De stad en het platteland

Of andersom....de plattelandsstad...ik schrijf altijd over het heerlijke platteland, daar wonen we tenslotte, dus dat is logisch natuurlijk, maar toch, steden kunnen toch ook wel ernstig mooi zijn, wij wonen vlak bij Rotterdam, het spijt me erg voor de Rotterdamliefhebbers, maar mij doet het niks, of laat ik zeggen,, ik heb er weinig mee.

Afgelopen week zijn we naar Leiden geweest, en dat was een aangename ontmoeting met een heerlijke kneuterige, gezellige en vooral ook groene rustige relaxte stad!

Wat een feestje om daar te lopen en te kijken, mijn hart ging er van open, ik hou van oud, antiek en geleefd, daar waar de tand des tijds zichtbaar aan voorbij is gegaan en dan kom je in Leiden wel aan je trekken. Hieronder een raam van de mooie Pieterskerk.

Om te beginnen staat er de natuurlijk de oudste universiteit van Nederland, waar de Oranjes ook hebben gestudeerd, op het legendarische Rapenburg.Daar hadden ze een eigen huis, en wie weet, nog wel.De meisjes moeten tenslotte ook studeren, en waar zou dat anders zijn dan in Leiden.

Kan je je voorstellen dat wij daar, als simpele plattelanders, aan dat legendarische Rapenburg zomaar aan de lunch zaten! Vlak naast twee superdeftige heren, in rokkostuum (!)  die kom je daar dus gewoon tegen, daar kon ik natuurlijk geen foto van nemen.

Het was bijzonder om daar zomaar op een doordeweekse dag door Leiden te banjeren, iets anders zien dan reeën in je tuin verruimt je blik naar buiten weer

Leiden is ook een stad van fietsen, wat een fietsen hebben we gezien, ongelofelijk, overal, langs de grachtenpanden natuurlijk, en bij de universiteit, wat een vrolijkheid om een stad te beleven waar zoveel jonge mensen lopen, zoveel jonge mensen bij elkaar die allemaal hun idealen en dromen daar trachten waar te maken.

Die sfeer vond ik heel bijzonder. Nou was het ook prachtig weer, we boften, de zon scheen, de terrasjes zaten vol, het was er niet megadruk gelukkig, voorjaar, alles klopte, en toen, daar in een steegje, kwam ik de winkel der winkels tegen.!

Ja, trouwe lezers weten het nog wel, mijn verhaal over onze Roode loper, op de trap, de 100 % wollen loper van Roger Oates, uit Engeland. Wow, en daar stonden de stalen uitgestald, zo,n leuke ontmoeting met de zoon van de eigenaar. De eerste winkel zit in Hummelo, en dus ook met een filiaal in Leiden en sinds kort in Utrecht.Absolute aanrader voor wie een loper op zijn trap wil, de keuze is reuze.Jammer dat ik maar één trap heb.

We gaan het beleven, feit is in elk geval dat zo,n kneuterige stad wel past bij een stoere plattelander, het is net een groot dorp, en ik verdenk zoonlief er stiekem wel eens van, dat hij niet alleen voor dat Frans naar Leiden wil, want laten er nou ook nog maar liefst negen ( ! ) molens staan! Als dat niet goed gaat komen........

Op het platteland gaat het leven zijn gangetje, zoals dat zo gaat met de seizoenen, ik kwam van de week de plek tegen waar een deel van de afgeknauwde tuinbank hing.......welja...

Dan kan je beter zulke bijen in je tuin hebben, die zijn in elk geval rustig, ik struikelde haast over een hoornaar, die naar binnen was komen vliegen, wat een joekels zijn me dat zeg, gevangen, hij tolde op de grond, suikerwater gegeven, nog wel op een schoteltje van mijn moeder, en verbeelde ik het nou dat tie me toch wat dankbaar aan keek toen hij zijn weg vervolgde ? 9 naar buiten hoor, dat wel natuurlijk)

Er is de nieuwe serie van Di Ford, weer prachtig, kan niet anders zeggen, het blijft een bepaalde stijl die ook weer per collectie allemaal bij elkaar past, en ik hou van winkels waar je ook 10 cm mag kopen, dat is net leuk voor dat accentje waar je niet veel van wil hebben.

Ik heb de andere series er eens bij gelegen, en zo zie je hoe mooi dat allemaal matcht, hoewel ik er zeker van ben dat als je koopt wat jou smaak is, wat je mooi vind, altijd zal matchen met wat je al hebt, want dat vond je ook mooi.

Het gaf me het idee om een DFD te maken, huh....DFD....ja, geen GFT of een EEG maar een DFD, ofwel, een Di Ford Doos, een doos om al haar lapjes in te bewaren, ik had nog een houten doos, Annie uit de kast gehaald, en voilla,,,duck egg van Annie, voor de DFD.

Toen kwamen die mooie scrappapiertjes ook weer goed van pas! Ik noem ze maar mijn papieren quiltstofjes.En zo ziet die DFD er uit als tie gevuld is, toch lang niet slecht he, zou ik zo denken? Doosje open, doosje dicht, steeds weer een ander gezicht, mmmmmm Je moet toch bezig blijven he?

En zien jullie het? De doos is royaal van formaat, er kan nog meer bij, dus dat er nog maar veel mooie inspirerende series van Di Ford mogen volgen! Fijn weekend allemaal weer en een

Hartelijke stadse plattelandsgroet, Jeannet