Ode aan mijn moeder

Vandaag wil ik een eerbetoon aan mijn moeder uitbrengen, gisteren zou ze jarig zijn geweest, vorig najaar is ze overleden.Waarom ik een blogje aan haar wijd heeft te maken met haar grote liefde voor handwerken, en dan met name het Hardanger borduurwerk. Deze merklap heeft ze ook eens voor mij geborduurd.

En dit is haar allereerste proeflap van het Hardanger, wat zou ze zich er nu voor schamen.......gewoon met een katoentje, grof werk, maar toen ook al keurig.

Het is niet mijn bedoeling om een tranentrekkend verhaal op te schrijven over haar gemis, dat is een ieder die dat heeft meegemaakt wel duidelijk, en wie het nog niet heeft meegemaakt weet nog niet hoe dat voelt maar komt er ook eens voor te staan als je de "normale"loop van het leven volgt.

Het was haar grote liefde, handwerken in de brede zin des woords, maar toch vooral het Hardanger had de laatste jaren haar hart gestolen. Een k(l)eurig kerstlopertje voor de salontafel.Dit blauw linnen kleed maakte ze eens speciaal voor mijn ronde tafel.

Maar ik vind het eigenlijk te mooi om op tafel te leggen.

Zij werkte zo keurig netjes, zo verfijnd, en ze heeft dan ook al heel veel kleden gemaakt,met mooie linnen materialen, zonder enige workshop, ze kocht een tijdschrift en ze begon.

De mensen die ook Hardangeren zullen het werk zien wat er in zo,n kleedje zit, vooral de randen zijn heel veel werk.En dat fijne knipwerk wat je later weer omzoomt. Nooit knipte ze één draadje teveel door.

Ik heb dus nu stapels handwerk van haar in mijn kast liggen, en ik durf het niet te gebruiken, het lijkt me zo teer, zo moeilijk te wassen, hoewel ze het zelf wel op de tafel lag en gebruikte.Dit roze lopertje lag op haar salontafel.Kijk eens hoe mooi dat randje gemaakt is. Hier was ze zelf erg trots op.

Op school had ze dan ook een heel hoog cijfer op haar rapport voor "nuttige handwerken"en als ze niet in die tijd had geleefd, in de tijd van veel minder mogelijkheden voor een eenvoudig arbeiderskind dan was ze vast een hele goeie handwerkjuf geworden.

Want niet alleen haar Hardangerwerk was geweldig, ze kon eigenlijk alles, merklappen borduren, waarvan er velen in mijn huis hangen, en dit mooie richelieu werk.Helemaal met de hand gemaakt.

Zij was heel perfectionistisch en het was dan ook een sport om haar werk zo mooi te maken dat je nauwelijks verschil zag tussen de voorkant en de achterkant.

Ik kan hier lang niet alles laten zien, maar er ligt boven een hele kast vol met allemaal prachtig oud en nieuw linnengoed en borduursels en tafelkleden.

Ik denk dat ik heel veel op haar lijk, het bezig zijn met mijn handen heb ik beslist van haar, al zijn er tijden geweest dat je als dochter niet op je moeder wilde lijken, nu ben ik er blij om. Als kind weet ik niet beter of mijn moeder had een handwerk in welke vorm dan ook onder handen.Zij kon alles gewoon heel goed, truien sokken en vesten breien, poppenkleertjes, kleding maken,spinnen, haken, ze heeft wat gordijnen en spreien gehaakt, borduren, bedenk het maar en ze kon het, en altijd even mooi (en snel ! uh...van wie heb ik dat.......)

Dit was weer een stekenlap van heel fijn linnen, die rand alleen al was goed voor vele uren werk.En deze merklap van lente, zomer, herfst en winter is de favoriet van zoonlief.

De bekende Friese merklap is mijn onbetwiste favoriet.Zo fijntjes gemaakt, over één draadje linnen geborduurd met slechts één draadje DMC.

Een handwerkvriendin van haar zei het zo treffend toen ze daar lag, "daar liggen de werkzame handen nu stil" En dat vond ik zo,n rake uitspraak. Tot op hoge leeftijd heeft ze gehandwerkt en ik ben heel blij met alles wat er van haar in ons huis hangt, zo is en blijft ze er toch altijd nog een beetje veel bij.Ze had gisteren 86 geworden.Iedereen een fijn weekend, en als je je moeder nog hebt, koesteren! moederdag is zoveel meer dan die ene dag per jaar in Mei.