Kerstmis 2016

Rondom de kersttijd kijken veel mensen graag terug op het afgelopen jaar.Wat maakt kerstmis 2016 tot een andere kerst dan in 2015 en daarvoor? Dat is de vraag die mij wel eens bezig houd in deze tijd.

Natuurlijk de mensen die er niet meer zijn, dat staat met stip bovenaan,mensen die wel in je hart zitten, maar die niet meer lijfelijk aanwezig zijn.Je denkt dat de scherpe kantjes er vanaf zijn, en dat is ook vaak zo, maar met sommige dagen, dan merk je dat het toch wat tegenvalt, hoort allemaal bij het leven.

Er vallen mensen weg, en er komen niet heel veel mensen voor terug, althans niet met kerst. kerst is en blijft toch vaak een feest van (naaste) familie,

Met vrienden vier je oud en nieuw, maar geen kerst, dat is een familieaangelegenheid.herinneringen lijken in deze maand wel veel meer binnen te dringen dan anders.Of beleef je ze anders? Intenser.

Ik las laatst in de Libelle van een vrouw die zei, de decembermaand is een bevestiging van wat ik mis. Ik voel dan dat ik geen deel uitmaak van wat door de meeste mensen als normaal gezien wordt, alsof ik niet meedoe met het echte leven en dat doet pijn.

Dat trof me wel, dat ze dat zo zei, ze had geen kinderen, en haar man was op jonge leeftijd overleden. ik denk dat voor veel mensen de decembermaand gauw voorbij mag zijn, om allerlei redenen.

Je kan met ernstige ziekte te maken hebben, of met financiële armoe, wat me ook heel erg lijkt juist in deze tijd waarin alles om consumptie en commercie lijkt te draaien.

Laatst zag ik een stukje op TV over de ouderen in Moldavië, daar schrok ik van, je weet dat het er is, ik stuur altijd geld voor een voedselpakket, maar het zien, het werkelijk zien wat het inhoud om in die barre kou in zo,n sjofel onderkomen te leven en een uur te moeten lopen naar de gaarkeuken, daar wordt je stil van in je eigen warme comfortabele huis, met slechts één vraag, wat gaan we eten met kerst?

Ik weet het wel, je kan niet alle ellende van een ander tot je binnen laten komen, laat staan oplossen, maar het maakt mij wel vaak wat somber als ik dat om me heen zie gebeuren, veel weten maakt niet gelukkiger.Kranten, TV, social media, het komt wel binnen allemaal en dan moet je er wat mee.Dan voel ik me medeverantwoordelijk.

Het brengt je weer wel bij de realiteit van het gewone, en het gewone geeft ons al zoveel waar je niet vaak bij stilstaat tot er weer ergens iets gebeurd wat je dat laat in zien.En er gebeurd vaak ergens iets.

Ik probeer altijd het hele jaar door met het seizoen mee te bewegen, al heel mijn leven. In de lente voel ik me anders dan in de winter, je behoeften en vermogens verschillen per seizoen, als je je daarvan bewust wordt kun je je activiteiten en je leeftempo daar op laten aansluiten,

De natuur is voor mij een rijke levensbron waar ik graag uit put.Je kunt er in deze verwarrende, soms op hol geslagen wereld op vertrouwen dat gedurende de cyclus van een jaar alles aan bod komt, dat geeft een stuk rust.Die winterrust nodigt mij ook uit tot zelfreflectie.

Waar ben ik mee bezig? Hoe sta ik in het leven? wat zijn voor mij belangrijke waarden en normen, en leef ik ook daadwerkelijk naar die waarden? Hoe kan dat anders, beter? of niet.

De laatste jaren zie je een herwaardering voor echte, pure natuurlijke materialen, hout voor de kachel, wol voor sokken en truien, spinnen, zelf bakken en braden,eten zonder pakjes en zakjes,het zijn voor mij de waarden die ik belangrijk vind, het echte, pure, ambachtelijke, wat sobere sfeertje.

Dat is voor mij altijd al de rode draad in mijn leven geweest.Naast het creatieve, met mijn handen bezig zijn. Globalisering wordt weer meer lokalisering leert zoonlief op school.Wat dat betreft zijn kinderen, jongeren, ook reflecterend.

Het gaat voor mij niet om steeds meer en meer, maar om de verdieping, niet het leven in de breedte met veel zogenaamde vriendinnen of honderden ( of zelfs duizenden ! ) FB vrienden is belangrijk, maar de verdieping met de mensen die me na staan en waar je aan een half woord genoeg hebt, of zelfs helemaal geen woorden nodig hebt.En het lijkt een trent te zijn dat daar steeds meer mensen achter komen.

Wat ik het moeilijkste vind is om te blijven streven mijn eigen waarden en normen geen geweld aan te doen ondanks dat anderen die grenzen soms ver overschrijden, het zegt meer over die anderen, niet op reageren.....mezelf niet verlagen tot dat niveau.Dat is best een opgave.

Maar nu straks eerst kerst, kerst met mijn twee mannen.De jongeling hier in huis verheugt zich er al mateloos op, ook zonder een grote familie aan tafel is het voor hem gezellig, en dat is toch fijn om te horen voor "ons oudjes"..........

Ik wens jullie allemaal een hele fijne warme kerst, wat en waar en met wie het ook mag zijn, en denk eens na in een onbewaakt ogenblik tussen de kerstkalkoen en het spektakelstuk over wat voor jou je waarden zijn. Ik ben niet zo van het "zoenen", maar voor nu maak ik een uitzondering! ;) Voor jullie allemaal! ( als je hem wil ontvangen natuurlijk ;)

Hartelijke lieve en creatieve groet, Jeannet