Van alles wat.

Het nieuwe jaar is al weer een week oud. De tijd raast voort, al weer een week voorbij. Een grijze week, het grijze weer van december zet zich ook in januari door.Waar zijn die ouderwetse winters, met strakblauwe luchten, waterige zonnetjes en ijs ? Of zal dat steeds meer een herinnering van Vroegûh worden?

Het lijkt er wel op, want oh, oh, oh wat is het nat overal. Ook op ons eigen terrein, laarzen aan voordat je de tuin in gaat.Geen wonder dat we steeds meer ganzen krijgen die hier overwinteren, het is een heerlijk oord voor ze.Dat dan weer wel. De eerste fietstochtjes van het jaar zijn gemaakt.

En soms zie je dan over het Haringvliet bij Hellevoetsluis een waterig zonnetje over trekken, ik kan niet zo goed tegen de grijsheid van de dagen moet ik eerlijk bekennen, dus zet ik me er toe om naar buiten te gaan als het even kan en probeer het zonnetje te vangen als ze zich toevallig even laat zien.

Vandaag is manlief weer naar zijn werk gegaan na twee weken vakantie, dat was echt heerlijk, twee hele weken je onderdompelen in het "niets en alles is mogelijk gevoel" Niet dat er veel is gebeurd, maar ook dat is goed.De jonge molenaar in spé is vrij, welja....die heeft vanaf woensdag toetsweek, dan is tie ook veel thuis.

Dat is ook wel weer heel gezellig, is voor mij de overgang niet zo groot van een vol naar een leeg huis.Het huis staat hier overigens nooit echt leeg hoor, ik kan niet tegen lege plekken, is jullie het bovenstaande ook opgevallen?

Met stip op één staat de pannenkoeken plant, ik vraag me dan altijd af, heb ik die pannenkoeken plant nou gekocht, omdat ik toch, onbewust, die plant overal op zag duiken? en dan ga je hem vanzelfleuk vinden, waar je hem misschien anders voorbij zou zijn gelopen. (bovenste foto)Dat is met quilts vaak ook zo.

Het is een al heel oud plantje begreep ik, het stoelt leuk uit en je kan er je vrienden mee verrassen, misschien is dat ook wel het leuke, je vrienden of andere mensen verrassen met een plantenstekje, Ik weet dat mijn moeder dat ook deed vroeger.

Even met een stekje van de één of andere plant naar de buurvrouw brengen , wiens huis ook helemaal vol stond met allerlei planten en stekjes, gelijk even een "bakkie"doen. Dat is er nu niet meer bij, de buren en vrienden werken allemaal, maar ik kan me zo voorstellen dat de nostalgische herinnering daaraan blijft.

Die gedachte brengt me ook op wat ander nostalgisch, ik ben in de kerstvakantie begonnen met het uitzoeken van de familie van mijn vaders kant. Wij wonen natuurlijk in het huis van mijn vader, het huis van mijn over grootvader, dat schept een band. Deze foto zijn de ouders van mijn oma, dat klinkt echt oud.

Wat je niet allemaal tegen komt aan verhalen, prachtige rouw, trouw en geboortekaarten, je ziet een geschiedenis aan je voorbij trekken, niet alleen je eigen geschiedenis, maar ook hoe de dingen maatschappelijk veranderen, dit is de trouwkaart van mijn opa, hij is met de dochter van bovenstaande mensen getrouwd, ruim honderd jaar geleden.

En dit is haar rouwkaart, zo totaal anders dan wat we nu heden ten dagen weer zien.Hele tragedie toen, slechts 31 jaar en vijf kleine kinderen achterlatend, waarvan mijn vader er één was.Het is heel erg leuk om daar in te duiken, ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken, wat heb je aan die ouwe rommel, die mensen heb je geeneens gekend, zeker dat is zo, maar toch, het zijn mijn roots, en ik beschrijf uiteraard ook mijn ooms en tantes en neven en nichten. Ik ben nog wel even zoet hier mee.

Waar ik ook nog zoet mee ben, is de quilt van Jen Kingwel, al gaat dat niet zo hard als ik zou willen, ik dacht, die rand, doe ik even, maar appliqueren is niet echt mijn ding, ( uithalen ook niet) het eerste blokje met de gele punten is dan ook verre van perfect, maar dat ben ik zelf ook niet, dus ik laat het lekker zitten......Er zijn veel verschillende manieren om dit blokje te maken,

Je kan het met de beroemde stalen appliquick stokjes doen en plakken met L11 geloof ik, of zoiets, ik doe het met een vouwbeentje, rijg dan de contouren om, plat strijken, en de blaadjes op de ondergrond rijgen. Het streven was één blokje per dag, maar dat lijkt op het moment te optimistisch gesteld.Ik heb al ruim een half jaar een "Frozen Shoulder", mooi woord voor een bijzonder pijnlijke aandoening....nou, ik kan wel zeggen dat je daar niet blij van wordt....:( zacht uitgedrukt......

Dan heb ik deze vakantie ook benut om mijn adressen eens onder de loep te nemen, er was een beduimeld boekje met veel doorgestreepte adressen, goed om daar eens even bij stil te staan, verhuisd, overleden, of gewoon uit je leven gewandeld, het is zo, dus ik heb een nieuwe boekje met adressen. Duuuuufffff....zegt zoonlief dan, want wie heeft er nou in deze digitale tijd nog een geschreven adressenboekje !? Nou, ik dus, en al die mensen die ook (weer) van planten en stekjes weggeven houden denk ik zomaar ;)

Tot slot kwam ik dit artikel tegen in de krant, we zijn met zijn allen op zoek naar nieuwe rituelen, zingeving, verbondenheid met elkaar en de wereld, en tja, daar passen die planten en bloemen en dat adresboekje alsmede de zoektocht naar het verleden perfect in.....ben ik toch weer niet zo bijzonder als ik altijd denk hoop dat ik ben..........

Bloemetje gekocht, heerlijk weer, na twee weken met zijn drieën in het huis rond rommelen heeft het stof en het spinrag zich overal opgehoopt, na de eerste storm vorige week is het zicht op de tuin ook fors vertroebeld, dus genoeg te doen deze week ! Ik begin er vandaag mee.

Hartelijke plattelandsgroet, Jeannet