Ingetogen

Na de uitbundige euforie van mijn vorige logje van de kleurrijke vintage quilt nu weer even een ingetogen logje over soberheid, over saaie kleuren en de schoonheid van eenvoud.Even afkicken van mijn quilt die klaar is en genieten van al jullie lieve en aardige reacties.Het is inmiddels al weer November geworden.Wat heb ik indertijd genoten van deze maandBOM van ellen, ze worden nog ieder jaar gebruikt.

Het weekend zijn de laatste bollen in de grond gegaan, scilla,s. crocussen, anemonen en narcissen, allemaal verwilderingsbolletjes waar je verder niet meer naar om hoeft te kijken.

Er zit hier vlak bij een bollenkweker die ze voor een prikje per honderden verkoopt.Een belofte straks voor het voorjaar.

Dit vind ik ook altijd weer een belofte, een enorme amaryllisbol ,kolossaal  en niet zo,n grootbloemige, nee, zo,n bijzonder soort die je eigenlijk zelden ziet, met allemaal van die kleine bloemen, benieuwd hoe dit uitpakt, meestal pot ik ze op, nu ligt tie in een schaal, afwachten.

Het was anders maar somber weer, echt om half in de middag de kaarsjes al aan te steken en je te wentelen in de warmte van de kachel en het binnen zijn terwijl je luistert naar het gieren van de wind om het huis en kijken naar de zich terugtrekkende natuur om je heen.

Zo,n weekend om te mijmeren over een nieuw project, en mateloos te genieten van nieuwe stofjes, heerlijke nieuwe stoffige ingetogen stofjes, prachtig, er zijn van die series die je bij blijven, dit wordt er één voor mij, de nieuwste van Windham, beetje Japans aandoende.Ik kocht zie hier.

Deze foto vind ik gewoon erg mooi, sober en ingetogen, je zou er toch zelf niet opkomen  wat kan het leven toch verbluffend eenvoudig zijn?

En dat vind ik ook van mijn shawl, die is AF! en daar ben ik best trots op, want zo,n breiSTER ben ik helemaal niet, het heeft wat voeten in aarde gehad voordat dit resultaat er was, de moeilijkheid was die middenlijn, maar hij is uiteindelijk wel gelukt.

Prachtige NORO wol, met zijde, nylon, lamswol en angora, ook Japans.En nu eerst eens zelf weer wat spinnen voordat ik ga breien, want ik moet zeggen dat ik er een zere pols, elleboog en schouder van heb overgehouden dus even pas op de plaats.Wat was me dat overigens een werk, chapeau voor al die breisterren!

Zondag als toetje peren uit eigen tuin, zonde om op te eten, het is zo al een stilleven op zich.En dan is het weekend al weer om, een nieuwe week met nieuwe kansen, wat gaat de tijd toch vreselijk hard.Voordat je het weet is het weer kerst, nou, ik heb het ontwerp van mijn kerstkaart al klaar.En ik ga dan eindelijk toch eens beginnen samen met quiltvriendin A aan een nog helemaal niet geknipte Ufo, namelijk de Winterberry Lane (klik)