Een beetje van dit, en een beetje van dat....

En zo wordt het toch nog wat. Januari is weer haast voorbij, nog drie dagen, vergeten is het vuurwerk, de knallen en de champagne die de komst van een maagdelijk nieuw jaar aankondigden en het oude uitluiden, we zitten al weer in ons dagelijkse ritme, althans, de meeste van ons.En dat is ook weer fijn.

De lente komt er aan, de winter lijkt deze keer overgeslagen te gaan worden, 

We horen weer het eerste lied s,morgens vroeg van de merels en de mezen bij het krieken van de dag,het allereerste vogelgeluid is een heerlijk geluid, zoiets als de eerste asperges, en aardbeien en tulpen en katjes natuurlijk.

Je moet er niet aan denken dat het eens niet meer zo zou zijn, het kan een andere "kleur" hebben, zeker, je kan het horen in een andere context, al naar gelang je gemoedsrust is,minder intens, of juist intenser, maar het komt gewoon, elk jaar weer.

Ik ben nog druk met de familiegeschiedenis, dat is me toch ook wat hoor, ik heb geloof ik al ruim 100 pagina,s materiaal, en het brengt me op plekken waar ik anders niet zo vaak kom, op de oude begraafplaats Maria Rust in Rockanje, ik had er overigens een bijzondere ontmoeting met dit egeltje die ook heerlijk rondscharrelde in het schaarse zonnetje.

De begraafplaats is onlangs helemaal gerestaureerd en van de ondergang gered door een groep vrijwilligers, de steentjes die eerst geruimd werden door de gemeente zijn weer helemaal opgeknapt, heel bijzonder,Ik heb wel iets met oude begraafplaatsen,het is een tijdsbeeld wat zich daar ontvouwt van meer dan een eeuw geleden.En er liggen veel familieleden van mij begraven.

Er zijn van die weken, die voorbij vliegen, en dat je aan het eind van de week zegt, jeetje....waar heb ik mijn tijd aan besteed? Zo,n week was het hier ook afgelopen week, en Boudewijn Betzema, een dichter die de dagelijkse zaken altijd prachtig weet te verwoorden, schreef er dit treffende gedicht over....het was weer pijnlijk herkenbaar.........

Goed, er was gelukkig tussendoor nog wel een moment om met een vriendin face to face in een tête a tête moment ergens een heerlijk kopje Orange thee te drinken in Ouddorp, wat ook steeds leuker wordt. In Hartje van Holland, mooie serene sfeer, mooie spullen, heerlijke zelfgemaakte taarten.

Tussen het wachten op de beloofde telefoontjes die natuurlijk meestal uitblijven behalve als je net even de post gaat halen buiten......brei ik Zennnn aan een sok voor een vriendin.

En zorg ik voor het overgebleven damhert, ik krijg er regelmatig vragen over, hoe het met haar gaat, ik weet eerlijk gezegd niet wat ik er van moet zeggen, gemengde gevoelens.....je weet niet wat een dier alleen doormaakt en voelt, tuurlijk zorgen we heel goed voor haar, maar soms denk ik, ze was misschien  beter af geweest in de eeuwige jachtvelden samen met haar maatje dan in haar eentje in onze tuin.

Ik had een paar weken terug een afgevallen tak van de oude perenboom tussen de amaryllissen gezet, en o wonder.......daar kwam me toch een mooi teer en perfect bloesembloemetje uit! Geweldig.Ik heb er ademloos naar staan kijken.

Met het jong verliefde stelletje achterin op de camping gaat het nog heel goed, prachtig hoe die zwanen vaak synchroon zwemmen, of lopen, of kijken

Ik ben ooit, ergens in oktober van het vorige jaar aan een lentequilt begonnen, in de herfst, hoe verzin ik het, past niet zo bij het seizoen en dat is toch een beetje raar werken, van de week kwam ik hem weer tegen.

Ik had hem al helemaal gesneden, moest hem alleen nog "even" in elkaar zetten, nou, in plaats van in elkaar gezet is hij in elkaar gezakt en in het welbekende laatje beland, hoog tijd om hem eruit te halen.

Want ik weet zeker, als hij klaar is, is het een hele mooie eenvoudige  tere lentequilt, met mijn favoriete stofje in de randen, het ruitje, wat ik overigens steeds vaker zie opduiken bij collega quiltsters.........

Op naar de volgende week, naar Februari, genoemd naar de Romeinse god Februus en wie dat precies is dat vertel ik volgende week, fijne week allemaal weer!

Hartelijke creatieve groet, Jeannet