Heden en verleden

Weten jullie het nog? ergens in December vorig jaar? deze blote dame met haar kekke laarsjes en frivole strikje op haar mooie ronde hoofd ?

Inmiddels is ze al lang in de kleren gestoken, incl. de laarsjes en een geweldig mooie jurk,

En natuurlijk een vestje gebreid van handgesponnen schapenwol, voor de kou, ik had gehoopt haar te kunnen fotograferen in de sneeuw, want een sneeuwvrouw zonder sneeuw....maar ja, ik zei het vorige week al, aan de kust is het 47 tinten grijs in de winter, en sneeuw is iets wat tegenwoordig bij het noorden lijkt te horen.

Sneeuwklokjes hebben we gelukkig wel, okay, maar die heerlijke zachte serene sneeuwwitte poederzachte sneeuw....ik kan er van dromen, ik vind het geweldig, voor mij is winter wit, sneeuw, ijs, berijpte takken en bomen, maar helaas, geloof mij maar, als je er niet van houd of bang ben om te vallen is de kust een beste plek om te wonen.

Is ze leuk of is ze schattig? Met die mooie strik om haar hoofd, gewoon, een beetje tekenen, knippen,passen en meten zonder patroon, zonder vooropgezet plan, alleen die mooie stof van de jurk, en dat schitterende grijzige kantje, ineens, is ze er dan, in volle glorie.

Ze kan zo in de simply vintage, poppen maken is wel helemaal mijn ding, altijd al geweest, zooooo leuk, om dat onder je handen te zien groeien.

Nadeel is dat ze allemaal zo leuk zijn, en dat het huis er op een gegeven moment mee vol staat, waar zet ik ze nog neer? er is ook weer een plekje voor haar gevonden in de herberg, en zo is januari voorbij en is het weer, jawel.....

De dagen lengen al wat, zeker de afgelopen week was het heerlijk zacht weer, s,morgens is het gelukkig wat minder donker als ik mij om kwart voor acht  ( ja echt) naar het zwembad begeef twee keer in de week, en dat al járen......

Van de week begaf ik mij opeens in vroeger sferen, ik was op bezoek geweest bij mijn nicht van vaders kant, altijd gezellig daar, familie is hoe dan ook gedeelde herinneringen, en die zijn er altijd genoeg.Nicht was 65 geworden, zo ziet ze er totaal niet uit, het lijkt verbijsterend, 65 is voor oude mensen in mijn beleving maar niet voor mijn kekke nicht, zoiets....rare gedachten kan een mens hebben.

Toch was het wel zo, en niet alleen mijn nicht wordt ouder, nee, erger nog, ikzelf ook en iedereen om me heen! Want eenmaal thuis gekomen dook ik in een doosje met geboortekaartjes van mijn moeder want nu wilde ik het weten van mijn andere neven en nichten ook,Tja, en wat je dan allemaal tegenkomt.

Laat mijn neef nou ook al dit jaar 65 worden! Dat schattige kleine mannetje wat hier zorgeloos onderaan een parapluutje zweeft, onwetend van alles wat er onder hem gebeurd, ook toen al..... is een volwassen man van 65 geworden.Ik zie nog de foto voor me waarop hij met zijn broer staat in een broekje met bretels, met keurig gekamde haren, Jantje en Brammie......

En mijn eigenste lieve kaartje kwam ik weer tegen.Ik ben zo ongeveer de jongste nicht met mijn 56 jaar. Door het openen van dat doosje trok er een hele reeks generatiegenoten gevangen in die schattige kaartjes aan me voorbij.Dat was echt leuk. Want zelf heb ik die kaartjes niet gehad natuurlijk, wel die van de kinderen van mijn neven en nichten, maar dit is toch bijzonderder.Alleen de postzegels al, en die mooie oude handschriften.

Het was zo leuk dat nicht en ik het erover hebben gehad dat het toch wel een idee zou zijn als we elkaar weer eens in het echt zouden zien dit jaar, en niet alleen op een geboorte of erger, naar aanleiding van een rouwkaartje, want zo gaat het vaak.Dus wie weet wat er nog in het vat zit.

Gisteren was ik uitgenodigd op de verjaardag van de moeder van mijn nicht, mijn tante dus, laatste zus van mijn vader, werd 95 jaar, bijzonder, bijzonder, heeft het te maken met de leeftijd dat je beseft dat je onderdeel bent van een familie en dat dat best waardevol kan zijn? Gedeelde herinneringen die je met geen enkele ander kan delen. Vrienden zijn toch anders dan familie.

Herinneringen zijn persoonlijk, voor iedereen anders, dat maakt het zo bijzonder om ze te delen, juist omdat een ieder dezelfde herinneringen vaak anders heeft beleeft, dat maakt het zo leuk om er over te praten.Ik begrijp dat de winter toch weer terug komt volgens Piet Paulusma, we gaan het beleven! Fijne week allemaal weer.

Hartelijke groet, Jeannet

Januari

januari is al weer bijna om, laatste dag, het mag van mij, ik hou niet van januari, het botert niet tussen de maand januari en mij, nooit geboterd, al ben ik een erg buitenmens, januari associeer ik met grauw en grijs aan de kust.

Dat is het ook vaak, ik schrijf al jaren het weer op, en steeds weer kom je daar op uit, mistig, grijs, koud en vooral erg nat, met soms een paar mooie dagen, tuurlijk, vooruit, maar het zijn er slechts een paar.Als ik s,morgens het pittoreske huisje van de buurman niet kan zien en de misthoorn hoor van over zee weet ik weer wel hoe laat het is......

De witte reiger lijkt het niet te deren, die stapt fluks door de wei heen vlak voor mijn raam, als tie niet verjaagd wordt door zijn grijze broeder, wat meestal wel het geval is. Prachtig gezicht! Dat brengt mij bij een ander probleem.Het prachtige Hollandse landschap waar ik zo van hou, ( en met mij vele anderen) staat zwaar onder druk,

Natuurmonumenten heeft een petitie opgesteld om aandacht te vragen voor de verregaande verrommeling van het buitengebied, door oprukkende industrieterreinen, lelijke bebouwingen en gebrek aan visies bij gemeenten. Als we niet opletten verliezen we voor altijd de mooie landschappen en vergezichten die ons land zo speciaal maken, en dat zou heel jammer zijn.Hier (klik) kun je die ondertekenen

Is er ook nog wat leuks te vermelden? tuurlijk, zeker, ik heb een prachtig boek gekocht van Margaret Mew, ik had er eerst geen erg in, maar laat ik nou al jaren fan van haar zijn! bij het opendoen van haar boek kwam ik deze quilt weer tegen.

De simply vintage ergens in 2012 gemaakt met heel veel plezier, toen begon het appliceren een beetje in in opkomst te komen, want zelfs bij quilten zijn patronen, technieken, stofjes aan de mode onderhevig.Helaas staat deze quilt niet als patroon in het boek maar de andere patronen zijn ook zeer de moeite waard.

Het hemdpatroontje of de Tessalation is al een heel oudje en heet eigenlijk, vorige week had Barbara Brackman er een leuk stukje over gezet op haar blog (klik) met een gratis patroontje van het hemdje.Als je even naar onderen scrolt onder het vorige bericht staat daar een foto van de midnight century, ook een patroon van haar wat ik gemaakt heb.

Januari was ook laarsjesmaand, ik heb een collectorsitem weten te scoren vanwege het honderdjarig bestaan van de ANWB. Het was een ware hype (oeps....:) ) en het leek wel alsof iedereen de knalgele kekke laarsjes wilde hebben! Dus een hele toer om ze te bemachtigen, wie van mijn lezers heeft ze ook?

Kekke laarsjes om mee door de tuin te struinen, want ik het natte gras op mijn birckenstock klompen worden mijn voeten toch nog nat, dat is nu verleden tijd.En wat kom je dan zelfs in de tuin een mooie dingen tegen.

Afgelopen week kwam ik nog iets leuks tegen, ik spaar al heel lang rode school lapjes, niet heel fanatiek, maar soms kijk ik weer eens of ik ze zie, en zo kwam ik deze week dit lapje uit 1928 tegen,

heeee.....dat is leuk! Mijn man komt namelijk uit Reusel, en heeft ook nog op deze school gezeten, het lapje was hier in de buurt te koop, is dat bijzonder of niet? Het hangt hier nu aan de muur.Hoe komt zo,n lapje nou hier denk ik dan.

Verder vind ik januari een maand om in de tijdschriften te duiken, ronde de snorrende houtkachel te mijmeren over mooie vergrijsde en verschoten interieurs, het toeval wil dat er in deze brocante ook een heel stuk stond over de rode merklapjes.

Ik heb er een aantal aan de muur hagen, ingelijst en wel, en daar wil ik er een paar bijvoegen, dus ik ben van de week naar de lijstenmakerij geweest in Brielle om een lapje wat ik had liggen in te laten lijsten, in een strak sober mahoniehoutenlijstje, zal nog wel eens een foto maken als ze allemaal goed hangen.

Maar ik heb van de week ook de eerste akoniet gezien! Daar kan ik dan weer zo blij van worden, dat piepkleine felgele bloemetje tussen de verdorde bladeren door, dan weet ik het weer, Het gaat er echt van komen.

Even doorbijten door februari, met wie ik ook geen warme band heb, maar daarna komt maart,en daar hou ik van! Maart en ik zijn vriendjes! dikke vriendjes. Ik weet het, maart roert zijn staart, April doet wat zij wil,

het kan vriezen en het kan dooien en het kan sneeuwen, maar toch, de natuur trekt zich er niets van aan, want er zijn ook altijd een paar van die fraaie lentedagen waar je met een kopje koffie in de zon kan zitten buiten. Okay, eerst februari doorworstelen.Enne.....ik heb de mezen hun hoogste lied al horen zingen! Fijne week allemaal weer.

Hartelijke creatieve groet, Jeannet