Een fris begin van het nieuwe jaar.

Een heel fris nieuwjaar ligt voor ons, een nieuw begin met nieuwe kansen en oude zaken om op terug te kijken, het is een heerlijke dag om een rondje polder te fietsen, dat doe ik eigenlijk iedere dag, ik probeer om 10 kilometer per dag te fietsen, weer of geen weer, en ik moet zeggen, het is een heel goed dagelijks ritueel.Heen en terug naar het dorp zijn er al vijf.enne.....ik ben heel de herfst en de winter nog niet verkouden geweest! Fietsen jullie een stukje mee?

Ik kom langs schilderachtige dijkjes waaronder het fietspad ligt langs een brede sloot,omzoomd door oude knotwilgen, die zijn in de zomer prachtig, maar als je er oog voor hebt zijn ze in de winter minstens even schitterend, ik ben er altijd een beetje jaloers op....hoe houden ze dat "haar"zo mooi omhoog staan zelfs met windkracht 8 ? Ik heb zelf altijd een potje en een föhn nodig om dit effect te bereiken.....

Hier ben ik ook zo dol op, oude hekken, steeds minder zie je ze langs weilanden, steeds meer zijn het rechte moderne metalen hekken, onderhoudsvrij, maar die houten hekken vind ik zo schilderachtig.

Onderweg passeer ik diverse oude boerderijen met mooie makelaars, zo heten die ornamenten die boven aan het overstek vast zitten. Wij hebben ook een makelaar aan ons huis, maar niet zo,n mooie als deze, dit is een monumentale boerderij bij ons aan het begin van de weg.

En dan die treurwilgen zonder blad.....geweldig vind ik ze, ook in de winter, of juist in de winter, als de zon met de gele takken speelt.Het is heerlijk om zo te fietsen, de wind door je haren, te mijmeren over wat is geweest en wat komt, Ufo,s tot Afo,s maken, nieuwe quiltprojecten beginnen.

Onderweg passeer ik altijd een koppeltje van vijf witte knobbelganzen die me vrolijk goeiemorgen gakken als ze me zien, we kennen elkaar inmiddels.

Voor het nieuwe jaar heb ik wel een wel erg ambitieus plan afgesproken, met vriendin J, Ageeth en Debbie, we willen een begin maken met de Phebe.....Brrrrr, dat patroon heb ik al heel lang in huis, maar tot nu toe is het in de zak gebleven, zakje kun je het niet noemen, wat een megaproject, maar Ohhh, wat is tie móói.....Als je zoiets toch eens kan vervolmaken.....De meeste mensen zien op tegen al die ohiostarblokken, ik geloof iets van 140, maar ik zie op tegen al dat appliqueren van het middenstuk, zeker met drie medestanders uit "de stal van Ted Storm "als ik het zo mag noemen. Maar goed, je kan het ook positief zien! Daar kan ik nog een hoop van leren......enne....misschien kunnen we een dealtje maken.....ik 420 ohiostars en de dames voor mij het middenstuk.....*Uh*

En tja....toen waren we inmiddels weer wel op huis aan gefietst,een nieuwe lente komt er aan, de sneeuwklokjes in de tuin komen de grond uit, ik kan dus niet meer zomaar klakkeloos door het gras lopen, dat voel je wel onder je schoenen.

Het leven is weer "feestloos"voor een poosje, we moeten het weer uit onszelf halen in deze donkere maanden na kerstmis, oftewel, het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen, vind ik zo,n mooie spreuk, en dat kunnen wij quilters wel heel goed met onze lapjes! Leuk dat jullie zijn meegefietst, dan lijkt het toch altijd of de tijd sneller gaat als je met een clubje fietst.....Fijne week allemaal! ( ik wacht in spanning de Quilt en Zo af van Januari........)