Donkere dagen voor kerst

We zitten in de donkere ( en sombere) dagen voor kerst, van alles komt voorbij, wind, regen, mist, nog meer regen en wind, grijzig en druilerig, ik krijg er altijd een beetje onbestemd gevoel van, zo aan het eind van het jaar,het idee dat iedereen achter iedereen aan holt en het steendruk heeft met alles behalve ikzelf, of ik aan de zijlijn sta toe te kijken, zoiets.

Want ik heb het namelijk helemaal niet "steendruk", integendeel, ik leuter een beetje rond en er komt zeer weinig uit mijn handen, tijd genoeg, maar op de één of andere manier ontbreekt de lust.(Quilt)dipje?

Als ik de Allerhande van AH lees, met het thema Samen, dan wordt ik er ook niet echt vrolijk van, samen.......leuk thema, voor de opgeklopte gezellige Libelle en dus AH gezinnen met opa,s en oma,s en de kleinkinderen allemaal in vol ornaat aan een perfect gedekte tafel met goed gelukte ingewikkelde recepten,ik vraag me wel eens af, wie viert er zo eigenlijk de kerstdagen?  In de krant lees ik dat 25 % van de ouderen helemaal geen kerst viert......vanwege eenzaamheid....Wie houd nou wie voor de gek?

Ik maak mijn huis "kersterig"met de gedachte dat het eigenlijk al best leuk was, en kan leuk nog leuker? en hoe dan, beetje verplaatsen van spullen, en aan spullen geen gebrek uiteraard......

Mijn kerstquilt is dit jaar uit logeren bij de Pottenbakkers, tuurlijk ga ik er af en toe kijken hoe of het met de herders en de schapen en de wijzen gaat, altijd gezellig daar! Daar kan hij nog bekeken worden tot in januari met nog een paar winterse quiltjes.

Hier in huis hangt de levensboom, ook sfeervol met de kerst, en de prachtige hyacintglazen zijn nu gevuld met roosjes en besjes en ander kersterig groen, zou zo maar eens kunnen dat ze er erg lang staan zo met zijn drieën en steeds wat anders erin.

De kerstman van mijn moeder gekregen is er elk jaar bij met kerst, soms staat hij hier, en soms staat hij daar, maar erbij is tie altijd.

Om het maar niet te hebben over het kleine kunst kerstboompje, ook van mijn moeder, herinnering wordt traditie, staat heel gezellig in de eetkeuken.

Het maakt je er ook pijnlijk van bewust dat er andere tradities geboren worden, tradities waar je niet op zat te wachten, die vanzelf komen en waar je wel mee te dealen hebt ,tradities naar aanleiding van gebeurtenissen die ons allemaal, hoe dan ook, een keer overkomen.En de ene keer lukt dat dealen beter dan een andere keer.

Ik probeer altijd om iets extra,s te doen voor goede vriendinnen, die zijn zeldzaam, echt goede vriendinnen, en dan bedoel ik niet de FB vrienden, hoewel dat zeker leuk maar vooral luchtig is, of de mensen die je wel eens tegenkomt als "ships who passed in the night"maar de mensen die er voor je zijn ( en voor wie jij er bent) en die er ook voor je blijven als het leven niet alleen maar jodelahiti en lollig is.

En dit is ook een waarheid als een koe, zo is het maar net, met zijn drieën, Dan is het maar heel goed voor mij om weer eens te beseffen dat met zijn drieën ook waardevol kan zijn en me niet te willen meten met anderen aan die overvolle tafels.Het zit em in de kwalitiet, niet in de kwantiteit.

Het is makkelijk om een jodelahitie blogje te schrijven, dat leest ook makkelijker weg, heerlijk in heerlijk knus huisje, gelukkig is het ook meestal zo, maar soms even niet, het komt altijd wel weer terug, morgen, of overmorgen of volgend jaar.......

Ook de "niet jodelahitimomenten" mogen er zijn zeggen ze in de mindfullnes. Tuurlijk gaan we gourmetten met kerst (errug.....lees stank de volgende dag....) van het leuke Butterfly servies ontbijten, hebben we alle drie twee hele weken vrij,

Hebben we gisteren een overheerlijke  kerststol gebakken, ( wat een kick trouwens als er zo,n heerlijk geurende stol uit de oven komt.....) eten we stoofpeertjes van eigen boom, zal het vast gezellig zijn en voor je het weet is het al weer januari want de kortste dag is al weer geweest.

Ik wens een ieder fijne warme kerstdagen, en ik sluit af met de mooie woorden van Mandela, laten we die meenemen in ons hart voor 2015!