoe van een bosuil, zo vreselijk leuk en vertrouwd. Gezien heb ik ze helaas nog niet maar het geluid horen we al jaren.

Ik ben besloten om mee te doen aan het razend populaire randjesproject van Simone en Annelies.Hier kan je er alles over lezen. Het feestboek gonst van de geruchten, ik geloof dat er al over de 250 deelnemers zijn.Ik spaar al heel lang rode schoollapjes, niet zo fanatiek als Annelies, maar ik heb er wel een aantal. Deze is van mijn moeder.

En als kinderen van 8, 9 jaar die kunnen borduren, dan moet dat deze vijftiger toch zeker ook lukken? spannend project voor het nieuwe jaar.De nieuwe hype van 2014.Nu nog effe een kleurtje uitzoeken.......

De jaarlijkse kerststukken zijn ook gemaakt samen met zoonlief het afgelopen weekend, mijn hemel, wat zijn die DUUR in de bloemenwinkel, dat lijkt wel elk jaar erger te worden, ik weet niet of dat komt omdat wij in het Wassenaar van het Westen wonen, maar het begint gewoon met 45 euro, en het gaat zomaar door tot over de 85 euro! 

Ongelofelijk toch? En voor minder heb je een paar kale zielige takjes in de oasis gestopt, nee, laat mij dan maar zelf fröbelen met zoonlief, gezellig, en veel geld bespaard.Fijne week allemaal weer!

De kleine dingen.......

Iedereen die mijn blog regelmatig leest weet dat ik er regelmatig over schrijf, over de kleine dingen in het leven, de kleine dingen die zo groots zijn dat ze het leven de moeite waard maken om geleefd te worden.
Soms gaat het allemaal niet zoals je het zou wensen, en juist dan zijn die kleine dingen, waar je anders aan voorbij zou lopen, of als vanzelfsprekend zou aanvaarden, opeens erg belangrijk.

Het is dat mooie boeket wat je koopt voor jezelf en wat mateloos genieten is, elke dag weer als je het ziet staan.

En s,avonds na het eten, naast de snorrende houtkachel, voor het nieuws, breien aan een shawl, niets bijzonders, en misschien juist daarom wel zo bijzonder.Dat je daar zit, en dat je dat kan, en er ook nog plezier aan beleeft.

Het genieten van je eigen omgeving, je huis, je huis tot een gezellig thuis maken, in eerste instantie voor jezelf en je familieleden, maar ook een plek waar anderen zich welkom voelen in graag komen.Het kijken vanuit de serre naar de vogels aan hun vetbollen en naar de haas en de reeën bij de appeltjes.

Het kaartje wat op het juiste moment op de mat valt en je even beseft dat er ook aan je gedacht is door een ander, of het onverwachte bezoekje van een lieverd zodat je je gedachten weer even op wat anders kan focussen dan dat wat minder goed gaat.

Je kunnen verliezen in een hobby is iets heerlijks waar je ook in het klein van kan genieten, daar zijn we het wel over eens denk ik. Het zit hem niet in het overal heen reizen en vliegen en niets willen missen van het leven, je mist misschien juist wel meer omdat je aan de details, de kleine dingen, voorbij loopt door alle drukte.

Het gaat om hoe je je innerlijk voelt en niet om hoe je je presenteert aan de buitenwereld.Een mens kan maar een bepaalde hoeveelheid informatie en indrukken verwerken.

Ik ben overigens aan iets kleins bezig wat uiteindelijk iets groots moet gaan worden, helemaal met de hand, zo vreselijk leuk! Traditiegetrouw begin ik in de decembermaand altijd aan iets nieuws, volgende keer zal ik er uitgebreider over schrijven, want tis me leuk........

Het kleine is ook, als een pubert koud en verwaaid met zijn blonde krullen in de wind uit school komt en even langs "Appie" is gereden voor poffertjes om te eten met zijn ouwe moeder, omdat tie weet dat ze niet zo lang kan staan in de keuken om ze zelf te bakken........( en ze natuurlijk zelf errug lekker vind......)

Het is ook de aandacht die je neemt om de jaarlijkse kerstkaarten te schrijven. Ik hoor vaak mensen om me heen zuchten dat ze daar zo,n hekel aan hebben, dan denk ik, niet meer doen als je er zo over denkt, of het anders gaan doen, even dat stukje aandacht voor die ouwe tante, even stilstaan bij de relatie die je hebt met diegene die je een kaart schrijft, een paar persoonlijke woorden, het maakt zo,n verschil en is het nou zoveel meer werk?

En zo gaan we verder in de aanloop naar kerst.Wij lezen al jaren dit boek van Jaap ter Haar, uitgegeven in 1998, zijn beschrijving van de beleving van Otje en Nennie van de kerst raakt me steeds weer. Fijne dag allemaal weer!