Jacobus op het platteland

Oplettende lezers hebben het al gezien, nieuwe header bovenaan mijn blog, en wie prijkt daar op? Juist ja, Jacobus! Het olijke aapje van het patroon van Anita Wildschut.

Het is me gelukt! Een aap breien uit één stuk, met slechts één vulopening, wow......ik was #besttrots# op mezelf dat ik dat zomaar kon.

Nou moet ik zeggen dat het patroon ook kinderlijk eenvoudig is uitgeschreven, elke steek,elke handeling, is zeer duidelijk op papier gezet, dat kan niet mis gaan, goed lezen. Jacobus in zijn blote gat, dat was me ook niet wat, dus gelijk maar gedaan, en Jacobus heeft een broekje aan......

Okay, dat is soms even een dingetje, als er staat AR is dat averecht/recht en dat moet je dan natuurlijk wel zo doen.En dan nu voor de kritische breisterren, aan de linkerkant van het broekje had ik AR te letterlijk genomen en boven elkaar gedaan, zien jullie het?

Duurde even voordat ik erachter kwam, en toen ben ik wel AR verder gegaan, nou ja, het is zo, only god is perfect....ik ben er tevreden mee. Wie het ook van plan is ooit te maken, ik zou zeggen, doen! Echt, het is een heel makkelijk verhaal, als je goed kunt lezen.

Het is weer November, november, dat is de maand van het blad, wij hebben op het toilet een boekje van Mevr. Stam- Dresselhuys staan, en daar staat het in.....

November, dan is er de maand van het blad, en je hoeft er niet eens voor in Gelderland te wonen. Hier aan de kust op het minilandgoed is ook genoeg blad te ruimen, van de notenboom, dat verteert niet dus dat moet wel opgeruimd anders kom je het volgende zomer overal tegen.

Maar goed, het komt altijd van pas, we maken er bladerhopen van ergens achter in een hoekje, ergens waar de egels zitten, en waar ze dan lekker onder kunnen kruipen.En dat het nog steeds goed gaat met de egels!

Ik had weer de wekelijkse egelweeg, en deze kleine ondeugd is me gegroeid! 60 gram in één week, is me dat wat, en dat elke week he. Toen hij voor het eerst kwam eten was het een klein mager minkukeltje vol vlooien, maar nu....die komt de winter wel door onder de bladerenhopen.

De dames damhert komen de winter ook wel door......is het niet van de geitenbiks die ze krijgen, dan toch wel van het vogelvoer....en dan kunnen ze zoooooo onschuldig kijken.....

Ik vraag me altijd af wat er in hun hoofd omgaat als ze zomaar, een half uur, doodstil staan te kijken in de tuin, naar wat, ja, naar wat eigenlijk? Het lijkt wel of ze staan te mediteren ( kan ik zelf nog wat van leren)

Dit was ook een toevalstreffer, vlak voor mijn raam, aan een boomstam, en nog stilzitten ook! Dat is bijzonder voor deze beweeglijke groene specht.Ik hoor hem altijd wel "lachen" om wat dan ook in de tuin.

Ook deze kleine bonte specht is een dagelijkse terugkerende gast op de voedertafel.Het is niet te geloven, maar afgelopen weekend zaten er wel vijf! Ze nemen hier gewoon hun hele familie mee naar toe en een heibel dat ze hadden onder elkaar.....(soms net mensen ) Jeetje.....

Ze doen precies twee dagen over een groot vetblok van 2.50, ehhh, ik kan er wel een krantenwijk bij nemen, dit gaat te gek worden, het restaurant laat enige sterren vallen.......we moeten zelf ook nog eten.

En Jacobus? die vraagt zich, peinzend af, of het buiten op het platteland tussen al die beesten eigenlijk niet veel gezelliger is dan in de warme keuken.....

Hartelijke groet, fijne week allemaal weer, Jeannet