Back on blogging en the Rosa

Okay, ik blijf vragen en mailtjes krijgen waarom ik niet meer blog, of ik nog ga bloggen, en dat het zo jammer is dat ik niet meer blog, tja....wat moet ik er van zeggen? Van de week op de camping nog weer een paar quiltkampeerders, zo leuk altijd om de belevenissen van het minilandgoed en daarbuiten te lezen.

Ik weet het niet zo goed.Is er veel nieuws onder de Hollandse zon om over te bloggen? De mooie plaatjes en praatjes worden blijkbaar nog steeds gemist, maar ik merk zelf dat ik de interactie met mensen op FB ook wel erg leuk vind, dat mis ik dan weer bij een blog.

Nou, dit is in elk geval een mooi plaatje om mee te beginnen, de Rosa! Ergens in December 2018 mee begonnen, stoffenpakket van Margareth Mew herself. Al die honderden rondjes en vierkantjes getekend, geknipt, gesneden en met het handje IN genaaid.

Veel mooie stofjes die ik zelf niet zou hebben gekozen, maar die toch wonderwel wel in mijn straatje passen, omdat je ze combineert om je eigen manier met de eigen stoffen natuurlijk.Het was wel een uitdaging om te werken met stoffen die je zelf niet direct zou kopen, en ze dan toch te gebruiken.

Uiteindelijk wordt het dan toch weer een eigen quilt, de originele quilt is veel groter, maar ik ben hier tevreden mee, met deze maat, er moesten nog een aantal randen omheen, vond ik persoonlijk geen toevoeging, en deze maat past heel mooi op de muur van de eetkamer.140 cm in het vierkant. Mooi randje van Di Fordstofje eromheen maakte het voor mijn gevoel helemaal af.

En ik heb iets gedaan wat ik nog nooit gedaan hebt, een mens leert nog steeds bij....van Marcha had ik gehoord dat zij de quilts dubbelde met een lijmspray, nou haalde ik daar altijd mijn neus voor op, lijmspray, tsssss, daar zag ik niet zoveel in,

Maar toen ze ook nog vertelde dat het zo mooi glad en soepel zat, en dat ze er meteen de binding aan had genaaid, zodat je met doorquilten geen rafels had en gelijk een mooi resultaat, werd mijn interesse gewekt.Ik zag bij haar een quilt die ze zo had behandeld,en opeens zag ik mogelijkheden!

En dat is me toch geweldig uitgepakt! Kan niet anders zeggen, met kloppend hart heb ik de achterkant gestreken, op de tafel gelegd, daar de tussenvulling op, half teruggeslagen, lijm erop, terug gelegd en rustig vast gewreven, andere kant ook zelfde procedé.

Mannetje stond aan de andere klant van de tafel om hetzelfde te doen en me bij te staan voor als ik in de stresszz zou schieten en er een appelflauwte van zou krijgen, want ik vond het doodeng....
Enfin, alles omgedraaid, voorkant erop, en voilla.............spuiten met die bus en zelfde proces en eerlijk, je had geen tijd om er stress van te krijgen, het was een fluitje van een cent.

Ik heb toen de quilt netjes bijgesneden, en nog wel een cm van de randen een rijgdraad gezet voordat ik de binding er omheen genaaid heb, nou echt.......je zou bijna vergeten dat er nu ook nog gequilt moet worden, dat wel natuurlijk.Ik ben helemaal dolblij met het resultaat van Rosa.

En ik was niet de enige in huis die er weer blij mee was.

Daar hangt ze, in de eetkamer, mooi te wezen, "Beertje Bep"zit eronder, op het oude bankje, Beertje Bep heb ik ooit, heel erg lang geleden, gekocht toen Bep nog haar winkeltje had in Doesburg, wég was ik er van, en nog steeds is het een heel mooi beertje. Waar blijft de tijd?

Dat dacht mijn mannetje overigens ook vandaag, die is namelijk 60 geworden, 1 mei, dag van de arbeid, al zou hij graag wat minder "arbeiden" want hij heeft er al ruim 40 jaar opzitten, jammer genoeg wonen we niet in België, maar in Nederland, want in België mag je na 40 het predicaat pensionado voeren.

Ik zal weer proberen om wat vaker een blogje te schrijven, over het leven op een minilandgoed aan Zee, de prachtige blauwe regen die overvloedig bloeit,

De appelbomen die bijna in bloesem staan en de sneeuwbal die prachtig is .Over dametje die een regelmatige gast is in onze tuin en momenteel hoog drachtig is en in de verharing zit van de winter naar de zomervacht, waardoor ze er maar raar uit ziet.

En over al die andere kleine, ogenschijnlijk onbeduidende dingen die zo voorbij komen in het leven, maar die toch eigenlijk, gewoon, best belangrijk zijn.Voor mijn FB vrienden is het oud nieuws, die zijn al op de hoogte, maar voor de niet FBookers is het vast weer leuk om te lezen.Lieve mensen, geniet weer mee en bij deze weer een

Hartelijke creatieve plattelandsgroet, Jeannet