Over een "oude Affo" en de knie....

In een grijs verleden, ik denk wel 25 jaar geleden, ergens in 1986, toen de knie nog niet zo heel erg protesteerde als nu,toen had ik een andere hobby dan quilten, toen weefde ik. Op een groot houten zweeds weefgetouw van Glimäkra. Ik was lid van een toen nog bloeiende weefkring, allemaal grijze bolletjes, ik had als enige nog een blond bolletje! (ongeverfd dan he) We hebben toen met een twaalftal dames een sprei geweven met een cottoline (katoenen) schering en een wollen inslag

Toen was ons bed een stuk smaller, we hebben nu een megabreed bed, dus tis een beetje smal geworden voor deze sprei, Ohhhh, als jullie eens wisten hoeveel spreien ik al heb.........in alle soorten en maten en technieken.En weet je waar we onder liggen? een gekochte van riviera maison......dat heeft een reden.....maar nu dwaal ik af.

Iedereen zocht een kleur uit van wollen tweed wat we kochten bij het textielmuseum in Tilburg. En een patroon uit het "boek der boeken" in die tijd,  je weefde dus 12 blokken van 12 verschillende kleuren die je later met elkaar ruilde zodat je uiteindelijk 12 dezelfde kleur blokken had in verschillende patronen. Vatten jullie quilters het allemaal nog?

Het patroon werd uitgevogeld en ingeregen op het getouw, een schering van ongeveer 12 meter,de blokken waren 70 cm in het vierkant.Ik had niet één weefgetouw, welnee, ik had er wel vijf van groot tot klein, want net als nu met quilten was je toen ook met minimaal vier projecten bezig. Het grootste weefgetouw was mijn Glimäkra standaard, 160 cm breed met een dubbele kettingboom en de mogelijkheid tot 16 schachten. Een enorm indrukwekkend apparaat, en het is niet te geloven, maar vorig jaar is hij ( tot opluchting van manlief....die was altijd de klos bij het ketting bomen......)opgestookt in de kachel, niemand wilde mijn Glimäkra hebben, zelfs niet voor niets!!

Dit was het patroon wat ik had uitgekozen, maar ik wilde de sprei groter hebben, voor een tweepersoonsbed, ( toen hield ik al niet van kleine projecten....) dus ik heb vier extra blokken geweven op de hoeken.

Dit vond ik ook een heel mooi patroon, beetje Escher achtig.Ik weet niet meer van wie deze was.Wie weet leest er iemand mee die toen ook heeft meegedaan en weet die dat nog.

Maar......met het weven van al die 16 blokken was je er nog lang niet....die blokken moesten ook nog aan elkaar, en daar zat hem de kneep. We hebben dus meters en meters smalle cottoline banden geweven, voor de sashings er tussen, zowel aan de voor als aan de achterkant. ( vandaar dus die meerdere getouwen....) Ongelofelijk wat een werk was me dat! en wat een saai werk, al die neutrale grijzige banden, als ik er nog aan denk......een mens heeft toch wat over voor zijn hobby?

En natuurlijk de rand er omheen, een brede cottoline band waarvan de streepjes precies in het verstek moesten passen op de hoeken zowel voor als achter.Ik weet niet meer hoe ik het voor elkaar heb gekregen, wat was me dat een megaklus! die banden.....al die banden, ik denk wel een meter of 25, allemaal met het handje geweven he.

Het was een waanzinnig leuke hobby. Helaas door de knie ellende ging het niet meer, op je knietjes onder en achter het getouw inrijgen en aanbinden, en dan dat intrappen, hoe meer schachten hoe zwaarder het werd. En tja...ik kon ook toen geen maat houden he......als ik eenmaal achter dat getouw zat kwam ik er de hele dag niet meer achter vandaan.......waren de knietjes toen al "nie blij" mee.......Ik weefde ook damast, hoe fijner hoe mooier, 27 draden op een cm, linnen en katoen,tafelkleden, theedoeken, bedenk het maar, ik zal het nog wel eens laten zien in een ander logje. Als ik dood ben kunnen ze wel een museum inrichten van alles wat ik al gemaakt heb!

En nu ik het toch over een knie gerelateerd verhaal heb, dan maar de allerlaatste knie update: Ik ben gisteren voor een second opinion naar Dr. J geweest, want het blijft knudde met de knie. Daar zijn de fysiotherapeuten het inmiddels ook wel over eens.Dr. J is een stuk communicatiever en prettiger in de omgang dan zijn collega Dr. D,maar aan het resultaat is helaas niets meer te verbeteren. De buiging en vooral de strekking blijven ver onder de maat, ik zal volgens Dr. J altijd een stijf been houden en beperkingen bij het staan,lopen, traplopen, fietsen, met alle gevolgen van dien.Een nieuwe operatie is helaas geen optie.

Helaas pindakaas en vette pech. Dit is een risico wat juist bij jongere mensen vaker voorkomt. Dr. J is een jonge Belgische arts die met modernere operatietechnieken werkt, snede aan de zijkant ipv over de knie met aanzienlijk minder schade aan weefsels en pezen. Maar goed, ik heb zoals jullie weten voor een hele goeie orthopeed gekozen. foute keuze geweest, maar dat weet je altijd pas achteraf. Het zij zo, ik zal mijn leven lang klant blijven bij de zo gehate sportschool om de knie niet nog meer te laten verstijven en ik zal mijn toekomstbeeld fors moeten bijstellen, en niet alleen dat van mezelf, dat geld ook voor man en zoonlief, want hoewel de pijn voor een groot deel weg is, kan ik jullie verzekeren dat een stijf been ook "geen feestje"is, en een minilandgoed met een camping runnen met een stijve knie....Mwah......Het is in elk geval nu wel duidelijk en dat geeft ook een stuk rust.