Terug in de tijd.

Iedereen kent wel het openluchtmuseum in Arnhem of heeft er minstens over gehoord, maar laten wij nou in ons kleine dorpje, om precies te zijn, tussen Oostvoorne en Rockanje in, ook een klein groots openluchtmuseum hebben.Afgelopen zondag waren we met vrienden even "terug in de tijd".

Dromerig tussen de duinpannetjes verscholen staan er vier alleraardigste duinhuisjes van vroeger bij elkaar geplaatst die allemaal hun eigen verhaal vertellen van de laatste bewoners en hoe het leven vroegûh in de duinen was.

Hoe heerlijk knusjes moet het hier gelegen hebben, saampjes in de bedstee met het babytje aan het voeteneind.Het is nu allemaal niet meer voor te stellen dat het zo ging in deze tijd van groot,groter, breed en breder.

Het was met recht achter de geraniums zitten.en iedereen had een regenput. Wij kwamen met de laatste  keukenverbouwing die put nog onverwachts tegen onder de vloer, vol met water, waren we even vergeten.

De was hangt te wapperen aan het lijntje, hoe nostalgisch allemaal.

Natuurlijk moet je niet al te realistisch denken over die tijd, hier, op een zonovergoten zondagmiddag in die duinen, lijkt het een paradijsje op aarde, maar of dat vroeger ook zo was...mwah.....

Het maakt het er niet minder leuk op. En dan, zijn er niet heel veel mensen dol op deze grijze gewolkte pannetjes en dito regaal in de keuken? De hang naar nostalgie en ambachtelijkheid viert hoogtij momenteel.Interessante vraag hoe dat nou komt.........

Hele mooie sokken, ik herinner me nog dat mijn moeder zei dat ze altijd een tiental toeren moest breien aan een sok als ze uit school kwam voordat er iets anders gedaan mocht worden.

Maar het leven was in die tijd vast wel overzichtelijk, betrokken en gestructureerd en op een bepaalde manier ook gezellig, dat geloof ik wel.

En de slager, die helaas geen slager meer is, kwamen we er ook nog tegen voor de vrolijke noot. Al met al een heel gezellig middagje zo in het duin.En toen kwamen we weer terug in de moderne tijd.

Slechts drie kilometer van datzelfde duin verwijderd, de moderne tijd. De Maasvlakte, één en twee, ik ben de tel er soms van kwijt, ziet ook allemaal hetzelfde uit.En dan denk ik bij mezelf....

Gelukkig zijn er dan nog altijd die schattige duinhuisjes.Goed dat er een stukje geschiedenis bewaard blijft voor het nageslacht en voor de mensen die hier allerlei herkenning vinden van de tijd van toen.

En dat er nog zoveel vrijwilligers zijn die dit een warm hart toedragen.Vrijwilliger, Zou dat ook een uitstervend beroep zijn denk ik wel eens?Ik zie altijd alleen maar grijze bolletjes ( waarvan ik er één ben...Grijs en vrijwilligster, of vrijwillig grijs...) Fijn weekend allemaal!Ik ga vandaag naar de markt "Verweven"in Zierikzee, 55 kramen met allemaal wolletjes, lappies, garens en vast hele leuke inspirerende mensen en ideeën ( alsof ik die nog niet genoeg heb.....)