Van een tasje en een dasje en nog meer.......

Vorige keer liet ik er al een stukje van zien, ik zag bij Willeke ( dat leuke winkeltje aan die dijk in Culemborg) een werkelijk schattig tasje op de tafel staan, klein snoezig tasje met een rits en handvaten, in mooie sprekende kleuren, Ohhhhhh.....Laat ze er nou een patroontje van hebben!

Hoeveel tasjes en etuitjes kan je als vrouw quiltster hebben?  Het lijkt op de foto een hele TAS, nou, niet hoor, het is een tasJE van hooguit 20 x 12 cm, maar leuk.....nou ben ik daar niet zo handig in, in dit soort tasjes, vierkantjes naaien kan ik nog wel, stitchen ook, maar ritsen en voeringen, en dubbel afwerken....

Het was een hele puzzel voor zo,n klein tasje,en alles in het Engels natuurlijk.....ik in de weer met de Google vertaler, die dacht op een gegeven moment ook, wat wil dat mens nou eigenlijk van mij met al die rare woorden !? Gelukkig stond het ook goed met fotootjes aangegeven heb ik weer heel wat geleerd. De kick als het dan af is.....ik hoef het niet te vertellen.Patroontje is te koop bij Atelier FQ  natuurlijk.Verder was ik s,avonds aan het breien aan de sampler shawl van Wieke van Keulen.

Eerlijk is eerlijk, dat fair isle breien gaat mij gewoon heel goed af, die kleurtjes combineren, steeds een randje, leuk! Maar......de shawl is dubbel en ik vond hem te dik en te breed worden!O jee.....wat nu....ik heb het creatief opgelost.

Het werd een col! gewoon afgehecht op het juiste moment en de uiteinden aan elkaar genaaid, nu is het een heerlijke warme col die vierdubbel is, maar toch niet te dik met die mooie dunne wol van Holst.Ik ben weer opnieuw begonnen, moet toch wat op de pennetjes hebben staan, en nu smaller. "beterder"zouden ze hier zeggen!

En om in de wollige sfeer te blijven, ik ben ook nog lid van de weefkring, ik weef dus niet echt veel, of beter gezegd, ik weef niet en geniet van wat de anderen maken, maar daar wil ik toch een beetje verandering in brengen, ik wil het getouwtje weer opzetten en een shawl weven, laat ik daar mee beginnen, de wol ervoor is gekocht.Zoiets moet het gaan worden, keperweefsel, 40 cm breed, zes draden op een cm, komt goed!

Van de week was de weefkring bij mij, en we gaan een gezamenlijk projectje maken op een klein rondreizend getouwtje wat ik ga inrijgen, kan ik vast weer oefenen, dit worden wafeldoekjes.Getouwtje moet nog verder opgeboomd worden.

En dan is het er ook nog het spinnen, jullie zullen wel denken, doet ze nog wel eens wat anders? ja hoor, ik doe natuurlijk al deze dingen niet op een dag of een week, daar zit wel wat tijd tussen, ik spin te weinig, één keer per maand, en tussendoor dus nauwelijks.( en ik zeem bv met die steeds terugkerende harde wind ook elke week mijn ramen! )

Anders zie ik dit niet meer helder door het raam, het is dagelijks genieten van de vele en vele vogels in de tuin, zwermen koperwieken komen op de appeltjes en peren af die er nog liggen,

De bonte specht houd ook wel van een vetbolletje.........of twee, drie en nog veeeeel meer......

Er neemt ook deze frisse jongen regelmatig een bad in mijn waterschaal, wat is dat toch leuk om dat allemaal van dichtbij mee te maken.

Hoewel,een vogel fotograferen.....ga er maar aan staan, of beter, voor zitten, want die zijn zo beweeglijk, die zitten helemaal niet op mij en het fototoestelletje te wachten.

Vanmorgen, laat ik de huishoudelijke boel maar gewoon de boel. Maandagochtend is eigenlijk altijd schoonmaakochtend, zo na het weekend,maar vanmorgen even niet, dan gaan knutselvriendin en ik iets leuks maken.......Ik heb de twee mannen gevraagd om dit keer extra zeep te gebruiken met douchen, is dat ook gelijk gedaan, toch? Het leven van een huisvrouw is soms meestal  "Vurrukkeluk", al is het alleen maar omdat je je eigen tijd kan indelen.

Enne....Psssssttttt...........de BOOM is Binnen....niet helemaal binnenshuis natuurlijk, maar toch wel binnen. Een hele geruststelling.

Vriendschap

Hee, Psssttt.....vreemd volk op het erf.....

Tja, dat heb je als je bazinnetje er een leuke patchworkwinkel heeft, dat houd dan natuurlijk wel in dat er volk van allerlei pluimage de dijk af komt zakken.Kan je niet eens rustig in een appel pikken, want dan moet je weer op de foto, en je hebt ook geen tijd om je veren te strijken.....

Wij waren vorige week op doorreis naar vrienden in de Betuwe, en dan kijk je als quiltster natuurlijk altijd of er soms, misschien, eventueel, ergens een quiltwinkeltje een beetje in de buurt ligt, zeker als je in een uithoek woont waar de quiltwinkeltjes dun gezaaid zijn, toch?

Dat was er in Culemborg aan een schilderachtige dijk met een geweldig mooi uitzicht over de rivier,een erg leuk winkeltje! Ik viel als een blok voor de mooie antiekerige stoffen en de grijsblauwe kleur van het houtwerk overal en de oude balken, prachtig, tis dat ik op doorreis was, maar ik kreeg spontaan blauwe inspiratie voor de eigen balken op zolder!

Er hing een toepasselijke spreuk aan de muur, ik ben het er helemaal mee eens, vrienden, echte vrienden, die moet je koesteren en heel erg blij mee zijn, vrienden waar je dik en dun mee kan delen, waar je je verheugd in hun vreugde en meeleeft met het verdriet.

De vriendin die we bezochten is een studievriendin die ik al ruim 35 jaar ken, waar ik jaren mee gewoond heb in een studentenhuis,waar ik in een turbulente tijd van het leven heel veel mee heb gedeeld,een vriendin dus waar het verleden langer is dan het heden nog zal zijn, hoe zeg ik dat op mijn 56 ste? En toch is dat bijzonder, dat je een zo lang gedeeld verleden hebt,

Onze moeders zijn gestorven, niet lang na elkaar, en we kenden allebei onze wederzijdse ouders, je hebt een half woord nodig, huizen worden gekocht en verkocht, relaties veranderen, nieuwe partners komen met de wetenschap van hoe het was met de oude partners, kortom, je deelt lief en leed en vooral gedeeld verleden met elkaar.Het was heerlijk om elkaar weer te zien en te spreken, Wat is de Betuwe toch ook een mooie wereld om te wonen, zelfs in de winter, de rivier die overal aanwezig is, de slapende boomgaarden overal.We hebben het stadje Buren bezocht.

Buren mag zich Oranjestad noemen, vanwege de band met de koninklijke familie. Willem van Oranje trouwde in 1551 met Anna van Buren. Prinses Beatrix en onze koning Willem Alexander zijn gravin en graaf van Buren. 

De korenmolen op de wallen draagt dan ook de toepasselijke naam, de Prins van Oranje.In Buren stond vroeger één van de grootste kastelen van ons land, waarvan de laatste bewoner Prins Frederik van Oranje was.Dat kasteel is er helaas niet meer. 

En natuurlijk kennen we allemaal de bekende elfstedentochtschaatser W.A. van Buren.Het stadje kent veel schilderachtige geveltjes en straatjes, en al weer dat mooie grijsblauw!

En jawel, een heus ooievaarsnest op een schoorsteen, volgens vriendin stikte het hier van de ooievaars in het voorjaar en de zomer, kijk, daar heb je het al, die zien we hier aan de kust zelden. Heb ik weer.....had ik nou maar in de Betuwe gewoond, wie weet had ik dan ook wel ruim drie kinderen gehad in plaats van slechts eentje..... en eentje is beter dan geentje,tuuuuurlijk!

Het regende toen we in Buren waren, maar dat mocht de pret niet drukken, zelfs in de regen is het een heel mooi oud en sfeervol stadje met beschermd stadsgezicht.

Met werkelijk schattige winkeltjes! wow, deze kop en schotel stonden buiten, kan iets van een litertje in......mooi voor de koffie van Brabantse manlief......binnen was het een piepklein winkeltje bomvol met aan de ene kant Bunzlau en aan de andere kant Bridgewater, jeemineetje, wat wil een quiltster nog meer?( O ja, lapjes en leukigheidjes natuurlijk uit dat leuke winkeltje van Willeke ) Het was in alle opzichten een geslaagde dag, ik kan het niet genoeg benadrukken, misschien wel omdat ik ouder wordt, maar vrienden, echte vrienden waar je een gedeeld verleden mee hebt, die zijn kostbaar.

Dat zullen meer mensen met mij kunnen beamen.Ik zeg het zo vaak tegen zoonlief, familie, die zoek je niet uit, dat moet je maar afwachten, en hopelijk valt het mee, vaak wel natuurlijk, maar echte vrienden zijn de kers op de taart van het leven.

Ik ga in het voorjaar zeker nog een keer terug, want die appelenboompjes, daar bij dat schilderachtige dijkhuis in Culemborg, die wil ik wel eens zien bloeien! ( laat ik haar gelijk mijn affe tasje zien ;) )