Het piepkleine kamertje

Het piepkleine kamertje....nou denken jullie misschien dat ik het over mijn toilet ga hebben, dat is ook een piepklein kamertje, maar nee, wij hebben hier in huis nog een piepklein kamertje, boven, helemaal achter op de zolder, op het noordelijkste puntje van het huis,een zolderkamertje, en tis echt piepklein, je kan er net staan in het midden.Als het aan manlief had gelegen was dat kamertje al lang gebombardeerd tot rommelhok, waar je alles deponeert wat je even kwijt moet, nee hoor, ik moet er er niet aan denken, ongeorganiseerde rommel ergens waar je het nooit meer terug vind.

Dus ik heb het piepkleine kamertje gebombardeerd tot een sfeervol ingericht kamertje.Er staat een logeerbed in waar natuurlijk een quilt op ligt,en er staan  spulletjes van mijn moeder, uitgestald op een ouderwets rond eiken tafeltje, ook van haar geweest, alles wat bij haar hoorde, staat er op, haar laatste puzzelboekje , bril, garenklosje, adresboekje, haar parfum, doosjes van droste en Agio ( wie kent ze niet) vol met oude foto,s

Zelfs haar pantoffels staan er nog,ze hoeft er alleen maar te gaan zitten, maar ja, dat is nu net wat nooit meer zal gebeuren, je kan niet alles hebben.

Want er is wel een stoeltje om te zitten, een oud stoeltje, van ruim tachtig jaar, het stoeltje van mijn grootvader, opnieuw bekleed, we zitten er dus ook regelmatig in dat kamertje.Het is een coconnetje, een veilig warm plekje om te zitten, om na te denken, om te mijmeren over wat was en is en misschien zal komen, Er hangt een goeie sfeer.

Er hangen borduurwerken van mijn moeder, ze borduurde veel van Eva Rosenstand, haar mandoline hangt er en haar spinnewiel van vroeger.

In een ander hoekje heb ik mijn familiegeschiedenis in beeld gebracht, Mijn ouders toen ze heel jong waren met hun ouders,vader met zijn witte klompjes, moeder met haar oudste broer en een vracht blonde krulletjes, hun trouwfoto,

mijn overgrootouders van beide kanten, opa,s en oma,s,jeugdfoto van mij en mijn broer, eigen trouwfoto en onze eigen kleine puber.En zo is de circel tot nu toe rond.misschien blijft dat ook wel zo, want bakpuber heeft niet zoveel vrouwvlees........

Er staat en ligt natuurlijk ook wel wat rommel, maar dat is georganiseerde rommel, dat berg ik netjes op in bakken en manden en in kastjes.

Of ik maak er een leuk hoekje van wat ik af en toe wissel.

En zo is het een kamertje geworden waar we filosoferen, en ook communiceren, want onder het piepkleine kamertje ligt het kantoortje, het hart van het huis, slechts gescheiden door een enkele houten vloer met kieren, je kan zo een gesprek voeren met de benedenbuur.( vroeger speelde de kinderen er en als er dan een glas limonade omviel dan kwam het beneden in je nek terecht.....)

Het is ook een kamertje waar het uitzicht op de camping is, en waar we helemaal achterin, elke dag een sprong ( zo heet dat) reeën zien, zeven bij elkaar, het blijft heerlijk om daar te zitten, naar buiten te kijken, die beesten te observeren.Straks als het campingseizoen weer begint is dat natuurlijk over.
Ze voelen zich zo senang en onbespied daar achter, ze hebben geen idee dat ik ze "begluur".

Het is een kamertje geworden waar veel herinneringen zijn opgeslagen, de ( foeilelijke, vind ik dan....maar o zo dierbare, vind zoonlief) schaal van Oma Loes die vorig jaar is overleden, vol met foto,s en kaarten die wij haar altijd stuurden en nu weer terug kregen.

Kinderknutsels van vroeger, je kan het in een doos doen en opbergen, maar zo vind ik het ook wel erg leuk, zo zie je het nog eens.Okay, tis ook wel een bewerkelijk kamertje, want wat er staat moet afgestoft worden, dat is zo, maar geloof me, ik doe het met liefde.Fijne week allemaal weer.