Laatste blogje van 2018

En weer is er een jaar omgevlogen......echt omgevlogen, ik weet niet zo goed wat ik er verder van moet zeggen, een beschouwing van het afgelopen jaar? Het leven gaat met de seizoenen op en neer, en toch is het ook altijd weer anders, zeker als je buiten woont zijn de seizoenen een leidraad van het jaar,geen idee of dat in de stad ook zo is, maar dat denk ik wel.Daar groeien ook bomen en vliegen vogels rond, je moet het willen zien.

Het is voor mij een jaar geweest waarin ik in toenemende mate met allerlei vervelende chronische gezondheidsproblemen te kampen heb gehad, wat het niet makkelijk maakte om dan ook nog steeds weer redelijk positieve en opgewekte blogjes te blijven schrijven elke maandag. Dat geeft stof tot nadenken.........Op 6 augustus 2008 plaatste ik mijn eerste blogje.Dat ging toen nog alleen over quilten.

Het werd met de jaren steeds uitgebreider en mijn gezin en leven kwamen meer centraal te staan.  Ik heb nu ruim tien jaar van mijn leven op het "minilandgoed"met man en zoontje die inmiddels Zoon is geworden, voor een deel met jullie gedeeld.Alles is in die jaren al eens een keer ( of meer) voorbij gekomen, heel veel dingen blijven hetzelfde, jaar in , jaar uit, want "altijd weer, zullen de rozen bloeien " ( gelukkig maar!)

Ik heb een paar keer een blogpauze ingelast, elke week een blogje schrijven, ondanks het fysieke "gedoe" viel niet altijd mee.Veel is er veranderd in "blogland" bloggers waar ik indertijd mee begon, zijn al láng afgehaakt, en andere sociale media, namen de rol van een blog over, sneller, vluchtiger, Facebook natuurlijk, en Instagram.

Het quilten, waar het uiteindelijk mee begon,  bleef altijd een belangrijke plaats innemen op het blog, en ook ander handwerk werd toegevoegd, ik heb in die tien jaar veel bijgeleerd op brei en ander handwerk gebied.

Tien jaar is een hele tijd waarin veel is gebeurd en veranderd.Ik heb het schrijven en fotograferen en het delen van deze zaken met "De wereld" altijd met veel plezier gedaan, maar er komt een moment dat je je af vraagt, wil ik dit nog wel?

Het blogleven is natuurlijk altijd mooier dan de werkelijkheid, het zal altijd in het leven EN EN zijn, diep verdriet bestaat naast intense vreugde maar het moet wel enigszins in balans blijven met wat je schrijft.Ik deelde met de jaren steeds meer over ons privéleven, dat ging zo vanzelf, en dat geeft ook niet, het is geen geheimzinnig of meeslepend leven.

De laatste tijd bekroop me wel steeds vaker een gevoel van, wil ik dit zo nog wel? Wie lezen er inmiddels al niet allemaal mee? ruim 1000 mensen per week, wie zijn die mensen eigenlijk? We hebben een camping, die lezen ook mee, de buren, en mensen waar je het totaal niet van verwacht ( of eigenlijk wilt......) .Je hebt er geen idee van als je "anoniem"achter de PC je belevenissen deelt.

Er zijn in de loop der jaren veel lezers bij gekomen, was het aanvankelijk alleen over quilten en handwerken, allengs werd de blog breder, en zoals gezegd ging het over zoveel meer dingen, over het "lieve leven "in al zijn facetten en de prachtige natuur in al zijn eenvoud. Het blog werd steeds populairder, in binnen en buitenland.

Ik wil nu de tijd nemen om te kijken wat ik hier mee wil en in welke hoedanigheid.Ik zal zeker nog wel af en toe een blogje schrijven, of wellicht een nieuwe blog beginnen, maar dan zal het op een andere manier zijn, niet meer op een vaste dag in de week en de nadruk zal niet meer gaan over ons leven op het minilandgoed maar toch meer quilt of handwerk gerelateerd, zoals in het begin.

De rode draad is steeds geweest om de wereld een beetje mooier te kleuren, met mooie plaatjes en doorgaans opwekte, soms licht kritische  praatjes. Dat sprak kennelijk veel mensen aan. Het is voor veel lezers een vast punt geworden om op maandagmorgen de blog van mij te lezen. Dat is ook zo gegroeid in de loop der jaren.

Ik blijf nog wel op FB, maar ook daar ga ik eens kritisch kijken wie en wat ik nog wil volgen, ruim 600 "vrienden" is me wat teveel geworden.Ik leef liever met een paar mensen in de diepte dan met honderden in de breedte en wil aandacht kunnen geven aan "vrienden" waar je ook echt iets mee hebt, en dan zijn 600 er toch wat veel.

Bij deze wil ik hier iedereen hartelijk bedanken voor alle leuke en lieve reacties en het meeleven, de kaartjes, de mailtjes, de superleuke reacties altijd op onze MIOer ( Molenaar In Opleiding) de bezoekjes, alle leuke contacten de afgelopen jaren en ook de vriendschappen die er zijn ontstaan, (waarvan sommige ook weer over gingen.) Hoge bomen vangen nou eenmaal veel wind, ook dat heb ik ervaren , maar goed, dat is als het leven zelf. Wie zijn hoofd boven het maaiveld uit steekt.....

Ik sluit af met deze mooie woorden voor iedereen in het komende nieuwe jaar. Geniet vandaag van de oliebollen, de appelflappen, de champagne,maar vooral van ELKAAR, en ik wens iedereen dan ook, een spetterend en creatief, maar vooral GEZOND nieuwjaar! 

We komen elkaar vast nog weer wel eens ergens tegen in het leven, op FB, bij een molen of quilt evenement, de camping, of gewoon weer op dit blog, met een handwerkgerelateerd blogje, back to the basic, waarmee het tien jaar geleden allemaal begon :) De tijd zal het leren.

Hartelijke lieve en vooral creatieve plattelandsgroet, Jeannet