Voorjaarsvakantie

Het is hier voorjaarsvakantie, al is er opeens, van het voorjaar, niet veel meer te merken, we krijgen een dikke staart winter, de elfstedenkoorts laait zelfs weer op......daar zat natuurlijk niemand meer op te wachten, want we willen allemaal lente

We willen zon, we willen weer af en toe met een kop koffie buiten op een terrasje kunnen zitten, okay, misschien nog net met de jas aan, maar zitten willen we , en wel buiten.

Helaas, pindakaas, of nou ja, dat weet ik eigenlijk ook niet, als ik denk aan voorjaarsvakanties in februari dan denk ik aan regen, paraplu,s, grijzigheid en mist, en daarbij vergeleken is dit natuurlijk héérlijk weer!

Dit wil ik ook even met jullie delen, onvervalst lente, en kunst, en dan denk ik, wat is nou kunst? Dit is geschilderd door het zoontje van mijn vriendin, toen een jaar of 6, op de kleuterschool.
Kom er nu nog maar eens om op die kleuterschool dan.Het was in de tijd dat een kind nog kind mocht zijn, dat het niet belangrijk was dat de twee en driejarigen peuters van heden ten dagen moeten leren rekenen ipv tekenen. De kleuren en de gehele compositie van deze tekening troffen mij recht in mijn hart, alles klopt in mijn gevoel, en is het dan kunst?

Dat blijft een interessante discussie, kunst......is dat alleen als iets je raakt, als het iets met je doet, en dat kan dan zelfs een rode stip op een geel vel papier zijn, dat is voor iedereen verschillend, ik kwam laatst deze bestipte stenen tegen, gewoon stenen, die je met een speciaal stippertje zo kan versieren, ik vind ze prachtig!En is het kunst?

En dat vind ik ook van deze lentestofjes met die haasjes, ik zag er al mooie strikzakjes van met paaseitjes erin.Gelijk maar begonnen.....

Het huis wordt langzaam toch al een beetje in paassfeer gebracht.

Wij zitten een paar dagen ergens anders in de voorjaarsvakantie, in Batenburg aan de Maas, vlak bij Nijmegen, in zo,n heerlijk sfeervol huisje van het Geldersch Landschap, en echt, jullie geloven het niet.....aan de Molendijk.......en waarom heet een dijk de Molendijk....juist ja.........omdat we uitzicht hebben op een ruïne, hahahaha, zoonlief heeft het weer DIK voor elkaar ;)

En om het over een molen te hebben, ik heb afgelopen week het molenquiltje voor hem inmiddels wel opgeregen, gedubbeld, .......dan komt het naarste klusje, voor mij dan, dat doorquilten....Pfttt....kon ik hem dat nou zelf maar leren.

Laat hij maar lekker naar die molen gaan woensdag, de schijnt de koudste dag te worden,....die wieken draaien ook zonder mij wel in het rond, ik hou het hier wel uit, zonnetje, stoeltje, voetenbankje, boekje, thee, taartje, breiwerkje, krantje,uitzicht op de ruïne , het kon voor het moment zat slechter. ( hoop ik dan he, we zitten er nog niet....)

Verder naai ik momenteel driehoekjes, héél veel driehoekjes, simpele driehoekjes, die wel moeten passen natuurlijk, soms is het simpele gewoon even genoeg, wel van dat mooie ruitstofje, mooie Hollandse driehoekjes, ik heb me bedacht dat ik voor de achterkant van deze quilt dat streepstofje wat ik ergens hier boven liet zien ga gebruiken, ook helemaal Hollands.

Ik zou zeggen, fijne week allemaal weer, volgende week vertel ik hoe het leven was rond Nijmegen, en in Batenburg, schijnt een heel leuk oud stadje te zijn met slechts 650 inwoners, we gaan het beleven.Ik heb nog wel even voor de zekerheid gecontact of het goed warm te stoken was.......

Enne...... het zou koud worden, Siberisch koud, Noordooster windkracht acht over de Maas...........nou, een slimme plattelandsmeid is op alles voorbereid.........ze garanderen warmte tot min 20 graden! Brrr....O ja, vriendin zit met man en zoon in ons huis bij de lekkere houtkachel, het damhert en de kat te vertroetelen........

Hartelijke creatieve groet, Jeannet

Zooooo klaar mee............

En dat was de derde keer deze winter dat ik geveld was-, is het geen zware verkoudheid met lange nasleep dan was het nu toch wel echt griep met hoge koorts, wat een ellende, ik weet het, er zijn ergere dingen, daar kom ik zo nog op terug, maar als je middenin zo,n ziekteweek zit, en je hoest je de longen uit je lijf,dan lijkt het wel alsof er even niets ergers is.....

Misschien is het voor sommigen herkenbaar, blijkbaar is mijn weerstand zo slecht dat ik alleen al bij het woord griepepidemie het virus te pakken heb, okay, ik spuit nare medicijnen tegen reuma waar je niet vrolijk van wordt, en ook niet beter, was dat maar waar.....en manlief werkt in het onderwijs, ook zo,n fijne gezonde omgeving....NOT.We werden achter elkaar geveld, manlief vrijdag, ik zondag, en de jongeling donderdag,

En dan te bedenken dat er allerlei mensen zijn die altijd van alles ( denken te ) mankeren en bijna een bed bij de HA hebben staan, maar nooooooit ziek zijn..........enfin, laat ik daar maar over ophouden.Dat is blijkbaar iets van alle tijden, want zongen we vroeger niet allemaal als kind het liedje van Kortjakje? ( altijd is Kortjakje ziek, middenin de week, maar zondags niet.....)

Het was dus een weekje dicht bij huis, de eerste drie dagen heb ik in bed doorgebracht, met het uitzicht op een quilt die ik ooit gemaakt heb, het kon slechter, altijd leuk wakker worden. Gossip in the garden.Blijft een erg leuke quilt waar veel aan te zien is, heerlijk inslapen s,avonds, en ook heerlijk wakker worden met het zicht op die theekopjes.

Daarna hingen we allebei in een stoel in de serre, of op de bank.We keken naar de vogeltjes, in de tuin, terwijl de zon door de takken heen in de tuin scheen, geen slecht uitzicht als ik eerlijk ben.Hoe meer oog je krijgt voor het gewone, hoe bijzonderder de wereld wordt.

Het blijft grappig om te zien hoe druk de vogels het hebben met elkaar, met eten zoeken.Het is prachtig om te zien hoe de hiërarchie bepaald wordt.

Het stikt hier ook van de bonte spechten in de tuin, soms wel een stuk of zes, als je de puf niet hebt om wat anders te doen, en de lettertjes voor je ogen dansen, is het een leuke bezigheid om hun gedrag te bestuderen, en daar samen met manlief over te filosoferen.......

En in het begin van mijn blogje zei ik al, er zijn ergere dingen....tuurlijk.Ik heb hier al eerder van die mooie kaarten laten zien van Ariena Ruwaard, met van die treffende teksten, ik wist tot voor kort niet wie er achter deze kaarten zat.

Daark kwam ik een tijdje terug achter, zij heeft een boek geschreven over hoe haar leven een compleet andere wending nam, toen ze van de één op de andere dag geconfronteerd werd met een hersenontsteking, encefalitis, en daar dus restschade aan over heeft gehouden.

Van een succesvolle vrouw met een leuke baan, geweldig gezin, rijk leven, moest ze na deze diagnose ( U heeft geen HBO niveau meer zei de neuroloog) een andere weg in slaag, gedwongen, en de manier waarop ze dat gedaan heeft, de prachtige kaarten die ze maakt, de mooie juttersstukken, het heeft mij heel erg geraakt.

Ik weet wel, je kan en mag je niet met anderen vergelijken, de ene mens heeft een hogere "frustratietolerantie" ( ja, dat leerden we al op de opleiding) dan de ander, maar als je dit zo leest, dan is het toch wel heel erg bijzonder dat er uit zoiets naars, ook weer zoiets moois is ontstaan, dat zij met haar kaarten met de pakkende teksten zo,n grote groep mensen weet te bereiken.Dat ze samen met haar gezin die kracht weer heeft weten te vinden. Het was een eye opener voor mij.

We verzorgen het beest vlak voor het raam en kunnen haar op het gemakje observeren, alles wat zij laat liggen vind gretig aftrek onder de andere vogels.Valentijnsdag is geruisloos voorbij gegaan, hoewel....er kwam een superleuk ingepakt pakketje van De Quiltster...wow....

En voor dat jullie nu denken, Tssss....waar staat dat geldboompje op dat minilandgoed? Dit is budgettair neutraal gekocht, ofwel, stofje eruit, stofje erin..,.het zou zomaar een carnavalskraker kunnen worden ;)En zo was er weer een week om, gelukkig wel........kon me dit keer niet hard genoeg gaan.

Toen we weer een beetje bij de mensen waren hebben we eerst een hele grote pan ambachtelijke kippensoep gemaakt. Het werd me in zo,n week wel duidelijk dat je erg dankbaar mag zijn als je er als gezin voor elkaar bent, de één zorgt voor de ander, de ander voor de één, dat is toch wel heel erg belangrijk in het leven. Hoeveel mensen hebben dat niet (meer) ?

Vandaag is manlief weer aan het werk gegaan, en zoonlief weer naar school, het huis ziet helemaal grijs.....overal stof en nog eens stof, de ramen zien er niet uit, de badkamer, de slaapkamers, ik weet even niet waar te beginnen......echt heel erg.....dan zie je pas hoeveel je eigenlijk doet op een dag als je niet ziek bent,en hoe het eruit ziet na ruim een week niets doen....

Pffftt....Het is een ander blogje dan gewoon, maar soms is het leven even niet gewoon.Ik moet de energie, even ( hoop ik) onder uit mijn tenen halen, zullen we vast allemaal wel eens hebben. Komt goed.

Fijne week allemaal, hartelijke creatieve groet. Jeannet