Me and the TV

Mag ik iedereen heel erg bedanken voor alle lieve en warme en opbeurende reacties op mijn vorige logje? Ik zat er echt wel helemaal doorheen, als je zó wordt afgebrand alsof je zeven weken voor de TV hebt gezeten. Het viel me zo tegen omdat ik anders had verwacht.Enfin, hoofd omhoog en jezelf weer bij elkaar rapen. Ik zit nu gewoon bij mijn eigen fysiotherapeut, en daar luister ik naar, hij ziet het niet zo somber in en denkt dat het allemaal nog goed kan komen. Hij vind ieder uur een kwartier oefenen ook gekkenwerk en samen met hem heb ik een revalidatieprogramma opgesteld waar ik me aan hou, en dan zie ik wel waar het schip strand, meer kan ik er niet aan doen.Ik heb nu eenmaal die prothese en ik moet er toch het beste van maken. Over tot de orde van de dag.
Ik hoorde op het nieuws dat er 60 jaar TV gevierd werd, en dat bracht me tot deze mijmering..Mensen die mij niet zo goed kennen vragen wel eens; heb je dit of dat gezien op TV ? en dan moet ik altijd het antwoord schuldig blijven...........daar zit een verhaal achter.

Ik ben van de generatie die is opgegroeid toen het nog niet vanzelfspreken was dat iedereen een TV had, ik weet het nog zo goed, mijn ouders waren redelijk vooruitstrevend met nieuwe dingen, en op een dag werd zo,n soort kast binnen gebracht, ademloos keken we als kinderen naar de bewegende zwart wit beelden die er op te zien waren, en eigenlijk bracht de TV ook nog gezelligheid, toen nog wel, want ik weet nog goed dat de oude buurtjes, Buurman Bram en Buurvrouw Betje, menig avond gearmd in het aardedonker s,avonds de dijk af schuifelden met een zaklamp om in ons knusse huisje dat wonder van techniek te aanschouwen.Er was alleen héél overzichtelijk nederland 1, al snel gevolgd door Nederland 2.Met een knopje zette je hem aan en uit en hard en zacht, zooooo overzichtelijk!

Maar simpele en overzichtelijke dingen zijn nooit een lang levenbeschoren lijkt het wel.....De kleur deed al snel zijn intrede.Wij keken als kinderen in onze pyamaatjes naar Paulus de boskabouter, en later naar de fabeltjeskrant, en Pipo de Clown, of swiebertje, allemaal zo onschuldig.

De techniek ging met rappe schreden vooruit, de afstandbediening kwam er aan, zoooo makkelijk, hoefde je niet op te staan, gemak dient de mens vanuit de luie stoel, natuurlijk kwamen ze er later wel weer achter dat het toch beter was voor het vege lijf om nou wel eens op te staan, maar enfin, toen waren we er allemaal al aan gewend, en nou ja, toen begon bij mij al een beetje knagend gevoel dat ik het niet helemaal meer snapte, zoveel knopjes, zoveel zenders, dat daasde me al een beetje, doe mij maar de aan en uit en hard en zacht knop, méér dan genoeg voor deze grijze hersencellen.....

Wij hebben hier in het buitengebied ook nog tot vorig jaar twee afstandbedieningen gehad, één voor de schotel en één voor de TV zelf, en dat werd echt een stapje te ver voor deze digibeet, want wat was nou wat en welk knopje nou voor wat? s,avonds was het mopperdemopper van manlief als hij de zorgvuldig ingestelde zenders weer niet kon vinden.

Op dezelfde dag dat onze ouwe getrouwe TV reparateur overleed in een ver land vorige zomer gaf ook de TV de geest, zal je net hebben! dus tja....naar de ITS voor een klein dun schermpje, en nu met een digitenne.....en maar één afstandsbediening......Ook geen sucses voor mij, de digitenne vangt stof, ik hou niet van dat soort stof, dus stof ik hem af, en daar protesteert hij weer tegen door s,avonds "in de war"te zijn.....alwéér mopperdemopper van manlief.

Ik heb ook nog een hele tijd samen met mijn vader naar de serie "Toen was geluk nog heel gewoon"gekeken, mijn ouders woonden naast ons dus dat was op zondagavond even overlopen met een zak chips, héérlijk! wat konden mijn vader en ik saampjes genieten van deze humor die door manlief niet gedeeld werd.Nu kijk ik alleen het 8 uur nieuws nog maar, de rest van de avond zie ik alleen maar herrie en geweld uit dat scherm komen, en van allebei hou ik niet, gelukkig zit er een schermpje voor dat beest...... Dus dat was gauw klaar.Ik kan het apparaat niet aanzetten, ( met de troonrede laatst moest ik manlief bellen op zijn werk voor enig support en zelfs dat viel niet mee.....) of harder en zachter zetten zonder de zenders te verstoren,laat staan op een andere zender zetten. Ik kom er helemaal niet meer aan.En ik moet zeggen:

Gelukkig heb ik ook nog andere simpelere overzichtelijker hobbys.

Want als je dan iets uit deze kast pakt, en je gaat hier onder liggen, dan is het leven zo gek nog niet en mis ik helemaal geen TV.......

En zo is het gekomen........nu weten jullie het ook......over TV kan ik dus niet meepraten.......nou ja, er is een uitzondering, ééntje.....Boer Zoekt Vrouw.......daar kijken we saampjes naar....Iedereen weer een fijne eerste oktoberweek gewenst met in elk geval vandaag nog een geweldige laatste zomerdag!