Judasoren

Tis al weer 2 december, de eerste advent hebben we gehad gisteren, trouwe lezers weten inmiddels dat het voor ons de tijd is om traditioneel de Anna Berger ster op te hangen.De donkere dagen voor kerst breken weer aan.We hebben iets grappigs gevonden in de tuin.

De meeste mensen zullen vast wel eens van judaspenning hebben gehoord, een prachtige plant van het vroege voorjaar die paars of wit bloeit, waar je in de zomer niets van ziet en die zich dan later in de herfst manifesteert met verrassende, in het zonlicht glinsterende penningen die het zo goed doen in bloem en kerststukken, maar waar  ik het hier over heb zijn Judasoren, vraag me niet waarom ze zo heten, misschien omdat ze op de oren van judas lijken ?

Het is een prachtig gezicht, zo,n zwam in een boom,maar ja, daar gaan we weer...ieder voordeel heeft zijn nadeel, want de boom waar ze in groeien is er helemaal niet blij mee.Het ondermijnt zijn krachten en hij was dan ook al helemaal scheef gewaaid.Je schijnt ze goed te kunnen eten, mwah.....ik weet niet of ze er hier thuis wel van houden.Hier (klik) zie je nog veel meer prachtige afbeeldingen.

Manlief heeft hem al omgezaagd, maar het onderste stuk dus met de Judasoren heeft tie op mijn verzoek laten staan.Zelfs in de winter is er nog wel van alles te beleven in de tuin als je goed kijkt. Het is eerder donker s,avonds en later licht s,morgens, waardoor we de reeën niet zo vaak meer zien.

Dat ze er wel degelijk zijn bewijst de aanwezigheid van dit soort plekken in de tuin, omgewoelde stukken grond  waar ze heerlijk hebben liggen slapen. Gisteren zagen we ze weer s,morgens vroeg.

En echt vlak bij het huis, fijn gevoel dat ze zich blijkbaar hier net zo thuis voelen als wij.

Tuurlijk zorgen wij daar ook wel voor als goede gastheren, de tuin ligt bezaaid met valappeltjes, die hingen allemaal ergens hoog boven in de boom waar wij slecht bij kunnen en dus delen we die overvloed graag met zoveel mogelijk beestenspul.

Van de week kwam ik achterin de kast dit gedeukte en gehavende blikje tegen, gaat van vader op zoon staat er op het deksel....nou, in dit geval gaat het van moeder op dochter...want wat mag er dan wel inzitten ?

Allemaal kaartjes met sokkenwol, sajet zoals dat heette, ik weet het nog wel hoor, dat mijn moeder s,avonds zuchtend de sokken van mijn vader stopte, altijd gaten in die sokken van de klompen.Wordt nu toch niet meer gedaan? of komt het juist weer terug omdat er steeds meer sokken gebreid worden?

Een eigen gebreide sok, daar weet je van hoeveel werk het is, daar heb je je mee verbonden, en die gooi je dus niet zomaar even weg.En dat is het, de verbondenheid met de dagelijkse dingen lijken we wel steeds meer kwijt te raken, en als je je niet met iets verbonden voelt, voel je je minder verantwoordelijk, in alle opzichten.Weten jullie wat één zo,n kaartje kostte vroegûh? 7 cent!Kom daar nu maar eens om.......

Ik heb al mijn licht donker blokjes tot een lap aan elkaar, ong. 1 meter in het vierkant, nu ligt het even stil, want ik wil er een mooie rand omheen, en tja.....er groeien hier dan wel judasoren aan de bomen.....maar nog steeds geen stofjes, dus daar moet je voor naar een "randenwinkel" En dat zou nou zomaar eens even kunnen duren......Fijne week allemaal weer!