Oude wijn in een nieuw vaatje

Opmerkzame lezers hebben hem al een paar weken links in mijn blogrol zien staan. Dit is een quiltje waarvan ik de top al in 2009 afrondde, wég was ik er van, niet te groot quiltje, 90 x 90 cm, maar zo sfeervol, de Ah,s en de Oh,s waren nooit van de lucht als ik het liet zien aan anderen, alleen......het bekende probleem.....wel opgeregen, niet doorgequilt......ik dacht het met de hand te gaan doen...ooit....En toen opeens, een paar weken geleden, toen ik het weer met het schaamrood op de kaken aan iemand had laten zien, kreeg ik het op mijn heupen en dacht: Dat moet het maar eens afgelopen zijn!

Ik heb diep adem gehaald en ben achter Pfaffie gaan zitten......tot drie tellen...me voorgenomen niet te mopperen als het niet lukte, maaar, voor niets zorgen gemaakt,ja hoor! Hoe het kwam weet ik niet meer, maar Pfaffie en ik "hadden een klik"!! Het ging zomaar als een trein, nóóit gedacht dat ik dat zou kunnen, ( daar heb ik helaas meer last van....) ik en de machines........en dat na ruim twee jaar op de welbekende stapel gelegen te hebben.....

Ik heb gewoon de lijnen gevolgt en moest wel heel veel afhechten met de hand, vanwege het middenstuk waar ik niet doorheen wilde,maar dat is niet erg, Pfaffie doet het sinds het bezoek aan de wonderdokter echt subliem! Nou gebied de eerlijkheid me wel te zeggen dat ik tegenwoordig een ietsje anders met haar om ga...ik zet bv de spoel er goed in, met de klok mee, sinds dat de wonderdokter het voor me heeft uitgetekend op een papiertje ( ! )  anders snap ik het nog niet, Pfaffie vind dit duidelijk prettiger, want zeg nou zelf, wij trekken toch ook geen broek of trui achterstevoren aan mag ik hopen!? Dat zit ook voor geen meter, en zo is het ook met de spoel. Deze Affo smaakt naar meer........wordt vervolgt.......Het patroontje hiervan staat op de gratis windhamsite (klik)

Mag ik iedereen vanuit de grond van mijn hart hartelijk bedanken voor de hartverwarmende reacties en opbeurenden woorden? ik had er niets van gezegd van tevoren omdat ik echt dacht dat ik van de operatietafel zou stappen vorige week maandag..........en zonder de ruggenprik had ik dat ook vast wel gedaan.......Het gaat redelijk met mij en de de knie, redelijk, meer kan ik er niet van maken, maar het is ook nog maar een week geleden, en de revalidatie duurt een jaar, dus tja....wat wil je dan......meteen kunnen lopen en fietsen en geen pijn meer.......gaat niet helemaal lukken ben ik bang..., ik ben als de dood dat ik de hoek van 95 niet haal met het buigen van de knie, dan wacht me een traktieapparaat voor een paar dagen in het ziekenhuis,en daar moet ik niet aan dénken.....Soms is het zo in het bio vakantieoord onder de quilt....

En dit is het geopereerde been, ziet er niet uit, helemaal knalroze geschilderd! speciaal voor de vrouwelijke patienten, mannen worden blauw geschilderd ( grapje), is over nagedacht......zulke dingen lees je nou nooit in voorlichtingsfolders. Mijn vriendin heeft samen met manlief het pleister thuis verwisseld. De verpleegster in het ziekenhuis zei opgewekt, zooooo, dat zie er goed uit! ik keek voorzichtig...., werd subiet onpasselijk! wat een enorme jaap!! en dan die krammen......ik lag gelijk weer met gestrekte oren achterover naar adem te happen, had ze het daar wel over mijn knie!? vandaar die zak aan de linkerkant op de foto, die doe ik eerst over mijn hoofd, gaatje erin voor een rietje......en dan hoor ik het wel als ze klaar zijn.....Ik neem hem ook mee als de hechtignen eruit moeten.....Je leert jezelf wel kennen voor zover ik dat nog niet wist, ik ben beslist géén held in dit soort dingen......Het leven is gauw bijzonder als je alleen maar onder de appelboom vertoeft en je verdiept in een spin die een vlieg vangt.Wat een pijnlijke aangelegenheid is me dit.Nee mensen, het valt me allemaal helemaal nog niet mee, ik ben niet alleen met quilten ongeduldig, dat is wel duidelijk.......Goeie week allemaal, de zon schijnt te komen vandaag!