Zonnig weekendje Brabant

En zonnig werd het! Daar waren we met zijn allen toch wel even ernstig aan toe, in de tweede week Meivakantie! Heul erg zonnig zelfs.Zo zonnig dat wij besloten om het strand te verlaten en het weekend af te reizen naar de aspergeprovincie, juist ja.......

Het prachtige Brabant, de Kempenstreek, waar de familie van mijn wederhelft vandaan komt en grotendeels nog woont, en waar een schoonzus maar liefst 60 werd, en dat ging vieren, want in Brabant wordt alles gevierd, of je nou 59, of 60, of 61 bent, het leven wordt er gevierd!

Dat is bij ons hier in het westen toch wat minder, niet dat we niets vieren, maar Brabant.....dat is de provincie van de feesten in mijn beleving. En een feest was het, ook een feest van de ontluikende lente, de prachtige met bomen omzoomde wegen in het tere lentegroen, adembenemend!

Overal de gele brem in de bermen in de bossen, prachtig, prachtig, wat een andere wereld dan bij ons toch weer. In de herfst zijn die bomen getooid met schitterende herfstkleuren, maar nu, in de lente, ook meer dan geweldig.

Brabant staat hier synoniem voor Herberg den Bockenreyder, dat weten trouwe lezers inmiddels wel, de meest bekende uitspanning in de bossen van Landgoed de Utrecht, het was er steendruk en toch gemoedelijk, de kracht van Brabant. Gelukkig zijn ze daar zeven dagen per week open, dus we missen het nooit!

Nou hadden mijn twee mannen, de één een hele Brabander en de andere een halve, al wat voorwerk thuis gedaan, want mijn jonge halve Brabander meent dat hij daar later ( en eigenlijk is zijn beleving van later al morgen) wil gaan wonen, en als het dan toch gaat gebeuren, dan gráág dicht bij "D,n Bock" uhhhhh.....

Ze hadden een prachtig huis gevonden, diep verscholen in de donkere bossen, tegen de Belgische grens aan, in Landgoed de Utrecht, ver van de bewoonde wereld, en niet onbelangrijk...helemaal geen buren!En het uitzicht uit het keukenraam achter....tja, eerlijk is eerlijk, dat ziet er hier anders uit.....Dat leek ze wel wat voor "mams" dehutjeopdeheikneuter.

Zeker, zeker, fenomenaal!Maar ik weet het niet hoor, ik weet het niet, tuuuuurlijk, diep in de donkere bossen is niet onaantrekkelijk, maar een ouwe taart als ik, die van alles mankeert, ver van de civilisatie, ik weet het niet.....voorlopig maar eens een nachtje over slapen, en dat hebben we hier gedaan.

In Knegsel, één van de acht zaligheden, bij een vogelaar! Past het me beter? Het was meer dan geweldig! en voor mij de negende zaligheid, werkelijk. Wat een smaakvol en met oog voor detail ingerichte B&B.zo mooi daar, dat kon zo in een Belgisch woonblad.

We werden s,morgens gewekt door de vogels die in de enorme kersenboom woonden, een bonte vliegenvanger vertelde de eigenaar. Er was een heerlijk ontbijt, zo fijn als dat zomaar voor je wordt klaargemaakt,

Genieten was het sowieso, prachtig weer, ontluikende lente, thuiskomen voor manlief, kijken wat er veranderd is,vaak zijn veranderingen niet ten goede, soms wel, dan wordt er opeens een natuurgebied aangelegd ipv beplant, maar meestal is het anders.

Dit was shocking voor ons! Zien we hier dagelijks om ons heen zo ver als de horizon reikt hónderden windmolens die de skyline van Voorne Putten ontsieren, dat hadden we daar toch niet verwacht! Ja hoor, ook hier is het windmolenvirus  doorgedrongen, en niet één, nee, VIJF! bij Reusel, prominent aanwezig in het akkerbouwland.

De Eneco heeft het Brabantse land gevonden, tja......nou heb ik niets tegen Eneco, zeker niet toen ik bij thuiskomst de eindafrekening van de jaarnota kreeg en we een aangenaam bedrag terug kregen, bij deze dank! Maar die windmolens........

Gelukkig heeft ook Brabant nog andere molens, 130 welteverstaan, dat zijn allemaal weetjes als je met een jonge molenaar in spé op pad gaat, my goodness.......De gediplomeerde molenaar rook zijn kans........jeuhhh, eindelijk een echt geïnteresseerde die úren over zijn hobby kan praten.

En daar zat mams, voor de molen van Borkel,op een stoeltje in de warme zon, zonder breiwerk, quiltwerk en drinken...met nog een andere molenaar die als een ratel allerlei  molenweetjes en nieuwtjes opdiste, wel ruim een uur, of die mannen nooit boven uit die molen zouden komen. En we waren op weg naar de Achelse Kluis

Maar daar ga ik niet meer heen, nu twee keer geweest, en wat ik al zei, in Brabant vieren ze het leven, prima, maar om nou met honderden mensen het Roomse Leven in de zon daar in een kloosterbinnenplaats te vieren, dat gaat me te ver, wat een commerciële drukte was me dat!En geen kloosterling te bekennen.......wel ijsjes en biertjes en souveniertjes.

Tenslotte waren er de asperges, de echte, kwaliteit AAA1 of zoiets.Het was moederdag gisteren, dus moeder wilde het maar makkelijk hebben als ze thuis kwam, geschild en al, en voor een prijsje waar je bij ons nog geen drie asperges op je bord hebt liggen.ze al een paar keer gegeten, héérlijk!

Dat was ook weer genieten, onder de eigen veranda, met uitzicht op het eigen minilandgoed en het geluid van de eigen vogels, oost west thuis is het gelukkig ook nog wel best! En dat huis daar diep verscholen in die bossen? Ik weet het nog niet........daar zijn meer nachtjes slapen voor nodig, in het eigenste bed.Fijne week allemaal weer, de meivakantie is weer voorbij, voor zoonlief op naar het examen!